Morgunblaðið - 19.05.1998, Side 66

66 ÞRIÐJUDAGUR 19. MAÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
l
JEANNE Tripplehorn og Hugh Grant brugðu á leik fyrir ljósmyndara en
þau eru að kynna myndina „Mickey Blue Eyes.“
linga þolanlega skemmtilega. Hinni
„fallegu" Þóru Dungal og Páll Bani-
ne er hrósað fyrir frammistöðu sína
en mesta hrósið fær Jón Karl
Helgason tökumaður myndarinnar.
„Utlit myndarinnar er frábært.
*

Stílfógur myndataka Jóns Karls
Helgasonar er stór kostur.“
Bergman líður eins og 14 ára
Ingmar Bergman kom á óvart að
mynd hans „In the Presence of a
CIown“ skyldi valin í „Un Certain
Regard" á Kvikmyndahátíðinni í
Cannes enda var hún upphaflega
gerð fyrir sjónvarp. „Myndin var
valin svo það var gaman að sýna
hana í Cannes," sagði leikstjórinn
sænski á blaðamannafundi í Stokk-
hólmi í vikunni.
Efnt var til fundar-
ins til þess að opinbera
nýtt handrit Berg-
mans, „Faithless“. Til
stendur að gera mynd
eftir handritinu og
verður Liv Ullman
leikstjóri. Mynd Berg-
mans „In the Presence
of a Clown" var upp-
haflega sýnd í sjón-
varpi um jólaleytið og
fékk mjög gott áhorf
og lofsamlega dóma.
Hún fjallar um mann sem er lokaður
á geðveikrahæli og ofsóttur af fólum
hálfnöktum kvenkyns trúði. Eftir að
hann losnar fer hann í ferð um land-
ið með lítið kvikmyndafyrirtæki sem
sýnir þöglar myndir. Það endar með
ósköpum.
Mörg kunnugleg andlit úr eldri
mjmdum Bergmans skjóta upp koll-
inum í myndinni. Þar koma m.a.
fram Borje Ahlstedt, Pernilla Aug-
ust, Lena Endre, Erland Josephson
og Peter Stormare. „Margir vinir
mínir tóku að sér hlutverk í mynd-
inni, jafnvel algjör aukahlutverk. Ég
var mjög ánægður þegar þeir
samþykktu og þetta gerði kvik-
myndatökuna ánægjulega, jafnvel
þótt hún reyndist mér erfið.“
Bergman fer sjálfur með hlutverk
í myndinni; hann leikur einn af
sjúklingunum á hælinu. „Ég leik
fíflið. Það hlutverk er við hæfi, er
það ekki?“ segir hann og hlær.
Ingrid eiginkona Bergmans lést fyr-
ir nokkrum árum og hefur Bergman
búið einsamall á lítilli eyju sem nefn-
ist Faro. Á hverjum degi fer hann á
fætur, fær sér morgunverð og fer í
göngutúr. Svo skrifar hann í þrjár
klukkustundir. Síðdegis horfir hann
á nokkrar myndir í einkasýningarsal
sínum. Hann reynir að horfa á eins
margar myndir og mögulegt er, til
að fylgjast með því hvað nýtur
vinsælda í kvikmyndaheiminum.
Jafnvel þótt hann hafí gefið út þá
yfirlýsingu á sínum tíma að „Fanny

og Alexander" væri síðasta kvik-
mynd sín í fullri lengd er hann enn
að. Hann leikstýrir fyrir sjónvarp og
leikhús og „ég er stöðugt að skrifa
handrit," segir hann. „Mér líður
alltaf eins og ég sé aftur orðinn 14
ára þegar ég vakna á morgnana. Ég
er enn jafn forvitinn og þá. Og ég
held að forvitnin hafi haldið í mér líf-
inu. Kosturinn við að hafa sagt að ég
ætlaði ekki að leikstýra aftur er sá
að ég þarf ekki að hugsa lengur um
eindaga, - hvenær ég á að skila af
mér. Þú verður að athuga að ég verð
áttræður í sumar. Ég hef annan
eindaga að hugsa um.“
Að hitta alvöru
kvikmyndastjörnur
Tölurnar tala sínu máli; 1.074
kvikmyndir frá 74 löndum eru sýnd-
ar á Kvikmyndahátíðinni í Cannes.
Ekki spillir fyrir að Gilles Jacob,
eiganda hátíðarinnar, hefur tekist
vel upp að þessu sinni að stilla sam-
an dýrum kvikmyndum frá
Hollywood og evrópskum gæða-
myndum. Dýrðarljóminn er því fyrir
hendi í Cannes með tilheyrandi
stjömuskini en að sama skapi eru
myndimar vandaðri en oft áður.
Sama hvert litið er má
sjá auglýsingaskilti
fyrir kvikmyndir og
þvert yfír Carlton-
hótelið hefur verið
strengdur borði með
áletmninni „Godzilla
er lengri en Carlton-
hótelið". Fyrir framan
hvert hótel við strand-
götuna La Croisette
er heil hjörð af kvik-
myndaáhugamönnum,
eða kannski heldur
áhugamönnum um
fræga fólkið, sem bíða með mynda-
vélar, penna og blöð og eiga enga
ósk heitari en að hitta og sjá alvöru
kvikmyndastjörnu.
Onnur algeng sjón er rennilegur
eðalvagn sem ekur meðfram strönd-
inni með öskrandi stúlkur eins og í
eftirdragi. Ekkert sést inn um
skyggðar rúðurnar en aldrei að vita
nema Johnny Depp íylgist með af
einlægri aðdáun. Éf hann situr þá í
vagninum. Svo era partí á kvöldin
sem haldin eru í tengslum við frum-
sýningar á stórmyndum á borð við
Ármageddon, „Fear and Loathing
in Las Vegas“, Blúsbræður 2000 eða
smærri myndum á borð við „Let’s
Talk About Sex“.
Það þykir voðalega fínt að fá miða
í svona gleðskap enda er miklu til
kostað. Gjarnan er boðið upp á ríf-
legan veislumat og gnótt af áfengi
ásamt alls konar skemmtiatriðum.
Til þessa hefur Blúsbræðrapartíið
verið stærst og fjölsóttast enda tróð
þar upp hver tónlistarsnillingurinn á
fætur öðram og var sjálfur B.B.
King rásínan í pylsuendanum. En
gleðskapurinn sem allir bíða eftir er
Godzilla-partíið. MTV stendur fyrir
því ásamt Sony og hefur risaskipið
Noregur, sem eitt sinn var lengst
sinnar tegundar í heiminum, verið
leigt undir ófreskjuna og endurnefnt
Frakkland. Er myndinni spáð gífur-
legum vinsældum í sumar og er því
spurning hvort ekki hefði verið bet-
ur við hæfi að nefna skipið Titanic.
FÓLK í FRÉTTUM
Molar frá
Cannes
Margt er um
manninn á kvik-
myndahátíðinni í
Cannes og eru götur
borgarinnar bókstaflega fullar af stjörnum
og minni spámönnum. Pétur Blöndal er
að finna í hópnum.
Lars von Trier líklegur
til stórræða
ENN sem komið er hefur engin
mynd komið fram á kvikmynda-
hátíðinni sem þykir eiga tilkall til
Gullpálmans. Myndin Ég heiti Joe
eða „My Name Is Joe“, sem
leikstýrt er af Ken Loach, hefur
helst komið á óvart og verið lofuð af
gagnrýnendum. Draumkennd mynd
rithöfundarins Pauls Austers þótti
bera þess keim að það væri
framraun hans í hlutverki leikstjóra.
Nýjasta sirkusferð Terry Gilliams,
„Fear and Loathing in Las Vegas“,
sem er eins og skoðunarferð um
sýndarveraleika eiturlyfjavímunnar,
er ekki líkleg til stórræða. Hún fékk
afar neikvæða gagnrýni í fjölmiðl-
um; eitt af kvikmyndatímaritunum
gaf henni enga stjömu!
Gagnrýnendur era helst á því að
sú mynd sem hreppir Gullpálmann
eigi enn eftir að koma fram, enda
eiga leikstjórar eins og Lars von
Trier og Todd Haynes eftir að láta
ljós sitt skína. Lars von Trier er
frægur fyrir að forðast ferðalög eins
og heitan eldinn og stígur til dæmis
aldrei upp í flugvél. Það vekur því
óneitanlega athygli í ár að hann er
kominn til Cannes. Hann er einn af
fáum sem hafa komist upp með það
á undanfómum árum að fylgja
mynd sinni ekki eftir með því að
mæta í eigin persónu. Brimbrot eða
„Breaking the Waves“ fékk sérstök
dómnefndarverðlaun fyrir tveimur
árum þrátt fyrir að von Trier hefði
ekki treyst sér á hátíðina.
Eins konar forsýning á myndinni
Fávitum eða „Idiots" hér í Cannes,
sem aðeins fáum útvöldum var boðið
til, þótti lofa góðu og segir sagan að
þetta sé enn ein rósin í hnappagat
leikstjórans.
Lá við slagsmálum
Hugh Grant vakti að vonum mikla
athygli þegar hann kom til Cannes á
laugardag. Hann kom í þeim erinda-
gjörðum að kynna mynd PolyGram
„Mickey Blue Eyes“. Hann vildi
ekki veita nein viðtöl, en hirðljós-
myndurum hátíðarinnar gafst færi á
því að mynda hann ásamt mót-
leikkonunni Jeanne Tripplehom þar
sem þau spókuðu sig í sólinni á svöl-
um Hilton-hótelsins. Var atgangur
ljósmyndaranna svo mikill að lá við
slagsmálum. En það þykir svo sem
ekki heyra til tíðinda hér í Cannes
þegar myndefnið er eins ríkt, í orðs-
ins fyllstu merkingu, og raun ber
vitni.
Myndatöku í Blossa hrósað
Kvikmyndin Blossi, sem sýnd hef-
ur verið tvisvar sinnum á hátíðinni,
er gagnrýnd í Variety og segir að
þetta sé nonæn vegamynd sem sé
engan veginn framleg ef undan er
skilið íslenskt landslag. En þrátt
fyrir kunnuglegt viðfangsefni takist
Júlíusi Kemp, leikstjóra, að gera
„tilgangslausa ferð“ nokkurra upp-
dópaðra og misheppnaðra einstak-
Morgunblaðið/Halldór
B.B. KING spilaði í Blúsbræðrapartíinu sem var ljölsótt.
Morgunblaðið/Halldór
DAN Akroyd „Blúsbróðir" á götum Cannes.
"r>KKi<,VWlvJ
*tond.siíve,f‘B»«»W|.yWr