Morgunblaðið - 04.04.1996, Síða 36

36 FIMMTUDAGUR 4. APRÍL 1996
MINIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
PÉTUR BOLLI BJÖRNSSON,
Hólavegi 36,
Sauðárkróki,
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri þann 1. apríl.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju þriðjudaginn 9. apríl
kl. 14.00.
Ragnheiður Erlendsdóttir,
Hanna Kristín Pétursdóttir,
Óli Sigurjón Pétursson, Þórhildur Jakobsdóttir,
Unnar Már Pétursson, Fríða Björk Gylfadóttir,
Þröstur Heiðar Þrastarson,
Hallfrfður Sigurbjörg Óladóttir.
Eiginmaður minn og faðir,
FINNBOGI FINNBOGASON,
Heiðargerði 1 b,
Reykjavík,
lést 21. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Sigurveig Jóhanna Árnadóttir,
Finnbogi Finnbogason.
t
Systir okkar, mágkona og móðursystir,
LÁRA ÓLAFSDÓTTIR,
Álftafelli,
Hveragerði,
áður Oddagötu 3,
Akureyri,
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands 29. mars sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Læknum og hjúkrunarfólki Sjúkrahúss Suðurlands eru færðar
sérstakar þakkir fyrir góða umönnun og hlýhug.
Klara Georgsdóttir,
Jón H. Ólafsson,
Árni St. Hermannsson,
systrabörn og fjölskyldur.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
KJARTAN BENJAMÍNSSON,
er andaðist á heimili sínu 31. mars sl.,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 9. apríl kl. 13.30.
Lilja H. Guðnadóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar,
ÁSA SIGURBJÖRG
ÁSGEIRSDÓTTIR,
Grettisgötu 75,
er látin.
Útförin verður auglýst síðar.
t
Elskulegur sonur minn, stjúpsonur og
bróðir okkar,
JÓN SIGURÐSSON
vélstjóri
og fyrrum ráðgjafi hjá SÁÁ,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 11. apríl kl. 13.30.
Rebekka Stella Magnúsdóttir, Haraldur Jónsson,
Ásgeir Sigurðsson, Magnús Sigurðsson
og fjölskyldur.
Jóhanna Ólafsdóttir,
Hrefna Maren Ólafsdóttir,
Ásgeir Þór Ólafsson.
ÞORSTEINN
ÞORGEIRSSON
+ Þorsteinn Þor-
geirsson fædd-
ist 12. ágnst 1914 á
Grafarbakka í
Hrunamanna-
hreppi. Hann lést
að heimili sínu hinn
9. janúar sl. For-
eldrar hans voru
hjónin Halla Þor-
steinsdóttir frá
Haukholtum í
Hrunamanna-
hreppi og Þorgeir
Halldórsson, uppal-
inn í Hörgsholti þar
i sveit en fæddur á
Stokkseyri. Þau hófu búskap
sinn í Haukholtum en fluttu
fljótlega að Grafarbakka. Þor-
steinn var næstyngstur sjö
systkina og eru nú eftirlifandi
Þórunn fædd 1902 og Lára
fædd 1917. Tvær systra hans,
þær Guðrún og Una María, lét-
ust skömmu á eftir honum nú
á þessu ári.
Þorsteinn kvæntist 20. októ-
ber 1945 eftirlifandi eiginkonu
sinni, Unni Fjólu Jóhannesdótt-
ur, fædd 11.12 1922 I Hrísey.
Börn þeirra eru: Þorgeir, fædd-
ur 1946, verkfræðingur, kona
hans er Tanja Thorsteinsson,
Iæknir; Jóhannes, fæddur 1949,
frkvslj. Staðlaráðs, kona hans
er Valgerður Einarsdóttir
menntaskólakenn-
ari; Oddfríður
Halla, fædd 1957,
doktorsnemi í vis-
indafræðum, maður
hennar er Christop-
her Evans, efna-
fræðingur. Þor-
steinn og Unnur
Fjóla eignuðust sjö
bamaböm og eitt
bamabamabarn.
Þorsteinn missti
föður sinn fimmtán
ára gamall og hóf
upp úr þvi að vinna
ýmis störf til sjós
og lands. Hann lauk vélsljóra-
prófi (Meiraprófi Fiskifélags
Islands) árið 1948 og prófi í
vélvirkjun frá Iðnskólanum
árið 1956. Þorsteinn fékk síðar
meistararéttindi í vélvirkjun
árið 1961. Hann starfaði fyrst
hjá Vélsmiðjunni Héðni í
Reykjavík en stofnaði síðan
Vélsmiðjuna Steina sf. ásamt
öðrum og var stjórnandi henn-
ar frá stofnun til ársins 1970.
Eftir það var hann vélsljóri á
skipum Hafrannsóknastofnun-
ar og síðustu 17 starfsár sín
var hann vélstjóri hjá Afurða-
sölu Sambandsins á Kirkju-
sandi.
Utför hans fór fram í kyrr-
þey.
Þegar menn flytja til framandi
lands getur orðið mjög erfitt að ná
sambandi við fólk í nýja landinu,
trúlega það erfiðasta sem tengist
flutningnum. Framandi venjur og
tunga standa vanalega í veginum
og hefta samskipti við fólkið í nýja
landinu og langan tíma getur tekið
að ná til fólksins. Tengdafaðir minn,
Þorsteinn Þorgeirsson, eða Steini
eins og hann var yfirleitt kallaður,
var einn þeirra fágætu manna sem
náði til fólks, jafnvel þó að hann
gæti ekki talað tungumál þess.
Þegar ég kom fyrsta sinni til Is-
lands sá Steini til þess að mér fynd-
ist ég velkominn og hluti af fjöl-
skyldu hans ásamt öllum þeim
framandi siðum sem ég flutti með
mér urðu strax hluti af lífi Steina
og Fjólu. Eftir því sem ég kynntist
Steina betur og kunnáttu minni í
íslensku fór fram jókst þessi tilfinn-
ing fyrir því að vera velkominn í
hópinn. Þetta gilti ekki einungis um
mig heldur var eins og hann bætti
foreldrum mínum, systrum og raun-
ar allri minni fjölskyldu við í kunn-
ingjahópinn og lengi sátum við sam-
an og ræddum um fólk og daglegt
líf á heimaslóðum mínum í Kanada.
Steini var örlátur maður að eðlis-
fari. Hann var alltaf reiðubúinn að
liðsinna fólki, bæði í stóru og i
smáu. Síðustu fimm árin var hann
löngum stundum með börnum okk-
ar hjónanna, var félagi þeirra, söng
með þeim og tók þátt í leikjum
þeirra, las fyrir þau og lagði þeim
lífsreglurnar. Börn læra margt mik-
ilvægt með því að vera í nánum
samvistum við eldra fólk, ekki síst
að bera virðingu fyrir gamla fólkinu
sem einstaklingum í stað þess að
flokka það gróflega í flokkinn gam-
almenni.
+
Útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR SIGFÚSSONAR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður Oddabraut 23,
Þorlákshöfn,
fer fram frá Þorlákskirkju, Þorlákshöfn,
laugardaginn 6. apríl kl. 14.00.
Þorbjörg Pálsdóttir,
Jónína Guðmundsdóttir, Árni Jóhannsson,
Guðmundur Guðmundsson, Guðný K. Vilhjálmsdóttir,
Garðar Guðmundsson, Valgerður Engilbertsdóttir,
Sveinveig Guðmundsdóttir, Ásgeir Sigurðsson,
Árni Guðmundsson,
Þórdfs Guðmundsdóttir, Björn Benediktsson,
Svanhildur Guðmundsdóttir, Eyjólfur Jónsson,
Heimir Guðmundsson, Laufey Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær dóttir okkar, systir og
dótturdóttir,
ÞÓRUNN ÞÓRÐARDÓTTIR,
Skagabraut 2,
Akranesi,
sem andaðist á heimili sínu 31. mars,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju
miðvikudaginn 10. apríl kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er
bent á Krabbameinsfélag Akraness.
Katrín Guðmundsdóttir,
Þórður Jósepsson,
Jósep Þórðarson,
Þórunn Stefánsdóttir.
Það skipti einnig Steina miklu
að vera heiðarlegur og koma til
dyranna eins og hann var klæddur.
Hann hikaði ekki við að láta vita
af því ef hann var ekki sammála
fólki. En alltaf setti hann skoðanir
sínar fram af kurteisi og með ögn
af gamansemi í bland. Sérstaklega
þótti honum gaman að ræða um
stjórnmál en hann var alla tíð rót-
tækur vinstri sinni og fór ekki dult
með það. Hann efaðist aldrei um
að vegurinn að réttlátu samfélagi
væri sá vegur sem boðaður væri í
sósíalisma.
Steina var annt um náttúru
landsins og var mikill útivistarmað-
ur. Á sumrin var hann öllum stund-
um í sumarbústað þeirra hjóna í
sveitinni þar sem hann fæddist og
ólst upp. Allt snerist þar um 'lax-
veiðar og hann var mjög laginn
veiðimaður. Hann vissi hvernig lax-
inn hagaði sér og sýndi laxinum
fulla virðingu sem verðugum keppi-
naut. Og áður en sérhver lax hlaut
að láta lífið gekk Steini úr skugga
um að laxinn sneri höfðinu að ánni
svo að andi laxins gæti snúið aftur
í ána.
Á mörgum ferðum okkar um
landið opnaði Steini augu mín fyrir
sérstæðri fegurð íslenskrar náttúru.
En nú er Steini farinn í þá einu för
sem hann getur einungis lagt einn
í. Nú er því tími til kominn að kveðja
föður okkar, afa, tengdaföður og
vin og þakka honum fyrir alla þá
hlýju og umhyggju sem hann auð-
sýndi okkur alla tíð. Minning hans
mun verða með okkur.
Christopher Evans.
Elsku Steini vinur minn er dá-
inn. Mig langar til að minnast hans
með nokkrum orðum. Ég var mjög
ung þegar ég kynntist Steina mági,
en ég kallaði hann aldrei annað.
Reyndar var hann mágur mannsins
míns. Þegar ég hugsa til baka koma
hlýjar og góðar minningar í hug-
ann. Það var mikill aldursmunur á
milli okkar, þrátt fyrir það vorum
við bestu vinir og náðum einstak-
lega vel saman. I mínum huga var
Steini hetja og ég leit mjög upp til
hans því hann hafði allt til að bera
sem ég met mest í fari fólks. Hann
var hreinskilinn og hlýr, sagði það
sem honum lá á hjarta og var með
afbrigðum barngóður. Öll börn löð-
uðust að honum og fundu ylinn sem
frá honum streymdi. Ég kynntist
Steina fyrst fyrir alvöru fyrir rúm-
um þijátíu árum þá hafði hann
stofnað vélsmiðjuna Steinar ásamt
tveimur öðrum mönnum. Vélsmiðj-
an var rekin af miklum krafti og
átti Steini sinn þátt í því. Á þessum
árum fór maðurinn minn að læra
vélvirkjun og gerðist Steini meist-
ari hans. Reyndist Steini afbragðs-
góður lærimeistari og mikill vinnu-
þjarkur. Sá vinskapur sem tókst
með okkur á þessum tíma óx og
dafnaði með árunum og varði þar
til yfir lauk. Steini hélt reisn sinni
allt fram á síðustu stundu og ég
hef aldrei séð nokkra manneskju
taka dauðanum af slíku æðruleysi.
Þar sannaðist það sem hann hafði
alltaf sagt: Dauðinn er jafneðlileg-
ur og fæðingin. Hann Steini minn
dó svo sannarlega með reisn. Síð-
ustu ár töluðu við saman oft í viku
og í hvert sinn fannst mér ég verða
einhvers vísari og ríkari. Steini var
mjög glaðlyndur og breyttist það
ekki þó að undir það síðasta hafi
hann verið mjög véikur. Steini var
hamingjusamur maður í einkalífi,
hann átti góða konu, Unni Fjólu,
sem alltaf stóð eins og klettur með
manni sínum í yfir 50 ár. Þrjú góð
börn eignuðust þau, Þorgeir, Jó-
hannes og Oddfríði, fyrir þau lifði
hann, að ógleymdum barnabörnun-
um sem hann unni mjög. Ég minn-
ist allra hlýju og dásamlegu stund-
anna sem við hjónin höfum átt með
Steina og Fjólu. Spilakvöldin, allar
stundirnar sem við áttum saman í
sumarbústað þeirra hjóna og
ógleymanlegum stundum við veiðar
í Hvítá. Ég og fjölskylda mín vott-
um aðstandendum hans okkar
dýpstu samúð.
Margrét I. Hansen.