Morgunblaðið - 14.10.1998, Blaðsíða 46

46 MIÐVIKUDAGUR 14. OKTÓBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær bróðir okkar,
ARINBJÖRN ÞÓRARINSSON,
lést á Landspítalanum mánudaginn 12. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
systkinin.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GÍSLI SIGURÐSSON
frá Vindási,
Klapparholti 12,
Hafnarfirði,
lést á sjúkrahúsinu Sólvangi laugardaginn 10.
október.
Bjarnfríður Guðmundsdóttir,
Sigurður H. Gíslason, Sigurleif E. Andrésdóttir,
Margrét Gyða G. Wangen, Per A. Wangen,
barnabörn og barnabarnabörn.
MAGGISIGURKARL
SIGURÐSSON
+ Maggi Sigurkarl
Sigurðsson
fæddist í Vonarholti
í Strandasýslu 20.
mars 1933. Hann
lést Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 13.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sigurður
Helgason og Guðrún
Júlíana Jónatans-
dóttir. Hann giftist
eftirlifandi maka
sínum, Unni Hafliða-
dóttur, árið 1963 og
áttu þau saman 5
böra.
Utför Magga fór fram frá
Grafarvogskirkju hinn 18. sept-
ember.
Elsku pabbi okkar.
Nú er víst komið að kveðjustund.
Við sitjum héma saman, börnin þín,
og minningamar hrannast upp. Það
er erfitt að hafa þig ekki hjá okkur
lengur, því þú varst okkar fasti
punktur í tilvemnni, rólegi sterki
pabbinn sem var alltaf til staðar
fyrir okkur. Þú hafðir alltaf tíma til
að hjálpa og leiðbeina,
ræða um vandamál
daglegs lífs eða bara
spjalla um daginn og
veginn. Það var svo
gott að tala við þig, því
þú talaðir við okkur
eins og jafningja og
virtir skoðanir okkar
frá fyrstu tíð. Við eig-
um svo góðar minning-
ar saman, sem gera
okkur nú kleift að
brosa í gegnum tárin
þótt við höfum misst
svo mikið.
Fjöldskylduútileg-
urnar þar sem allir urðu börn.
Stundirnar heima við eldhúsborðið
þai’ sem var spilað teflt, spjallað og
hlegið fram á nætur. Þær ófáu
stundir sem þú sast yfir okkm’ við
heimanámið og gilti þá einu hvort
þú hafðir lært námsefnið, þú lærðir
það þá bara um leið til þess að geta
kennt okkur það og öll munum við
eftir „sunnudags skúffukökunum"
gerðum eftir pabbauppskrift, sem
bragðaðist aldrei eins.
Barnabömin þín þrjú, litlu óláta-
belgirnir, áttu þig ávailt vísan. Þú
hafðir svo oft tíma og orku fyrir
þau. Sögustundir, leikir og grúskað
í ótrúlegustu hlutum, hlýjan og
væntumþykjan þannig að þau dýrk-
uðu þig öll.
Ef til vill lýsa ljóðin þín þér og
viðhorfum þínum best, húmornum
og hvemig þú orðaðir hlutina, eins
og t.d. eftirfarandi:
Ég vildi ég væri voldugur smiður,
verðldin skyidi rífast niður,
svo ekki stæði steinn y&' steini,
er stæði þar öðrum að meini.
Svo skyldi ég upp byggja allan heiminn
á ekkert skyldi ég vera gleyminn.
Sólina skyldi ég skapa að nýju,
þá skyldi hún veita betri hlýju.
Máninn skyldi þá skarta betur
og skærar, og ftillur í allan vetur.
Stjömurnar yrðu stórum færri,
stæðu víðar og dálítið nærri.
Nokkrar hmdi ég á loftið heima,
svo léttara yrði mér sorgum að gleyma.
Jörðin yrði með öðrum háttum
allstaðar sunnar með björtum náttum.
Sátt og eining allstaðar ríki
ó lög og sundrung burtu víki.
Heill sé nýju himnaríki.
Við kveðjum þig, pabbi, með
virðingu ást og söknuði og biðjum
guð að geyma þig þar til við hitt-
umst á ný.
Hafliði, Oskar, Viðar,
Margrét og Ninja.
+
Faðir okkar,
HALLDÓR GÍSLASON
frá Halldórsstöðum,
lést á dvalarheimili aldraðra, Sauðárkróki, mánudaginn 12. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn hins látna.
+
Móðursystir mín,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis á Grundarstíg 9,
verður jarðsett frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 15. október kl. 10.30.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ida Sigríður Daníelsdóttir.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HALLGRÍMUR VALDIMAR HÚNFJÖRÐ
KRISTMUNDSSON,
Hólabraut 14,
Skagaströnd,
sem lést á Landspítalanum 9. október, verður
jarðsunginn frá Hólaneskirkju, Skagaströnd,
laugardaginn 17. október kl. 14.00.
Jóhanna Hallgrímsdóttir, Jakob Skúlason,
Sævar Hallgrímsson, Ragnheiður Magnúsdóttir,
Axel Hallgrímsson, Herborg Þorláksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÓLAFlA bogadóttir breiðfjörð,
Laugateigi 27,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju föstu-
daginn 16. október kl. 13.30.
Eiður Breiðfjörð,
Guðmundur Bogi Breiðfjörð, Bertha R. Langedal,
Leifur Breiðfjörð, Sigríður Jóhannsdóttir,
Gunnar Breiðfjörð, Elfn Aune,
barnabörn og barnabarnabarn.
SIGRIÐUR JONA
ÓLAFSDÓTTIR
+ Sigríður Jóna
Ólafsdóttir var
fædd 31. júlí 1912 í
Efra-Haganesi,
Fljótum í Skaga-
firði. Hún lést á
Ljósheimum, Sel-
fossi, 1. október síð-
astliðinn og fór út-
for hennar fram frá
Selfosskirkju 10.
október.
Vorið 1955 fluttu
hjón á besta aldri ofan
úr Kjós að Austurkoti í
Sandvíkurhreppi og hófu þar árang-
ursríkan búskap sem stóð í næstu
17 ár. Það voru þau Pétur M. Sig-
urðsson og Sigríður Jóna Ólafsdótt-
ir sem nú er kvödd.
Koma þeirra Sign'ðar og Péturs í
Sandvíkurhrepp markaði umtals-
verð tímamót. Þau hjón voru bæði
af bændaættum norðanlands, en
Sigríður var frá Efra-Haganesi í
Fljótum. Þau höfðu sest að í
Reykjavík þar sem Pétur, útlærður
mjólkurfræðingur, gegndi stöðu
stöðvarstjóra við Mjólkurstöðina
1938- 1954. En jafnframt því sóttu
þau hjónin aftur út í sveitina,
keyptu Hurðarbak í Kjós 1951 og
ráku þar búskap í hjáverkum næstu
fjögur árin.
Þau Sigríður og Pétur vildu vera
heil í hverju verki og nú slógu þau
sér niður á jörð í Flóanum, í ókunnu
umhverfi og öllum óþekkt. En bú-
skapur þeirra í Austurkoti varð
miki] sigurganga. Kúabú þeirra var
arðsamt og þau gáfu sig alveg að
sveitastörfunum, jafnframt því sem
Pétur varð lífíð og sálin í félagsmál-
um bændanna í umhverfi sínu.
Hann lenti fljótt í stjórn Búnaðarfé-
lags Sandvíkurhrepps og var for-
maður þess 1962-1977. Félagið tók
upp fjölbreytta starfshætti undir
stjóm hans, gekkst fyrir fræðslu-
ferðum og hélt kynningarkvöld með
góðum fyrirlesurum og þá jafnan á
heimili formanns.
Það er hér sem ég vil staldra við
og minnast Sigríðar. Hljóðlát var
hún í starfí sínu, en vel gekk undan
henni hvar sem hún tók til hendi og
aldrei taldi hún eftir sér risnu á
heimilinu. Þar var gestaboð nótt
sem nýtan dag og ég veit að aldrei
tóku þau hjón krónu fyrir. I sama
hljóðláta kyrrþey studdi hún bónda
sinn til margra annarra félagslegra
verka, sem hann vann flest útifrá,
og þegar slík verk gengu út yfír
mjaltir og önnur föst verkefni
heima var Sigríður
alltaf klár á vaktinni -
enda vissu allir að Pét-
m- bjó ekki einn.
Er þau hjón létu af
búskap og keyptu sér
einbýlishús á Selfossi
fluttu þau þennan anda
með sér. A Engjavegi
67 stóð alltaf opið hús
iyrir gömlu sveitung-
ana og Pétur var í hálf-
an næsta áratug að
ljúka störfum sínum
fyrir sveitina. Reyndar
held ég að þessi mót-
taka hjóna hafí staðið
framundir þetta og örskammt er
síðan ég sótti þau hjón heim og naut
þar frábærrar móttöku sem alltaf
fyrr. Ég hygg því að ég mæli fyrir
munn sveitunga minna er ég þakka
Sigríði hin hljóðlátu merkisstörf er
hún vann fyrir lítið og gott samfélag
og bið Pétri og börnum þeirra allrar
Guðs blessunar.
Páll Lýðsson.
Ætla mætti að margs væri að
minnast þegar við kveðjustund er
litið yfir 60 ára náin kynni. Svo er
líka, en þegar ég hugsa til Sigríðar
og hennar happafjölskyldu, þá er
einhver leit óþörf, eitthvað sem er
fjarlægt. Persónuleikinn, glaðværð,
hlýleiki og hjálpsemi breyttist ekk-
ert þótt hver áratugurinn af öðrum
liði hjá. Síðustu 2-3 árin voru nokk-
uð erfið, þá ekki síst fyrir hennar
einstaka eiginmann, eftir að minnis-
leysi fór að gera vart við sig hjá
henni.
Sigríður var heppin með sitt ævi-
skeið. Fædd og uppalin á fjölmennu
gamalgrónu heimili, störfin fjöl-
breytt á hlunnindajörð, aðalsímstöð
sveitarinnar á heimilinu og þorps-
myndun og verslun við túnfótinn
svo að segja. Faðirinn, Ólafur Jóns-
son, ættaður úr Kjós, hafði haslað
sér völl í verslunarrekstri í Reykja-
vík, en tilviljun olli því að hann fór
með systur sinni og mági, sr. Jón-
mundi Halldórssyni, norður að
Barði í Fljótum. Móðirin, ung
stúlka sem orðin var landeigandi,
Jórunn Stefánsdóttir, kaus þennan
Sunnlending fyrir lífsförunaut.
Ég minnist hálfsmánaðar dvalar
á þessu heimili þegar ég var 13 ára
gamall. Við vorum þarna fimm eða
sex, úr Reykjavík og Húnaþingi, all-
an þann tíma. Það var ekki að sjá að
heimilið munaði mikið um þennan
fjölda, líklega fáir dagar ársins án
gesta, gestir aðeins nauðsynlegt
krydd í tilveruna. Mun Ólafur alla
tíð hafa hneigst til góðra vina funda.
Foreldrarnir stuðluðu að mennt-
un barna sinna eins og hæfílegt
þótti á þeim tíma. Sigríður við nám
á Laugarvatni og ísafirði. Athafna-
svæðið Siglufjörður skammt undan,
þar sem unga fólkið fann peninga til
frekari athafna. Þetta er í mínum
huga æskuumhverfi Sigríðar Ólafs-
dóttur, og hefði margur á þeim tíma
mátt vel við una.
Þegar Sigríður kom í heiminn í
Efra-Haganesi sumarið 1912 átti
þar heima fímm ára drengur. For-
eldrar hans, Sigurður Helgi Sig-
urðsson og Margrét Pétursdóttir,
höfðu ári áður flutt frá Siglufirði,
þar sem þau stunduðu verslun. Árið
1913 flytja þau á Blönduós, þar sem
Sigurður Helgi fór til starfa hjá
tengdaföður sínum, Pétri Péturs-
syni, sem þar stundaði mikla versl-
un. Þetta kjarnafólk var komið á
heimaslóðir. Litli drengurinn, Pétur
M. Sigurðsson, skildi við ársgamla
heimasætuna í Haganesi. Leiðir
áttu eftir að liggja saman. Árið 1939
ganga þau í hjónaband. Hann þá
mjólkurstöðvarstjóri í Reykjavík,
eftir nokkurra ára nám og störf í
Danmörku. Pétur var fæddur mað-
ur gróðurs og moldar, og nokkuð
ei’fitt mun honum hafa þótt, að yfir-
gefa æskustöðvamar og Fremstagil
í Langadal, þar sem hann, foreldrar
og systkini áttu mörg sporin.
Barnalán Sigríðar og Péturs var
mikið. Námsafrek barnanna, er-
lendis sem hérlendis, og farsæla
göngu þeirra gegnum lífíð má
þakka framkomu þeirra hjóna að
mörgu leyti, metnað varð ég aldrei
var við í mínum kynnum, léttu and-
rúmslofti fylgdi aðeins það, að sjálf-
sagt væri að gera alltaf sitt besta.
Kæri vinur Pétur! í hlýjum hús-
um ykkar Sigríðar átti móðir henn-
ar, Jórunn, sín síðustu ár, þessi
hraðmælska, stálminnuga Fljóta-
kona, sem svo gaman var að tala
við, allt til nær 90 ára aldurs. Sigríð-
ur er horfin. Þú ert og verður áfram
á Engjavegi 67 þrátt fyrir þín rúm-
lega 91 ár. Snillingur í matargerð,
dægurmálaumræðu og leiðbeinandi
um fyrri tíðar hætti.
Bragi Melax.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.