Morgunblaðið - 13.02.1999, Blaðsíða 64

64 LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Smáfólk
Svo að þú ætlar að fljúga suður
fyrír veturinn.
I 5UPP05E Í'OU REALIZE
IT'S A L0N6 U)AY..
Ég geri ráð fyrir að þú vitir að það
er löng leið.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Rétt skal vera rétt
Frá Auðuni Braga Svcinssyni:
STUNDUM ber það við, að menn
skreyta mál sitt með ljóðum góð-
skálda í ræðu jafnt sem riti. Fer oft
vel á því, þar eð skáldin segja oft
margt viturlegt og minnisstætt, sem
hrífúr hugi fólks. En eins verður sér-
staklega að gæta, þegar vitnað er í orð
skálda og annarra andans manna, að
rétt sé eftir haft. Ljóði, sem gengið
hefur verið frá til fullnustu, verður
ekki breytt, hversu sterk sem ósk-
hyggja manna kann að vera til þess.
Svona hefúr skáldið gengið endanlega
frá Ijóði eða öðru andlegu hugarfóstri
og skilað framtíðinni í hendur.
Einu sinni sá ég vitnaði í Ijóð eftir
Guðmund Inga Kristjánsson á Kirkju-
bóli. Það er aðeins tvö stutt erindi, en
samt er í því fólgin djúp speki. Ljóðið
nefnist „Vonlaust getur það verið“.
Seinna erindið tilfærir greinarhöfund-
ur því miður ekki alveg rétt. Hefur
sjálfsagt farið eftir minni sínu, en eigi
slegið ljóðinu upp í bókinni „Sólbráð",
sem út kom 1945, og var önnur ljóða-
bók skáldsins. Hann lætur síðara er-
indið hefjast þannig:
Vonlaust getur það verið,
þótt vöm þín sé örugg og traust
Ljóðlínumar eru hins vegar á þessa
leið:
Vonlaust getur það verið,
þótt vöm þín sé djörf og hraust
Búnaðarfrömuður vitnaði í Alda-
mótaljóð Einars skálds Benediktsson-
ar í ræðu, sem hann flutti, og vildi
vera hátíðlegur og skreyta mál sitt
með Ijóði eftir eitt af höfuðskáldum
okkar. Honum fannst víst fara best á
því að segja:
Að fortíð skal hyggja, þá framtíð skal
byggja,
án fræðslu þess hðna sést ei, hvað er nýtt
Ljóðlínumar hjá Einari em hins
vegar þannig, sé rétt eftir haft:
Að fortíð skal hyggja, ef frumlegt skal
byggja,
án fræðslu þess Mðna sést ei, hvað er nýtt
Varla hefði það kostað manninn
mikla fyrirhöfri að finna þetta ljóð í
ljóðasaftú Einars Benediktssonar.
Þess í stað treysti hann brigðulu
minni sínu og gerðist skáld, svona
óvart. Honum fannst einhvem veginn,
að svona hlyti ljóðið að vera!
Nýlega sá ég vísu í blaði, er Valdi-
mar K. Benónýsson orti árið 1927, við
fráfall Jóns Sigfússonar Bergmanns
skálds. Þar er vísan höfð á þessa leið:
Beina kenndi listaleið,
ljóðin sendi af munni.
Orðin brenndu, og það sveið
undan hendingunni.
Eg man ekld eftir vísunni á þessa
leið, heldur þannig:
Beina kenndi listaleið,
lag tfl enda kunni.
Orðin brenndu, og það sveið
undan hendingunni.
Hvor gerðin er meiri skáldskapur?
Ég læt lesendur um að dæma það.
Eitt sinn sá ég á prenti vitnað í ljóð
Stephans G. Stephanssonar: „Hver er
allt of uppgefinn" það hefst þannig:
Hver er aht of uppgefínn
eina nótt að kveða og vaka,
láta óma einlefldnn
auðveldasta strenginn sinn,
leggja frá sér lúðurinn,
langspilið af hiUu taka?
En greinarhöfundur hefur treyst
minni sínu um of, því að hann sagði:
„einfaldasta strenginn sinn“, í stað
„auðveldasta strenginn sinn“. Breytir
talsverðu.
Fleira af svipuðum toga mætti tína
til, en ég læt þetta nægja að sinni.
AUÐUNN BRAGI SVEINSSON,
Hjarðarhaga 28, Reykjavík.
Niðurfelling á uppbót
öryrkja vegria
sparisjóðsinnstæðu
Frá Margréti Thoroddsen:
ÉG VILDI aðeins leiðrétta ummæli
heilbrigðis- og tryggingamálaráð-
herra, Ingibjargar Pálmadóttur, sem
eftir henni vom höfð í Morgunblað-
inu 23. jan. sl. Vom þau í sambandi
við niðurfellingu á frekari uppbót
Garðars Sölva Helgasonar, sem er
öryrki, vegna sparisjóðsinneignar
hans.
Þar segir ráðherra: „Ekki er um
að ræða nýjar viðmiðunarreglur þótt
bréfritari tali um reglugerð frá 1996.
Þessi vinnuregla er miklu eldri en
það.“
Þetta er ekki rétt, því þessi vinnu-
regla kom í kjölfar reglugerðar nr.
245/1996, sem gekk í gildi 1. maí
1996. Reyndar á ég bágt með að trúa
að þessi ummæli séu rétt eftir ráð-
herra höfð og séu ef til vill byggð á
misskilningi, en þá þarf að leiðrétta
það.
Mér er þetta mál vel kunnugt, því
móðir Garðars Sölva leitaði til mín á
skrifstofu FEB 12. júlí 1996, þar sem
Garðar hafði skyndilega verið svipt-
ur þessari uppbót, sem hann hafði
haft lengi. Móðir hans var orðin átt-
ræð og heilsuveil, en hafði samt ann-
ast son sinn heima frá því að hann
varð öryrki og þar með sparað þjóð-
félaginu stórfé.
Hún hafði miklar áhyggjur af
framtíð sonar síns, en fannst þó víst
öryggi í því að hann ætti sparifé,
sem hægt væri að grípa til ef í nauðir
ræki. En nú átti hann að lifa af 39
þús. kr. á mánuði, svo ekki var um
annað að ræða en ganga á höfuðstól-
inn til að komast af. En hve lengi
myndi hann endast?
Ég leitaði til heilbrigðisráðherra
um hvort ekki væri hægt að veita
neina undanþágu og fékk þau svör,
að málið væri í athugun. Auk þess
var mér kunnugt um, að Garðar
Sölvi ætlaði að skrifa forsætisráð-
heira.
Ég var að vona, að mál þetta hefði
fengið farsælan endi, en nú tveimur
og hálfu ári síðar kemur í ljós, að
Garðar Sölvi hefur ekki einu sinni
fengið svar.
MARGRÉTTHORODDSEN,
Sólheimum 25, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.