Morgunblaðið - 13.02.1997, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1997 43
sínum alkunna dugnaði starfaði
sem þjónn á danshúsum Reykjavík-
ur á árunum ’65-’70. Þá var
heimasætan frá Meltúni orðin
stórglæsileg, ung kona og búin að
festa sér myndarlegan mann, Sva-
var, sem reyndar starfaði með
henni þá.
Enn liðu nokkur ár áður en leið-
ir okkar lágu saman á ný, en þá
hófst langt og farsælt samstarf hjá
Hótel Eddu, en Siddý var hótel-
stjóri á Edduhótelum um árabil.
Það var svo árið 1988 að við áttum
enn á ný samleið ásamt völdum
hópi, í þetta skiptið var verkefnið
kaup og rekstur Ferðaskrifstofu
íslands og Edduhótelanna. Siddý
reyndist alla tíð sérlega vandaður
starfskraftur, dugleg áhugasöm og
metnaðarfull.
Lífsgleði hennar, skopskyn og
blítt viðmót olli því að það var allt-
af sérlega notalegt að umgangast
hana. Siddý var heimskona sem bar
ekki sorgir sínar á torg. En hún
var ávallt trú uppruna sínum sem
heimasætan frá Meltúni, einlæg og
hreinskiptin.
Fyrir allt sem hún stóð fyrir
erum við hjónin þakklát fyrir að
hafa átt hana að vini. Okkur þótti
báðum mjög vænt um hana. Astvin-
um öllum vottum við samúð okkar
og biðjum þeim guðs blessunar í
sorg þeirra.
Guð glessi minningu Sigurbjarg-
ar Eiríksdóttur.
Kjartan og Anna.
Kveðja til elsku ömmu minnar.
Ég sakna þín svo, þú varst alltaf
svo góð. Um elsku þína og ást ég
skrifa næsta ljóð. Elsku amma
mín, hjá þér var alltaf svo gaman.
Ég kem aftur til þín, ég þrái að
við verðum aftur saman.
Jónína Ingólfsdóttir.
Einn sterkasti hlekkurinn í Li-
onsklúbbnum Engey er brostinn.
Þótt við vissum að Sigurbjörg Ei-
ríksdóttir eða Siddý, eins og hún
var oftast kölluð, væri mikið veik
var styrkur hennar slíkur og líf-
slöngun að hún gat leynt okkur í
lengstu lög hversu alvarlegur sjúk-
dómur hennar raunverulega var.
Hún tók ávallt þátt í öllum okkar
störfum og hlífði sér hvergi.
Árið 1985, hinn 14. ágúst, stofn-
uðu félagarnir i Lionsklúbbi
Reykjavíkur, sem er elsti lionsklúb-
bur á íslandi, Lionsessuklúbb
Reykajvíkur, en í klúbbnum voru
að mestu leyti eiginkonur þeirra.
Ég var fyrsti formaður klúbbsins
og þegar kom að vali næsta for-
manns vorum við ekki í vafa hveija
við myndum biðja um að mynda
næstu stjórn og taka við for-
mennsku enda við búnar að kynn-
ast dugnaði Siddýjar og forustu-
hæfileikum.
Þessi vetur, 1986 til 1987, var
skemmtilegt tímabil, mikið að ger-
ast og hún hélt okkur við efnið og
það var gaman að fást við lions-
starfið undir hennar forustu enda
aldrei lognmolla þar sem hún fór.
Fyrir tæpum sjö árum urðum við
fullgildir Lionsmeðlimir og köllum
klúbbinn okkar „Lionsklúbbinn
Engey“ og í vetur var Siddý for-
maður í ferða- og umhverfísnefnd.
Það var hnípinn hópur, sem
mætti á fund sl. mánudagskvöld
°g við gerðum okkur grein fyrir,
hversu mikið við höfðum misst, en
minningin er fögur og hana tekur
enginn frá okkur, þar situr hún
föst í huga okkar allra og stóru
myndasafni.
Fyrir hönd klúbbsins okkar votta
ég eiginmanni, börnum, móður og
öðrum ástvinum okkar innilegustu
samúð, við vitum að missir þeirra
er mestur.
Þar sem áður var ljósflæði skyggja ský,
eins og skammdegi köldu þar aldrei linni.
Aðeins myndin af þér er jafn heið og hlý
og hrein í dag sem hið fyrsta sinni.
(Jón Jóhannsson).
F.h. Lionsklúbbs Engeyjar,
Erla Wigelund.
Elskuleg vinkona okkar, Sigur-
björg Eiríksdóttir, Siddý, eins og
hún var alltaf kölluð, er dáin. Kall-
ið kom allt of fljótt, en við áttum
því láni að fagna að eiga með þér
yndislegar stundir í mörg ár.
Að eiga góðan vin er guðs gjöf,
og það var hún Siddý, góður vinur
vina sinna. Alltaf tilbúin að hjálpa
eða aðstoða hvemig sem á stóð hjá
henni.
Heimsókn til Siddýjar og Sva-
vars var eins og að koma á sitt
annað heimili, alltaf vorum við vel-
komnar.
Til að takast á við mikil og alvar-
leg veikindi, eins og Siddý gerði,
þarf mikinn kjark, styrk og æðru-
leysi og það hafði hún, hún talaði
um veikindi síns eins og hún væri
bara með kvef.
Okkur langar til að þakka Siddý
fyrir allt og allt og biðja góðan guð
að gefa henni frið og ró.
Elsku Svavar, Sigríður< Áslaug,
Margrét, Eiríkur og fjölskyldur,
guð gefi ykkur styrk á þessum erf-
iðu tímum.
„Þó ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta: Ég
er svo nærri að hvert ykkar tár
snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið. En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, sál mín
lyftist upp í mót til Ijóssins. Verið
glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur, og ég, þótt látinn sé, tek
þátt í gleði ykkar yfir lífinu."
(Ók. höfundur.)
Hafdís og Guðrún.
Vaktu minn Jesú, vaktu í mér
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vakir þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(H.P)
Það var fyrir þrjátíu og fjórum
árum að nokkrar ungar konur
stofnuðu saumaklúbb, flestar höfð-
um við verið saman í skóla í Reyk-
holti, svo vináttan hefur haldist í
fjörutíu ár. Fyrir rúmum þremur
árum greindust tvær úr sauma-
klúbbnum með illvígan sjúkdóm og
er Siddý sú seinni sem hann leggur
að velli.
Hún vildi flest annað ræða en
sín eigin veikindi og bar hag ann-
arra frekar fyrir bijósti. Til dæmis
þegar Stína vinkona okkar veiktist,
sýndi Siddý henni einstakan stuðn-
ing þrátt fyrir sinn sjúkdóm, sem
hún barðist við af einstöku æðru-
leysi.
Siddý var geislandi persónuleiki,
einstakur vinur og létt í lund, enda
engin lognmolla í kringum hana.
Alltaf var hún boðin og búin ef
eitthvað stóð til í vinahópnum og
var sjálfkjörin í forystuhlutverk.
Síðast fyrir rúmu ári þegar ein úr
okkar hópi, sem búið hefur erlend-
is í mörg ár, var hér á landi, þá
hittumst við skólasystur á heimili
Siddýjar, sem oftar en ekki var
fundarstaður.
Að leiðarlokum þökkum við
Siddý fyrir allar góðu samveru-
stundirnar, hópurinn verður ekki
samur eftir.
Elsku Svavar, Áslaug, Margrét,
Eiríkur og Sigríður, við biðjum
góðan Guð að styrkja ykkur í ykk-
ar miklu sorg.
Hildur, Margrét, Guðrún,
Heiðrún, Erla og Hlif.
Okkar kæra vinkona, Sigurbjörg
Eiríksdóttir, Siddý, er farin í ferð-
ina löngu sem bíður okkar allra og
nú þegar við ritum þessi eftirmæli,
sem aðeins geta orðið fátækleg orð
til þín, elsku vinkona, viljum við
færa þakkir fyrir allar góðu stund-
irnar sem við höfum átt saman á
liðnum áratugum.
Elsku Siddý mín! Við höfðum
gert okkur vonir um að þú mundir
hafa betur í baráttunni við hinn
illvíga sjúkdóm sem nú hefur lagt
þig að velli. Engan þekkjum við sem
hefur tekist á við veikindi sin af
svo miklum kjarki, æðruleysi og
bjartsýni. Þú sagðir oft, er við sát-
um og ræddum veikindi þín, að það
væri engin ástæða til að vera að
væla, þetta væri bara staðreynd,
og á heiini þyrfti að taka. Þannig
sást þú alltaf björtu hliðarnar á
hveiju máli og gafst okkur vonir
um bata. Styrkur þinn var ótrúleg-
ur.
Það er margs að minnast eftir
tæplega 30 ára vináttu, sem byij-
aði þegar við fluttum í sama hús
á Brekkulæknum. Þið Svavar voruð
frumbyggjar og svo komum við
stuttu seinna, húsið var nýbyggt
og þá þurfti margt að gera, mála,
skipuleggja garðinn og síðast en
ekki síst að framkvæma hlutina,
en þar kynntumst við fyrst þínum
kraftmikla dugnaði og vinnusemi.
Árin hafa liðið, börnin stækkað og
oft gáfust tækifæri til að gleðjast
með vinum og ættingjum, þannig
hefur varla verið haldin svo veisla
á þínu heimili eða okkar að við
höfum ekki undirbúið þær saman,
það var mikið gott að eiga þig að,
alltaf varstu boðin og búin til að
aðstoða og allt lék þér í höndum.
Nokkrar eru utanlandsferðirnar
sem við höfum farið saman með
ykkur Svavari og margt skemmti-
legt sem við nú geymum í minning-
unni um þig frá þeim tímum, það
leyndi sér ekki þegar rætt var um
líf í fjarlægum löndum að þú hafð-
ir víða farið og mikið lesið. Fátt
var þér óviðkomandi, hugur þinn
og víðsýni flutti trú á lífíð. Já,
minningarnar eru margar, þær eru
okkur dýrmætar. Margir eru þeir
orðnir morgnarnir sem við vinkon-
urnar höfum setið og rætt málin,
létum okkur ekkert mál óviðkom-
andi og margt kvöldið höfum við
setið saman með ykkur Svavari og
skeggrætt hin ýmsu mál og kom
maður hvergi að tómum kofunum
hjá þér, þú varst alls staðar vel
kunnug og vel lesin.
Við komum að heimsækja þig á
spítalann aðeins rúmum sólarhring
fyrir brottför þína og þú fársjúk,
en samt ræddir þú við okkur mál
sem voru ofarlega á baugi í þjóðfé-
laginu, dæmigert fyrir þig og sýnir
hve vel þú fylgdist með öllu og virt-
ist ekki kominn tími til að kveðja.
Við fínnum hjá okkur mikinn sökn-
uð og harm vegna þessarar ótíma-
bæru brottfarar þinnar, það er svo
óraunverulegt að þú sért okkur
ekki nálæg. En við vitum líka að
missirinn er mestur hjá þínum nán-
ustu, þannig eigum við þá ósk heit-
asta að góður Guð fylgi þeim og
veirí styrk í sorginni. Elsku Svav-
ar, Áslaug, Magga, Eiríkur, Sigríð-
ur og barnabörn, það verður aldrei
fyllt það skarð sem nú hefur mynd-
ast í ykkar yndislegu fjölskyldu og
erfítt verður að komast yfír þá
miklu sorg sem nú fyllir hjörtu
ykkar, sagt er að tíminn lækni öll
sár og eitt er víst að minning
Siddýjar mun alltaf lifa með okkur
sem eftir stöndum og verður þann-
ig hvatning til ykkar að takast á
við lífíð að hætti hennar, eins og
hún hefði viljað hafa það. Megi
góður Guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Elsku vinkona! Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi, hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Guðrún H. Ólafsdóttir,
Hersir Oddsson.
Erfídrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og nijög
góð þjónusta.
Upplýsingar í
símum 5050 925
og 562 7575
HOTEL LOFTLEIÐIR.
ICELANDAIR HOTEtS
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
SIGRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
Borgareyrum,
Vestur-Eyjafjallahreppi,
síðast til heimilis
íBláhömrum 4,
Reykjavik,
iést í Sjúkrahúsi Reykjavfkur 11. febrúar.
Hrefna Markúsdóttir,
Eygló Markúsdóttir,
Erla Markúsdóttir,
Ester Markúsdóttir,
Erna Markúsdóttir,
Grimur Bjarni Markússon,
Þorsteinn Ólafur Markússon,
ömmu- og langömmubörn.
Sveinbjörn Ingimundarson,
Haraldur Hannesson,
Árni Ólafsson,
Trausti Árnason,
Sofffa Einarsdóttir,
Þóra Gissurardóttir,
t
Elskulegur bróðir okkar,
MAGNÚS GUÐMUNDSSON,
Álfaskeiði 64,
Hafnarfirði,
áður Lyngbergi,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítala
10. febrúar.
Systkini hins látna.
i
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTMUNDUR HALLDÓRSSON,
skipstjóri og útgerðarmaður,
Ólafsvík,
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness aðfara-
nótt þriðjudagsins 11. febrúar.
Laufey Eyvindsdóttir,
Brynjar Kristmundsson,
Sumarliði Kristmundsson,
Ægir Kristmundsson,
Þór Kristmundsson,
Óðinn Kristmundsson,
Matthildur Kristmundsdóttir,
Laufey Kristmundsdóttir,
Kristin Kristmundsdóttir,
Halldór Kristmundsson,
Steinþór Ómar Guðmundsson,
Margrét Jónasdóttir,
Kristín G. Jóhannsdóttir,
Árný Bára Friðriksdóttir,
Jóhanna Njarðardóttir,
Sólrún Bára Guðmundsdóttir,
Árni Guðjón Aðalsteinsson,
Ólafur Helgi Ólafsson,
Klaus Grunhagen,
Jóhanna Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN ÞÓR FRIÐRIKSSON BUCH,
Einarsstöðum,
Reykjahverfi,
er andaðist 5. febrúar á sjúkrahúsi
Húsavíkur, verður jarðsettur laugardag-
inn 15. febrúar kl. 14.00 frá Húsavíkur-
kirkju.
Þeim sem vildu minnast hans er bent
á Sjálfsbjörg, félag fatlaðra.
Guðný J. Buch,
Friðrik J. Jónsson,
Páll Helgi J. Buch,
Hólmfríður Jónsdóttir,
Björn Ófeigur Jónsson,
Kristbjörg Jónsdóttir,
Sigurveig J. Buch,
Ingólfur Arni Jónsson,
barnabörn og
Kristín Sigurðardóttir,
Guðrún Benediktsdóttir,
Stefán Baldvinsson,
Alice Gestsdóttir,
barnabarnabörn.
+
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur og
frændi,
HRÓAR JÓHÖNNUSON,
Álfaheiði 30,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 14. febrúar kl. 13.30.
Jóhanna Guðjónsdóttir,
Hallgrímur Pétursson, Vigdís L. Viggósdóttir,
Vigfús Hallgrímsson, Sigriður Þórisdóttir,
Regína Hallgri'msdóttir, Pétur Hallsson,
Hrönn Hallgrfmsdóttir, Árni Guðjón Vigfússon
og systkinabörn.