Morgunblaðið - 29.01.1999, Blaðsíða 52

*52 FÖSTUDAGUR 29. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Björn G.
Björnsson fædd-
ist á Vatneyri við
PatreksQörð en
flutti tólf ára með
foreldrum sínum í
Borgarnes. Hann
lést, á Hrafnistu í
Hafnarfirði mánu-
daginn 18. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðmundur Björns-
son, f. 5.12. 1873, d.
4.6. 1953, sýslumað-
ur Mýra- og Borg-
arfjarðarsýslu, og
kona hans Þóra Leopoldína Júl-
íusdóttir, f. 26.8. 1879, d. 26.1.
1967, húsmóðir. Systkini
Björns: Ingibjörg Emma f. 5.7.
1903, fulltrúi í Reykjavík, Pétur
Emil Júlíus, f. 25.7. 1904, d.
26.11. 1991, verkfræðingur hjá
Rafmagnsveitu Reykjavíkur,
Þuríður Jenný, f. 13.1. 1907, d.
21.1. 1998, húsmóðir í Reykja-
vík, Karl Leó, f. 22.2. 1908, d.
6.7. 1941, verslunarmaður í
Reykjavík, Jórunn, f. 6.9. 1913,
- - d. 18.8. 1998, kaupkona og hús-
móðir í Borgarnesi, Anna, f.
19.5. 1915, bókavörður á Sel-
fossi og í Hafnarfirði, Margrét
f. 14.11. 1917, d. 2.7. 1996, hús-
móðir í Reykjavík. Hálfbróðir
Björns, samfeðra, er Ingólfur
Theodór, f. 3.12. 1905, d. 28.11.
1995, verslunarmaður og
stjórnarráðsmaður í Reykjavík.
_ Hinn 1.8. 1932 kvæntist Björn
Ástu Stefánsdóttur, f.15.7.1905.
Þau skildu. Sonur þeirra var
_ Reynir, f.17.7. 1933, d. 11.1.
* 1996. Hann átti einn son, Þór.
Seinni kona Björns var Ragn-
hildur Kristjánsdóttir Björns-
son, f. 7.7. 1913, d. 13.3. 1982,
húsmóðir og verslunarmaður.
Hún var dóttir Kristjáns Jóns-
sonar, netagerðarmanns á ísa-
Ástkæri stjúpfaðir minn Bjöm. Nú
þegar þú ert lagður af stað til fyrir-
heitna landsins til að hitta ástvini
þína, sem þú hefur þráð um nokkurt
skeið, koma margar góðar minningar
upp í huga minn og langar mig til að
kveðja þig með aðeins litlu broti af
þeim góðu minningum.
Þegar þú giftist móður minni og
gekkst okkur systkinum, sem erum
"** þrjú, í fóðurstað voru búnir að vera
erfiðir tímar hjá okkur, en með komu
þinni inn í líf okkar breyttist margt
og allt til góðs. Göfuglyndi þitt og
fírði, og konu hans,
Jóhönnu Benónýs-
dóttur húsmóður.
Ragnhildur átti
þijú börn sem
Björn gekk í föður-
stað. Þau eru: Erla,
f. 25.6. 1935, aug-
lýsingateiknari í
Bandaríkjunum;
Ágústa, f. 23.12.
1939, hárgreiðslu-
meistari í Kópavogi,
gift Úlfari Sigurðs-
syni, starfsmanni
hjá Flugleiðum, og
eiga þau þrjú börn,
Björn, Sólveigu og Guðbjörgu;
Óskar Gísli, f. 23.12. 1939, for-
stjóri, búsettur í Hafnarfirði,
kvæntur Sóleyju Sigurjónsdótt-
ur matráðskonu, og eiga þau
fímm börn, Ragnhildi, Birnu,
Sigurjón Þór, Oskar Gísla og
Kristján Inga.
Björn var verslunarmaður í
Borgarnesi 1918-1927, starfaði
á skrifstofu Nathan og Olsen í
Kaupmannahöfn 1927-1929
ásamt því að stunda nám við
Handelsakademiet, var verslun-
armaður í Borgarnesi 1929-
1931 og siðan í Reykjav/k.
Björn var aðalbókari við
Sænska frystihúsið í Reykjavík
1932-1938 og forstjóri þess
1938-1942 er það var selt hf.
Frosti og var meðeigandi og
forstjóri hf. Frosts frá stofnun
þess. Þá stofnaði Björn umboðs-
og heildverslunina Björn G.
Björnsson sf. ásamt stjúpsyni
sínum, Óskari.
Björn gekk í Oddfellowregl-
una og var einn af stofnendum
stúku nr. 12 Skúla fógeta. Hann
gegndi einu af æðstu embættum
reglunnar um árabil.
Útför Björns fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
hjartagæska til móður okkar og til
okkar systkinanna verður ekki metin
til fjár. Þegar maður hugsar til baka
og rifjai' upp samveru og hjónaband
ykkar móður minnar bæði í leik og
starfi er ég stoltur yfir að hafa vera
stjúpsonur þinn. Ég man eftir því að-
eins sex ára gamall þegar ég og tví-
burasystir mín vorum okkar fyrsta
sumar í sveit, að alltaf varst þú tilbú-
inn að heimsækja okkur um hverja
helgi til að fullvissa þig um að okkur
liði vel og til að færa okkur eitthvað
sem okkur þótti gott. Þetta eru hlutir
sem böm gleyma aldrei þegar þau
eru á þessum aldri. Þegar við systk-
inin urðum eldri og komið vai’ að
skólagöngu, þá var ekkert til sparað
af þinni hálfu til að veita okkur allan
þann stuðning sem þú gast veitt okk-
ur. Ég fékk að kynnast því sem ung-
lingur bæði meðan ég var í skóla og
eftir að hafa lokið skólagöngu að
vinna undir þinni stjóm, bæði meðan
þú varst forstóri í Sænsk ísl. frysti-
húsinu og einnig eftir það hvað þú
varst góður stjúpfaðir og írábær leið-
beinandi undir lífið, það mun seint
gleymast. Ég veit að margir mundu
vera mér sammála um það, að ef nota
má nafnið prúðmennska og hjálp-
semi um nokkum mann, má nota það
um þig, kæri Bjöm, en flestir af þín-
um samstarfsmönnum í þá daga
þekktu þig undir nafninu „Bjöm í
sænska“. Stilling þín og jafnaðargeð
og ástúðleg framkoma mun vera
þekkt og viðurkennd af þeim hund-
mðum karla og kvenna sem unnið
hafa undir þinni stjóm. Þegar ég
náði aldri til og þegar ég fann löngun
hjá mér til að ganga í Oddfellowregl-
una þar sem þú varst búinn að starfa
lengi og gegna margvíslegum emb-
ættum, stóð ekki á þér að hvetja mig
til þátttöku og hefur það reynst mér
góður vettvangur eins og þér og veit
ég að þú varst góður og gegn Odd-
fellowi alla þína tíð.
Þegar ég komst á giftingaraldur
og eignaðist mín fyrstu börn þá varst
þú alítaf reiðubúinn að veita fjöl-
skyldu minni hjálparhönd sem ég vil
þakka þér fyrir.
Nú þegar ég kveð þig, kæri Bjöm,
vil ég biðja þess að ástvinir þínir og
sérstaklega móðir mín, taki á móti
þér og umvefji þig ástúð eins og þú
átt sldlið. Ég vil biðja góðan guð að
varðveita þig og gefa þér styrk á því
ferðalagi sem þú ert á nú.
Óskar Sigurðsson.
Nú þegar þú minn ástkæri tengda-
faðir Bjöm ert allur og farinn til
þinnar ástkæm eiginkonu hrannast
minningamar upp í huga mér.
Er ég kom ung stúlka inn á heimili
þitt og þinnar kæm eiginkonu er mér
minnisstæður hlýhugur þinn og ást-
úð í minn garð. Ég minnist þess þeg-
ar ég fékk að fara með ykkur Rögnu
í veiðitúra í Víðidalsá og síðar í sum-
arbústað ykkar við Vesturhópsvatn.
Þetta vora dýrlegar stundir, enda
kunnir þú að segja frá ömefnum og
ævintýmm sem tengdust ýmsum
stöðum frá Borgamesi, þar sem þú
ólst upp, og alla leið norður í Víðidal.
Dásamlegt var á kvöldin að hlusta á
þig segja sögur af Borgarvirki og
öðram þekktum stöðum við Vestur-
hópsvatn.
Oft kemur upp í huga mér atvik
sem átti sér stað er við voram hjá
ykkur fyrir norðan. Við voram að
pakka saman til að fara í bæinn, en
krakkamir mínir fóra niður að vatni
með pabba sínum til að vitja um net
sem hafði verið lagt yfir nóttina. Allt
í einu heyrist öskur frá krökkunum
og þau koma þjótandi til mín og segja
að pabbi hafi veitt „risa“ en það
reyndist vera 19 punda lax og man ég
eftir því að þér fannst laxinn svo leg-
inn að réttast væri að stoppa hann
upp. Gaman var að fá tækifæri til að
vera með ykkur á ferðalögum ykkar,
því það gerðist alltaf eithvað
skemmtilegt í hverri ferð.
Minningin um það þegar ég eign-
aðist mitt fyrsta bam er mér mjög
kær og mun ég aldrei gleyma því
hvað þið vorað mér góð. Eg var þá til
heimilis hjá ykkur þar sem sonur
ykkar var enn við nám í Englandi,
þannig að ég hafði hann ekki hjá
mér. Eg man hvað þú gladdist yfir
litla stúlkubaminu sem þá kom í
heiminn og varð hún strax litli sólar--
geislinn ykkar og þar sem hún var
fyrsta bamabam ykkar fékk hún
nafn ömmu sinnar. Síðan eignaðist
ég fjögur böm til viðbótar og alltaf,
Bjöm minn, varst þú jafn góður og
hjálplegur við okkur, enda var næsta
bamabam skírt í höíuð þér, stúlku-
bamið Bima.
Minningamar um þegar þú fluttist
inn á heimili mitt eftir að þú misstir
þína dásamlegu eiginkonu era mér
kærar. Þú varst alltaf svo ljúfur og
jákvæður og eina sem þú fórst fram á
var að fá að reykja pípuna þína í ró-
legheitum. Oft sá ég á þér að þú lést
þig dreyma um fyrri tíma og hugsað-
ir til þess tíma þegar þú fengir að
hitta ástkæra eiginkonu þína aftur,
því oft sagðir þú mér að hún biði eftir
þér á dásamlegum stað.
Svo kom sá tími þegar þú fékkst
pláss á Hrafnistu í Hafnarfirði og eft-
ir að þú komst þangað var alltaf við-
kvæðið hjá þér að þú byggir á fimm
stjama hóteli, enda talaðú þú mikið
um hvað vel væri um þig hugsað.
Ég vil kveðja þig, ástkæri tengda-
faðir, með vissu um að ástkær eigin-
kona þín taki á móti þér á þeim dá-
samlega stað sem þú minntist á, með
ljóði eftir Tómas Guðmundsson:
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín.
Þú lokaðir augunum - andartak
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn - og sólina allt í einu
í austrinu rísa sjá.
Sóley.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja
og gott er allt sem Guði er frá.
(V. Briem.)
Hann afi minn er látinn, 93 ára að
aldri. Minningamar streyma eins og
foss um hugann, ryðjast fram og vilja
allar komast að. Þær era líka margar
minningamar um þennan bh'ða og
hægláta mann, besta afa sem nokk-
urt bam getur átt. Afi var búinn að
vera veikur í nokkur ár, en aldrei
heyrðist hann kvarta. Aðspurður um
líðan sína sagði hann alltaf, þótt sár-
veikur væri, að sér liði nú bara vel,
og svo var ekki meira um það rætt.
Þeir sem þekktu hann afa muna vel
eftir pípunum hans, því hann fór
aldrei neitt án þeirra, vii-ðulegur
maður í jakkafótum og með hatt og
pípu. Ein af fyrstu minningum mín-
um tengist einmitt pípunum hans, því
hann gekk iðulega um gólf á Freyju-
götunni, með pipuna í munninum og
hendur fyrir aftan bak. Okkur krökk-
unum þótti mikið sport að ganga með
afa um gólf, og að sjálfsögðu með
hendur fyrir aftan bak. Minningam-
ar um jóUn hjá afa og ömmu era kær-
ar. Það vora ekki jól nema við værum
hjá þeim á aðfangadag, borðuðum
gæs og möndlugrautinn sem í vora
oft ansi margar möndlur, og gott ef
þær lentu ekki alltaf hjá bamaböm-
unum. Alltaf las afi á pakkana. Það
var regla sem ekki mátti brjóta.
Þama sat hann, virðulegur í stólnum
sínum með bamabörnin hjá sér og
gladdist með þeim yfir öllum gjöfun-
um. Ég kynntist afa líka vel þegai-
hann stofnaði fyrirtæki með pabba,
því þar eyddi ég mörgum stundum,
og alltaf var hægt að finna eitthvert
verkefni fyrii’ litla hnátu sem vildi
líka gera eitthvert gagn. Þessa
stundir urðu fleiri með áranum og
verkefnin stærri.
Afi og amma vora afskaplega gest-
risin og ófáar veislumar sem þau
héldu. Þau þekktu marga, og mikið
var af erlendu fólki, sérstaklega
dönsku, í veislunum hjá þeim.
Afi var í Oddfellowreglunni og þar
var hann virkur félagi i mörg ár og
gegndi þar æðstu embættum. Ósjald-
an kom það líka fyrir að telpuskottið
fór með afa sínum þegar hann þurfti
að vinna að verkefnum sínum í Odd-
fellowhúsinu og fékk lánað blað og
blýant að dunda sér við á meðan. Þar
kynntist ég fyrst þessari reglu sem
átti eftir að hafa mikil áhrif á líf mitt,
því bæði faðir minn og síðar eigin-
maður gengu í þessa ágætu reglu,
sem mér strax sem bami lærðist að
bera mikla virðingu fyrir. Afi var
mikil bamagæla og þótti gott að um-
gangast böm, enda var það svo að
þegar við systkinin fóram sjálf að
eiga böm og þau þurftu að finna nafti
á afa sem aðgreindi hann frá hinum
öfunum, þá kom ekkert annað til
greina en „besti afi“. Þegar amma
dó, fyrir tæplega sautján áram, varð
afi fyrir miklu áfalli. Þau vora mjög
náin og treystu mjög hvort á annað,
en afi gerði alltaf ráð fyrir að hann
færi á undan. Honum fannst það ekki
+
Bróðir minn,
GUNNAR Þ. JÓNATHANSSON,
Vegamótum,
Seltjarnarnesi,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir að morgni fimmtudagsins 28. janúar.
Hjalti Jónathansson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
MAGNÚS ÓSKARSSON hrl.,
fyrrverandi borgarlögmaður,
Gnoðarvogi 68,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðju-
daginn 2. febrúar kl. 13.30.
Erfisdrykkja verður í Iðnó að athöfn lokinni.
Ragnheiður Jónsdóttir,
Þorbjörn Magnússon,
Óskar Magnússon, Hrafnhildur Sigurðardóttir,
Hildur Magnúsdóttir,
Haukur Magnússon, Soffía Marteinsdóttir,
Magnús Óskarsson,
Gabríela Hauksdóttir.
BJÖRN G.
BJÖRNSSON
koma til greina að amma, þessi lífs-
glaða kona, sem auk þess var yngri
en hann, færi á undan honum. Hann
talaði oft um það síðustu árin að það
yrði gott að komast aftur til ömmu,
því hann saknaði hennar svo mjög og
hann vissi að hún biði eftir honum.
Eftir að amma dó flutti afi til pabba
og mömmu, þar sem hann bjó þang-
að til hann flutti að Hrafnistu í Hafn-
arfirði. Honum þótti gott að búa í
svona mikilli nálægð við fólkið sitt,
því það var stöðugur fólksstraumur
til þeirra og alltaf einhver til að
spjalla við. Afi var nægjusamur mað-
ur og virtist geta aðlagast öllu. Hon-
um leið alltaf vel og var ánægður
þessi síðustu ár sem hann bjó á
Hrafnistu. Þar vinnui- yndislegt fólk,
sem ég vil færa mínar bestu þakkir
fyrir góða umönnum og alúð sem það
sýndi afa mínum.
Nú kveð ég þig afi minn, hinstu
kveðju, með virðingu ást og aðdáun.
Ég trúi því að þú hafir nú fundið frið.
Blessuð sé minning þín og ömmu
sem mun lifa áfram með okkur hin-
um.
Ragnhildur Oskarsdóttir.
Elsku afi. Það er alltaf erfitt að
segja bless við yndislega mann-
eskju eins og þú varst, en okkur er
þó huggun í því að nú ertu hjá
ömmu og þér líður vel. Síðan amma
dó hefur þú alltaf talað um að
amma biði þín hinum megin og ein-
hvern daginn munduð þið samein-
ast aftur. Ég lít til baka og hugsa
um heimili þitt og ömmu á Freyju-
götu 41 og hlýlegu móttökurnar
sem við systkinin fengum alltaf á
sunnudagsmorgnum þegar við fór-
um í ævintýraferð úr Breiðholtinu
með strætó og fórum í guðsþjón-
ustu í Hallgrímskirkju og síðan
alltaf til afa og ömmu þar sem okk-
ar beið hlaðborð veitinga, ást og
umhyggja. Hve spennandi það var
þegar við fengum að gista og þú
kallaðir mig nöfnu þína, við skrið-
um alltaf upp í hlýtt bólið um morg-
uninn þegar við vöknuðum og þú
last fyrir okkur sögu. í kringum þig
var alltaf ró og friður og man ég
ekki eftir þér öðruvísi en með píp-
una þína, hún var alltaf nálægt þér.
Þegar þú fluttir á Hrafnistu í Hafn-
arfirði og við komum í heimsókn
fannst þér alltaf skemmtilegast
þegar við komum með börnin okkar
til þín og þú gast gefið þeim eitt-
hvert góðgæti. Alltaf sagðistu hafa
það mjög gott, þótt þú værir orðinn
veikur. Aldrei kvartaðir þú yfir
verkjum heldur sagðir þú að þú
byggir innan um svo gott fólk á
Hrafnistu og þetta væri svo góður
staður að það væri ekki hægt annað
en að láta sér líða vel og ekki væri
það nú verra þegar fólkið þitt kæmi
í heimsókn.
Laugardaginn 16. janúar sá ég
þig síðast með meðvitund og þá
kom ég með litla þriggja ára strák-
inn minn. Það var eins og það
kviknaði ljós í augum þínum þegar
þú sást hann. Þú faðmaðir hann og
kysstir og vildir halda í hönd hans
mestallan tímann sem við vorum
hjá þér, það var eins og þú værir að
segja bless. Litli ólátabelgurinn
minn var grafkyrr og strauk
langafa sínum og ég held að ég hafi
ekki séð hann svona lengi kyrran
áður.
Elsku afi, ég vildi óska að ég
gæti séð ykkur ömmu leiðast hönd í
hönd núna. Hvíldu í friði, minning-
arnar um þig eru hjá okkur þótt þú
sért farinn.
Birna, Kári, Óskar, íris,
Harpa og Birkir.
Elsku afi minn, mig langar til
þess að kveðja þig með örfáum orð-
um og þakka fyrir allar góðu stund-
irnar með þér.
Ég veit að hvíldin var þér kær-
komin og að núna ertu hjá henni
ömmu Rögnu og þér líður vel.
Minning um þig er geymd í
hjarta mínu.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,