Morgunblaðið - 19.08.1999, Blaðsíða 55

Morgunblaðið - 19.08.1999, Blaðsíða 55
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 1999 55 THEODÓR FRÍMANN EINARSSON + Theodór Frím- ann Einarsson fæddist að Eystri- Leirárgörðum í Leirársveit 9. maí 1908 og ólst þar upp. Hann flutti til Akraness 1936 og hefur búið þar síð- an. Hann lést á Sjúkrahúsi Akra- ness 8. ágúst síðast- liðinn. Foreldrar Theo- dórs voru Einar Gíslason, bóndi að Eystri-Leirárgörð- um, f. 6.2. 1876, d. 16.7. 1951, og Ragnhildur Jónsdóttir, f. 13.9. 1863, d. 8.3. 1924. Hálf- systkini Theodórs, samfeðra: Oskar, nú látinn; Guðfinna, f. 13.2. 1916, búsett í Reykjavík; Jóhannes, nú iátinn; Guðrún, f. 9.9. 1923, húsmóðir í Reykjavík; Guðmundur Hannes, nú Iátinn; Gústaf Adolf, f. 20.2. 1920, bóndi að Eystri-Leirárgörðum; Guðríður, f. 13.6. 1929, húsmóð- ir í Lyngholti. Elsku pabbi minn. Nú hefur þú lokið langri og farsælli ævigöngu. Fyrir rétt rúmu ári komum við fjöl- skylda þín, systkini þín og vinir sam- an til að gleðjast með þér í tilefni 80 ára afmælis þíns. Petta var bjartur og fagur maídagur, sól skein í heiði og fuglar sungu. Þessi samverustund var þér dýrmæt og okkur hinum ógleymanleg. Þó árin væru nú orðin 90 vildir þú halda þínu striki, búa einn og sjá um daglegt líf þitt, það hafðir þú gert síðan móðir okkar dó og vildir engu breyta með það. Það var þér mikils virði að aka um bæinn í þínum græna Skoda, heilsa uppá fólk á þinn hlýja og gamansama hátt. Þú hafðir til margra ára glatt bæjar- búa og landsmenn alla með frábær- um gamanvísum, gamanþáttum, söngtextum og tónlist er voru flutt við ýmis tækifæri. Og enn í dag má heyra á öldum ljósvakans lög og söngtexta þína flutta af ýmsum lista- mönnum þjóðarinnar. Síðustu mánuðir voru erfíðir, veik- indi sóttu á og þú þurftir að fara á sjúkrahús. Þú varst sjálfur búinn að taka þá ákvörðun að flytja á Dvalar- heimilið Höfða og fluttir þangað 18. júní sl. en í lok júlí fórst þú aftur á sjúkrahús og áttir ekki afturkvæmt. 8. ágúst kvaddir þú sáttur eftir langa ævi. Elsku pabbi, nú ertu horfínn okkur ástvinum þínum um sinn. Hugur minn er fullur þakklætis að hafa átt þig sem fóður. Ég bið almáttugan Guð að blessa þig og vernda. Því hvað er það að deyja, annað en standa nakinn í blænum og hverfa inn í sólskinið. (Kahlil Gibran, Spámaðurinn.) Þín dóttir, Ragnhildur. Theodór var kvæntur Guðrúnu E. Ólafsdóttur, húsmóð- ur, f. 11.10. 1917, d. 18.6. 1990. Börn Theodórs og Guðrún- ar eru: Ragnhildur, f. 27.7. 1940, hjúkrunar- fræðingur, og eru börn hennar Jakob Halldórsson, kvik- myndagerðarmaður, en sonur hans er Sindri Þór, og Anna Halldórsdóttir, tón- listarmaður og BS í sagnfræði. Ólafur Bragi, verslunarmaður, f. 20.8. 1943, kvæntur Júlíu Baldursdótt- ur, verslunarmanni, og eru böm þeirra Baldur Ragnar, verslunar- maður, en sonur hans er Óli Dór, sambýliskona Baldurs er Auður Sigmarsdóttir og eiga þau dóttur- ina Alexíu, Guðrún Ellen, verslun- armaður, og er maður hennar Guðjón Theodórsson, sjómaður, en synir þeirra eru Jökull og Birk- ir, Ragnhildur ísleifs, en sonur hennar er Isak Darri; Ester Lind, ins „Á hörpunnar óma“. Ekki má heldur gleyma laginu og textanum „Kata rokkar“ sem hún Björk okkar Guðmundsdóttir endurflutti fyrir ein- hverjum árum síðan og hefur með því uppátæki sjálfsagt gert ódauðlegt. Já, aldni vinur, það er alltaf erfítt að sætta sig við það þegar kemur að leiðarlokum hjá þeim sem eru manni kærir. Þannig líður mér núna, þegar komið er að þessari kveðjustund, þrátt íyrir að hafa vitað að eilíft líf er engum gefið og aldur þinn hafi gefið tilefni til að ætla að þessi stund nálg- aðist óðum. Nú hefur þú horfið á vit feðranna, ert laus við þá áþján sem gamall líkami veldur ungri sál og get- ur leyft þeim sem þar eru í samvist- um við þig að njóta þeirrar samveru. Glettnin í tilsvörum þínum, sem gjaman voru í bundnu máli, eiga ör- ugglega eftir að ylja einhverjum á því tilverustigi, eins og þau gerðu í okkar jarðnesku tilvist. Nú vildi ég gjaman vera „fluga á vegg“ og fylgjast með þegar þú tekur að ræða málin, eins laginn og þú varst við að kalla fram hressileg viðbrögð hjá viðmælendum þínum. Ög hafðir svo gaman af öllu saman. Kæri vinur, ég kveð þig með sökn- uði. Hafðu innilegustu þakkir fyrir árin sem við bjuggum undir sama þaki og öll hin árin sem við áttum saman. Hafðu sömuleiðis þakkir fyrir umhyggjuna og ástúðina sem þú sýndir sonum okkar. Ég veit að þú hefur nú hitt aftur ástvini og sam- ferðafólk frá fyrri tíð; Gunnu konuna þína, bræður þína, soninn sem þú misstir ungan auk allra vinanna sem þú eignaðist á langri lífsleið og farnir em. Ástvinum þínum, sem eftir lifa, votta ég mína dýpstu samúð. Hervar Gunnarsson. Kæri aldni vinur. Mig langar að segja við þig nokkur orð, í dag, þegar komið er að því að kveðja þig hinsta sinni. Mér er það enn í fersku minni þegar ég varð þess heiðurs aðnjót- andi að kynnast þér í eigin persónu. Það var þegar ég og dóttir þín, Est- er, vorum að draga okkur saman fyr- ir rúmum 30 árum síðan. Að sjálf- sögðu vissi ég fyrir hver þú varst. Það vissu allir Akurnesingar og raunar margir fleiri. Svo þekkt vora verk þín, hvort sem um var að ræða dægurlög, leikþætti, gamanvísur, revíur eða annað sem þarfnaðist snilligáfu þinnar. Ekki ætla ég að eyða því litla rými, sem þessi minningagrein fær, til að rifja upp verk þín í þágu íslenskrar dægurtónlistar, svo mörg eru þau og raunar erfitt að gera upp á milli þeirra. Hitt get ég sagt þér að margt hjartað hefur þú glatt gegn um ára- tugina og átt eftir að gera lengi enn, því sum þessara laga og texta eiga eftir að lifa um langan aldur og verð- ur mér þá einkum hugsað til „Angel- íu“, þess þekkta dægurlags sem þú gafst þennan hugljúfa texta, og ljóðs- Okkur langar í fáum orðum að kveðja þig, kæri afi. Þú varst einstaklega jákvæður og léttur í lund. Margar góðar minning- ar eigum við af heimsóknum til ykkar ömmu á „Bjarkó". Þar var alltaf gott að koma, því þar var léttleikinn ávallt í fyrirrúmi. Oft tókst þú lagið á orgel- ið þitt eða harmonikkuna og á það ef- laust stóran þátt í tónlistaráhuga margra afkomenda þinna. Þú varst ungur í anda og fylgdist vel með málefnum líðandi stundar. Þú hafðir næmt auga fyrir því skop- lega í tilverunni sem varð þér ótæm- andi brunnur í kveðskap þínum, frá unga aldri og til hins síðasta. Ogrynni af lögum og textum eru til eftir þig enda spannar sá ferill þinn meira en 70 ár og margt þjartað hef- ur þú glatt í þínu lífi. Aðeins 17 ára samdir þú einn af þekktustu dægur- lagatextum þínum, Angelíu, en lagið heyrðir þú hjá franskri kaupakonu. En þú varst ekki bara spaugsamur í kveðskap þínum. Þú ortir líka kær- leiksrík og gefandi Ijóð eins og ljóðið sem þú ortir við andlát ömmu og langar okkur til að gera þau orð að okkar: sjúkraliði, f. 26.12. 1950, gift Hervari Gunnarssyni, formanni Verkalýðsfélags Akraness og fyrsta varaforseta ASÍ, en synir þeirra eru Theodór Freyr, nemi, sambýliskona hans er Kristrún Dögg Marteinsdóttir og er dótt- ir þeirra Ester Lind, Gunnar St- urla, kennari, en sambýliskona hans er Christel Rudolfsdóttir og eiga þau dótturina Margréti Sögu og óskírðan son, Daði Már, nemi. Fyrstu árin á Akranesi vann Theodór hjá Haraldi Böðvars- syni & Co. en sneri sér síðan að verslunarstörfum hjá Kaupfé- lagi Suður-Borgfirðinga og síð- ar þjá Sláturfélagi Suðurlands. Þá rak hann barnafataverslun- ina Lind um árabil. Síðustu ár starfsævi sinnar vann hann fiskvinnslustörf hjá Hafernin- um hf. og við bensínafgreiðslu hjá Skeljungi. Theodór var landsþekktur hagyrðingur og textahöfundur auk þess að hafa á langri lífs- leið samið fjölda laga. Revíuna Allt er fertugum fært, samdi hann 1945. Hann vann til 1. verðlauna í danslagakeppni SKT 1956 og til 3. verðlauna í sömu keppni 1958. Útför Theodórs fer fram frá Akraneskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Astvinir munu þér aldrei gleyma, meðan ævisól jréirra skín. Þú horfrn ert burt til betri heima. Blessuð sé minning þín. Þegar amma dó fyrir 9 áram og þú þá 82 ára að aldri ákvaðst þú að læra heimilisstörfin og varst engum háð- ur. Þú máttir ekki heyra á það minnst þá að fara á elliheimili, enda, eins og þú sagðir „vora elliheimili bara fyrir gamalt fólk“. Svo keyrðir þú á þínum græna Skoda um götur bæjarins fram yfir nírætt. Það kom sér vissulega vel fyrir þig hversu lengi þú keyrðir því ávallt togaði sveitin í þig og þú svo heppinn að systkini þín skyldu alla tíð búa á þín- um æskuslóðum. Ófáar vora ferðir þínar þangað. Þú kvaddir þetta líf á fogru ágúst- kvöldi eftir stutta sjúkdómslegu og ert lagður af stað í það ferðalag sem allra bíður. Takk fyrir allt, elsku afi. Baldur, EUen og Ragnhildur. Það er ekki auðvelt að festa á blað í fáeinum orðum þær tilfinningar og minningar sem bærast í brjósti okkar bræðra. Afi tók virkan þátt í uppeldi okkar, þar sem við bjuggum undir sama þaki stóran hluta bernskuár- anna, og átti því vissulega sinn þátt í að móta okkur bræður sem einstak- linga. I lifanda lífi var afi atorkusamur maður og listhneigður. Hann samdi gamanvísur, revíur, dægurlög og dægurlagatexta eins og mörgum er kunnugt. Það er þó svo að þessi atriði era okkur ekki minnisstæðust, enda var hann í raun athafnasamastur á því sviði áður en við bræður komumst til vits og ára. Við minn- umst afa Tedda sem gleðigjafa, ekki bara fyrir þá gleði sem hann veitti svo mörgum með vísum sínum og lögum, heldur hvernig hann kom okkur fyrir sjónir á sinn skemmtilega máta. Hann sá um fjörið, hvort sem farið var í berjamó ásamt ömmu Gunnu, eða setið og rætt um eldri og yngri dægurlagatónlist þar sem hon- um varð tíðrætt um muninn á Hauki og Bubba Morthens. Og oftar en ekki var afi stórorður og á öndverðum meiði um menn og málefni, en við lærðum með tímanum að það var nú bara í þeim tilgangi að fá smálíf í um- ræðuna. En umhyggjusamur var hann gagnvart sínum nánustu og hógvær þegar það varðaði hann sjálf- an. Hann naut útivistar, ók um bæinn á sínum Skoda, sem í hans augum var hreinasti Benz að gæðum, og kom við á mörgum stöðum til að ræða daginn og veginn. En nú hefur hann kvatt eftir langan æviferil, með rúmlega 91 ár að baki. Tjaldið er dregið fyrir og eftir er minningin ein. Við kveðjum afa með þakklæti fyrir allt sem hann gaf okkur. Blessuð sé minning þín. Theodór Freyr, Gunnar Sinrla og Daði Már Hervarssynir. KRISTÍN HANNESDÓTTIR + Kristín Hannes- dóttir fæddist á Bíldudal 1. október 1910. Hún lést á Hrafnistu í Reykja- vík 11. ágiíst síðast- liðinn. Foreldrar hennar voru Sigríð- ur Pálsdóttir Steph- ensen frá Vatnsfirði og Hannes B. Stephensen frá Reykhólum. Systk- ini hennar; Páll, f. 29.7. 1909; Bjarni, f. 30.5. 1912, d. 6.3. 1968; Theodór, f. 16.11. 1913, d. 23.10.1916; Agn- ar, f. 12.4. 1916, d. 12.10. 1916; Arndís, f. 30.6. 1917; Þórey, f. 27.6. 1919, d. 14.12.1994; Jón, f. 19.9. 1921 og Erla, f. 4.5. 1923. Kristín giftist 26.12. 1939 Friðriki Valdemarssyni frá Meiragarði í Dýrafirði, f. 10. október 1915, d. 7. júlí 1978. Börn þeirra eru: 1) Hannes Stephensen, f. 6.11. 1939, kvæntur Þórunni Helgu Svein- björnsdóttur og eru þau búsett á Bíldudal. Börn; Þórarinn, sambýliskona hans er Kristín Guðrún, Kristfn Sigríður, sam- býlismaður hennar er Ragnar Jónsson, Elfar Logi, sambýlis- kona hans er Marsibil Kristjáns- dóttir, og Birna Friðbjört. Börn Þórarins eru Pálína, Hrefna og Patrekur. Börn Kristinar eru Hannes Hjörvar, Jón Davíð og Rebekka. Börn Elvars Loga eru Þórunn Sunneva og Heiður Embla. 2) Valdemar, f. 6.1. 1942. Búsettur í Reykjavík, kvæntur Guðbjörgu Guðnadóttur. Börn: Kristín Margrét, sambýlismaður Jón Jónsson. Friðrik, kvæntur Krist- björgu Arnardótt- ur. Valdís Edda, gift Hlíðari Sæ- mundssyni. Hafþór Hlynur, sambýlis- kona Margrét Sig- urðardóttir. Barn Friðriks er Pétur Bergvin. Börn Val- dísar eru Bergljót, Sindri, Ólafía, Ólaf- ur, Gunnþór og Anna. 3) Agnar, f. 14.7. 1945, starfar á Englandi, kvæntur Ingunni Hjaltadóttur. Börn: Brynjar, sambýliskona Judith Ann Goll, og Kristín Guðbjörg. 4) Sigríður, f. 19.12. 1946, búsett á Bíldudal, maki Runólfur Ingólfsson. Börn: Bjarni Þór, kvæntur Sigrúnu Theodórs, Margrét, sambýlis- maður Eiríkur Sigfússon, Sig- ríður Sólveig og Friðrik. Kristín og Friðrik bjuggu á Bildudal þar sem Kristín var organisti í Bfidudalskirkju um tæplega 30 ára skeið auk þess sem hún vann við rækjuvinnslu á staðnum. Þau hjón tóku mik- inn og virkan þátt í félags- og menningarlifi staðarins. Þau fluttust til Reykjavíkur 1958 og skömmu síðar hófú þau rekstur fiskbúðar í Suðurveri við Stiga- hlíð þar til Friðrik lést. títför Kristínar fer fram frá Háteigskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Við kveðjum í dag Kristínu Hannesdóttur, föðursystur mína. Það er nú svo að kveðjustundin er alltaf sár þó að aldurinn sé hár og heilsan farin hjá þeim sem við er- um að kveðja. Þegar komið er að kveðjustund reikar hugurinn vestur á Bíldu- dal, þar sem Bía, en það var hún jafnan kölluð af ættingjum og vin- um, var fædd og uppalin. Hún var næstelst níu systkina. Þar átti hún góð uppvaxtar- og æskuár í faðmi góðra foreldra og systkina. Fjögur af þessum systkinum eru á lífi. Elstur er faðir minn, Páll, sem dvelur á Hrafnistu í Reykja- vík, þá Arndís, Jón og Erla, öll búsett í Reykjavík. Frænka mín giftist árið 1939, Friðriki Valdi- marssyni vélstjóra, miklum ágæt- ismanni, ættuðum frá Meiragarði í Dýrafirði. Þau bjuggu á Bíldudal í 18 ár þar sem Friðrik starfaði við vélgæslu hjá frystihúsi Suður- fjarðarhrepps. Þau eignuðust fjögur börn, Hannes, Valdimar, Agnar og Guðbjörgu Sigríði, allt mannkostafólk sem og þeirra börn. Frænka mín var lengi organisti við Bíldudalskirkju. Þá var séra Jón Kr. Isfeld, sá góði kennimað- ur, sóknarprestur á Bíldudal. í kirkjukór Bíldudalskirkju sungu þá m.a. Friðrik, eiginmaður frænku minnar, móðir mín Bára, frænkur mínar, Sigríður og Arn- dís Ágústsdætur, og fleiri mætir menn og konur. Mér fannst sem barni ákaflega mikið til um kirkjukór og organista í Bíldu- dalskirkju, að ógleymdum sóknar- prestinum. Árið 1957 fluttust Bía og Frið- rik til Reykjavíkur, fyrst á Leifs- götu 26 og síðar í Hamrahlíð 27. Alltaf var gaman að heimsækja þau, þar réðu gestrisni og glað- værð ríkjum. Árið 1962 slasaðist frænka mín illa í bílslysi og var ekki heil heilsu eftir það. En hún var nú ekki að kvarta, þó veit ég að hún fann oft mikið til. Friðrik lést árið 1978, langt um aldur fram. Missir frænku minnar var mikill en hún stóð ekki ein, börnin hennar stóðu við hlið hennar, einkum Valdimar, sem bjó heima. Það er á engan hallað, en Valdi- mar var henni stoð og stytta alla tíð eftir lát föður hans og ég veit, að það var síðasta ósk Friðriks. Valdimar hefur verið einstakur við móður sína. Hann var hjá henni þegar hún dó og engan hefði hún viljað frekar hafa hjá sér á þeirri stundu. Síðustu árin sem frænka mín lifði dvaldist hún á Hrafnistu í Reykjavík þar sem faðir minn dvelur. Systkini þeirra hafa verið þeim einstaklega góð. Systurnar Arndís og Erla hafa farið einu sinni til tvisvar í viku í heimsókn til þeirra. Valdimar frændi minn kemur mjög oft til föður míns. Þökk sé öllu þessu góða frænd- fólki sem hefur hugsað svona vel um þau systkinin, að ógleymdu starfsfólki Hrafnistu sem er ein- staklega gott og elskulegt. Frænka mín var alltaf Bílddæl- ingur, þó að mörg ár væru liðin frá því að hún flutti til Reykjavík- ur. Meðan heilsan leyfði fór hún árlega vestur og dvaldi langdvöl- um hjá Hannesi og Guðbjörgu, börnunum sínum, í góðu yfirlæti. Og alltaf var hugurinn fyrir vest- an nú seinni árin. Þau hjónin Bía og Friðrik voru bæði mjög söng- elsk. Eitt sönglag öðrum fremur minnir mig alltaf á frænku mína en það er lagið „Kvöldið er fag- urt, sól er sest“. Ég hugsa alltaf til hennar þegar ég heyri þetta lag. Bía frænka mín var einstaklega prúð og hávaðalaus kona og öllum ljúf og góð til hinsta dags. Hún var þakklát fyrir allt, sem gert var fyrir hana, en bað aldrei um neitt. Fallegur svipur sem er á öllu góðu fólki einkenndi hana. Elskulega frændfólk, Hannes, Valli, Agnar, Budda mín og fjöl- skyldur. Innilegar samúðarkveðj- ur frá föður mínum, mér og mín- um fjölskyldum. Ég er þess full- viss að frænka mín hefur hlotið sæluvist á himnum. Blessuð sé minning hennar. Sigríður Pálsdóttir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.