Morgunblaðið - 24.01.1999, Blaðsíða 42

^2 SUNNUDAGUR 24. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
BJÖRNFRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Seljahlíð,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 26. janúar kl. 13.30.
Einar M. Einarsson,
Jóhann S. Einarsson,
Guðrún Jónsdóttir,
Ebba Unnur Jakobsdóttir,
Gerður H. Einarsdóttir,
Fríða B. Einarsdóttir,
Jóna A. Einarsdóttir,
Margrét I. Jóhannsdóttir,
Ingibergur Jóhannsson,
Björn A. Jóhannsson,
Einar J. Jóhannsson
Sigríður Kristjánsdóttir,
Esther Ásgeirsdóttir,
Jónas Guðjónsson,
Jón S. Hjartarson,
Bessi A. Sveinsson,
James Alvares,
Thelma Hermannsdóttir,
og barnabarnabörn.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
sonur,
KRISTINN EGGERTSSON,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju þriðju-
daginn 26. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþökkuð, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Minningarsjóð hjúkrunarþjónustu Karitasar,
sími 551 5606 milli kl. 9.00 og 11.00.
Hjördís Bergstað,
Eggert Kristinsson, Sigfríður Birna Sigmarsdóttir,
Valdimar Kristinsson,
Hjördís Kristinsdóttir,
Sigmar Freyr og Kristinn Björn,
Sigurlaug Þorsteinsdóttir.
+
Útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÞÓRU BRIEM,
fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriðju-
daginn 26. janúar kl. 15.00.
Þeir, sem vilja minnast hennar, eru vinsam-
legast beðnir um að láta hjúkrunarheimilið
Sunnuhlíð í Kópavogi njóta þess.
Gunnlaugur E. Briem,
Guðrún Briem, Þráinn Þórhallsson,
Garðar Briem, Hrafnhildur Egilsdóttir Briem,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur hlut-
tekningu við andlát og útför
GUÐBJARGAR HELGU
SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
síðast til heimilis
á Kópavogsbraut 1A.
Starfsfólk hjúkrunarheimilisins Sunnuhlíðar,
sem annaðist hana síðustu árin, fær
alúðarkveðjur.
Lind Ebbadóttir, Jón Ólafsson,
Sigurveig Ebbadóttir, Haraldur Hansson,
Gerður Ebbadóttir, Benedikt Ó. Sveinsson,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
J
+
Öllu því góða fólki, sem veitti okkur styrk,
stuðning og samúð við hið sviplega fráfall
okkar elskaða sonar, bróður og barnabarns,
GUÐMUNDAR ÍSARS ÁGÚSTSSONAR,
þökkum við af alhug.
Guð blessi ykkur öll.
Guðbjörg Guðmundsdóttir og fjölskylda,
Ingunn Erla Stefánsdóttir,
Guðmundur Jónsson.
RAGNHEIÐUR
REICHENFELD
+ Ragnheiður
Einarsdóttir
Reichenfeld fæddist
í Reykjavík 14. des-
ember 1918. Hún
lést í Ottawa í
Kanada hinn 7.
janúar síðastiiðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Stef-
anía Sigríður
Arnórsdóttir (f.
29.5. 1893, d. 14.2.
1976) Árnasonar
prests frá Höfnum,
og Einar Kristinn
Jónsson (f. 25.12.
1890, d. 26.10. 1928) frá Firði í
Seyðisfirði. Bræður Ragnheiðar
eru: Bjarni Ragnar, f. 11.4.
1917; og Þorgrímur, f. 19.8.
1921. Systir hennar sammæðra
er Margrét Guðmundsdóttir, f.
22.11. 1933.
Ragnheiður giftist
Hans E. Reichen-
feld, lækni, f. 23.2.
1923 í Austurríki.
Börn hennar eru:
Hallfríður, í. 10.1.
1945, býr á írlandi;
Kristín, f. 13.4.
1947, býr í
Englandi; Robei-t, f.
27.10. 1956, býr í
Ástralíu, og Steph-
en Einar, f. 21.1.
1958, býr í Kanada.
Barnabörn Ragn-
heiðar eru sex.
Ragnheiður og Hans hófu bú-
skap í Englandi en fluttu síðan
til Kanada þar sem þau bjuggu
síðan.
Bálför Ragnheiðar hefur
farið fram.
í upphafi árs barst sú fregn aust-
ur um haf að Ragga frænka hafði
kvatt þennan heim.
Ragga bjó öll sín fullorðinsár í
útlöndum, fyrst í um 20 ár í
Englandi og síðan í Kanada, því
voru kynni okkar yngra fólksins í
fjölskyidunni hérna á Islandi af
henni stopui; takmörkuð við
heimsóknir hennar hingað. Þó
leiftra minningabrot um hugann.
Einhvern veginn man ég heimsókn
til hennar á Englandi þegar þriggja
ára strákur lék sér í garðinum hjá
henni. Síðan kvikna minningar af
heimsóknum Röggu hingað heim.
Alltaf var þeirra beðið með eftir-
væntingu, því alls staðar þar sem
hún var þá leiftraði allt af skemmti-
legum frásögnum. Enda kunni
Ragga frænka að segja frá, og þá á
kjarnyrtri hreinni íslensku sem hún
hélt öll þau ár sem hún dvaldi fjarri
fósturjörðinni, og ávallt var stutt í
hláturinn,
Öil ár sín úti bæði í Englandi og
Kanada stóð heimiii hennar opið
fyrir vinum og venslafólki. Þá minn-
ist ég sumarlangrar dvalar tánings
hjá þeim Röggu og Hans í Ontario
fyrir rúmum aldarfjórðungi:
Morgnar inni í eldhúsi eða úti í
garði áður en hitinn varð of mikill,
þar sem rætt var um allt milli him-
ins og jarðar; tjaldútilegu við
skógigirt stöðuvatn með varðeldum
á hlýjum stjörnubjörtum kvöldum;
sunnudagsferðar að Niagara-foss-
unum, og alltaf umvafinn hlýju og
umhyggju.
Þegar Ragga kom til Islands fyr-
ir rúmum fimm árum í brúðkaup
systur minnar, var hún enn sama
frænkan sem ég man fyrst eftir íyr-
ir fjörutíu árum, þótt tíminn hefði
markað sín spor á okkur bæði.
Fljótlega eftir þessa síðustu ferð
hennar heim til Islands fór aldurinn
að segja til sín. Heimsóknir Röggu
frajnku til Islands urðu ekki fleiri.
Ég þakka góðri frænku sam-
fylgdina.
Ivon Stefán.
ísland er land þitt og ávallt þú geymir,
ísland í huga þér hvar sem þú ferð.
ísland er landið sem ungan þig dreymir,
ísland í vonanna birtu þú sérð,
ísland í sumarsins algræna skiúði,
ísland með blikandi norðljósa traf
ísland er feðranna afrekum hlúði,
Island er foldin sem lífið þér gaf.
Elsku Ragga. Við vinkonurnar
viljum kveðja þig, hinstu kveðju, og
þakka þér samfylgdina í gegnum
árin, með kvæði Margrétar Jóns-
dóttur til fósturjarðarinnar.
I heilt ár, fyrir 35 árum, áttum
við heimili hjá þér og þínum góða
eiginmanni, Hans Reichenfeld, á
Brecon Road í Birmingham í
Englandi, og varst þú okkur báðum
sem móðir og vinkona þegar við
vorum báðar í fyrsta sinn í fjarlægu
iandi. Síðan þá hefur vinátta okkar
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞÓRARINN EIRÍKSSON,
Kleifarhrauni 3c,
Vestmannaeyjum,
andaðist á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja föstu-
daginn 22. janúar
Kristín Þórarinsdóttir
Erna Þórarinsdóttir
Ólöf Jóna Þórarinsdóttir, Hjörleifur Jensson
og barnabörn
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐRÚN ÍSLEIFSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu mánu-
daginn 25. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á að
láta (þróttafélag fatlaðra Reykjavík eða líknar-
sjóð Fríkirkjunnar njóta þess.
Hjörleifur Bergsteinsson,
Aðalheiður Bergsteinsdóttir,
Guðný M. Bergsteinsdóttir, Bjarni Sigmundsson,
ísleifur M. Bergsteinsson, Andrea Þórðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
haldist óslitið öll árin og erum við
innilega þakklátar fyrir það.
Eftir að þú fluttir til Ottawa í
Kanada og árin liðu, komst þú oftar
til Islands og naust þess að tala ís-
lensku við okkur og alla þá mörgu
vini sem þú áttir hér. Það var ótrú-
legt hvað þú talaðir alltaf góða ís-
lensku, þrátt fyrir að þú værir bú-
sett erlendis öll þessi ár, það sýndi
best hversu mikill íslendingur þú
varst.
Ragga var heilsteypt manneskja,
sálarsterk og glöð með eindæmum.
Við munum þig best þegar þú
komst til Islands, í síðasta sinn, við
góða heilsu. Sátum við þá saman
glaðar og kátar og rifjuðum upp allt
það liðna.
Ragga mín, við þökkum þér fyrir
allt það sem við áttum saman. Við
kveðjum sómakonu með söknuði og
biðjum góðan Guð að gefa þér
gleðiríka heimkomu til landsins
ókunna. Takk fyrir samveruna.
Erla og Guðborg.
Þau eru oftar en ekki stillt og
stjörnubjört vetrarkvöldin vestur í
Ontario í Kanada og frostið grimmt.
Á slíkum kvöldum sat hún Ragga
stundum í notalegri stofunni sinni í
Ottawa og gluggaði í íslenska ljóða-
bók til að halda við móðurmálinu.
„Frænka eldfjalls og ísa“ - „dóttir
langholts og lyngmós",- svei mér
þá, þetta gæti bara verið ort um
mig, hugsaði hún með sér og brosti
út í annað. Síðan hallaði hún sér aft-
ur og lét hugann reika heim, til
systkinanna, Bjarna, Gimma og
Möggu í Reykjavík eða barnanna
fjögurra sem dreifð voru um veröld
víða, Halla búsett á írlandi, Kristín
þá í Þýskalandi, Róbert ýmist í
Sviss eða Ástralíu og Stefán vestur í
Calgary. Slíkai- fjarlægðir getur
aðeins hugurinn brúað í einu vet-
fangi. Og hún Ragga hugsaði fyrst
og fremst á íslensku, þrátt fyrir
áratuga samfellda búsetu erlendis,
lengst í Birmingham á Englandi og
svo í Kanada. Það duldist engum
sem drakk með henni morgunkaffið
þar vestra, eins og ég átti kost á að
gera þegar ég naut gestrisni þeirra
hjóna fyrir rúmum áratug. Þar var
nú engin lognmolla með kaffinu og
stutt í hláturinn. Það geislaði af
Röggu lífsgleði og orka og hver
stund í návist hennar var lifandi og
skemmtileg. Hún var ótrúlega
minnug á fólk og atvik og auga
hennar fyrir því spaugilega í tilver-
unni var einstaklega næmt og
óbrigðult. Og sögurnar voru jafnan
sagðar á litríkri íslensku og oftar en
ekki voru þær að heiman, frá æsku-
og uppvaxtarárunum á Seyðisfirði, í
Vestmannaeyjum, í Borgarfirði og
svo í Reykjavík. Þangað lágu óslitn-
ar rætur hennar og við ættingja
sína og vini þar batt hún óbilandi
tryggð. En hún var einnig mikil
heimsmanneskja og húsmóðurhlut-
verk sitt á erilsömu læknisheimili á
erlendri grund rækti hún með stolti
og myndarskap. Armæða og eftirsjá
var henni víðs fjarri heldur naut
hún þess að takast á við tilveruna.
Ég á líka kæra minningu um eins
konar pílagrímsfor með henni og
Gimma bróður hennar á æskustöðv-
ar uppi í Flókadal, þegar hún kom
hér við á einni af mörgum ferðum
sínum yfir Atlantshafið. Það var
augljóst hve mikils virði henni var
að heimsækja fornar slóðir á björt-
um sumardegi og rifja upp liðnar
stundir. Alla leið til baka með Akra-
borginni stóð hún úti á þilfari með
þá reisn í fasi sem henni var svo eig-
inleg og virti fyrir sér fjallahringinn
bláa. Þessar myndir ætlaði hún að
hafa með sér í hugskotinu til að
njóta á frostköldu vetrarkvöldunum
vestra.
I Spámanninum segir: „Og hvað
er það að hætta að draga andann
annað en að frelsa hann frá friðlaus-
um öldum lífsins, svo að hann geti
risið upp í mætti sínum og ófjötrað-
ur leitað á fund guðs síns?“
Nú er sálin hennar Röggu frjáls
og jarðneskar vegalengdir henni
engin hindrun á heimleiðinni.
Blessuð sé minning hennar. Fjöl-
skyldu hennar, vandamönnum og
vinum, færi ég samúðarkveðjur.
Sigurgeir Hilmar Friðþjófsson.