Morgunblaðið - 11.02.1996, Blaðsíða 12

12 B SUNNUDAGUR 11. FEBRUAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
DÆGURTÓNLIST
Söng-
kvennaval
Mary J. Blige,
Brandy og Toni
Braxton.
Mannval við hljóðnemann
SÖNGKONUR sækja sífellt
í sig veðrið í takt við aukinn
áhuga á sálarskotnu poppi
vestan hafs. Gott dæmi um
það er breiðskífan með tón-
listinni úr myndinni Waiting
to Exhale, er þar láta
nokkrar helstu poppsöng-
konur Bandaríkjanna
heyra.
sér
Waiting to Exhale er nú
sýnd í kvikmyndahúsi
hér og þar leikur Whitney
Houston eitt aðalhlutverk-
anna. Hún syngur eitt lag
af fjórtán á disknum, en
aðrar söngkonur sem þar
koma við sögu eru meðal
annarra Aretha Franklin,
Toni Braxton, Mary J. Blige,
Chaka Khan, Patti LaBelle
og söngflokkurinn TLC.
Lögin á disknum eru öll
eftir Kenneth „Babyfaee“
Edmonds, sem einnig stýrði
upptökum og samdi reyndar
aðra tónlist í myndinni líka.
Hann segist hafa valið að
semja einungis fyrir konur
þar sem myndin sé um margt
dæmigerð kvennamynd.
Edmonds hefur meðal ann-
ars sópað að sér verðlaunum
fyrir lagasmíðar, þar á meðal
Grammy-verðlaun, og það er
mál manna að flest laganna
á skífunni komi sterklega til
greina þegar gripið verður
til óskarsverðlauna fyrir
kvikmyndatónlist á árinu.
Þar nýtur hann ekki síst
mannvalsins við hljóðnem-
ann, en eins og Whitney
Houston sagði þá er Edm-
onds hvers mann hugljúfi að
vinna með og „sannkallaður
töframaður".
Biðin á enda
BRESKA danssveitin LFO
vakti mikla athygli þegar
hún sendi frá sér fyrstu
breiðskífuna, enda liðsmenn
Músík-
tilraunir
nálgast
MÚSÍKTILRAUNIR Tóna-
bæjar nálgast óðfluga og
þegar hefur á þriðja tug
hljómsveita skráð sig til
þátttöku. Fer því hver að
verða síðastur að skrá sveit
sína, því ekki komast allar
að sem vilja.
Músíktilraunimar að
þessu sinni verða þær
fjórtándu frá upphafi. Sig-
ursveitirnar hljóta jafnan
hljóðverstíma að launum
sem hefur komið sér vel, því
undanfarin ár hafa þær allar
sent frá sér breiðskífur sama
haustið. Sigursveit síðustu
tilrauna, rokktríóið Botn-
leðja, leikur sem gestasveit
fyrsta tilraunakvöldið, 14.
mars, en heimildir eru fyrir
því að sveitin muni kynna
ný lög. Hijómsveitin sem
leikur annað tilraunakvöld-
ið, 21. mars, Maus, leikur
líka ný lög í bland við eldri,
en Maus sigraði í tilraunun-
um 1994. Þriðja tilrauna-
kvöldið, 22. mars, leikur svo
fönksveitin sérkennilega
Funkstrasse, en tengsl
hennar við Músíktilraunir
eru flóknari og margræðari
en svo að hægt sé að lýsa
þeim í stuttri samantekt.
Fjórða og síðasta tilrauna-
kvöldið, 28. mars, leikur svo
enn sigursveit úr Músíktil-
raunum, Korassa krókríð-
andi, sem er nýkomin úr
upptöku- og tónleikaferð til
Bandaríkjanna og leikur því
vísast mikið af nýjum lögum.
Úrslitakvöldið, sem verður
29. mars, leikur svo Unun,
sem einnig er nýkomin að
utan úr frægðarför, þar sem
sveitin lék meðal annars á
12.000 manna tónleikum í
Lundúnum.
ÞÆR STÚLKUR í söngsveitinni
TLC fengu að reyna að ekki er
allt fengið með frægðinni; að
minnsta kosti tryggir það ekki
fjárhaginn um alla framtíð. TLC
er vinsælasta söngtríó vesturálfu,
en þrátt fyrir það komust TLC-
stúlkur í greiðsluþrot fyrir
skemmstu.
TLC, sem skammstöfunin er
full væmin til að greina frá
henni hér, er fjögurra ára gömul
og hefur frá upphafi notið mikil-
ar hylli í heimalandinu. Þrátt fyr-
ir það fór svo að sveitin komst í
þrot, meðal annars fyrir rangar
fjárfestingar, svik og svín-
arí, en nýjasta breiðskífa
hennar, CrazySexCool,
hlýtur að bæta ástandið
í debetdálknum, því hún
hefur selst í bílförmum
um heim allan og selst
enn.
TLC var sett saman
af útsetjara- og upp-
tökustjóragengi og
stúlkumar valdar með
það fyrir augum að
ganga í augun á áheyr-
Fyrir augu
og eyru
•swmm
\
endum, ekki síður en heilla þá
með söng sínum. Þær fengu meira
að segja nöfn við hæfi, Tionne
Watkins varð að T-Boz, Rozonda
Thomas varð Chilli og Lisa Lopez
varð Left Eye, meðal annars
vegna þess að framan af var hún
með lepp fyrir auganu.
Leppurinn er löngu horfinn og
gælunöfnin á undanhaldi, því þær
stúlkur hafa náð eyrum almenn-
ings og því ekki þörf á slíkum
hégóma. Þær njóta þess nefnilega
að hafa sér til halds og trausts
•uma fremstu lagasmiði og út-
setjara í sálarpoppinu vestan
hafs og fyrir vikið slá
þær hvert vinsælda-
metið af öðru. Það
hefur löngum reynst
söngflokkum og
hljómsveitum erfitt
að þroskast úr því
að vera spennandi
fyrir ungviðið í að
höfða til eldri hlut-
setnda, en ekki er að
merkja annað en
TLC hafí náð því
með CrazySexy-
Cool.
hennar unglingar sem þó
höfðu gott vald á tölvum og
hljóðtólum og næmt eyra
fyrir danstónlistinni. Fimm
ár þurftu aðdáendur sveitar-
innar síðan að bíða eftir
næstu skífu, Advance, sem
kom út fyrir skömmu.
Það er reyndar ekki alveg
rétt að kalla LFO dans-
sveit, því megnið af tónlist
sveitarinnar er alls ekki dans-
hæft, að minnsta kosti ekki
ef miðað er við þá tónlist sem
almennt er dansað við nú um
stundir. Inn á milli taktfastra
laga sem flokka má undir
einskonar techno, eru hægf-
ara hljóðskúlptúrar sem rísa
og hníga með dimmri undir-
öldu, drungaleg og tilrauna-
kennd ambient tónlist, sem
tryggir plötunni lenga líf en
ella.
Þó LFO, sem þýðir einfald-
lega lágtíðnisveiflur, eigi lík-
lega ekki eftir að laumast inn
á topp tíu í Bretlandi, fór
platan hátt á lista í fyrstu
vikunni, enda margur beðið
með öndina í hálsinum. Þeir
hafa og fengið sitthvað fyrir
sinn snúð og platan fengið
fyrirtaks dóma víðast, svo
varla verður önnur eins bið
eftir næstu plötu.
. Qveinsdó'.Úr
'^ŒtBotiúeðja
Komafleiri plöturf
Bitkmnir
til sölu
BITLAVINAFÉLAGIÐ var vinsælasta hljómsveit lands-
ins uppúr miðjum síðasta áratug; plötur hljómsveitarinn-
ar seldust í bílförmum og böll Bítlavina voru magnaðri
en önnur böll. Þrátt fyrir það, eða kannski vegna þess,
höfðu margir horn í síðu Bítlavina og hafa líklega ekki
áttað sig á gamninu sem var hreyfiafl hljómsveitarinnar
alla tíð, eða í það minnsta fram til þess að hún fór að
taka sjálfa sig full alvarlega.
Bítlavinafélagið var
stofnað fyrir tíu
árum og fyrir skemmstu
kom út safn af helstu lög-
um sem sveitin sendi frá
sér, Enn-
þá til
sölu. Hún
gerði
reyndar
meira en
það, því
þeir fé-
lagar Jón
Olafsson,
Kristjánsson,
eftir Árno
Matthíasson
Eyjólfur
Stefán Hjörleifsson og
Rafn Jónsson komu saman
og ákváðu að vekja hljóm-
sveitina af sex ára dvala.
Þegar þetta birtist er
Bítlavinafélagið á ferð og
flugi um landið í tónleika-
og ballhaldi, öðrum þræði
til að kynna plötuna, en
að sögn Eyjólfs Kristjáns-
sonar fyrst og fremst til
að skemmta sér.
Safnplata lengi í
sigtinu
Eyjólfur segir lengi hafa
staðið til að gefa út safn-
plötu til að minnast tíu ára
afmælisins, en ekki hafi
verið ætlunin að taka upp
þráðinn að nýju. „Við vor-
um búnir að ræða það
margsinnis og komnir á
þá skoðun að af því yrði
aldrei," segir Eyjólfur, „en
þegar við svo byijuðum
aftur var gamla stemmn-
ingin ljót að ná tökum á
okkur og þetta er eins
gaman og það var áður en
Gamansveit Bítlavinir
við hætturn."
Eyjólfur segir það ekki
síst hafa staðið í vegi fyrir
endurreisn Bítalvinafé-
lagsins að menn hafi verið
svo uppteknir í öðrum
verkefnum og svo sé til
að mynda um hann, að
hann bafi verið búinn að
bóka sig í önnur verkefni
þegar þessi hugmynd kom
fram. Að sögn Eyjólfs
stendur til að spila af
krafti í skamma hríð, því
þá þurfi að sinna öðru, „en
ég á alveg eins von á því
að við munum spila eitt-
hvað meira á árinu, sér-
staklega ef okkur gengur
vel._“
Á Ennþá til sölu eru
átján lög, nokkuð fleiri en
áttu að vera að sögn Eyj-
ólfs. Hann segir að upp-
haflega hafí þeir félagar
ætlað að gefa út tólf til
fjórtán laga disk, „en það
voru bara svo mörg lög
sem þurftu að fá að fara
með“, segir hann kíminn.
Obbi laganna er af annarri
og þriðju breiðskífu Bítla-
vina, en ekki eru nema
þrjú lög af síðustu plötu
sveitarinnar, Konan sem
stelur Mogganum mínum,
sem féll ekki eins í kramið
hjá aðdáendum sveitarinn-
ar og hinar fyrri plötur;
tónlistin þótti tormelt og
full alvarleg fyrir aðra eins
gleðisveit. Eyjólfur tekur
undir það að fylgismönn-
um sveitarinnar hafi þótt
tónlistin of alvarleg, „það
má kannski segja að við
höfum komið aftan að
aðdáendum okkar með því
að gera alvarlega plötu
þegar þeir vildu sprell og
gaman. Ég tek þó ekki
undir það að á plötunni
hafi verið eitthvert torf og
mörg laganna á henni eru
býsna góð, til að mynda
er á disknum eitt lag af
henni eftir mig sem mér
finnst vera það besta sem
ég hef samið um dagana."
Eftir þessa lokaskífu,
sem kom út fyrir jólin
1989, ákváðu Bítlavinir að
tími væri til kominn að
hætta, héldu kveðjutón-
leika skömmu eftir áramót
og síðan ekki söguna meir.
Eyjólfur segir að aðal
hljómsveitarinnar hafi ver-
ið hve þeim félögum hafi
þótt gaman að spila saman
og ballgestir hafi ekki
komist hjá því að skemmta
sér þegar þeir sáu hve
hljómsveitin hafði gaman
af að standa á sviðinu.
„Þetta er enn jafn gam-
an,“ segir hann og bætir
við; „Hver veit nema Bítla-
vinafélagið eigi eftir að
senda frá sér fleiri plötur.“