Morgunblaðið - 18.03.1998, Side 34

MORGUNBLAÐIÐ
34 MIÐVIKUDAGUR 18. MARZ 1998
MINNINGAR
+ Will Harrison
Kári Perry
fæddist 7. mars 1926
í Los Angeles í Kali-
forníu. Hann andað-
ist 10. mars 1998 í
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur. Foreldrar
hans voru hjónin
Will Harrison Perry,
f. 1883, kaupsýslu-
maður og bóndi, og
Laurice Lucille
Perry, f. 1903, og
f- eru þau bæði látin.
Will átti tvær systur,
samfeðra, Kathryn,
sem er látin, og Frances, f. 1908
og býr í Washington-ríki í
Bandaríkjunum. Will kvæntist
fyrri konu sinni, Hope Davis, ár-
ið 1951, þau skildu. Áttu þau
saman börnin Patricia Lynn, f.
1953, Will Harrison, f. 1954,
Christopher Robin, f. 1955, og
Michaelle Lee, f. 1961. Eru þau
öll í hjúskap og bUa í Bandaríkj-
unum.
Eftirlifandi eiginkonu sinni,
Huldu Óskarsdóttur Perry,
kvæntist Will 1974. Hennar börn
af fyrra hjónabandi eru Val-
.jx gerður Gísladóttir, f. 1955, gift
Gunnari E. Gunnarssyni, eru
þau bUsett á Stokkseyri, og Bolli
Gíslason, f. 1961, bUsettur í
Reykjavík.
Will Iauk B.Sc.-gráðu í land-
bUnaðar- og umhverfísvísindum
frá Kaliformuháskóla í Davis og
framhaldsnámi í iðnaðarstjórn-
un og samskiptum á vinnumark-
aði frá háskólanum í Suður-Kali-
forníu. Þá lauk Will námi á
margþættum tæknisviðum. Með
háskólanámi vann hann fulla
vinnu hjá slökkviliði Kaliforníu-
háskóla og vann að stofnun
brunabótafélags í Sacramento
og Yolo-sýslu. Að námi loknu
gegndi hann herþjónustu sem
liðsforingi í landher Bandaríkj-
anna í Kóreustríðinu. Varð svo
Við andlát Wills Harrisons Kára
Perrys kemur eins og ósjálfrátt í
hugann brot úr kvæði Stefáns G.
Stefánssonar:
Og vonskan aldrei á því góða hrín
um eilífð! hvað sem líf og dauði boða,
og hún á ekkert afl, sem nær til þín. -
Nú er horfinn af jarðnesku sjón-
arsviði mætur og mikilhæfur maður,
sem okkur langar að minnast með
fáeinum kveðjuorðum. Ljúfar end-
urminningar viðkynningar við hann
rifjast upp, þannig lifir minningin
um traustan og frábæran vin.
Will var svipsterkur, gæsilegur
maður, þannig að ekki var mögulegt
annað en taka sérstaklega eftir hon-
um í hópi annarra. Framganga hans
einkenndist af hógværri reisn og
virðuleika, samhliða alúð hans og
hlýlegu brosi. Hið innra svaraði
einnig til hins ytra, því hann var göf-
uglyndur höfðingi, gæddur mjög
góðum gáfum og hafði aflað sér víð-
tækrar menntunar og reynslu á inn-
lendum sem og alþjóðlegum vattr
vangi. Allt sem hann tók sér fyrir
hendur vann hann af heiðarleika og
”* kostgæfni, auk þess var hann frábær
fyrirlesari og kennari og naut mikils
trausts og virðingar fyrir störf sín og
vísindafræði. Skoðanir hans voni af-
dráttarlausar og mótaðar ákveðinni
raunhyggju, en þó vissu frjálslyndi
og ævinlega var hann sjálfum sér og
fræðum sínum samkvæmur.
Við starfslok 1981, fluttust þau
hjón, Hulda Oskarsdóttir og Will al-
komin til íslands, hér vildi hann eyða
ævikvöldinu og auðga ísland með
þekkingu sinni, sem hann gerði í
sjálfboðavinnu. Hann veitti tækni-
, lega þekkingu sína til að efla víðtækt
almannavarnakerfi hér á landi,
einnig var hann tæknilegur ráðgjafi
við skipulagningu Almannavarna rík-
isins. Sem formaður Menntastofnun-
ar Islands og Bandaríkjanna (Ful-
bright-stofnunarinnar), vann hann
merk störf til að auðga íslensk vísindi
og menningu. Hann varð íslenskur
-^ríkisborgari og tók þá lögum sam-
varaforseti og fram-
kvæmdastjóri Perry
Cattle and Grain
Company, stórs og
Qölbreytts landbUn-
aðarfyrirtækis í
Kaliforníu. Starfaði
sem sérfræðingur
almannavarna í
Orange-sýslu í Kali-
forníu og vann að
ýmsum þróunar-
verkefnum. Var
framkvæmdastjóri
almannavarna í
Contra Costa-sýslu í
Kaliforníu í 23 ár.
Eftir það vann hann að ýmsum
sérfræðiverkefnum á vegum
Þróunarstofnunar Sameinuðu
þjóðanna, m.a. sem tæknilegur
ráðgjafí á Islandi og aðstoðaði
við skipulagningu almannavarna
á íslandi. Sat hann í ýmsum ráð-
gjafarnefndum á vegum forseta-
embættis Bandaríkjanna,
Bandaríkjaþings og rikisstjóra
og þings Kaliforníu. Gegndi for-
mennsku í ýmsum fagfélögum á
sínu sviði og kenndi við marga
háskóla. Um árabil var hann for-
maður íslendingafélagsins í San
Francisco. Will var félagi í
KiwanisklUbbnum BrU á Kefla-
víkurflugvelli og félagi í Loka í
Reykjavík. Eftir starfslok 1981
fluttist hann til Islands og stund-
aði m.a. fjölþætt sjálfboðastörf á
sínu sérfræðisviði. Sat í stjórn
Menntastofnunar Islands og
Bandaríkjanna (Fulbright-stofn-
unarinnar), um tíma sem for-
maður. Sinnti tæknilegri aðstoð
til að efla vfðtækt almanna-
varnakerfi á Islandi, sem sett
var á stofn í kjölfar tækniaðstoð-
ar Sameinuðu þjóðanna 1971.
Hann gerðist fslenskur ríkis-
borgari og tók þá upp nafnið
Kári, lögum samkvæmt.
Útför Wills _ fer fram frá
Garðakirkju á Álftanesi í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
kvæmt íslenskt nafn, valdi hann sér
nafnið Kári. Kunni því vel að vera
þjóðlegur og hafði hann aflað sér víð-
tækrar þekkingar á landsmálum og
íslenskri menningu, kom einatt með
ferskar og ígrundaðar hugmyndir,
sem vitnuðu um þekkingu hans og
sterka réttlætiskennd, naut hann
þess og að ferðast um eins og hann
sagði oft - okkar einstaklega fallega
land -. Hann var skemmtilegur og
heillandi persónuleiki sem sannar-
lega með Huldu sinni hefði kunnað
að njóta lengri lífdaga.
Ást og hamingja einkenndi sam-
skipti Huldu og Wills Perrys, þar
ríkti kærleikurinn eins og af sjálfu
sér. Við þökkum þær stundir er þau
fylltu okkar heimili gleði með nær-
veru sinni og Melkorka okkar var
ekki í vafa um hjá hverjum hún þá
vildi sitja og segir það sitt um
perónuleika hans. Einnig þökkum
við höfðingleg boð á glæsilegu og
hlýlegu heimili þeirra. Þar var oft
gott næði til íhugana og umræðna,
jarðbundinna jafnt sem andlegra,
samt svo undarlega langt frá erli
dagsins. Will var þar hrókur alls
fagnaðar og stjórnaði orðræðu af
háttvísi heimsborgara. Þá áttum við
ánægjulegar stundir í hinum merka
félagsskap Loka, en Will var þar
eini erlendi félagsmaðurinn.
Hinn 10. mars 1997, nákvæmlega
einu ári fyrir andlát Wills Perrys,
dró skyndilega ský fyrir sólu, niður-
staða læknisrannsókna benti til vá-
væns sjúkdóms. Þrátt fyrir einstaka
umönnun og allt það besta sem
læknavísindin gátu gert, tókst ekki
að ráða við krabbameinið. Will
kvartaði aldrei, hann tók öllu með
hetjulegri ró, eins og segir í kvæði
Osears Wildes:
Ei höndum néri hann né grét,
lét hryggð ei sjást né beyg.
Hulda var hans styrka stoð og
eins og hann var henni, þegar hún á
síðastliðnu ári varð að sjá á bak
móður sinni og bróður af völdum
sama vágestsins er nú varð manni
hennar ofraun. Hulda og Will háðu
hetjulega baráttu, varðveittu sjálfs-
virðingu og rósemi þar til yfir lauk.
Við kveðjum okkar góða vin og
sendum Huldu og börnum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Wills Ham-
sons Kára Perrys.
Valgerður Bára Guðmunds-
dóttir og Jón Oddsson.
I nær tuttugu ár bjuggu þau hjón
Hulda og Will í næsta húsi við mig í
Garðabæ. Eg hafði þá búið þar í um
þrjú ár. Húsið gegnt mér hafði þá
staðið autt allan þann tíma, eða frá
því að byggingu þess lauk. Hús og
garður var fullu frágengið, en eng-
inn hafði búið í því. IUgresið fékk að
blómstra í friði í garðinum og drungi
var yfir húsinu. Þá var það einn vor-
dag að ég sá að tvær manneskjur
voru að vinna í garðinum. Þar voru
komin þau hjón Hulda og Will, en
þau höfðu keypt húsið. Varð þá mik-
il breyting á, því hús og garður tók
þegar miklum breytingum og bar
fagurt vitni um þá alúð og kærleik
er einkenndi þau og þein-a heimili.
Þá þegar myndaðist með okkur
kær vinskapur. Will var hógvær og
einstaklega prúður maður. Eg þekki
lítið til starfsferils Wills er hann bjó
í Bandaríkjunum. Það er þó til
marks um störf hans þar að í vinnu-
herbergi hans, sem er innst í kjall-
ara hússins, er heill veggur þakinn
viðurkenningarskjölum, þar á meðal
frá forseta Bandaríkjanna. Það er til
vitnis um hógværð Wills að viður-
kenningar þessar voru á þeim vegg
er minnst bar á þeim. I návist Wills
var ró og friður. Hann var gaman-
samur og fræðandi í viðræðum og
hafði frá mörgu að segja.
Eftir að Will greindist með þann
sjúkdóm er hann lést úr, gekk hann
undir þungar og erfiðar læknismeð-
ferðir. Sýndi hann þar einstakt
æðruleysi.
Hann hélt samt sinni léttu lund og
ljúfa viðmóti, þó oft væri hann sár-
þjáður. I þeim erfiðleikum naut
hann umhyggju og kærleiks síns
góða lífsfórunautar Huldu.
Um leið og ég samhryggist
Huldu, vil ég þakka Will fyrir þá
gleði og ánægju, er kynni mín af
honum veittu mér. Megi Guð vera
sálu hans líknsamur.
Hörður Arinbjarnar.
Mig langar að minnast í örfáum
orðum vinar míns Will Peny eða
Perry eins og hann var kallaður.
Perry var giftur frænku minni
Huldu og kynni mín af þeim hjónum
hófust árið 1980 þegar ég ásamt for-
eldrum mínum heimsótti þau á
heimili þeirra í Kaliforníu í Banda-
ríkjunum. Hjá þeim mátti finna allt
það sem lítil stelpa gat óskað sér.
Heimilið var prýtt fallegum munum,
garðurinn skartaði blómstrandi rós-
um og hundurinn tók að sér hlut-
verk leikfélaga mér til mikillar
ánægju. Ekki leið á löngu þar til við
Perry vorum orðnir perluvinir og
var hann m.a. búinn að lofa að gefa
mér píanó og útvega píanótíma en
það var heitasta ósk mín á þeim
tíma. Perry var boðinn og búinn að
sýna okkur heimaslóðir sínar og
alltaf var stutt í brosið. Það bros
kemur alltaf upp í huga minn þegar
mér verður hugsað til hans. Hjá
Huldu og Perry virtist allt svo auð-
fengið og því var það með nokkrum
erfiðismunum að foreldrar mínir
drógu mig með sér aftur heim og ég
varð að segja skilið við þessa sælu-
daga í Kaliforníu. Um leið og ég
votta Huldu frænku minni og fjöl-
skyldu hennar mína dýpstu samúð
vil ég þakka þeim fyrir að hafa gefið
mér þessar góðu minningar sem
munu áfram lifa í hjai-ta mínu.
Edda HeiðrUn Geirsdóttir.
í dag verður til moldar borinn
kær vinur, Will H. Perry, eða Perry
eins og við kölluðum hann. Maður er
alltaf jafn óviðbúinn dauðanum, þó
aðdragandinn hafi verið einhver.
Maður vonar alltaf að allt lagist, en
maðurinn með ljáinn er óvæginn og
eirir engu. Okkur langar að þakka
fyrir þann alltof stutta en góða tíma
sem við náðum að eiga saman. Hann
kom fljúgandi inn í líf okkar í orðs-
ins fyllstu merkingu, þegar hann og
Hulda komu í heimsókn til Islands
rétt fyrir jólin 1975. Við höfðum að
vísu heyrt margt gott um hann, því
stelpurnar töluðu ekki um annað en
að Perry hefði gert þetta og Perry
hefði gert hitt fyrir þær, eftir að
þær komu heim frá því að vera í
heimsókn hjá þeim í Kaliforniu. Á
þessum árum höfðum við þann hátt-
inn á að í stað þess að skrifa bréf, þá
töluðum við inn á segulband við þau
Huldu. Okkur fannst við þekkja
hann, því við höfðum fengið fregnir
af þeirra lífi þannig. Samt kviðum
við þvi að hitta hann Perry í fyrsta
sinni. Það var afráðið að þau gistu
hjá okkur. Kvíði okkar var algerlega
óþarfur, því það var eins og við hefð-
um alltaf þekkt hann. Þannig var
Peny. Hann var einstaklega hjarta-
hlýr maður, og vildi allt fyrir alla
gera. Hann var gull af manni.
Hún varð söguleg þessi heimsókn
þein-a til Islands, þau voru varla
komin inn fyrir dyrnar þegar tU-
kynnt var að það væri byrjað að
gjósa í Kröflu. Þetta var ekki í fyrsta
sinn sem slíkt gerðist þegar þau
voru annars vegar. Um þetta var
skrifað í dagblöðum á sínum tíma.
Þau Hulda fluttu til landsins síðla
árs 1982 og ekki löngu síðar keyptu
þau hús sitt í Garðabæ. Það var
alltaf sérstök tilhlökkun að koma
þangað í heimsókn. Það var eins og
að koma á fínasta veitingahús, nei,
miklu betra því að maður fann að
þau nutu þess að gleðja aðra. Þarna
áttum við okkar bestu stundir með
Perry. Hann var hafsjór af fróðleik.
Það var nánast sama hvar var borið
niður. Hann var alltaf tilbúinn að
miðla af reynslu sinni og þekkingu.
Við minnumst sérstaklega síðasta
sumars, þegar þau komu og gistu
hjá okkur í Munaðamesi. Þá grilluð-
um við saman góðan mat og spiluð-
um og áttum góðar stundir saman.
Við eigum minningar um góðan
mann, sem við munum varðveita um
aldur og ævi. Okkur finnst við vera
ríkari að hafa fengið að kynnast
manni eins og Perry, og það vora
forréttindi að fá að kalla hann vin.
Lífið verður fátæklegra án hans.
Okkur þykir afar leitt að geta
ekki fylg^t þér síðasta spölinn, en við
verðum ekki á landinu þegar útfórin
fer fram. Við sendum innilegar sam-
úðarkveðjur til dóttur hans,
Michaelle, sem komin er frá Amer-
íku og fylgir föður sínum síðasta
spölinn í dag.
Hulda mín, þinn missir er mestur
og megi algóður Guð styrkja þig og
halda sinni verndarhendi yfir þér á
erfiðum tímum framundan. Guð
blessi minningu góðs drengs.
Margrét og Páll.
Kveðja frá vinahópi
Will Perry fluttist hingað til lands
frá Kaliforníu árið 1981 ásamt
Huldu, eiginkonu sinni, en þar höfðu
þau búið frá því þau gengu í hjóna-
band á árinu 1974. Hópur bekkjar-
systra Huldu úr Kvennaskólanum,
ásamt mökum, hefur frá þeim tíma
átt margar góðar stundir með þeim
hjónum og m.a. ferðast saman, bæði
innanlands og utan.
Á kveðjustundu er margs að minn-
ast og fyrir margt að þakka. Efst í
huga okkar er þakklæti fyrir kynnin
af góðum dreng. Við minnumst Perry
sem umhyggjusams manns og
trausts vinar. Fas hans allt ein-
kenndist af prúðmennsku, hjarta-
hlýju og góðvild í annarra garð. Þess-
ara eiginleika hans naut fjölskylda
Huldu og vinahópurinn allur.
Perry var skemmtilegur viðræðu,
víðförull heimsmaður, fjölfróður og
hafði frá mörgu að segja. Menntun
hans var á sviði jarðvísinda og hann
var fróður um sagnfræði. Við minn-
umst ferðar um Moseldalinn, þar
tók hann að sér fararstjórn og miðl-
aði okkur af fróðleik sínum um
landshætti og sögu á þann veg að
reyndur leiðsögumaður hefði ekki
gert betur.
Hulda og Perry áttu fallegt heim-
ili í Garðabæ. Gott var að sækja þau
heim. Allur bragur á heimili þeirra
einkenndist af samhug, smekkvísi
og hlýju. Það var á Kaliforníuáram
þeirra hjóna sem fyrstu tengslin
mynduðust við Perry, en nokkur úr
hópnum heimsóttu þau hjón á þeim
áram. Gestrisnin var einstök og sér-
staklega voru rómuð kynnin af
Perry og viðmót hans allt.
Það var mikið áfall þegar Perry
gi-eindist með krabbamein. I þeirri
baráttu sem þá tók við var augljós
gagnkvæm virðing þeirra hjóna og
umhyggja hvort fyiir öðra. Auðnað-
ist þeim að takast á við þá erfiðleika
sem sjúkdómnum fylgdu af mikilli
reisn allt þar til yfir lauk. Hugur
okkar er hjá Huldu sem nú kveður
ástkæran eiginmann. Hún hefur á
síðustu árum mátt þola sáran ást-
vinamissi. Aðdáunarvert hefur verið
að fylgjast með ósérhlífni hennar og
hugrekki á þessu erfiðleikatímabili.
Megi minningin um góðan mann
sefa sorg Huldu og aðstandenda
allra. Við kveðjum Periy með sökn-
uði, virðingu og þökk.
Eg kynntist Will Perry haustið
1994 þegar hann hóf störf sem
stjórnarmaður Fulbright-stofnunar-
innar, skipaður af þáverandi sendi-
herra Bandaríkjanna á Islandi, hr.
Parker Borg. Will varð varaformað-
ur stjórnarinnar 1995 og ári síðar
formaður. Haustið 1997 varð hann
svo aftur varafoi-maður og sat sem
slíkur þangað til hann lést hinn 10.
mars sl.
Frá upphafi mætti Will samvisku-
samlega á mánaðarlega stjórnar-
fundi stofnunarinnar og sýndi Ful-
bright-starfseminni mikinn áhuga.
Eg hafði ekki þekkt til hans áður, en
myndaði mér strax þá skoðun að
Will væri dugmikill maður með vilj-
ann til að láta gott af sér leiða. Hann
kom mér fyrir sjónir sem virðulegur
eldri maður, sem virtist búa yfir
mikilli reynslu eftir langan og marg-
brotinn starfsferil í Bandaríkjunum
og á íslandi. Mér fannst gott að
hann skyldi hafa verið skipaður í
stjórnina og hugsaði með mér að
þessi maður hefði örugglega til að
bera þá eiginleika sem best gætu
varðveitt markmið Fulbright-starf-
seminnar; að auka samstarf þjóða á
sviði menntunar, í þessu tilviki Is-
lands og Bandaríkjanna, til að efla
þekkingu einstaklingsins og stuðla
að gagnkvæmum skilningi ólíkra
menningarheima. Will gaf starfsem-
inni frá fyrstu stundu hug sinn og
hjarta og var alltaf tilbúinn til að
miðla af reynslu sinni og visku.
Þegar ég var farin að þekkja Will
betur komst ég að raun um að hann
var ekki bara virðulegur eldri mað-
ur, heldur öðru fremur mannlegur
og margbrotinn persónuleiki. Eg
hafði gaman af því hve oft hann kom
mér á óvart með beinskeytni sinni
og kímni. Eg minnist vetrardags
þegar Will mætti eins og venjulega í
lok mánaðarins til að sitja stjórnar-
fund. Dagurinn var sérlega napur
og tók ég eftir því að Will bar á höfði
sér mikla og loðna húfu. Mér varð
starsýnt á húfuna og fór að velta því
fyrir mér af hvaða loðdýri þessi sér-
staki feldur væri. Eitthvað virtist
Will skynja vangaveltur mínar því
allt í einu segir hann við mig: Stella
mín, ég fláði kött á leiðinni hingað.
Will var afar hreinskilinn og það
velktist enginn í vafa um hvað hon-
um fannst, því hann léði alltaf máls á
því sem honum fannst skipta máli og
sagði hreint út hverjar skoðanir
hans voru. En jafnframt var Will í
eðli sínu ljúfur maður og honum var
auðsýnilega annt um náungann.
Þetta fann ég og allir sem með hon-
um störfuðu í stjórn Fulbright-
stofnunarinnar. Þetta fundu nem-
endurnir sem boðaðir voru í viðtöl
vegna styrks til að stunda fram-
haldsnám í Bandaríkjunum. Will
hlustaði af mikilli athygli á framtíð-
aráætlanir þessara efnilegu einstak-
linga og sýndi þeim mikinn velvilja.
Will hafði mikinn vilja til góðs og að
honum er mikil eftirsjá.
Fyrir hönd Fulbright-stofnunar-
innar votta ég eftirlifandi eiginkonu
Wills, Huldu Oskarsdóttur Perry,
og börnum einlæga samúð, og bið
Guð að styrkja þau á sorgarstundu.
Stella P. Hálfdánardóttir,
framkvæmdastjóri
Fulbright-stofnunar.
• Fleiri minningargreinar nm Will
Harrison Kári Perry bíða birtingar
og muiiii birtast i blaðinu næstu
daga.
WILL HARRISON
KÁRIPERRY