Morgunblaðið - 19.05.1998, Blaðsíða 46

46 ÞRIÐJUDAGUR 19. MAÍ 1998
AÐSENDAR GREINAR
MORGUNBLAÐIÐ

viðgerð yrði lokið.
Hann svaraði að
sjálfsögðu ekki, en
spurði mig á móti hvar
ég ætti heima. í göt-
unni svaraði ég. Hvar í
götunni? (Eins og það
kæmi málinu eitthvað
við.) Neðar svaraði ég.
Þetta verður bráðum
búið var svarið. Þetta
er það næsta sem ég
hefi komist í mannleg-
um samskiptum við
þessa stofnun.
Ein afleiðing sí-
felldra bilana og við-
gerða á kalda vatninu í
götunni er að óhrein-
indi komast í vatnið og
við sem erum neðst í götunni sitjum
helst uppi með þau og vandamálin
sem af þeim leiða og hefi ég t.d. sl.
tvö ár staðið í að losa um stíflur í
kaldavatnslögnum hússins og er
ekki laus við þau vandamál enn.
Vatnsveitan setti ekki upp sigti til
vamar gegn óhreinindum í kerfinu.
Aftur á móti setti Hitaveitan sigti til
að fanga óhreinindi úr heita vatninu
og hefi ég notið þjónustu þeirra við
hreinsun sigtisins.
I þessum pistli er ekki vettvangur
til að ræða ástand götunnar sjálfrar
þótt full ástæða væri til eins og í
pottinn er búið, en ég vil benda á út-
lit hennar og allar þær skóbætur
sem þar er að finna og minntu fyrr á
árum á óteljandi eyjar Breiðafjarð-
ar. Þeim hefur fækkað nokkuð við
sameiningu smærri bóta á síðari ár-
um en bæturnar í staðinn orðið því
stórfenglegri. Astand götunnar, og
þar með lagnakerfísins, er afleiðing
af níðangimslegii ofnotkun hennar
til þungaflutninga.
Þótt við, á mínu heimili, höfum
ekki orðið fyrir líkamlegum skaða af
völdum Vatnsveitunnar er það ekki
„henni“ að þakka. Við erum svo
heppin að þrýstijafnari var í upphafi
settur á neysluvatnið vegna mikils
þrýstimunar á milli kalda og heita
vatnsins. Því hættir heita vatnið
einnig að renna þegar lokað er fyrir
kalda vatnið og ver okkur skaða.
Þetta veit Vatnsveitan ekki, en
virðist greinilega alveg sama hvort
svo er um hnútana búið eða ekki.
Fróðlegt væri að vita hvort fleiri
borgarar hafi orðið fyrir barðinu á
stofnun þessari og e.t.v. hlotið skaða
af.
Að lokum tel ég lágmarkskröfu,
að hætt verði að nota orðið „vatns-
gjald“ á rukkunarseðli borgarinnar
því hér er sannanlega ekki um gjald
fyrir notkun að ræða, heldur skatt
af verstu tegund þar sem vatnsnotk-
un kemur málinu ekkert við, frekar
en klósett- og önnur frárennslis-
notkun holræsagjaldinu.
Þar sem mig langaði að vita fyrir
hve marga borgarbúa ég greiddi
vatnsskatt, fyrir utan heimilisfólk
mitt, reyndi ég að afla mér upplýs-
inga um álögur vatnsskatts á íbúð-
arhús í borginni. Þeir aðilar sem ég
leitaði til höfðu engar sundurliðanir
eftir gjaldflokkum, einungis heildar-
tölur, en mér var bent á Vatnsveit-
una, því hún annaðist gerð fjár-
hagsáætlunar fyrir stofnunina og
hefði þar með alla þræði í hendi sér.
Eg velti því fyrir mér hvort kjörnir
fulltrúar til borgarstjórnar hafi yfir
höfuð hugmynd um þann talnasam-
setning sem hér liggur á bak við og
hver annast endurskoðun á og eftir-
lit með gerðum hennar?
Ég hefi ekki geð í mér til að snúa
mér til þessarar stofnunar til að
spyrja spurninga, enda varla viss
um árangurinn samkvæmt fyiri
reynslu. Því lét ég rannsókn á hol-
ræsagjaldinu liggja á milli hluta í
bili, en þetta bíður betri tíma.
Herra borgarstjóri! Hér er ekki
bara um krónur að tefla, sem bitna
að sjálfsögðu verst á eftirlaunaþeg-
um, heldur „mannréttindi", sem
mikið er gumað af að við njótum, og
það oft á vafasömum forsendum.
Ymsar athafnir manna í þessu
þjóðfélagi eru án efa ljósfælnar, ef
gi-annt er skoðað, og laxveiðafárið,
sem gengið hefur yfír að undan-
förnu, svo nálgast hreina sefasýki,
er smámunir hjá ýmsum öðrum mis-
fellum, en þær eiga ekki heima í
þessari umfjöllun.
Samskipti við
Vatnsveitu Reykjavíkur
í fréttum útvarpsins 29. apríl var
skýrt frá því slysi að kona hefði
orðið fyrir fyrsta og annars stigs
bruna vegna þess að Vatnsveitan
hefði lokað fýrir kalda vatnið án
viðvörunar. Haft var eftir starfs-
manni Vatnsveitunnar að þeir
vöruðu borgarana við lokunum, en
ekki væri alltaf hægt að ná til allra.
Mér blöskraði sú yfirlýsing að þykj-
ast vara við lokunum, því í tæp 30 ár
hefi ég ekki notið þeirrar þjónustu
frá Vatnsveitunni og bý þó við götu
þar sem bilanir á einhverjum lögn-
um eru næstum árlegur viðburður
af eðlilegum ástæðum og oft hefur
verið lokað fyrir vatnið og aldrei
komið viðvörun frá Vatnsveitunni
þar um til mín a.m.k. Aftur á móti
hefur Hitaveitan sýnt borgurunum
þá kurteisi að vara ítrekað við lok-
unum í útvarpi.
Gatan sem hér um ræðir heitir
Sunnuvegur. Þetta er mjó íbúðargata
sem greinilega var ekki byggð í upp-
hafi til að þola mikla flutninga, hvað
þá þungaflutninga, og því ekki alla þá
stigvaxandi umferð atvinnutækja
sem lögð hefur verið á götuna og
íbúa hennar á undanfömum árum.
Virðist eins og hönnuðir Laugardals-
ins hafi fundið þama afbragðslausn á
efnisflutnings- og rápvandamálum
tóla og tækja garðyrkjudeildar borg-
arinnar, þótt svæðið liggi annars
staðar að greiðum umferðaræðum.
Nú er sumarvertíðin enn á ný að
hefjast og mega íbúamir því búast
við einu þindarlausu tækja- og tól-
arápssumrinu til viðbótar við öll hin.
Astand þessarar íbúð-
argötu [Sunnuvegar]
og lagnakerfis hennar
er, að mati Helga
--7------------------
Olafssonar, afleiðing
af níðangurslegri of-
notkun hennar til
þungaflutninga.
Afleiðingin, fyrir utan árvisst
ónæðið, er auðvitað árvissar
skemmdir á lögnum í götunni. Aram
saman hafði ég símasamband við
Vatnsveituna og óskaði
eftir að lokanir yrðu til-
kynntar, en fékk ætíð
heldur hryssingsleg
svör, að það væri svo
mikil fyrirhöfn og ekki
hægt að ganga í hvert
hús. Ég benti ítrekað á,
að til væri apparaí sem
héti útvarp, en uppskar
enn verri viðbrögð
„vatnsenda" megin.
Einu sinni hringdi ég
og tilkynnti bilun, enda
vatnið kalt sem flæddi
upp á götuna. Sama
vatnsveitukurteisin
mætti mér sem
endranær. Það væri
ekkert bilað frá þeim,
ég ætti að hringja í Hitaveituna. Ég
gerði það, þeir skoðuðu málið og
komust að sömu niðurstöðu og ég.
Eftir þetta hætti ég að reyna sam-
skipti við Vatnsveituna - þar til sl.
sumar að lokað var fyrirvaralaust að
venju. Þegar liðnar voru nokkrar
klukkustundir spurði ég starfsmann
Vatnsveitunnar á staðnum hvenær
Helgi
Ólafsson
Höfundar og flytjendur:
Victoria Chaplin og
Jean-Baptiste Thierrée,
dúfur, kanínur og endur

'Émsm
>'t 'tc(/
/\ jsise/i \ jx'M & * /\ •
% ' f’ 1'^
■ ofvy'C- JR wm
■ \H
Framúrskarandi listamenn breyta sér í allra
kvikinda líki meó töfrabrögóum, látbragói,
loftfimleikum, leiklist og ótrúlegum
búningaskiptum.
„Líklega upplifir maóur svona töfrandi galdur
bara einu sinni á ævinni“
(Information)
Þjóóteikhúsinu Þri.19., mi.20.,
fi.21. og fö. 22. maí kt. 20.
Síódegissýning
uppstigningardag
21. maí kl 15.
Örfá sæti laus á allar sýningar.
16. MAI-7. JUNI
7 Miðasala Bankastraeti 2. Sími 5528588. Greiðslukortaþjónusta |
Höfundur er hagfræðingur.