Morgunblaðið - 12.11.1999, Qupperneq 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 12. NÓVEMBER 1999 \¥)
+ Valtýr Magnús
Helgason var
fæddur í Reykjavík
27. júní 1973. Hann
Iést af slysförum 6.
nóvember sl. For-
eldrar hans eru
Helgi Björgvinsson
og Marín Valtýs-
dóttir, bræður Val-
týs eru Jón Bjarni,
Alexander og Helgi
Björgvin.
Árið 1974 fluttist
Valtýr með fjöl-
skyldu sinni til
Stykkishólms og bjó
þar til tvítugs aldurs. Þá fluttist
Valtýr til Reykjavíkur með unn-
ustu sinni, Elínu Karol Guð-
mundsdóttur og eignuðust þau
soninn Alexander Aron þann 23.
maí 1996.
títför Valtýs fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Elsku Valtýr minn, mig langar til
að skrifa þér nokkrar línur til að
þakka þér íyrir gleðina og erfiðleik-
ana sem þú leyfðir okkur að taka
þátt í með þér. Þakka þér fyrir hlát-
urinn, glettnina, stríðnina og öll
uppátækin sem þér datt í hug. Það
er af nógu að taka, við pabbi mun-
um minnast þín sem góðs drengs
með einstaklega gott hjartalag.
Þakka þér fyrir litla sólargeislann
Aiexander Aron sem þú skilur eftir,
hann var svo mikill pabbastrákur
en setur nú traust sitt á afa. Hann
er svo miláll hluti af þér og við mun-
um reyna að styðja við hann og
styrkja af fremsta megni ásamt El-
ínu sem saknar þín svo mikið.
Að lokum, Valtýr minn, langar
mig að skila kveðju frá bræðrum
þínum sem eiga eftir að sakna mikið
grallaragangsins í þér, það var
aldrei nein lognmolla í kringum þig.
Far þú í friði, friður guðs þig blessi.
Eg veit að guð geymir þig þangað
til við sjáumst aftur. Við elskum þig
öll.
Marama, pabbi og bræðumir.
Tíminn flýgur áfram og hann teymir
migáeftirsér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það
hverthannfer
en ég vona bara að hann hugsi soldið
hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
(Megas.)
Það var eins og tíminn hefði stað-
ið í stað þegar ég hringdi heim á
laugardag og fékk þær fréttir að
Valtýr hefði dáið í bílslysi iyrr um
morguninn. Það var margt sem
flaug í gegnum hugann. Aldrei hefði
mér dottið í hug að síðustu stund-
imar okkar saman hefðu verið á
ættarmótinu á Amarstapa.
Valtýr var alltaf svo hress og
skemmtilegur og því margs að
minnast. Eins og þegar hann kom
heim í skúr til að þvo og bóna bílinn
og ég fékk að hjálpa eða var bara að
spjalla við hann. Þegar við unnum
báðir í Heklu var hann alltaf til í að
skutla mér heim eða sækja mig á
morgnana þegar mig vantaði far. Á
þeim tíma fóram við líka nokkram
sinnum saman að flytja búslóðir,
annaðhvort hans eða Alla. Við átt-
um það líka til ræða um fótbolta en
voram ekki alltaf sammála, þar sem
Manchester er betra lið en Liver-
pool og Fram betra en KR. Það var
alltaf mikið stuð þegar bræðurnir
komu saman og oft endaði grínið í
léttum bræðraslag og þeir sem
fylgdust með höfðu alltaf gaman að
látunum í ykkur.
Eg kveð nú frænda í síðasta sinn.
Hvíl þú í friði.
Jón Kristinn Valsson.
Mig langar að kveðja Valtý, syst-
urson minn, með örfáum orðum.
Margar myndir líða gegn um
hugann frá því við systumar voram
með börnin okkar lítil og þau
bjuggu hér í Stykkis-
hólmi. Ljóshærður fal-
legur drengur, blíð-
lyndur og bjartur
yfirlitum. Jólaball, þar
sem hann og dóttir
mín, Dagný Erla,
leiddust og dönsuðu
kring um jólatréð.
Einnig myndir úr
íþróttunum, þar var
áhugi hans mikill bæði
í frjálsum íþróttum og
körfubolta. En menn
eru misheppnir, hann
átti oft við meiðsl að
stríða og það þarf
sterk bein fyrir atorkufullan ungl-
ing að þola. Svo flutti fjölskyldan til
Reykjavíkur, en bræðurnir allir
áttu sterkar rætur hér heima, ekki
síst Valtýr og Alexander sem
dvöldu hér oft saman og bundust
sterkum böndum og Alli, stóri bróð-
ir, var einstaklega góður bróðir. Áð-
ur en maður veit af era börnin orðin
fullorðin. Þeir bræður áttu því láni
að fagna að kynnast yndislegum
stúlkum og eignast litla drengi. Enn
ein mynd mín sýnir ábyrgðarfulla
feður í uppeldinu með synina sam-
an. Það var svo gaman að sjá þá í
þessu hlutverki. Lífsbaráttan var
hafin. Eins og alltof margt ungt fólk
þurftu þau Valtýr og Elín að vinna
baki brotnu til að koma undir sig
fótunum. Okkur er ekki gefið að
skilja hvers vegna svona hlutir ger-
ast og stöndum eftir með ótal
spumingarmerki. En minningamar
lifa. Elsku Elín og litli frændi, Al-
exander Aron, systir mín, mágur og
fjölskyldan öll, Guð gefi ykkur
styrk og þrek. Eg sendi einnig
hjartans kveðju til Valtýs afa og
Rittu.
Eg kveð þig elsku frændi með
þessari bæn:
Nú legg ég augun aftur,
Ó, Guð, þinn náðarkraftur
mínverivðmínótt.
Æ, virst mig að þér taka
méryfirláttuvaka
þinnengilsvoégsofirótt.
(S. Egilsson.)
Unnur Breiðfjörð.
Vita skaltu vinur minn
fyrirofanhimininn
ereinnsemofarölluer
sásemgafþérljósið.
(Bubbi.)
Það er mikið áfall að þú skulir
hafa kvatt svona snögglega og þín
mun verða sárt saknað. Þú áttir það
til að vera skemmtikrafturinn í fjöl-
skyldunni og oftast var ekki annað
hægt en að hlæja ýmist að þér eða
með þér. Það var líka alltaf mikið
fjör þegar þið bræðumir komuð
saman.
Þær era óteljandi minningarnar
um einstaklega atorkusaman strák
sem aldrei var lognmolla í kringum.
Þú þurftir að prófa svo margt og
varst ekki lengi að framkvæma
hlutina. Sumrin í Stykkishólmi era
ofarlega í huga, þegar litla frænka
fékk stundum að skottast með
frænda og þú hafðir alltaf nóg fyrir
stafni frá morgni til kvölds. Eg var
mátulega yngri en þú til að sjá ekk-
ert nema stjömur í kringum þenn-
an ótrúlega sniðuga frænda. Þú
þurftir að þola það að deila herberg-
inu með mér og oftast held ég að all-
ir hafi verið sáttir nema eitt kvöldið
þegar þú lékst þér að því að detta
alltaf á frænku þína þegar hún var
alveg að sofna og þér fannst það
brjálæðislega fyndið en það endaði
með að ég svaf frammi á gangi þá
nótt. Það var aldrei langt í prakka-
rann í þér eða stríðni og hlátursköst
þegar þú varst annars vegar. Eg
man eftir þér við trommusettið í bíl-
skúmum og þú áttir það til að
syngja líka, sérstaklega man ég eft-
ir Queen tímabilinu þegar þú söngst
eitt sumarið „I want to break free“
frá morgni til kvölds. Þar að auki
varstu feiknagóður dansari þó varla
megi minnast á það. Eg man líka
þegar þú missteigst þig svo illa á
golfvellinum að ég þurfti næstum
því að halda á þér heim en þegar
nunnumar vora búnar að líta á
ökklann skemmtir þú þér við að
hoppa á einum fæti, á veika fætin-
um. Þá var alveg nóg fyrir þig að
haltra bara hálfan dag. Eða þegai’
við fóram að veiða upp á Hraunflöt
með Jóni Bjama og hann manaði
þig til að stökkva út í vatnið, þú
þurftir ekki að hugsa þig tvisvar
um, stökkst fram af kletti og við
þurftum að bruna með þig heim
ískaldan, vafinn í teppi.
Þannig væri lengi hægt að teija
og eftir því sem við urðum eldri
minnkaði aldursbilið þó þú héldir
alltaf áfram að vera mun stærri en
ég. Þegar þú fluttir suður átti ég
það til að rekast á þig í miðborginni
á milli þess sem þú komst reglulega
í heimsókn til að þrífa Honduna
þína í bílskúmum. Það breyttist síð-
an ýmislegt þegar þið Elín eignuð-
ust lítinn Alexander Aron og þú
óhjákvæmilega fullorðnaðist. Það
var frábært að hafa verið með ykk-
ur á Amarstapa í sumar og þú varst
ekki í vandræðum með að halda
uppi fjörinu með söng- og skemmti-
atriðum þegar líða tók á nóttina.
Mig granaði þó aldrei að þetta yrði
okkar síðasta samverastund.
Það er ótrálegt að þú skulir vera
farinn núna og við eigum ekki eftir
að hlæja að brönduranum þínum
framar. En þó verður hægt að
skemmta sér yfir minningunum um
þig og þær era endalausar. Ég mun
aldrei gleyma þér og í hugum okkar
og hjörtum hfir þú áfram. Guð
geymi þig.
Þín frænka
Hanna Björk Valsdóttir.
Með fáeinum orðum langar okk-
ur systkinin að kveðja þig, Valtýr
frændi.
Minningar okkar um þig tengjast
flestar Stykkishólmi þar sem við ól-
umst öll upp og era það minningar
um glaðan og ljúfan dreng og mik-
inn prakkara. Þú virtist njóta þess
að vera til og gera skemmtUega
hluti, ávallt fullur af lífi og fjöri. Þú
varst líka alltaf svo hreinskilinn og
lést t.d. hiklaust í ljós að þú værir
orðinn leiður á mjúku pökkunum
frá okkur á afmælunum, enda bílar
snemma orðnir í uppáhaldi hjá þér.
Það var svo margt svona sem eink-
enndi þig og þína hispurslausu
framkomu.
Að þú sért farinn minnir okkur á
að lífið er of stutt til þess að taka því
of hátíðlega en umfram allt hve við
megum ekki gleyma að lifa fyrir
hverja stund eins og þú varst dug-
legur að gera. Eftir að við urðum öll
fullorðin og fóram út og suður
minnkuðu tengslin okkar á milli og
þ.a.l. höfum lítið kynnst Elínu þinni
og fallega drengnum ykkar honum
Alexander Aroni. Við biðjum góðan
Guð að vernda þau og styrkja í
sorginni.
Elsku Marín og Helgi, Helgi
Björgvin, Alexander, Jón Bjami og
fjölskyldur ykkar, Guð veri með
ykkur.
Hví var þessi beður búinn,
bamið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Pað er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(Sb.1886-B.HaHd.)
Þorgrímur, Jóhanna,
Dagný Erla og Elísa.
Elsku Valtýr minn, þú sem fórst
svo snögglega frá okkur. Ég er bara
alls ekki tilbúin til þess að segja
bless, ég elska þig svo mikið, ástin
mín. Ég skil ektó af hverju þetta
þurfti að gerast. Ég get ekki fundið
nein orð til að lýsa sorg minni. Ég
er búin að vera rifja upp gamlar,
nýjar og bara góðar minningar um
þær stundir sem við áttum saman
og ég brosi í gegnum tárin. Minning
þín mun lifa í hjarta mínu. En mér
finnst það bara ektó nóg. Ég er
rosalega þakklát fyrir þær stundir
sem við áttum saman en þetta var
bara allt of stuttur tími. Ég sakna
þín svo mikið. Ég trái ekki að þetta
sé að gerast, þú ert svo lifandi í
huga mínum. Mér fynnst svo sorg-
legt að Alexander Áron fái ekki að
kynnast þér betur, glettni þinni,
góða skapinu og þínu góða hjarta-
lagi. Þið áttuð bara rámlega þrjú ár
saman, sem er svo stuttur tími. Ég
vildi að ég gæti snúið tímanum við,
elsku ástin mín. Það er erfitt að út-
skýra fyrir honum að þú komir ekki
aftur, hann saknar þín svo mikið og
hann skilur bara ekki að Guð geti
ektó lánað þér vængina sína og leyft
þér að koma niður aftur. Hann vill
að þú kúrir hjá sér eins og venju-
lega og kyssir hann. Honum finnst
svo erfitt að geta ekki séð þig.
Elsku ástin mín, ég ætla að gera
mitt besta til að styrkja hann í sorg
sinni og hjálpa honum að minnast
þín. Láttu þér líða vel, elsku ástin
mín. Ég veit við hittumst aftur og
ég hlakka svo til, en hvíldu þig nú
vel, elskan, þar til við hittumst aft-
ur.
Þín
Elín.
Elsku Týri. Ég kynnist þér ektó
almennilega fyrr en ég flyst suður í
nokkra mánuði. Þar kynnist ég þér,
þessum líka frábæra strák. Alltaf
brosandi, hress og skemmtilegur.
Þú lést alltaf taka vel eftir þér. Það
lýstist upp herbergið þegar þú
varst sestur niður og byrjaður að
tala. Ég minnist þín sem góðs fé-
laga og trausts vinar sem alltaf var
til staðar þegar maður þurfti á að
halda. Þú munt ávallt eiga góðan
stað í hjarta mínu og ég á eftir að
sakna þín mikið.
Ég vil votta fjölskyldu hans, El-
ínu og syni þeirra, vinum og kunn-
ingjum mínar dýpstu samúðar-
kveðjur. Og bið ég Guð um að
styrkja þau í þeirra mitóu sorg.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum.
Tímann sem veittí birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram.
Lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góða vætti.
Góða tíð yfir kveðjuna hér.
Þinn orstír mun Éa um ókomna daga,
Indælar minningar í hjarta okkar ber.
Þinn vinur
Sigurður Ámason.
Lífið er fljótt að breytast,
mamma þín hringir og segir okkur
að það hafi orðið slys og að þú sért
dáinn.
Það sem kemur fyrst upp í hug-
ann er brosið þitt, hláturinn og
stríðnin sem þú áttir í svo ríkum
mæli, stundum kannski of, en í dag
er maður feginn því vegna þess að
það gerir minningamar ennþá
meira lifandi og skemmtilegri. Ann-
að einkennið var góðmennskan en
þú varst ávallt tilbúinn að rétta
hjálparhönd.
Gaman var að fylgjast með þegar
þið Eh'n fórað að vera saman og
eignuðust Alexander Aron, þá kom
í ljós hversu mikill pabbi þú varst.
Við skiljum betur í dag hvað þér
lá oft mikið á og hvað þú þurftir að
prófa margt en þér var ekki ætlaður
langur tími.
Eftir stöndum við og það eina
sem við getum gert er að reyna að
styðja Elínu, Alexander Aron, for-
eldra, bræður og fjölskyldur í þess-
ari mitóu sorg.
Minningin um þig mun lifa.
Inga Dóra, Valur
og Kjartan Óli.
í dag er til moldar borinn Valtýr
M. Helgason. Ung hetja sem okkur
finnst falla alltof snemma en hlut-
verki hans í þessu lífi hefur eflaust
verið lokið. Hann minnti um margt
á hetjur íslendingasagna, drengur
góður, hár og limamjúkur, fríður
sýnum, eygur vel og lokkableikur.
Orrastur sínar háði hann ekki með
vopnum, heldur beittum orðum sem
byggðu á réttsýni og heiðarleika og
óbeit á falsi og ranglæti. Hann hafði
stórt hjarta og tilfinningaríka sál.
Mætti oft erfiðleikum með kald-
hæðni en kunni vel að gleðjast með
glöðum og kímni hans og glettni
létti marga lund.
Valtýr á stóran frændgarð og óx
upp í því góða skjóli. Eldri kynslóð-
in brosti stundum og hristi höfuðið
yfir hvatvísi æskunnar en sú yngri
leit upp til hans og fann að þar var
traustur og góður frændi sem aldrei
mundi líta til hliðar, ef á honum
þyrfti að halda. Sá þroskahefti
sagði að hann væri vinur sinn, þau
hin sögðu með stolti, Valtýr er
frændi minn. Því era mörg hjörtu
döpur í dag, en einnig þaktóát fyrir
að hafa átt hinn unga víking sem
samferðamann, þótt um of stuttan
tíma væri.
Foreldram hans, Helga og Ma-
rín, sendum við innilegar samúðar-
kveðjur sem og bræðram hans, Jóni
Bjarna, Alexander, og Helga
Björgvini. Geta nokkur samúðarorð
huggað unnustu hans, Elínu, sdm
hefur misst svo alltof mikið, sverð
sitt og skjöld, eða litla gullmolann
þeirra, hann Alexander Aron?
Þetta yndislega bam sem kvöldið
fyrir slysið kvaddi föður sinn með
orðunum: „Ég elska þig, pabbi.“
Elsku mæðgin, við biðjum algóð-
an Guð að styrkja ykkur og hugga í
þessari mitóu sorg og missi.
Hver lítíl stjama, sem lýsir og hrapar,
er ljóð, sem himininn sjálfúr skapar.
Hvert lítíð blóm, sem Ijósinu safnar,
er Ijóð um kjamann, sem vex og dafnar.
Hvert lítið orð, sem lífinu fagnar,
er ljóð um sönginn, sem aldrei þagnar.
(D.St)
Ingvar og IngS?'
Ég varð eins og sleginn yfir
fregnunum á laugardaginn; Týri
æskuvinur minn og skólabróðir er
dáinn og eftir stendur maður orð-
laus og lamaður. Sjálfkrafa rifjast
upp þær ófáu stundir sem við félag-
amir brölluðum eitthvað saman í
Hólminum, tveir litlir guttar í „nýja
hverfinu" eins og þá var kaUað.
Þegar við urðum eldri breyttist
brallið yfir í verslunarmannahelgjV
í Eyjum, fjöragt tvítugsafmæli á
Skildi og fleira í þeim dúr. Ég minn-
ist sérstatóega sumarsins sem ég
hálfpartinn bjó hjá Týra og Alla út
ágústmánuð og fram í september.
Þetta var sumarið eftir bílslysið
sem við Týri lentum báðir í, en kom-
umst þó heilir út úr eins og fleiri.
Þessar vikur skildu eftir sig margar
skemmtilegar minningamar og
þær hef ég mikið rifjað upp síðustu
daga. Og þó að leiðir okkar félag-
anna hafi aðskilist meira þegar við
urðum eldri, varð bilið þó aldrei
meira en svo að ekki fengi maður
fréttir af Týra í gegnum gamlan
vinahóp eða bræður hans, Helga og
Alla, sem báðir vora samtímis mér í
Iðnskólanum.
En nú er komið stórt skarð í
gamla vinahópinn og við eram mörg
sem finnum sárt til söknuðar yfir
vinamissinum, hópurinn verður
ekki eins án Týra. Bekkjarbróðir-
inn sem hóaði okkur strákunum
saman fyrir 2 áram og sá til þess að
við hittumst og skemmtum okkur
stórkostlega frameftir nóttu, er nú
sá bekkjarbróðir sem við kveðjum.
En eftir standa margar minning-
amar og það aðeins góðar minning-
ar. Ég kveð þennan æskuvin okkar
með miklum söknuði, en minning-
amar um góðan vin og félaga mun
ég ávallt varðveita með mér. For-
eldram, bræðram, unnustu, syni og
öðram vandamönnum Valtýs vobta
ég mína innilegustu samúð.
Óðinn.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minning-
argreinum fylgi á sérblaði
upplýsingar um hvar og hve-
nær sá, sem fjallað er um, er
fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systk-
ini, maka og börn, skólagöngu
og störf og loks hvaðan útför
hans fer fram. Ætlast er til að
þessar upplýsingar komi að-
eins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í grein-
unum sjálfum. f
VALTYR MAGNUS
HELGASON