Morgunblaðið - 13.02.1999, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Heitir
straumar
að sunnan
Suður-franskir straumar leika um eldhúsið
á Hótel Holti þessa vikuna. Steingrímur
Signrgeirsson ræddi við Christian Etienne
sem þar er nú gestakokkur.
CHRISTIAN Etienne, sem
sér um eldamennskuna á
Hótel Holti þessa vikuna,
á að baki langan og glæst-
an feril. Hann lærði matreiðslu
m.a. á Ritz-hótelinu í París og veit-
ingastaðnum Le Luca. Hann hefur
tekið þátt í nokkrum frönskum
matreiðslukeppnum og komst árið
1986 í úrslit keppninnar „besti
kokkur Frakklands“.
Arið 1990 opnaði Etienne veit-
ingastaðinn „Restaurant
Christian Etienne" í
borginni Avignon. Hann
hefur fengið ágæta dóma franskra
veitingahúsagagnrýnenda, eina
Michelin-stjörnu og 16 stig af 20
mögulegum hjá Gault-Millau.
Etienne er mikill áhugamaður
um matargerð Provence og hefur
ritað þrjár bækur, eina um tómata,
eina um trufflur og eina um matar-
gerðarhefð Provence. Hann segist
hafa orðið mjög ánægður er honum
bauðst tækifæri til að koma til Is-
lands og elda. Avignon verður líkt
og Reykjavík ein af níu menningar-
borgum Evrópu á næsta ári og er
verið að skipuleggja ýmislegt í því
sambandi. Meðal annars hyggjast
borgaryfírvöld reyna að fá einn
matreiðslumann frá hverri menn-
ingarborg til að standa saman að
glæsilegri tvö þúsund gesta kvöld-
máltíð er haldin verður á gamlárs-
kvöld á næsta ári. Kvöldverðurinn
verður í nýiTÍ lestarstöð, sem nú er
verið að byggja í borginni, og verð-
ur tengistöð fyrir TGV-há-
hraðalestii- er koma
sunnan úr Evrópu. Hug-
myndin er sú að hver
kokkur sjái um einn rétt, enda líta
borgai'yfirvöld í Avignon svo á að
matargerð endurspegli vel menn-
ingu, sögu og íbúa ólíkra svæða.
Matseðillinn sem Etienne býður
upp á á Rónardögunum á Holti er
átta rétta og með hverjum rétti
verður boðið upp á viðeigandi Rón-
arvín. Meðal rétta á seðlinum má
nefna „saltfisksmauk með jarð-
sveppum og ólífuolíuvinaigrette",
„þorsk með ratatouille og svörtum
ólífum" og „geitaost með tómatcon-
Sælkerinn
fit“. Hann segir að ágætlega hafi
gengið að koma saman Provence-
matseðli með íslenskum hráefnum
þótt vissulega séu mörg hráefni
ólík því sem hann eigi að venjast að
heiman, s.s. grænmeti. Bragðið
verði því alltaf svolítið öðruvísi en á
veitingastaðnum í Avignon.
Provence-matargerðina segir
hann fremur íhaldssama og ekki
stjórnast mikið af tískustraumum,
þótt vissulega megi á móti segja að
hún stjórni tískustraumum annars
staðar í heiminum. Etienne segir
matargerðina þó orðna léttari en
hún var t.d. á síðustu öld, enda hafi
menn „hreinlega ekki maga“ leng-
ur til að borða líkt og menn gerðu
þá. I eðli sínu sé matargerðin hins
vegar létt og ekki spilli fyrii- að
margsinnis hafi með rannsóknum
verið sýnt fram á hollustu matar-
æðis er byggi á olívuolíu, hvítlauki
og léttvíni.
I leyndardómi draums
DRAUMSTAFIR Kristjáns Frímanns
Mynd/Kristján Kristjánsson
LEYNDARMÁL í draumi kveðið.
ÞEGAR draumar eni skoðaðir að
nætursvefni loknum, birtast þeir
manni oft sem litlar skrýtnar sög-
ur þar sem draumurinn fer með
mann í svefni úr einu hlutverki í
annað, frá einum stað til annars
og viðkomandi er oftar en ekki að
gera eitthvað sem hann gerir
venjulega ekki í vöku; berjast við
óða ketti, ganga á vatni eða eitt-
hvað annað óvenjulegt. Þessir
draumar virka þvælulegir og lítt
skiljanlegir, en leggist maður á
þá líkt og ormur á gull, skrái þá
hjá sér og hugsi þá aftur og aftur,
skýrast þeir smám saman og
verða að heilstæðri mynd. Sú
mynd verður oft eins og ljóð,
samþjöppuð viska um manninn
og tilveru hans.
Stjörnunótt
Mitt líf í myrkríð ég máta
ogmigeihylja
syndafötin
hin lífsþunga ljóssins gáta
þar ljómar innanum
stjörnugötin.
(Ingimar Erlendur.)
Þessi leyndardómur draumsins
að geta sýnt manni líf manns í
hnitmiðuðum myndum, hvort sern
er lífið nú, fyrri líf eða komandi,
ber með sér keim af heilögum
anda, einhverju óræðu sem nær
út yfir gröf og dauða. Það vekur
hjá manni spumingar um tilurð
draumsins og tilgang, hvort hann
sé líkt og annað efni, verk skap-
arans okkur ætlað til notkunar að
vild eða eitt af tólum meistarans í
sköpunarferlinu og ekki ætlað
okkur dauðlegum, þó við reynum
að „krakka" kóðann og hnýsast í
innri herbergi tilverunnar? Vegna
mistaka í síðasta pistli vantaði
aftan á einn lesdálkinn með
draumi „Margrétar“ og ráðningu
svo textinn varð illskiljanlegur.
Því birtist hann aftur í heild sinni.
Draumur „Margrétar“
Ég stend uppi á þakskeggi á
einhverju húsi og á þakskegginu
gegnt mér er maður svartklædd-
ur frá toppi til táar, búningur
hans sleikir kroppinn og allar út-
línur hans sjást sem og höfuðlag.
Hann horfir á mig eins og bráð
og ég er í hættu. Svört slæða úr
silki liggur yfir þakinu öllu og
blaktir. Til þess að bjarga mér
svipti ég slæðunni af hálfu þakinu
og ætla að láta hana fjúka út í
buskann (þá er ég orðin slæðan)
og redda mér þannig en ég finn
að vindurinn er ekki nógur til
þess að feykja slæðunni neitt að
ráði, ég hendi slæðunni samt og
horfi á hana lenda í grasinu fyrir
neðan mig og festast þar í
grasstráunum. Vonlaus staða að
mér finnst og ógnvekjandi tilfinn-
ing að verða drepinn af mannin-
um. Ég er slæðan í grasinu, sjón-
arhorn mitt er frá grasrótinni og
ég sé umhvei-fið breytast og sólin
skín, gulur fuglsungi vappar í
grasinu. Ég horfi á slæðuna
morkna, slitna og hverfa í grasið,
ég er ungi í grasinu og ég er
hólpin. Svo er ég að planta trjám,
óljóst þrjár plöntur, í beinu fram-
haldi af því raða ég steyptum
kantsteinum í fallega röð, síðan
held ég á taupoka, helli úr honum
teskeiðum og litlum göfflum úr
silfri sem ég ætla að raða líka í
framhaldi. Þetta er göngustígur
sem ég er að vinna við og ég lít
eftir honum og í honum til hliðar
eru sprungur í malbiki og ég
heyri eldri bróður minn, Guð-
mund, segja bak við mig: „Ég
geri þetta ekki nema ég fái að
gera það sem þarf ‘ og hann end-
urtekur þetta mjög ákveðið. Mér
fannst hann stjórna þessum að-
gerðum með göngustíginn.
Ráðning
Ef draumurinn er fyrst skoð-
aður frá félagslegu sjónarhorni
og sameiginlegum táknum þá er
húsið tákn sjálfsins og þakið tákn
höfuðsins. Svarti liturinn merkir
eitthvað ókunnugt, sem dylst en
einnig myrka orku. Að planta
trjám og annað tengt gróðri
merkir líf og vöxt. Fuglar vísa til
sálar og frelsis og göngustígur til
lífsvegar. Sértæku og persónu-
legu táknin eru taupokinn, silfur-
skeiðarnar og gafflarnir, kant-
steinarnir, malbikið, Guðmundur
og hans hlutur ásamt því hvernig
draumurinn er settur á svið
(handritið). Þegar þessu öllu er
svo púslað saman til að fá út heil-
stæða mynd gæti hún litið svo út:
Þú glímir við áhyggjur (svarta
slæðan) vegna ófyrirséðra að-
stæðna en kunnuglegra (maður-
inn svartklæddi), þessar áhyggj-
ur (sem skapa óöryggi), gætu
tekið á sig mynd þunglyndis og
breytt fai'veg þínum til hins
verra, en þú kýst að ráða þeirri
för og breytingum þeim fylgjandi
þótt þær kosti fórnir. Þar með
ertu komin á byrjunarreit (í
grasinu) og ný leið er fyrir hönd-
um, þó að þú sért óörugg í fyrstu,
reynist þessi aðgerð rétt og það
sem íþyngdi (slæðan morknaði)
þér hverfur. Þarna hefst upp-
bygging (planta trjám og raða
kantsteinum) sem unnin er af
kostgæfni, byggð á gæðum (pok-
inn með silfuráhöldunum) og
djúpri reynslu (silfrið) en Guð-
mundur stendur þarna fyrir þann
kraft sem þér er gefinn og þá ein-
urð sem þú býrð að úr föðurhús-
um.
%Þeiv lesendur sem viljn fá drauma sína
bii’tn og ráðna sendi þá með fullu nafhl,
fæðingardegi og ári ásamt heimilisfangi
og dulnefni til birtingar til:
Draumstafir
Morgunblaðið
Kringlunni 1
103 Reykjavík.