Morgunblaðið - 29.01.1999, Blaðsíða 49

Morgunblaðið - 29.01.1999, Blaðsíða 49
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FÖSTUDAGUR 29. JANÚAR 1999 49^' + Marta Svein- björnsdóttir fæddist á Eyjólfs- stöðum í Fossárdal 11. júlí 1908. Hún lést á St. Jósefsspít- ala í Hafnarfirði 20. janúar síðast.liðinn. Marta ólst upp í Gautavík í Berufírði, en var lengst af húsfreyja á Bræðraborg í Fá- skrúðsílrði. For- eldrar hennar voru Sveinbjörn Erlends- son, f. 16.8. 1877, d. 5.8. 1951, bóndi, fyrst á Eiríks- stöðum í Fossárdal, svo í Gautavík í Berufirði og síðast á Skriðustekk í Breiðdal, og kona hans Ingibjörg Magnús- dóttir, f. 21.12. 1886, d. 2.7. 1970, húsfreyja. Systkini Mörtu eru: Guðlaug, f. 28.1. 1907, d. 1976; EIís, f. 8.2. 1910; Þórlindur, f.10.9. 1911, d. 1979; Kristín Bentína, f. 6.9. 1913; Hulda Aðalheiður, f. 21.9. 1917: Björgvin, f. 22.1. 1919, d. 1981; og Kristinn, f. 6.6. 1922, d. 1980. Hinn 6. maí 1928 giftist Marta Ágústi Lúðvíkssyni sjómanni, f. 2. ágúst 1902, d. 12. maí 1936, og bjuggu þau á Búðum í Fáskrúðsfirði. Seinni maður Mörtu var Gunnar Emil Eiríks- son, f. 5. janúar 1904, d. 20. Með söknuð og þökk í huga langar mig til að minnast móður minnar, Mörtu Sveinbjörnsdóttur, og umhyggju hennar. Hún átti ung um sárt að binda, þegar eiginmaður hennar og faðir minn, Ágúst Lúðvíksson, fórst ásamt þremur félögum sínum og lét eftir sig fimm börn, þar sem ég var yngstur, eins og hálfs árs gamall. Hann var á mb. Kára, sem fórst með allri áhöfn í slæmu veðri í róðri vorið 1936. Það var í þá tíð, þegar ekkert var til sem hét tryggingar til handa aðstandendum þeirra sem fórust í sjóslysum. Ég man ekki eftir föður mínum þar sem ég var svo ungur þegar þetta gerðist. Móðir mín þurfti eftir þetta að fara út að vinna hvert það verk sem bauðst, auk þess að hugsa um fimm ung börn. En hún var bæði dugleg og útsjónarsöm. Ég var 13 ára gamall þegar Emil Eiríksson stjúpfaðir minn kom inn í líf okkar. Hann var mikið ljúfmenni og létti okkur öllum lífið, móður minni og okkur börnunum. Hann byggði m.a. við húsið okkar, Bræðraborgina og stækkaði það um a.m.k. helming. Hann vildi ævinlega allt fyrir okkur gera. Emil dó árið 1972. Móðir mín var trúuð kona og guðrækin. Hún sótti kirkju allar helgar og tók okkur börnin með sér. Við liðum aldrei skort, hvorki að því er varðaði mat né klæði. Svo voru til hjálpsamar fjölskyldur á Búðum, en svo hét kauptúnið þar sem við bjuggum. Ég minnist sérstaklega fjölskyldu kaupfélagsstjórahj ónanna, Bj örns Stefánssonar og Þórunnar Sveinsdóttur, sem var mjög ljúf og indæl kona. Einnig minnist ég Marteins Þorsteinssonar kaupmanns og þá dóttur hans, Jónu Marteins, og Éinars Sigurðssonar skipasmiðs frá Odda á Fáskrúðsfírði. Ég ber þökk í brjósti til alls þessa fólks fyrir hjálpsemi þess við okkur, en allt er það nú látið nema Björn og Þórunn, sem búa hér í Reykjavík. Ég vil einnig senda starfsfólki Hrafnistu í Hafnarfirði þakkir fyrir góða umönnun móður minnar, sem dvaldi nokkur seinustu ár sín þar og leið alla tið vel. Með þessum fátæklegu skrifum mínum þakka ég þér, kæra móðir, allt það sem þú varst mér og mínum. Guð blessi þig. Þinn sonur, Unnar. febrúar 1972, og bjuggn þau einnig á Búðum. Eftir að Emil lést bjó Marta hjá Sigríði dóttur sinni og fjölskyldu á Fáskrúðsfirði og síðan í Garðabæ allt til ársins 1992 að liún fliitti á Hrafn- istu í Hafnarfirði. Börn Mörtu eru: 1) Selma, f. 15.8. 1928, gift Una G. Hjálm- arssyni og eiga þau sjö börn, fjórtán bamabörn og eitt barnabarnabarn. 2) Halla, f. 23.11. 1929, gift Þorvaldi Guð- mundssyni og á hún fjögur börn og fjögur barnabörn. 3) Harald- ur, f. 8.5. 1932, d. 19.3. 1972. Var kvæntur Lísu Guðbjarts- dóttur og eignuðust þau einn son og tvö barnabörn. 4) Sveinn Birgir, f.2.10. 1933. Á hann sex börn og ellefu barnabörn. 5) Unnar, f. 9.11. 1934. Á hann fimm börn og fjögur barnabörn. 6) Ágúst Heiðar, f. 23.10. 1938. Á hann fjögur börn og tvö barnabörn. 7) Sigríður, f. 23.6. 1948, gift Pálma Stefánssyni og eiga þau tvö börn og eitt baraa- barn. f dag era afkomendur Mörtu 75. títför Mörtu fer fram frá Bú- staðakirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Ef sérðu gamla konu - þá minnstu móður þinnar, sem mildast átti hjartað og þyngstu störfin vann og fórnaði þér kröftum og fegurð æsku sinnar, fræddi þig um lífið og gerði úr þér mann. Mundu að gömul kona var ung og fógur forðum og fátækasta ekkjan, gaf Drottni sínum mest. Og sýndu henni vinsemd í verki og í orðum, sú virðing hæfir henni og móður þinni best. Því aðeins færðu skilið og metið þína móður, að minning hennar verði þér ávallt hrein ogskýr og veki hjá þér löngun til að vera öðrum góður og vaxir inn í himin, þar sem kærleikurinn býr. (Höf. ók.) Elsku mamma, amma og langamma, Guð gefi þér þreyttri hvíld. Halla og fjölskylda. Blása blíðir vindar en tíminn stendur kyrr, þín vagga tendruð ljóma, björt sem áður fyrr. Bljúgt mitt hjarta grætur í Drottins helgidóm, þar sem klukkur kveðja þig með hlýjum óm. Vaka grónir tímar okkar stundum á, vermast orð með alúð mér ætíð verða hjá. Traust þitt ofar öllu, þinn kærleikur til mín, þitt bros, þín lund, þín hlýja, mér bjarta gefur sýn. Svo sárt er þig að kveðja hjartans móðir mín, Lausnarans himnasmiður Hann blessi sporin þín, þreytta á langri göngu svo að þér halli brá, hvíl þú í friði þínum nú að lokinni ævi á. Það blása blíðir vindar golan strýkst við kinn, kerti þitt er slökknað þig kveð í hinsta sinn. Hljóma strengir þýðir, skyggja fer í sveit, því sest er sól í sæinn við þinn fagra reit. (K.E.P.) Elsku mamma. Við kveðjum þig með söknuði. Þín Sigríður og Pálmi. Mér finnst svo ótrúlegt að þú, elsku amma, sért dáin. Þú sem hef- ur verið fastur liður í tilveru minni frá því ég man eftir mér. Ég held ég hafi ekki áttað mig á því hvað þú varst orðin gömul. Þú minntir mig á það í desember er þú veiktist. Þá opnuðust augu mín fyrir því að enginn er ódauðlegur, sama hversu mikið maður óskar þess. Ég hafði alltaf ímyndað mér að þú myndir lifa aldamótin. En hversu mikils má það sín í samanburði við þína viðburðaríku ævi. Þú hefur mátt þola meira en margur en einnig átt þínar gleðistundir sem ég fékk stundum að heyra af. Það var auðheyrt hversu vænt þér þótti um Gautavík, þar sem þú varst uppalin. I hvert sinn er við fjölskyldan keyrðum fram hjá Gautavík á leið okkar suður baðst þú að heilsa Einbúanum. Það var því ávallt opnaður glugginn á bíln- um og kallað út til Einbúans að amma biði að heilsa. Stundum stoppuðum við þar líka og borðuð- um nesti eða tíndum ber. Mér finnast það mikil forréttindi að hafa fengið að alast upp með þig nærri mér. Þú varst mjög hlý og góð manneskja með mikið skop- skyn. Þú hallaðir aldrei á neinn. Sást frekar eitthvað í þínu fari eða í lífinu og tilverunni. Þú sagðist hafa lesið að þeir sem sæju létt- leika tilverunnar myndu síður fá hrukkur og það átti svo sannarlega við um þig. Þú fylgdist vel með því sem var að gerast í kringum þig, varst inni í atburðum líðandi stund- ar. Það var kannski þess vegna sem ég áttaði mig ekki á þínum háa aldri þar sem þú lifðir í núinu. Hin síðari ár var svo gott og notalegt að koma í heimsókn til þín á Hrafnistu. Þú gerðir þér margt til dundurs, sast aldrei auðum höndum. Oft sá ég þig prjóna, sauma út, púsla, leggja kapal, lesa eða spila. Þegar ég var lítil spiluð- um við mikið. Mér fannst svo gam- an að spila og alltaf varst þú tilbúin að spila við mig. Þú hafðir mikla ánægju af spilamennskunni alla tíð og voru rommý og vist í miklu upp- áhaldi. Ég veit að þú beiðst eftir því full tilhlökkunar alla virka daga að fara að spila vist við vini þína er þú varst á fimmtu hæðinni. Þegar það kom fyrir að ég kom í heim- sókn er þú varst að spila þá stóðst þú strax upp til að sinna mér, elsku amma mín. Lést fjölskylduna alltaf vera í fyrirrúmi. Ég er svo þakklát og ánægð að Siggi og Eva Kristín voru þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að vera ná- lægt þér. Þó Eva Kristín sé ekki nema sjö mánaða þá voruð þið hvor annarri til mikillar gleði. Þú varst alltaf svo ánægð er við komum í heimsókn, sama þótt þú værir orð- in veik og meira að segja tókst hana í fangið. Þú kættist yfir fram- förum hennar og fannst hún alltaf hafa stækkað á milli heimsókna. Eva Kristín horfði líka mikið á þig og togaði í fínu kjólana þína eða slæðurnar. Þú leyfðir henni það alltaf og hlóst að tilraunum hennar. Elsku hjartans amma mín, ég, Siggi og Eva Kristín erum svo þakklát fyrir þann tíma sem við áttum með þér. Þú hefur gefið okk- ur mikið og munum við aldrei gleyma þér. Guðs blessun fylgi þér. Þín Harpa. Landið vort fagra með litskrúðug Qöllin, leiftrandi fossa og glóð undir ís, blár girðir særinn og gnæfir hátt nyöllin, glitklæðin þín skóp þér hamingjudís. (ÁTH.) Það var einn dag í sumar. Hann var sólskinsríkur og hlýr. Náttúran skartaði sínum fegursta skrúða og smáfuglarnir sungu við raust. Á þessum degi varð elskuleg amma mín níræð. Áfanga er náð og allir samgleðjast. Það eru einmitt svona dagar sem búa svo vel um sig í minningunni. En nú hefur blóm ömmu fölnað. I dag ræður veturinn ríkjum og fuglarnir hafa hljótt um sig. Ver- öldin er þögul og virðuleg. Hinsta kveðjustund er runnin upp. Amma var stór þátttakandi í lífi mínu. Hún mótaði uppvaxtarár mín og var alltaf til staðar. Þegar ég var strákur var svo gott að koma inn í hlýjuna til henn- ar eftir að vera búinn að ólmast úti í kuldanum og þiggja af henni rjúk- andi kakó. Og stundum gerði hún eggjabrauð eða bakaði pönnukök- ur, það þótti okkur krökkunum ekki ónýtt. Hún var dugleg að segja mér sögur frá allskonar ævintýrum sem byrjuðu einatt á „Einu sinni var...“ og lagði gjarnan kapal á meðan. Spil hafa alltaf fylgt ömmu. Hún hafði afar gaman af að spila í góðra vina hópi, þar naut hún sín vel. Og þegar hún kom á Hrafnistu í Hafn- arfirði átti hún sér fast sæti við spilaborðið. Amma gaf mér og systur minni mikla gæsku og hlýju. Hún var mik- ill vinur okkar. Við systkinin höfum ætíð verið hænd að henni, svo mikla ást hafði hún að gefa okkur. Skop- skyn hennar var létt og skemmti- legt og það var svo auðvelt að hlæja með henni. Á ei’fiðum tímum sýndi hún mikið æðruleysi og dugnað. Amma lagði ríka áherslu á að fólk bæri virðingu fyi-ir minnimáttai' og umhverfinu. Það mátti sjá á þakk- látu smáfuglunum sem heimsóttu hana í erfiðu árferði og þáðu brauð- mola hjá henni. Af myndarskap hennar gagnvart heimilinu var natni og nákvæmni í fyrirrúmi. Ommu létu hannyrðir vel, hvort sem það var prjón, saum eða hekl. í dag er handavinna hennar piýði á mörgum heimilum. Nú þegar kveðjustundin er upp- runnin, elsku amma mín, vil ég þakka þér fyrir allan þann kærleik og skilning sem þú hefur gefið mér, allan þann lærdóm sem þú hefur miðlað mér og allar þær ógleyman- legu hlýju stundir sem þú hefur fært mér. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. (V.Briem.) Guð blessi minningu þína, elsku amma mín. Karl Emil. Einu sinni var amma lítil stúlka í Gautavík með ljóst silkimjúkt hár. Uppáhaldsfjallið hennar Búlands- tindur stóð henni fyrir sjónum alla daga. Pabbi hennar hét Sveinbjörn og mamma hennar Ingibjörg. Ingi- björg var litla amman mín. Amma var hin unga brúður hans Ágústs afa á Fáskrúðsfirði, þau festu kaup á Bræðraborg, litlu húsi við læk. Heimilislíf þeirra var far- sælt og fljótlega stækkaði fjölskyld- an. Fyrst kom Selma, ári síðar Halla, þá Haraldur, Birgir og Unn- ar. Öll börnin voru hraust og þau voru hamingjusöm. Dag nokkurn dró dimmt ský fyrir sólu. Afi var einn af fjögurra manna áhöfn vél- bátsins Kára, þegar aftakaveðurV skall skyndilega á með þeim hörmu- legu afleiðingum að báturinn fórst. Enginn komst lífs af. Amma stóð ein eftir með fimm börn á sínu framfæri, yngsta barnið aðeins ársgamalt. Þung raun hafði verið lögð á þessa ungu konu. Með ótrúlegum dugnaði stóðst hún þessa raun. Hún hélt sómaheimili fyrir börnin sín fimm, þau liðu aldrei skort og voru alltaf vel til fara. Seinna bættist lítill ungi í hópinn. Hann var skírður Ágúst en kallaður Gútti og þau dekruðu öll dálítið við hann. 'r Um það leyti sem ungarnir flugu úr hreiðrinu einn af öðrum hafði amma kynnst góðum manni, honum Emil. Þau eignuðust dóttur sem var skírð Sigríður. Það var lítill aldurs- munur á Siggu litlu og fyrstu barna- börnunum, sem nú komu í heiminn hvert á fætur öðru. Og Bræðraborg var eftirsóttur staður af börnum og barnabörnum, og allir jafnvelkomnir þangað. Þar var amma drottning í ríki sínu, gestrisin með takmarka- laust hjarta- og húsrými. Öllum leið vel fyrir austan hjá ömmu. Og alltaf var sumar og sól. Hin óumflýjanlega kveðjustund rann þó alltaf upp. Við sögðum skilið við lækjarniðinn á Fá- skrúðsfirði og héldum til Reykjavík-"" ~ ur með dollur fullar af safarikum berjum. Ég man hve það var alltaf gaman þegar amma kom til Reykjavíkur. Hún kom ýmist sjóleiðina og þá voru allir mættir niðrá bryggju til að taka á móti henni, eða hún kom flugleiðis og þá var móttökunefnd- in mætt úti á flugvelli. Allir biðu spenntir komu hennar og loks þeg- ar hún kom urðu fagnaðarfundir og glatt á hjalla. Maður var alls staðar eins og heima hjá sér þegar hún. - var nálægt. Það var gaman að spjalla við ömmu því hún hafði áhuga á öllu, ákveðnar skoðanir á málunum og mikla kímnigáfu. Öll- um þótti einstaklega vænt um ömmu, því hún átti ekkert annað skilið. Og þegar komið var að kveðjustund og amma hélt heim- leiðis þá fylgdu allir ömmu út á flugvöll eða niðrá bryggju. Það voru kveðjustundir og endurfundir. Við fórum austur og amma kom suður. Barnabarnabörn, langömmu- börn, komu í heiminn. ívar gaf ömmu gælunafnið langamma Rós. Síðan gat ég varla kallað hana elsku ömmu annað en langamma Rós. Ég er þakklát fyrir það að^ kona sem hafði svona mikla, góða og örláta sál var einmitt amma mín. Þakklát fýrir allar fögru minningarnar um hana sem ég ber með mér. Nú kveðjum við langömmu Rós í síðasta sinn, því Guð hefur kallað hana til sín. Megi hann varðveita sálu hennar. Unnur. t Maðurinn minn og faðir okkar, AXEL KAABER, Snekkjuvogi 19, andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli miðvikudaginn 27. janúar. Krístín Ólafsdóttir Kaaber, Svanhildur Kaaber, Lúðvík Kaaber. t Bróðir minn, STEINAR PÁLL ÞÓRÐARSON, Hraunbæ 168, Reykjavík, lést á heimili sínu miðvikudaginn 27. janúar. Útförin auglýst síðar. Trausti Þórðarson. MARTA SVEINBJÖRNSDÓTTIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.