Morgunblaðið - 19.06.1996, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
IVIINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 19. JÚNÍ1996 49
KRISTRUN
JÓHANNSDÓTTIR
+ Kristrún Jó-
hannsdóttir
fæddist í Reykjavík
2. nóvember 1927.
Hún lést á Landspít-
alanum 10. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Stein-
dóra Camilla Guð-
mundsdóttir frá
Sólheimum í Hruna-
mannahreppi og Jó-
hann Guðmundsson
frá Dalbæ í sömu
sveit. Börn þeirra
voru, auk Kristrún-
ar: Gyða, Guðmund-
ur og Hörður og er Gyða nú
ein á lifi. Þá ólu þau upp fóstur-
dóttur, Önnu Sigurðardóttur.
Hinn 8. febrúar 1947 giftist
Kristrún Halldóri V. Sigurðs-
syni frá Akranesi, fyrrv. ríkis-
endurskoðanda, f. 13.7. 1924,
d. 27.10. 1993. Foreldrar hans
voru Valgerður G. Halldórs-
dóttir og Sigurður Símonarson.
Börn þeirra voru: 1) Sigi’ún
Hin langa þraut er liðin,
nú ioksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V.
Briem.)
Camilla, f. 10.6.
1947, búsett á
ísafirði, sambýlis-
maður Heiðar Guð-
mundsson, hún á
þijú börn. 2) Jó-
hann, f. 15.4. 1951,
búsettur í Hafnar-
firði, maki Guðrún
Siguróladóttir og
eiga þau þijú börn.
3) Halldór, f. 18.12.
1952, búsettur í
Hafnarfirði, sam-
býliskona Margrét
Sigurðardóttir og á
hann eina dóttur.
4) Sigurður Valur, f. 3.2. 1954,
d. 26.4.1994. 5) Valgerður Guð-
rún, f. 14.10. 1965, búsett í
Reykjavík.
Kristrún lauk verslunarprófi
frá Verslunarskóla íslands
1945 en starfaði alltaf sem hús-
móðir.
Útför Kristrúnar fer fram
frá Bústaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Amma er farin eftir erfið veikindi.
Fyrst þegar ég man eftir mér,
átti amma heima í Sólheimunum
með afa, Sigga frænda og Völu
frænku. Þar var alltaf gaman og oft
mikið af fólki.
Haustið 1992 fluttu amma, afi
°g Siggi út til Brussel og ég var svo
heppin að fá að heimsækja þau
þangað. Þau ætluðu að vera þar í
fjögur ár, en amma og Siggi fluttu
heim og í Espigerðið þegar afi dó.
Amma var sterk baráttukona
fram til síðasta dags, þrátt fyrir að
missa bæði afa og Sigga með hálfs
árs millibili. í tíu ár hafði amma
þurft að fara í nýrnavél, en reyndi
samt alltaf að vera kát og glöð og
hugsa vel um okkur börnin sín. Síð-
ast sá ég ömmu daginn áður en hún
dó og við kvöddumst með bros á vör.
Elsku Sigrún, Jóhann, Vala og
pabbi.
Megi guð styrkja ykkur í sorg
ykkar.
Það er komið að kveðjustund og
ég ætla að enda þessi orð svona:
Elsku amma mín. Takk fyrir allar
stundirnar okkar saman. Eg bið að
heilsa afa og Sigga.
Þín sonardóttir,
Þorgerður María.
Vinátta,
dýrmæt sem gull.
Þú átt hana
og gefur í senn.
Vinátta,
einstök sem demantur,
endist um aldur
og ævi.
Vinirnir hverfa, en vináttan deyr
ekki, hún lifir áfram í perlum minn-
inganna sem við eigum um vinkonu
okkar Kristrúnu Jóhannsdóttur, sem
við kveðjum í dag með söknuði.
Langt er síðan við kynntumst þeim
hjónum Halldóri og Dúnu, er þeir
unnu saman Bergur og Halldór og
þau nýflutt aftur til Reykjavíkur frá
Akranesi, þar sem þau höfðu búið
fyrstu hjúskaparár sín. Við höfum
átt ótal ánægjulegar samverustundir
á heimilum hvors annars. Á öllum
hátíðarstundum innan fjölskyldunn-
ar var sjálfsagt að þau væru með
okkur, enda minnast börnin okkar
þeirra sem okkar bestu heimilisvina.
Eins áttum við ótal hátíðarstundir á
þeirra heimili, sem eru okkur
ógleymanlegar.
Kristrún var fædd í Reykjavík og
ólst þar upp í faðmi elskulegra for-
eldra, þeirra Steindóru og Jóhanns,
ásamt systkinum sínum Gyðu og
Guðmundi og fóstursysturinni Önnu.
Anna kom á heimilið kornung og
leit Dúna alltaf á hana sem „litlu
systur“ og jafnvel sem dóttur því
nokkur aldursmunur var á þeim.
Ung giftist hún Halldóri. Þau
höfðu kynnst í Verslunarskólanum
og áttu þaðan marga sameiginlega
vini. Þau eignuðust fimm mannvæn-
leg börn.
Dúna var einstakur fagurkeri og
unni öllu sem fagurt var, enda ber
heimili hennar þess glöggt vitni.
Allt Iék í höndum hennar. Sjálf var
hún ákaflega smekkleg í klæðaburði
og til þess tekið, þegar börnin voru
lítil, hversu fallega klædd þau voru.
Það hefur þurft mörg handtök að
útpijóna allar þær peysur sem hún
prjónaði á þau og allt sem hún saum-
aði, því þá var ekki alltaf farið í
búðir að kaupa fatnað. Hún var
heimavinnandi og sjálfsagt að nota
hveija stund fyrir heimilið.
Halldór og Dúna voru einstaklega
glæsileg hjón og var alltaf tekið eft-
ir þeim hvar sem þau komu. Þau
voru einstaklega samhent og báru
mikla virðingu hvort fyrir öðru og
var sérstaklega ánægjulegt að vera
með þeim hvort heldur var á heimili
þeirra eða á mannamótum, innan-
lands eða erlendis, þar sem við áttum
margar ánægjulegar stundir og
eignuðumst marga vini.
Ekki hefur líf Dúnu verið leikur
einn, en þau stóðu ávallt saman sem
einn maður. Þegar Halldór veiktist
og þurfti að fara í hjartaaðgerð til
Bandaríkjanna, fór Dúna með hon-
um eins og vænta mátti og stóð með
honum eins og kiettur. Dúna var
einstök kona og allir sem kynntust
henni vel, elskuðu hana og báru
mikla virðingu fyrir henni. Hún var
vel greind og ákaflega minnug.
Hafði lifandi áhuga á öllu sem var
að gerast, bæði innanlands og utan,
hvort heldur voru stjórnmál, íþróttir
eða listir. Hún var mikill tónlistar-
unnandi og dáði allt sem fagurt var
og vel var gert, hvort heldur var
klassískt eða popp. Hún var ákaflega
minnug á nöfn þeirra sem sköruðu
fram úr. Hún hafði mikinn áhuga
fyrir ættfræði og ef hún kynntist
fólki, var hún ekki ánægð fyrr en
hún hafði fundið einhver deili á for-
eldrum eða ætt. Þetta var fróðleiks-
fýsn, sem ekki allir skilja. En maður
gat alltaf spurt Dúnu, ef maður
mundi ekki nöfn eða langaði að vita
eitthvað meira, en því miður átti hún
orðið erfitt með lestur því hún hafði
misst sjónina á öðru auga og þreytt-
ist því fjótt og margar bækur voru
of þungar fyrir þrek hennar. Alltaf
var jafn ánægjulegt að koma í heim-
sókn til Dúnu. Þótt hún væri illa
farin af erfiðum sjúkdómi tók hún
ákaflega vel á móti öllum. Ávallt
glöð, aldrei kvartaði hún yfir veik-
indum sínum, en vildi heldur vita
hvað hinir voru að upplifa sér til
ánægju.
En margt breyttist þegar hún
varð fyrir þeirri sorg er Halldór dó
snögglega þar sem þau bjuggu í
Brussel vegna starfa hans. Þar höfðu
þau búið sér yndislegt heimili ásamt
Sigurði syni þeirra, sem fluttist með
þeim og var þeim einstakur styrkur
þar sem Dúna hafði þá þegar hafið
baráttuna við sín erfiðu veikindi.
Eftir lát Halldórs flytur Dúna
heim og eignast íbúð í Espigerði 4
og einnþá tekst henni að byggja upp
fallegt heimili með góðri aðstoð
barna sinna og þar ætla þau Sigurð-
ur sonur hennar að búa, en sorgin
kemur ekki ein. Hún á margar syst-
ur, nú er Siggi sóttur heim. Hann
veikist aðeins nokkrum mánuðum
síðar af illvígum og ólæknandi sjúk-
dómi. Sex mánuðum eftir andlát
Halldórs er Sigurður dáinn. Ennþá
stendur Dúna eftir, en hún er aldrei
ein. Hún átti sína sterku trú, þangað
sækir hún styrk sinn. Hún bar hvorki
t
Eiginkona mín, systir og mágkona,
KATRÍIM EINARSDÓTTIR HUDSON,
Juliette, Atlanta, USA,
lést á heimili sínu 21. maí.
Útför hefur farið fram, frá Fossogs-
kapellu, í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Robert Hudson,
systkini og makar.
t
Útför elskulegs sonar okkar, bróður,
mágs, frænda og dóttursonar
GUNNLAUGS SIGURBJÖRNSSONAR
bifreiðasmiðs,
verður gerð frá Kópavogskirkju fimmtu-
daginn 20. júní kl. 13.30. Þeir sem hafa
hug á að minnast hans er bent á Hjúkr-
unarþjónustu Caritas.
Sigríður Gunnlaugsdóttir, Sigurbjörn Bjarnason,
Bjarni Sigurbjörnsson, Sóley Jakobsdóttir,
Ingvar Örn Sigurbjörnsson, Sigurbjörn Bjarnason,
Guðrún Finnbogadóttir.
Lokað
fimmtudaginn 20. júní vegna jarðarfarar GUNN-
LAUGS SIGURBJÖRNSSONAR bifreiðasmiðs.
Bifreiðasmiðja Sigurbjörns Bjarnasonar.
sorg sína né trú á torg, en kunni
þeim mun betur að fara með það
og vinna úr því sem henni var ætl-
að. Og börnin hennar fjögur og
tengdadætur stóðu með henni og
sýndu henni einstaka umhyggju og
hjálpsemi. Ekki tel ég að á neinn
sé hallað þótt Sigrúnar sér sérstak-
lega minnst, því hún stóð sem klett-
ur með móður sinni í öllu mótlætinu
og ráðstafaði öllum hlutum eins og
best mátti.
Nú hefur Dúna lagt í sína hinstu
för, en hún er ekki ein á ferð. Ég
er þess fullviss að Halldór og Siggi
hafa verið tilbúnir að taka á móti
henni, þar sem hún fær að njóta
hvíldar og friðar eftir sín löngu og
erfiðu veikindi. Sjálf vissi hún að
hveiju dró, hún kveið ekki vistaskipt-
unum. Trú hennar veitti henni vissu
urn að fá að hitta ástvini sína sem
á undan voru farnir.
í dag er mér þakklæti efst í huga
fyrir allar góðu stundirnar sem við
höfum átt saman í gegnum árin.
Ég bið börnum hennar, tengda-
börnum og ömmubörnunum allrar
blessunar og megi Guð styrkja þau
og hjálpa þeim að standa saman í
minningu góðrar móður og ömmu.
Margrét Stefánsdóttir.
Vorið 1945 markaði tímamót í
veraldarsögunni. Síðari heimsstyij-
öldinni lauk og hörmungar stríðsins
voru á enda.
Við vorum 60 skólasystkini, sem
laukum prófi úr 4. bekk Verslunar-
skólans þetta vor. Löngu og þreyt-
andi prófstriti var lokið, hugurinn
léttur og framundan skólaferðalag.
Síðan tæki við alvara lífsins, lífs-
starfið sjálft.
í tímans rás hefir maðurinn með
ljáinn höggvið stórt skarð í þennan
ágæta hóp skólasystkina og nú er
svo komið að 19 eru látin. Oneitan-
lega er það mikil reynsla að sjá
skólafélagana hverfa af sjónarsvið-
inu. Eftir stendur tómarúm í lífs-
mynstrinu og lífsmyndin verður önn-
ur.
Nú síðast sjáum við á bak kærri
skólasystur, Kristrúnu Jóhannsdótt-
ur, sem er látin eftir langt og erfitt
veikindastríð. Kristrún var um ára-
bil haldin erfiðum nýrnasjúkdómi og
þurfti stöðugt að leita ásjár lækna
og hjúkrunarliðs. Hún dvaldi af þeim
sökum af og til á sjúkrahúsi þar sem
hun naut reglubundinnar meðferðar.
Eftir lát eiginmannsins, Halldórs
V. Sigurðssonar, ríkisendurskoð-
anda, þess góða drengs, naut hún
aðhlynningar barna sinna, einkum
þó sérstaklega yngsta sonarins, Sig-
urðar, sem bjó hjá henni þar til hann
lést í blóma lífsins eftir skammvinn
veikindi.
Ég minnist Kristrúnar meðal
glæsilegustu stúlknanna í bekknum.
Hún var góðum gáfum gædd, dug-
legur námsmaður og samviskusöm,
enda námsárangur eftir því. Hún var
glaðsinna og kát á góðri stund. Hún
var kjarkmikil kona, sem ekki lét
bugast og bar harm sinn í hljóði,
þegar andstreymi lífsins sótti að
henni.
Rétt um það bil ár er síðan við
héldum upp á 50 ára útskriftaraf-
mæli. Á slíkri stundu er horft til
baka til æskuáranna, minningar frá
skólaárunum rifjaðar upp og glaðst
yfir gömlum dögum og góðum kynn-
um, slegið á létta strengi.
Kristrún lét sig ekki vanta í hóp-
inn þrátt fyrir veikindin og naut
þess að vera með. Átta skólasystr-
anna hafa haldið sérstökum vináttu-
tengslum allt frá skólalokum. Þær
hafa skipst á að hafa saumaklúbb
og haft náin samskipti og vinátta
eflst og dafnað með þeim í rás
tímans. Ein úr hópnum var Kristrún.
Hennar er nú sárt saknað af þeim
sem eftir lifa. Nú að leiðarlokum
flytja þær sérstakar kveðjur og
þakkir fyrir allar góðu og ánægju-
legu samverustundirnar.
Góð kona er gengin. Við skóla-
systkinin kveðjum góðan skólafé-
laga. Börnunum og öðrum ástvinum
sendum við hugheilar samúðarkveðj-
ur.
F.h. bekkjarsystkinanna,
Þórliallur Arason.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góðþjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HIITEL LÖFTLKIBIR
LAUGAVEGS
APÓTEK
Laugavegi 16
HOLTS
APÓTEK
Álfheimum 74
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Laugavegs Apótek
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 - sími 587 1960
á legsteimim úr graníti, marmara o.fl. teg.
Verð frá kr.2Q 340
S ÓLSTEINAR
Opið kl. 13- I 8 alla várka daga
Nýbýlavegi 30, Datbrekkumegin, Kópavogi, sími 564 3555.