Morgunblaðið - 19.06.1999, Page 51

A7
MORGUNBLAÐIÐ________________________________________________________LAUGARDAGUR 19. JÚNÍ 1999 51
MÍNNÍNGÁR
SVERRIR
TRYGGVASON
+ Sverrir Tryggva-
son var fa'ddur í
Víðikeri í Bárðardal
í S-Þingeyjarsýslu
15. júlí 1920. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Húsavík 8. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Tryggvi Guðnason,
f. 6. nóvember 1876
á Hallbjarnarstöð-
um í Reykjadal,
bóndi í Víðikeri, og
Sigrún Ágústa Þor-
valdsdóttir, f. 2.
október 1878 í
Syðri Villingadal í
Systkini Sverris eru
1900; Höskuldur f. 1902; Kári, f.
1905; Hörður, f. 1909; Egill, f.
1911; og Kjartan, f. 1918.
Hinn 18. aprfl 1949 kvæntist
Sverrir Hólmfríði Pétursdóttur
frá Reynihlíð í Mývatnssveit og
Eyjafirði.
Helga, f.
Elsku afi, þá er göngunni þinni
meðal okkar lokið.
Sárt er að missa og sakna en
margar eru góðu minningamar um
þig. Það verður eflaust skrítið að
koma inn í Víðihlíð og sjá þig ekki í
dyrunum niðri að taka á móti okk-
ur.
Þegar ég hóf mína menntaskóla-
göngu var mér eitt sinn sett fyrir
það verkefni að skrifa persónulýs-
ingu. Og auðvitað kom enginn til
greina nema „Afi í Víðihlíð".
Seinna lastu þessa lýsingu og sagð-
ir að þetta væri nú ágæt minning-
argrein. Hana geymdi ég alla tíð
síðan þá og finnst gott að minnast
þín á þennan hátt. Síðan hún var
skrifuð eru liðin nokkur ár og
margt gerst í okkar lífi. Sárast af
öllu var þó þegar við misstum hann
Tryggva okkar. Það var þér og
okkur öllum mikið áfall og það var
eins og þú yrðir aldrei samur á eft-
ir. Þú fórst að eldast svo hratt og
varst orðinn svo veikur undir það
síðasta. Það er gott að þú þurftir
ekki að kveljast lengi í sjúkum lík-
ama og gast fengið að fara til for-
eldra þinna, Tryggva og allra hinna
sem þér þótti svo vænt um. Þú
varst búinn að vinna svo mikið og
gera svo margt að hvíldin er þér
kærkomin. Góðu minningarnar eru
svo margar og ég vona að þér líði
vel núna og heyrir til mín þegar ég
tala til þín og bið fyrir ykkur.
Afi
Hann kom gangandi veginn á
milli húsanna, hokinn í baki og með
þunga byrði í hvorri hendi. Hann
var með silfurgrátt hár og gler-
augu sem á voru uppþomaðar
málningarslettur og ég vissi að
þær höfðu verið þar töluvert lengi
og með tímanum höfðu alltaf fleiri
I3lómcibúði
n
öa^ðskom
v/ Possvo0sl<i»*f<jiAgapð
Símh 554 0500
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áratöng reynsla.
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
reistu þau nýbýlið
Víðihlíð 1958 og bjó
hann þar til ævi-
loka. Börn þeirra
eru: 1) Héðinn, f.
20. september 1949.
Fyrrverandi kona
hans er Hulda Finn-
laugsdóttir. Þau
eiga fjögur böm. 2)
Sigrún, f. 9. maí
1953. Maður hennar
er Friðrik Lange
Jóhannesson, þau
eiga tvo syni. 3)
______Kristín Þuríður, f.
6. desember 1959.
Hún á einn son. Sambýlismaður
hennar er Daníel Sigmundsson.
3) Gísli, f. 18. maí 1961. Kona
hans er Lilja Sigríður Jónsdótt-
ir. Þau eiga þrjú börn.
titför Sverris fer fram frá
Reykjahlíðarkirkju í dag og
liefst athöfnin klukkan 14.
og fleiri slettur bæst við. Utan yfir
köflótta vinnuskyrtuna var hann í
blárri og hvítri peysu sem var farin
að missa litinn enda mikið notuð í
gegnum árin. Utan yfir peysuna og
gráar flauelsbuxur var hann í hvítri
svuntu og undan henni blöstu við
græn gúmmístígvel.
Þegar ég mætti honum fann ég
angan af tóbaki, reyktum silungi
og slori blandast saman fyrh- vitum
mér. í andlitinu voru djúpar
hrukkur og á nefinu var komið
stórt far eftir gleraugun. Gráir
skeggbroddar þöktu kjálkana og
augabrúnirnar voru þykkar og ein-
stöku hár náði niður í augu. A nef-
inu myndaðist sultardropi, vegna
kuldans, en hann saug hann jafn
óðum upp í nefið áður en hann náði
að leka niður á þunnar varimar.
Bíllinn hans spilaði stórt hlut-
verk í lífi hans og á honum fór
hann allra sinna ferða, t.d. upp í
kartöflu- og gulrótagarð þar sem
hann ræktaði sitt grænmeti ofan í
alla fjölskylduna. Ræktunin var
hans líf og yndi og í garðana fór
hann næstum á hverjum degi, að
vökva, reyta arfa, grisja eða snyrta
eitthvað. Hann og amma áttu líka
gróðurhús sem dóttir þeirra sá að
vísu að mestu um en alltaf var
hann samt að spyrja um það og
bjóða fram aðstoð sína eða passa
hitastigið og athuga hvort það væri
opið eða lokað, allt eftir hitastigi og
veðri.
Oft var hann þreyttur á kvöldin
og sat þá gjaman fyrir framan
sjónvarpið og dottaði kannski af og
til. Sum kvöld rölti hann þó niður á
bar staðarins og ræddi þar við fólk
um atburði líðandi stundar eða
sagði því sögur af sjálfum sér, sem
vom þá oft lítillega kryddaðar og
var fólk alltaf til í að hlusta á hann.
Húsið hans var gamalt og hlý-
legt, veggirnir annaðhvort málaðir
í ljósum litum eða klæddir með
veggfóðri. Sjálft herbergið angaði
af tóbaki og þungu bókalofti, enda
sást varla á veggina þar fyrir bók-
um. Smíðahúsið hans angaði af sagi
og tóbaki, byssur héngu á einum
veggnum og skápar fullir af dóti,
þ.á m. efni til að smíða hnífa úr.
Hreindýrshom lágu í einu horninu
og gervigæs trónaði efst uppi á
skáp. Allt bar vott um að veiði-
mennskan væri honum í blóð borin.
Það vom ekki bara hreindýrin og
gæsirnar, heldur allt sem hann gat
og mátti veiða. Hann veiddi silung í
vatninu sem hann bjó við, skaut
rjúpur á veturna, renndi fyrir lax
öðra hvom á sumrin og þar fram
eftir götunum.
Það sá það hver sam á annað
borð veitti þessum manni athygli
að hann var lífsreyndur maður sem
hafði lifað margt enda átti hann
líka mai-ga að, bæði vini og fjöl-
skyldu. Tvö af fjómm bömum hans
bjuggu á staðnum með sínar fjöl-
skyldur og honum fannst það gefa
lífinu mikið gildi að hafa bama-
bömin nálægt sér.
Guð geymi þig alla tíð, elsku afi.
Þín
Erna.
Með þessum fátæklegu orðum
langar mig að kveðja fyrrverandi
tengdaföður minn, Sverri í Víði-
hlíð. Honum kynntist ég fyrst
sumarið 1970, þá ung að áram. Ég
fann fljótt hversu hlýr og um-
hyggjusamur Sverrir var og tilbú-
inn að gera gott úr öllu. Eg man
t.d. eitt sinn er hann lánaði mér
langa Land-Roverinn sinn og ég
byrjaði á að bakka honum ofan í
hitaveituskurð fyrir utan Víðihlíð.
Þá var ekki hávaðinn eða skamm-
irnar yfír klaufaskapnum í stelp-
unni. Hann brosti bara góðlátlega,
talaði um að þetta gæti nú alla
hent og fór síðan að hjálpa mér að
ná bílnum upp.
Sverri féll sjaldan verk úr hendi
og mörg handtökin átti hann í hús-
inu okkar, þegar við vomm að
byggja. Og hann kom oft í Strönd
til að rétta hjálparhönd eða til að
„bardúsa" eitthvað eins og hann
kallaði það. Og ýmislegt bardúsuð-
um við saman í gegn um tíðina, s.s.
við kartöfluupptöku og veiðiskap,
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi
JÓHANN KARL SIGURÐSSON
fyrrverandi útgerðarstjóri,
Valsmýri 1,
Neskaupstað
sem andaðist á heimili sínu þriðjudaginn
15. júní, verður jarðsunginn frá Norðfjarðar-
kirkju þriðjudaginn 22. júní nk.
Kristín Steinunn Marteinsdóttir,
Marteinn Már Jóhannsson, Rut Ragnarsdóttir,
Sigrún S. Jóhannsdóttir, Birgir Sigurjónsson,
Sigurður Karl Jóhannsson, Birna Rósa Gestsdóttir,
Magnús Jóhannsson, Jónína Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Utfararstofa Islands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
+
Eiginmaður minn,
JÓN JÓSAFATSSON,
Ártúni 17,
Sauðárkróki,
lést á Sjúkrahúsi Skagfirðinga fimmtudaginn
17. júní.
Sigríður Ingimarsdóttir.
bæði sumar og vetur. Hvergi
fannst mér Sverrir njóta sín betur
en einmitt í veiðiskapnum, því
hann var veiðimaður í húð og hár.
Og hann var duglegur að miðla af
fróðleiksbmnni sínum þegar mað-
ur var í verki með honum. Hann
átti ríkulegt málfar og brá oft fyrir
sig hnyttnum orðatiltækjum.
Barnabömin kunnu vel að meta
samvemstundirnar með afa og
málfarið dmkku þau í sig, en ekki
fór hjá því að maður glotti stund-
um út í annað þegar þau vom að
reyna að beita því fyrir sig, en
kunnu ekki með að fara.
Svona man ég Sverri þegar hann
var upp á sitt besta og svona langar
mig að geyma hann í endurminn-
ingunni. Hann var sérstakur per-
sónuleiki og mér finnst ég ríkari af
að hafa fengið að kynnast honum.
Hafðu hjartans þökk, kæri
Sverrir, fyrir allt sem þú gafst mér
og varst mér. Fríðu og fjölskyld-
unni allri sendi ég mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og bið Guð að
blessa þau.
Hulda Finnlaugsdóttir.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfú og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Sverrir, Guð og englamir
geymi þig og varðveiti. Fjölskyld-
unni allri vottum við innilega samúð.
Ragnhildur, Lárus og
Matthildur.
Undarlegt, frændi, er ég minnist þín
altekur hugann voldug fjallasýn.
Öræfalandslag, heiður Wminn tær,
hrynjandi elfur, hvítur jökulsnær.
Þetta erindi úr kvæði eftir Kára
föður okkar kom upp í hugann þeg-
ar við stungum niður penna til að
minnast Sverris föðurbróður okkar
en Kári orti þetta kvæði um Tómas
Tryggvason frænda þeh-ra bræðra.
Við sem ólumst upp í Víðikeri þar
sem þrír bræður, Kári, Hörður og
Kjartan, bjuggu með fjölskyldum
sínum og amma með sonum sínum
Agli og Sverri, minnumst þess hve
gaman var að eiga heima á svo fjöl-
mennu heimili. Þar var oft mikil
glaðværð. Yngri bræðumir þrír spil-
uðu bæði á harmoníku og orgel. Var
mikið sungið og jafnvel slegið upp
balli er gesti bar að garði, þar sem
allir dönsuðu, jafnt ungir sem aldnir.
Sverrir frændi var mjög
skemmtilegur, hló mikið og var
sagnamaður góður, fylgdi honum
alltaf hressandi andblær. Hann var
mikill útilífsmaður og hafði gaman
af ýmsum ævintýrum og ferðalög-
um. Eftir tvítugt fór Sverrir til
vinnu annars staðar en var heima á
sumrin við heyskapinn. Eitt sinn
eftir dvöl í Mývatnssveit, þar sem
hann vann við smíðar á hótel Reyni-
hlíð, kom hann heim með kæmstu,
hana Fríðu. Við systur urðum strax
hrifnar af þessari gi-eindu og kátu
stúlku úr nágrannasveitinni. Sverr-
ir og Fríða hafa alla tíð búið í Mý-
vatnssveit. Húsið sem þau byggðu
þar nefndu þau Víðihlíð og samein-
uðu þar nöfn bemskuheimila sinna.
Þau eignuðust fjögur böm og var
Sverrir alla tíð mikill fjölskyldu-
maður. Til þeirra hjóna var gott að
koma enda bæði gestrisin. Sverrir
stundaði jafnan mikið veiðiskap.
Veiddi silung og lax og skaut rjúpur
og gæsir. Hann sagði oft að hann
vildi helst lifa á landsins gæðum og
það gerðu þau hjón að mörgu leyti.
Þau ræktuðu kartöflur og grænmeti
og veiði Sverris og heimaræktaða
grænmetið, matreitt af Fríðu sem
er listakokkur, hefur nú aldrei verið
neinn hversdagsmatur.
Sverrir var mörg ár leiðsögumað-
ur ferðamanna, innlendra sem er-
lendra. Hann var fróður um land og
þjóð og ágætur tungumálamaður.
Hann fékk oft póstkort, kveðju og
jafnvel heimboð frá þakklátum
ferðamönnum erlendis frá og ekki
ósjaldan ft-á konum sem höfðu
kannski litið hým auga þennan há-
vaxna og myndarlega íslenska vík-
ing. Þá hló frændi og hafði gaman
af. Sverrir var mjög músíkalskur og
spilaði ágætlega á harmoníku, orgel
og píanó. Síðast þegar við heyrðum
Sverri spila var þegar hann greip í
gamla orgelið heima í Víðikeri á
ættarmóti fyrir nokkram áram. Þá
söfnuðumst við frændsystkinin í
kringum hann rétt eins og í gamla
daga. Móðir okkar Margrét, við
systumar og fjölskyldur okkar
kveðjum frænda með þökkum fyrir
allt sem hann var okkur. Fríðu og
fjölskyldunni sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Enn varst þú sannur dáðadrengur knár,
dalsins og íjallsins þegn með hvassar brár,
glaður og hress í sölum bergs og báls,
bundinn af skyldum, en þó heill og frjáls.
(Kári Tryggvason.)
Hildur, Sigrdn og
Rannveig Káradætur.
t
Ástkær eíginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
HAUKUR PÉTURSSON
byggingameistari,
Byggðarenda 18,
andaðist að kvöldi miðvikudagsins 16. júnf.
Ásta Guðmundsdóttir,
Harpa Hauksdóttir, Þröstur Guðmundsson,
Kolbrún Hauksdóttir, Gylfi Gunnarsson,
Bjarni Þrastarson,
Haukur Gylfason.
+
Elskuleg móðir mín og tengdamóðir,
sigrIður ragna hermannsdóttir,
til heimilis
á Norðurbrún 1,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 10. júní sl., verður
jarðsungin frá Háteigskirkju mánudaginn
21. júní kl. 13.30.
Magnús Erlingsson, Kristín Torfadóttir.