Morgunblaðið - 11.02.1996, Blaðsíða 5

Morgunblaðið - 11.02.1996, Blaðsíða 5
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. FEBRÚAR 1996 B 5 skömmu síðar og var eftir Guðmund. Hann hringdi og vildi fá mig í hlut- verk. Þá var ég kominn í heiimikla vinnu í prentinu og auk þess kominn með heimili, konu og barn. Ég lauk aldrei námi í leiklistarskóla. Það má segja að ég hafí svo síðar þegar ég kem inn í leikhúsið rúmum áratug síðar fengið þá reynslu sem ég bý að í dag.“ Sjónvarp, kvikmyndir, Þorlákur þreytti, Sumargleðin Og það er í lok áttunda áratugar- ins að Magnús Olafsson er að slá í gegn eins og sagt er. Hann fær auk- in verkefni og ólík og orðstír hans fer vaxandi. Og hann var allur á hreyf- ingu þegar hann sat andspænis mér við borðið í kaffistofu fyrirtækisins og það vottaði fyrir ýmsum karakter- um í andlitinu. „Þegar ég gerðist útlitsteiknari á Yísi kynntist ég ýmsu góðu fólki t.d. Ólafi Ragnarssyni bókaútgefanda og fyrrverandi aðstoðarritstjóra á blað- inu og Áma Þórarinssyni sem var ritstjóri Helgarblaðs Vísis og Óla Tynes blaðamanni sem skrifaði pistla sem hétu Sandkorn. Hafnarfjarðar- brandaramir byrjuðu þama þegar við Óli emm að vinna saman. Ég bjó þá einmitt í Hafnarfirði sem þá var lítill og afskekktur bær og Óli spurði mig hvort hann mætti ekki nota Hafnar- fjarðarbrandara og vildi að ég yrði fuiltrúi Hafnfirðinga í þessu sem ég samþykkti. Þeir koma úr þessari smiðju hjá okkur Óla. Ólafur Ragn- arsson vissi að ég hafði einhyern tíma verið í leiklistinni. Hann var þá með þætti í sjónvarpinu sem hétu Á vor- kvöldi. Hann fékk mig til að koma fram í þáttunum með bakpoka. Ég átti sem sagt að fá að tjalda í garðin- um hjá fólki. Svona falin myndavél. Þannig byijaði þetta með grínið í sjón- varpi. Þegar Árni Þórarinsson var með Helgarblaðið stóð hann fyrir uppákomum niðri í bæ. Hann lét mig standa á kassa niðri á Lækjartorgi með gjallarhorn og halda ræður til að l'á viðbrögð fólks. Ég fór með harmonikku og bauð fólki upp í dans. Þetta var auðvitað gott myndefni fyr- ir blaðið. Síðar var ég með í sjónvarps- þætti með Friðfínni heitnum Ólafs- syni og Bryndísi Schram og hún spjallaði við okkur og við sögðum brandara. í þessum sama þætti var Ágúst Guðmundsson sem var þá ungur kvik- myndagerðarmaður og nýkominn heim frá námi. Síðan hittumst við og ég spyn - Á nú að fara að rífa upp íslenska kvikmyndagerð? - Já, já, ég ætla að reyna það, segir Ágúst hóg- vær maður og lítillátur. Ef þig vantar einhvem til að leika í kvikmynd, svona fótatak í ijarska, þá máttu hringja, sagði ég. Nú, hann hringir svo síðar og býður mér hlutverk í stuttmynd fyrir sjónvarp. Um það leyti sem Hrafn Gunnlaugsson er að gera Óðal feðranna sér hann rnig í þessari stutt- mynd og segir: - Ég get alveg notað þennan strák. Kallar síðan á mig í prufu og ég fæ hlutverk í Óðali feðr- anna. I þeirri mynd var Hólmfríður, kona sem lék móður strákanna. Hún var þá formaður Leikfélags Kópavogs og leikfélagið er að setja upp gaman- leik og það vantar mann í aðalhlut- verkið sem er Þorlákur þreytti. Hún spyr hvort ég vilji nú ekki koma í prufu. Jú, ég var til í það og mætti síðan í prufu, alveg að fara á taug- um. Við lásum síðan verkið yfír og þegar því er lokið spyr Guðrún Stephensen leikstjóri hvort ég treysti mér ekki í þetta. Jú, ég vildi endilega vera með. Nú, leikritið var frumsýnt og fékk mjög góða dóma. Það var sýnt tvo vetur fyrir fullu húsi og sýningar urðu áttatíu. Síðari veturinn er ég svo kominn í Sumargleðina. Raggi Bjarna kom þarna ásamt konu sinni að sjá Þorlák þreytta. Þau hjónin sátu framarlega í salnum og ekki liðnar nema tíu mínútur frá því að sýning- in hófst að hann hnippir í konu sína og segir ákafur: - Þessi skal í Sumargleðina. Þarna er hann kominn gaurinn. Þarna er hann sá sem mig vantar. Framan af notaði Raggi aldrei nafnið Magnús Ólafs- son í auglýsingum heldur Þorlákur þreytti en auðvitað var nafn mitt þarna einhvers staðar. Úti á landi heilsaði fólk mér alltaf þannig: - Nei, sæll vertu Þorlákur þreytti! Með Sumargleðinni er ég síðan til 1987. Þetta var skemmtilegur tími og væri hægt að skrifa um hann JÓLASVEINN við Alþingishúsið með Þorgeiri Ástvaldssyni. Á FIJLLRI ferð í Sumargleðinni með Ómari og Bessa. í GLENSI fyrir Vísi á Lækjartorgi sem kallinn á kassanum en kassalaus og með gjallarhorn í staðinn. heila bók. Þar varð til karakterinn Prins Póló og lagið um hann sem varð síðar einn helsti smellurinn á útvarpsstöðvunum árið 1981. Það var svo þegar Þorgeir Ást- valdsson var hættur með okkur og orðinn forstöðumaður Rásar 2 og Kalli Möller kominn í staðinn að við fórum saman og skemmtum víða og Kalli sem undirleikari og þá varð Bjössi Bolla til. Ég hélt svo mikið upp á Steina og Olla og lék Olla í frægri auglýsingu og náði flestum töktum hans og eldra fólk- ið hélt að þetta væri nýja myndin með Steina og Olla í lit. Bjössi bolla kom síðan víða fram, t.d í Stundinni okkar og hann varð óhemju vinsæll, það varð eins kon- ar sprenging og Bjössi Bolla aðal- númerið og hreinlega farið um allt land og það varð nánast ailt vit- laust.“ Jólasveinaævintýri Magnús Ólafsson hafði gaman af að rifja upp þegar þeir félagar, hann og Þorgeir Ástvaldsson, brugðu sér eitt sinn í jólasveinagervi: „Þegar ég var á Dagblaðinu hér um árið var ég beðinn að fara niður á alþingi í jólasveinabúningi og Þor- geir fór með mér og aðallega í þeim tilgangi að færa alþingismönnum epli. Nú, við bönkuðum uppá aðaldymar og þingvörður kom til dyra snarvit- laus: - Burt með ykkur, hrópaði hann og hélt greinilega að við værum drukknir að koma af hádegisbar. Við gáfumst ekki upp. Ljósmyndari blaðs- ins þurfti að fá myndir. Ég fór þá bakdyramegin og ætlaði þar upp á þingpallana. Koma þeir þá tveir eða þrír þingverðir alveg btjálaðir. Þor- geir var hálfmiður sín og segir: - Hvað. Við erum að gera allt vit- laust hérna. . - Nei, nei, segi ég. Svona, prófum aftur við aðaldyrnar. Verum kurteisir. Við bönkum þá aftur FRUMRAUNIN í Pétri Gaut í Þjóðleikhúsinu ásamt þeim Erlendi Svavarssyni og Arnari Jónssyni. á aðaldyrnar. Kemur hann þá ekki aftur þingvörðurinn. - Burt með ykk- ur. Þið eruð engir jólasveinar, segir hann og steytir hnefa framan í okk- ur. Þá koma tvær lögreglubifreiðar og átta lögregluþjónar að alþingishús- inu. Ég er handtekinn og settur inn í lögreglubifreið. Ég hló hátt þegar komið var inn í lögreglubílinn og sagði við lögreglumennina: - Strákar. Hvað eruð þið gera? Það er hér ljósmynd- ari frá Dagblaðinu og það koma myndir af þessu í blaðinu á morgun. Þeim var nú brugðið. Þeir fullyrtu og hafa fullyrt að við höfum verið drukknir. Það var bara alls ekki rétt. Við vorum að þessu fyrir Dagblaðið. Ég bauð bara þingmönnum epli. Þor- geir var þá hjá ríkisútvarpinu á Skúla- götunni og hann rauk upp eftir. Jón Múli var á fréttavakt og einhveijir fleiri. Fyrsta fréttin sem kemur í kvöldfréttum klukkan sjö er að jóla- sveinar hafí verið handteknir á al- þingi. Svo hringdi blaðamaður frá Morgunblaðinu heim þá um kvöldið og spyr. - Er maðurinn þinn kominn heim úr fangelsinu? Konan mín varð auðvitað miður sín og áhyggjufull og hafði ekki hugmynd um hvað var að gerast og vissi ekki til þess að ég hefði verið handtekinn. Síðan sagði ég konunni frá því hvað hefði gerst þegar ég kom heim skömmu síðar. Þetta var á sunnudegi og daginn eft- ir, mánudag, kom stór forsíðumynd í blaðinu og fyrirsögn: Hurðaskellir og Stúfur handteknir á alþingi og heil opna með myndum.“ Af nógu er að taka þegar farið er yfir fjölbreyttan feril Magnúsar. Hann hefur t.d. leikið í fjórtán kvikmyndum og nú síðast í Ágnesi og verður í veigamiklu hlutverki í Djöflaeyjunni sem Friðrik Þór byijar að taka upp síðari hluta febrúarmánaðar. Fæddur kvikmyndaleikari Guðný Halldórsdóttir kvikmynda- leikstjóri segir um kynni sín af Magn- úsi Ólafssyni: „Það er ekki út í bláinn að Magnús leikur í allflestum kvik- myndum sem gerðar eru hér á landi. Hann er fæddur kvikmyndaleikari, bæði er hann einstök týpa og hefur tileinkað sér miðilinn, hann verður að persónunni sem hann leikur, áreynslulaust. Svo er hann gersam- lega ófeiminn við kvikmyndatökuvél- ina og líður vel í návist hennar. Hann er jafnvígur á grín og alvöruleik, - ég fékk tár í augun yfír leiknum hans i Agnesi um daginn. Við Maggi vorum óaðskiljanleg þegar við gerðum Karla- kórinn Heklu. Einu sinni vorum við að taka upp í ákaflega virðulegu óperuhúsi í Þýskalandi. Við vorum að bíða og bíða, sem er stór liður í kvikmyndagerð. Maggi var í kjólföt- um og vildi þar af leiðandi nýta tím- ann í eitthvað. Ég espaði hann upp í að fara upp á svið, dró frá tjöldin og þarna stóð hann í öllu sínu veldi á þessu flotta sviði og þrumaði „Hagavaginn“ og allir hættu að bíða og góndu á hann. Ég sé mest eftir því að hafa ekki kveikt á upptökuvél- inni og sett þetta síðan á internetið og jafnvel lengra ef það væri hægt, því þetta var óborganlegt atriði." Er það orginalinn eða eftirherman? „Eins og ég kemst alltaf í gott skap við að sjá þá félagana Gög og Gokke á mynd kemst ég líka í gott skap við að hitta eða sjá Magnús Ólafs- son“, segir Ómar Þ. Ragnarsson en þeir Magnús hafa starfað mikið sam- an um dagana. „ Það þarf raunar ekki annað en að minnast á hann til þess að brúnin lyftist. Þetta helg- ast af mörgu. í fyrsta lagi brölluðum við það í Sumargleðinni að skop- stæla Gög og Gokke, og þar var nú Maggi aldeilis í essinu sínu. Maður vissi stundum ekki hvort maður var að leika á móti originalnum sjálfum eða eftirhermunni. í öðru lagi fór stórgamanleikarinn Haraldur Á. Sigurðsson með mig komungan í fyrsta ferðalagið til að skemmta á landsbyggðinni á héraðsmótinu heilt sumar og var því hálfgerður guðfað- ir minn á þessu sviði. Magnús minnti mig mjög á Harald í Spanskflugunni og Þorláki þreytta og var ekki leiðum að líkjast, og þess vegna eiga þeir Haraldur heitinn og Magnús alveg sérstakan sess í huga mínum sem góðir og skemmtilegir félagar og vinir í sérstökum þyngdarflokki. Ég sá Magnús fyrst, svo að ég muni, í markinu hjá FH í 1. deild í Islandsmótinu og það var mjög eftir- minnilegt. Það fór kliður um salinn þegar Magnús kom í markið og menn spurðu: Eru þeir að grínast? Hvaða fíflagangur er þetta? Eru þeir nú alveg að spila út? Svona gera menn ekki í 1. deild. En and- stæðingar FH hlógu ekki lengi. Magnús hreinlega lokaði markinu. Hvað eftir annað buldu þrumuskotin á honum því hann stóð alltaf á rétt- um stað. Sérstaklega er eftirminni- legt þegar hann varði fyrsta skotið. Það heyrðist „pomm!“ svo að glumdi um allan salinn þegar Magnús stökk fyrir skotið svo að boltinn buldi á bumbunni á honum. Salurinn lá í hlátri, en andstæðingar FH gnístu tönnum. Síðan kynntumst við betur á vettvangi skemmtanaiðnaðarins og Magnús er einn minn besti vin- ur, tryggðatröll í öllum skilningi. Hann er áhugasamur, víkingur dug- legur, og búinn ótviræðum hæfileik- um á sínu sviði. Það er ævinlega upplyfting fólgin í samskiptum við hann og ég vona að ég eigi eftir að njóta þeirra sem lengst", segir Ómar. Óhætt er að segja að Magnús Ól- afsson er hamingjusamur maður og lánsamur að eiga samhenta fjöl- skyldu. Kona hans er Elísabet Sonja Harðardóttir og bömin eru Hörður, hinn kunni knattspyrnumaður hjá FH, Rósmundur, Sonja Maggý og Hjalti Freyr.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.