Morgunblaðið - 04.10.1996, Side 65

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 4. OKTÓBER 1996 65
______BRÉF TIL BLAÐSIMS_
Hvar er hagræðingin?
Frá Margréti Gestsdóttur:
BRÉF Þórdísar Björnsdóttur
píslarvotts, sem birtist í Morgun-
blaðinu á föstudaginn var, varð
mér hvatning til að taka mér einn-
ig penna í hönd og segja frá reynslu
minni af Strætisvögnum Reykja-
víkur.
Líkt og Þórdís hef ég orðið
óþyrmilega fyrir barðinu á nýju og
„bættu“ leiðakerfi SVR. Af hug-
sjónaástæðum lagði ég einkabíln-
um fyrir meira en þremur árum
og hefur fjölskylda mín ekki talið
eftir sér síðan að ferðast með SVR.
En eftir síðustu hagræðingu get
ég ekki varist þeirri hugsun að
mér hafi verið refsað fyrir þá
flónsku að ætla að nota almenn-
ingsvagna sem eina farkost minn
um borgina.
Lítil samgöngubót
Ég bý í Seljahverfinu en sæki
vinnu niður í miðbæ. Til þessa hef
ég getað tekið leið 11 sem ekið
hefur einn vagna þvert í gegnum
mitt hverfi. En nú aka vagnar
hverfisins báðir nokkurn veginn
sama hring umhverfis það og er
drjúgur spölur fyrir mig og börn
mín að ganga til að ná næsta vagni.
Eftir skrif Þórdísar þarf ég ekki
að lýsa þeirri skerðingu sem orðið
hefur á ferðum leiðar 11 en bæti
því við að menn fara nærri um
vandræði okkar íbúa Seljahverfis
ef við ætlum út fyrir hverfið okkar
að kvöldi dags eða á sunnudegi.
Einn vagn er á boðstólum, leið 111
hraðferð, sem hægt er að stíga út
úr eða upp í á sárafáum stöðum í
bænum! Reyndar má ekki gleyma
nýrri leið 8 sem gengur frá Mjódd
í Grafarvog og er - eftir miklar
rannsóknir mínar - eina sjáanlega
samgöngubótin sem farþegum á
mínum slóðum hlotnast af rómuðum
breytingum á leiðakerfi SVR 15.
ágúst sl.
Eins og Þórdís ætla ég að nefna
raunveruleg dæmi enda tel ég mig
vera að segja sögu margra:
Vilji ég fara með börnin í sunnu-
dagsheimsókn til langömmu sem býr
ekki íjær okkur en inni í Heimum
skellum við útidyrahurðinni heima
hjá okkur tæpum klukkutíma áður
en við knýjum dyra hjá ömmu og
afa. M.ö.o., við tökum vagna niður
á Lækjartorg og bíðum leiðar 2 þar.
Þegar ég var að búa mig til far-
ar fyrir skemmstu á reglulegan
fund á Þjóðskjalasafni í grennd við
Hlemmtorg kom í ljós að þar sem
leið 11 hefur nú verið hagrætt svo
að hún gengur ekki á kvöldin verð
ég að leggja af stað klukkutíma
áður en fundurinn hefst.
2-3 klst. ádag?
Hið sama gildir um kvöldkaffi
hjá vinafólki, leikhúsferð - hvað
eina. Og ekki má gleyma að þessar
ferðir heíjast allar og enda á hress-
andi gönguferð um hverfið eftir að
mínar biðstöðvar við Flúðasel voru
lagðar niður.
Þar sem ég kemst ekki af með
minna en klukkustund á dag í
strætisvagni til og frá vinnu skal
engan undra að ég veigri mér við
að bæta við annarri klukkustund
og þeirri þriðju á kvöldin til að sinna
erindum sem ekki eru bráðnauðsyn-
leg til að framfleyta fjölskyldu
minni. Ég hef sjálf búið í erlendri
borg, lítið eitt stærri en Reylq'avík,
og þekki þann munað að líta ekki
á tímatöflur eða klukku áður en
farið er á biðstöðina því að vagnam-
ir koma svo ört. Ekki er ég svo
fávís að krefjast slíkrar þjónustu
hér í okkar litlu borg. En ég er
jafnframt sannfærð um að SVR
þjónar enn færri íbúum hennar á
sómasamlegan hátt nú en fyr.
Neyðarúrræði
Sem ég skrifa þessi orð les ég
aftan á litskrúðugri leiðabók minni
undir feitletraðri fyrirsögn, Þjón-
usta í fyrirrúmi; Það er fyrirmyndar
ferðamáti að aka með strætó og
nota hina fjárhagslega hagkvæmu
og lipru þjónustu SVR. Ljóst er að
hvorki ég, Þórdís né aðrir farþegar
Strætisvagna Reykjavíkur erum
höfundar þessara gamansömu orða.
Því fullyrði ég að ferðalög með
SVR eru oftar en ekki neyðarúr-
ræði en ekki val - og svo sannar-
lega hvorki hagkvæm, fljótleg né
þægileg aðferð til að ferðast um
borgina.
MARGRÉT GESTSDÓTTIR,
Flúðaseli 65, Reykjavík.
■
IVER5LUN
Nei takk, sama og
þegið, kæri
skattgreiðandi
Frá Pétri Óskarssyni:
ÉG VAR undrandi, þegar ég kom
frá meginlandinu á dögunum, þegar
starfsmaður á Keflvíkurflugvelli
óskaði mér til hamingju með nýja
prestinn minn.
Um leið og ég
gluggaði í
prentmiðla lands-
ins sá ég að full-
trúar skattgreið-
enda þessa lands
eru nú búnir að
ákveða að stofna
fyrir okkur, ís-
lendinga búsetta
í Mið-Evrópu,
prestsembætti frá
íslensku Þjóðkirkjunni með setu í
Luxemburg.
Ekki ætla ég að efast um að á
bak við stofnun þessa embættis búi
jnikill náungakærleikur í anda krist-
innar trúar hjá íslensku þjóðinni og
fulltrúum hennar sem með fram-
kvæmdavaldið fara. Nú á dögum
stöðugt vaxandi einstaklingshyggju
°g sjálfhverfu ber því að sjálfsögðu
að fagna að þjóðin, sem býr við nið-
urskurð á öllum sviðum félagslegrar
þjónustu vilji þrátt fyrir alla erfíð-
leika eyða miklum fjármunum til
þess að senda löndum sínum handan
við hafið guðs orð á íslensku.
Eitthvað dregur þó úr fögnuðin-
um þegar maður v^ltir fyrir sér þörf-
inni fyrir slíkt embætti. Við sem
búsett erum í Mið-Evrópu erum flest
skattgreiðendur í þeim löndum sem
við búum í. Misjafnt er eftir löndum
hvemig við greiðum til okkar kirkju,
en til dæmis i Þýskalandi greiða
allir skattborgarar sem eru meðlimir
i mótmælendakirkjunni 7% ofan á
skattagreiðslur sínar, til kirkjunnar.
Þegar Islendingar sem era meðlim-
ir í íslensku þjóðkirkjunni skrá sig
til búsetu í Þýskalandi þá verða
þeir sjálfkrafa meðlimir í mótmæl-
endasöfnuði Þýskalands og greiða
sinn kirkjuskatt til hans. I staðinn
ijóta þeir allrar þeirrar þjónustu
sem kirkjan veitir, þeim að kostnað-
arlausu.
Ekki er hægt að sjá fyrir sér í
hverju starf hins nýja embættis á
að felast. Hugsanlegt er að viðkom-
andi prestur haldi guðsþjónustur
fyrir Islendinga vítt og breitt um
Mið-Evrópu. Slík ferðakirkja sem
færi frá einni borg til annarrar yrði
þó æði kostnaðarsöm og ekki er
víst að messusókn yrði mikil af
hálfu íslendinga. Ekki er hægt að
reikna með að fólk sem greiðir til
sinnar eigin kirkju í sínu heimahér-
aði og nýtur þar allrar kirkjulegrar
þjónustu þurfi á þessari viðbót að
halda. Ennþá síður má reikna með
að þetta fólk fari að panta íslenskan
prest frá Luxemburg til þess að
skíra, ferma og jarða. Það má líka
reikna með að hinn nýi íslenski
prestur reikni með að fá sérgreiðsl-
ur fyrir slík prestverk að íslenskum
sið, meðan að fólk í Miðevrópu nýt-
ur þessarar prestlegu þjónustu án
sérgreiðslna í heimabyggð.
Hvaða kostir standa þá eftir við
þessa rausnarlegu gjöf íslenskra
skattborgara sem á eftir að kosta
þjóðina mikla fjármuni í framtíð-
inni? Einhveijum kynni að detta í
hug að það væri kostur að prestur-
inn væri íslendingur og talaði ís-
lensku. Það er ekki mikill kostur,
enda eru Biblían og prestverk ekki
séríslensk fyrirbrigði þótt einhveijir
virðist halda þ_að. Það er líka rang-
hugmynd að íslendingar sem búa
og starfa í Mið-Evrópu ráfí um
málláusir og úr tengslum við guð
og menn vegna lélegrar tungumála-
kunnáttu.
Kæra skattgreiðendur, þrátt fyr-
ir að þessi gjöf frá ykkur sem þið
ætlið að greiða fyrir okkur úr eigin
vasa sé rausnarleg og minni við
fyrstu skoðun á fallegu dæmisög-
una um gjöf fátæku ekkjunnar, þá
segi ég nei takk, sama og þegið.
PÉTUR ÓSKARSSON,
rekstrarhagfræðingur, býr
og starfar í Þýskalandi.
Pétur
Óskarsson
Mímir
Tómstundaskólinn
Sími: 588 7222 / 588 2299
Fax: 533 1819
Blað allra landsmanna!
fforgpsstÞIafcto
-kjarnimálsins!
Hugsaðu
áður en
þú kaupirf
Jakkaföt
í frábæru úrvali
Nýjar sendingar
frá Obvious, Gibson,
Blues, Mexx o.fl.
Verð frá kr.
23.900-37.900
IIANZ
Kringlunni 8-12,
sími 568 1925.