Morgunblaðið - 30.06.1996, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 30. JÚNÍ1996 B 31
lífsleiðinni og biðjum honum guðs-
blessunar.
Jón Guðnason.
Hjartkær frændi minn, Ásgeir
Siguijónsson, er látinn eftir þriggja
mánaða sjúkdómslegu. Fyrir íjórum
árum átti hann við erfið veikindi
að stríða en náði sér nokkuð vel
eftir þau og gat verið heima þangað
til um miðjan mars á þessu ári að
hann þurfti að leggjast inn á deild
la og þaðan átti hann ekki aftur-
kvæmt.
Ásgeir ólst upp hjá fósturforeldr-
um, þeim Snorra og Hólmfríði, til
sjö ára aldurs á Erpsstöðum í Miðd-
ölum, Dalasýslu. Hann minntist
þeirra hjóna með virðingu og hlý-
hug. Síðan flutti hann til foreldra
sinna að Geirshlíð í sömu sveit og
þar var hann til fermingaraldurs.
Daginn eftir að frændi fermdist fór
hann til vandalausra að vinna fyrir
sér við algeng sveitastörf og vann
við það næstu árin á ýmsum heimil-
um í sveitinni og seinna við vega-
vinnu.
Við ræddum stundum saman um
gamla daga og mig undraði hvað
hann mundi allt vel. Það var fróð-
legt að heyra hann segja frá þeim
árum. Hann minntist líka oft á
kreppuárin, árin fyrir 1940. Þá var
mikið atvinnuleysi í landinu. Haust-
ið 1934 fer hann til Reykjavíkur í
atvinnuleit. Hann mun hafa gengið
í Verkamannafélagið Dagsbrún á
þrítugsafmælinu 19. nóvember það
ár. Hófst nú þrautaganga verka-
mannsins við höfnina eða eyrina
eins og það var kailað. Eftir að
hann hætti við höfnina vann hann
hjá ýmsum fyrirtækjum og þar á
meðal hjá Reykjavíkurborg síðustu
13 ár starfsævi sinnar.
Afmæliskveðjan sem hann fékk
í tilefni 75 ára afmælis síns í ljóði
frá verkstjóra sínum, Jóhanni Bene-
diktssyni, er sönn lýsing á frænda
mínum:
Heill sé þér, heiðursmaður,
háttprúður, virður vel,
glöggskyggn og góðviljaður,
göfugt með hjartaþel,
viljugur, verkahraður,
vandfyllt þitt sæti tel.
Lifðu í lyndi glaður.
Lýsi þér Fagrahvel.
Ásgeir frændi var sérstakur per-
sónuleiki. Þessi hljóðláti maður sem
tók lífinu með jafnaðargeði og gerði
ekki kröfur til annarra en því meiri
til sjálfs síns. Honum nýttist vel sú
fræðsla sem hann fékk, eðlisgreind
og gott minni auðveldaði honum
að nýta þann fróðleik er hann afl-
aði sér með lestri góðra bóka. Það
var gaman að ræða við hann um
væntanlegar jólabækur, oftast fór
hann nærri um hvaða bækur yrðu
söluhæstar. Bygging Þjóðarbók-
hlöðunnar stutt frá heimili hans
gladdi hann mikið, enda voru hans
síðustu gönguferðir í kringum hana
á góðviðrisdögum. Hjálpsemi hans
var einstök og vildi hann allt fyrir
alla gera. Ég þakka nafna fyrir
allar stundirnar sem við áttum sam-
an og þann mikla kærleika sem
hann sýndi mér alla tíð.
Blessuð sé minning Ásgeirs Sig-
uijónssonar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ásgeir S. Víglundsson.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast elskulegs föðurbróður
míns, Ásgeirs Siguijónssonar, sem
er látinn 91 árs að aldri. Það sem
hvetur mig til þessara skrifa er
þakklæti til Ásgeirs fyrir góð-
mennsku hans og að koma ætíð
þannig fram við mig að ég fór betri
manneskja af okkar fundi. Hann
kallaði fram góðu hliðarnar og sýndi
mér alltaf væntumþykju og traust.
Ásgeir og Guðmundur Bene-
diktsson, eða Mundi Ben. eins og
hann var oftast kallaður, voru hluti
af tilverunni þegar ég var lítil stúlka
á Hagamelnum og einnig eftir að
ég giftist og fór að heiman. Þegar
Ásgeir kom í heimsókn í gamla
daga, eða var að passa mig, var
oft gripið í spil, en hann kenndi
mér að spila uppáhaldsspilið í þá
daga, Maijas, ásamt öðrum spilum.
Á seinni árum og þegar heilsa hans
leyfði var oft gripið í spil þegar fjöl-
skyldan kom saman á jólum á
Hagamelnum eða þrettándanum í
Hafnarfirði og þá farið í spurninga-
leiki, ungir sem aldnir. Þá var ekki
komið að tómum kofunum hjá Ás-
geiri. Hann var manna fróðastur
um marga hluti og vissi oft svörin,
þegar unga menntaða fólkið stóð á
gati. Hann var víðlesinn og hafði
afskaplega gaman af lestri góðra
bóka, ævisögum og þjóðlegum fróð-
MINNINGAR
leik og fylgdist vel með þjóðmálum
sem öðru. Ásgeir hefði haft alla
burði til að ganga menntaveginn
ef efni og aðstæður hefðu leyft.
Honum fannst mikils um vert að
unga fólkið menntaði sig og læsi
bækur. í vetur sem leið bað hann
Fríðu dóttur mína að geyma vel
fyrir sig bók sem hann hafði fengið
í jólagjöf sem ungur drengur frá
fósturforeldrum sínum og var hon-
um greinilega ekki sama hvar bók-
in lenti, því minningin um þau var
honum svo kær.
Ég minnist liðinna ára með þakk-
læti og þess að hafa verið svo gæfu-
söm að verða aðnjótandi svo mikill-
ar hjartahlýju og manngæsku eins
og hann frændi minn átti til, bæði
handa mér og öðrum. Það eru for-
réttindi að eiga samleið sem slíku
fólki. Hann var sannkallaður heið-
ursmaður, samviskusamur og ná-
kvæmur í því sem hann tók sér
fyrir hendur. Ásgeir var einstaklega
gjafmildur og hugsaði frekar um
aðra en sjálfan sig, enda fylgdist
hann vel með systkinabörnum sín-
um og bar hag þeirra og velfarnað
fyrir brjósti. Það var því ánægjulegt
fyrir systkini, systkinabörnin og
fjölskyldur þeirra að fá tækifæri til
að heiðra hann á níræðisafmælinu
með því að halda honum veislu og
kunni hann vel að meta það. í af-
mælinu voru sungin ættjarðarlög
að hætti Dalamanna og tók Ásgeir
meira að segja undir í söngnum.
Hann var mjög söngelskur og tók
oft lagið í góðra vina hópi hér á
árum áður, enda hafði hann góða
söngrödd.
Eg, Heiðar og Fríða Kristín þökk-
um honum samfylgdina og geymum
minninguna um góðan dreng í
hjarta okkar.
Stefanía Víglundsdóttir.
Ég ætla í fáum orðum að minn-
ast móðurbróður míns, Ásgeirs Sig-
uijónssonar, sem lést 15. júní síð-
astliðinn 91 árs að aldri.
Geiri frændi, eins og hann var
kallaður innan fjölskyldu minnar,
var á margan hátt einstakur mað-
ur. Hann kvæntist ekki og var
barnslaus. Hann var mjög hógvær
maður, vel lesinn, nægjusamur, ein-
staklega barngóður og sérstakt
snyrtimenni svo um var talað.
Fyrstu kynni mín af Geira frænda
var þegar ég var barn og hann kom
stundum á sunnudögum í hádegis-
mat. Þá hafði hann alltaf tíma til
að spila og spjalla. Stundum held
ég að honum hafi fundist ég dálítið
áköf í spilamennskunni, allavega
miðað við Stefaníu frænku mína
sem var á rólegri nótunum.
Mér finnst hann að mörgu leyti
hafa komið í staðinn fyrir móðurafa
minn sem lést þegar ég var 5 ára
og man því lítið eftir. Ég mun seint
gleyma öllum páskaeggjunum, af-
mælis- og jólagjöfunum frá honum
og Gunnu heitinni systur hans.
Einn fastur punktur í sambandi
okkar hin síðari ár var þegar ég
kom til hans fyrir jólin og skrifaði
nokkur jólakort fyrir hann. Ég varð
alltaf að hringja áður til að láta
hann vita klukkan hvað ég kæmi
og þegar ég nálgaðist húsið hans
þá sá ég yfirleitt fíngert andlitið í
eldhúsglugganum. Alltaf tilbúinn
að taka á móti mér. Nákvæmnin
hjá honum var alveg einstök.
Stuttu áður en Geiri kvaddi þenn-
an heim kom ég til hans á spítalann
og hann sagði við mig þegar ég var
að fara „þakka þér fyrir allt“ og
ég sá það í augunum á honum að
hann var að kveðja mig áður en
+ Haraldur Helgason fæddist
á Stritlu i Biskupstungum
29. nóvember 1924. Hann lést
í Reykjavík 14. júní síðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Fossvogskirkju 26. júní.
Alltaf er maður óviðbúinn frétt-
um af andláti góðs vinar. Okkur
systkinin langar til að minnast
Halla í örfáum orðum. Alltaf var
jafn gaman að koma til Halla og
Jóhönnu frænku þegar við komum
til Reykavíkur. Halli vann hjá Flug-
félaginu á sendiferðabíl þegar við
vorum börn og var hann alltaf tilbú-
inn að leyfa okkur að fara með í
sendibílinn þegar hann fór í vinnuna
og voru það alltaf skemmtilegar
ferðir, því Halli hafði frá svo mörgu
að segja og var spaugsamur og
glettinn.
Oft komu þau Halli og fjölskylda
austur til okkar á sumrin þegar við
bjuggum á írafossi og var þá oft
glatt á hjalla. Þær eru ófáar tjald-
útilegurnar sem við fórum í saman
hann færi í annan heim. Mér finnst
ég alls ekki hafa gert mikið fyrir
hann þótt ég einstaka sinnum hafi
farið í heimsókn til hans, en hann
var alltaf svo þakklátur fyrir það
sem fyrir hann var gert.
Fyrir einu og hálfu ári, þegar
hann átti 90 ára afmæli, tókum við
okkur saman, ég og Stefanía
frænka mín, og ræddum við hann
um það hvort hann hefði ekki gam-
an af því ef við héldum upp á afmæl-
ið hans. Fyrst var hann svolítið hik-
andi, honum fannst þetta svo mikil
fyrirhöfn, en eftir nokkrar umræður
þá féllst hann á þetta. Síðan var
talað við marga í ættinni og allir
lögðu sitt af mörkum til að gera
honum glaðan dag. Það var mikið
sungið og hafði hann gaman af.
Hann var mjög ánægður og þakk-
látur með þetta uppátæki okkar.
Með þessum fáu orðum kveð ég
nú elskulegan frænda minn með
virðingu og þökk og votta eftirlif-
andi systkinum hans og öðrum að-
standendum samúð mína. Blessuð
sé minning hans.
Ósk Guðrún Hilmarsdóttir.
og síðasta ferð okkar með Halla
og Jóhönnu var farin á ættarmót á
Núpi í Dýrafirði 1990. Við lögðum
af stað á fímmtudegi og vorum á
Núpi um helgina, héldum síðan
áfram um Vestfirðina og vorum
komin heim aftur á miðvikudegin-
um. Þessi ferð er alveg ógleymanleg
og skemmtum við okkur öll mjög
vel.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Fjölskyldu Halla eru þetta þung-
bærir tímar, en eftir lifir minning
um vænan mann. Hans mun verða
sárt saknað. Við vottum Jóhönnu,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum dýpstu samúð okkar. Bless-
uð sé minning Haralds Helgasonar.
Ingibjörg, Helgi
og Ragna Jóna.
HARALDUR
HELGASON

r
I forystu til framtíðar
Landsbanki Islands hefur starfað
við blið einstaklinga og fyrirtækja
í 110 ár. Hann hefur verið undirstaða
á leið þjóðarinnar til nútímaþjóðfélags
og veitt góðunt málum lið - ekki einungis
i uppbyggingu öflugs atvinnulífs um land
allt heldur eintiig með stuðningi við
félagasamtök oggóð málefii.
hundraoogtíuára
Styrkjum þjóðlífið
Landsbanki íslands er banki fólksins, sterkur banki í eigu landsmanna
sjálfra og styrkur fyrir íslenskt þjóðlíf. Sá styrkur felst ekki einungis
í traustri þjónustu viö heimili og atvinnulíf heldur einnig í uppbyggingu
mannlífs þar sem listir, sköpunargleði og heilsusamlegt líf eru lykilatriði.
Hann hefur styrkt mennta- og menningarstofnanir, námsfólk, listafólk,
íþróttafólk og margvíslega góðgerðarstarfsemi.
Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna