Morgunblaðið - 14.11.1999, Qupperneq 40

-•40 SUNNUDAGUR 14. NÓVEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Elsku maðurinn minn, faðir okkar, sonur,
bróðir, tengdafaðir og afi,
ÞÓRÐUR AXELSSON,
Miðholt 9,
Mosfellsbæ,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 16. nóvember kl. 13.30.
Grímhildur Hlöðversdóttir,
Hulda Þórðardóttir,
Herdís Þórðardóttir, Björn Jónsson,
Hulda Ásgeirsdóttir,
systkini og barnabarn.
t
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
BJARNA HELGASONAR,
Garðvangi,
Garði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Hlévangs,
Garðvangs og Heilbrigðisstofnunar
Suðurnesja fyrir auðsýndan hlýhug og einstaka umönnun
Fyrir hönd aðstandenda,
RAGNHEIÐUR
ÁRNADÓTTIR
ROGICH
+ Ragnheiður
Ámadóttir Rog-
ich fæddist í Vest-
mannaeyjum 10.
október 1918. Hún
Iést á heimili sínu í
Las Vegas, Nevada í
Bandaríkjunum
hinn 2. nóvember
siðastliðinn. For-
eldrar hennar vom
hjónin Ámi Sigfús-
son, útgerðarmaður
í Vestmannaeyjum,
f. 31. júlí 1897, d.
7.3. 1948, og Ólafía
Sigr. Ámadóttir, f. 8.5. 1895, d.
15.3. 1966. Systkini Ragnheiðar
vora Kristbjörg Lilja Amadótt-
ir, f. 21.3. 1914, húsmóðir, Jón
Ámi Árnason, skrifstm. f. 10.3.
1916, d. 2.8. 1970. Guðni Hjörtur
Ámason, trésmiður, f. 14.8.
1920, d. 3.10. 1965. Elín Áma-
dóttir, verslm. og húsmóðir, f.
18.9. 1927, og Elísabet Áma-
dóttir MöIIer, skrifstm. og
húsm., f. 4.3.1930.
Ragnheiður út-
skrifaðist frá
Kvennaskólanum f
Reykjavík og hóf
störf hjá Landssíma
Islands á langlín-
um, fyrst í nokkur
ár við símstöðina í
Keflavík og síðan
um árabil hjá
Landssimanum í
Reykjavík.
Arið 1947 giftist
Ragnheiður Edwin
L. Rogich, flugum-
ferðarstjóra á
Keflavíkurflugvelli, og fluttu
þau til Bandaríkjanna á árinu
1949 ásamt syni Ragnheiðar Sig
Rogich og má geta þess, að hann
var um tíma sendiherra Banda-
ríkjanna á Islandi. Edwin L.
Rogich lifir eiginkonu sína ás-
amt fjórum bömum þeirra. Sig,
dótturinni Ronnie og sonunum
Steve og Ed, ásamt þrem barna-
bömum, þeim Britten, Erin og
Ross.
Elísabet Þórhallsdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrlr auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, bróður, mágs og frænda,
GUNNARS ÞÓRS ÞÓRÐARSONAR
pípulagningameistara,
áður til heimilis
að Móabarði 29, Hafnarfirði.
Sigríður Óskarsdóttir,
Erna Þórðardóttir, Hallgrímur Friðriksson,
Jónína G. Andrésdóttir,
Örn Viggósson, Berglind Wathne Viggósson
og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
RÓSU KARÍTASAR EYJÓLFSDÓTTUR,
Brekkustíg 14,
Reykjavík.
Sigríður Þóra Ingadóttir, Grétar Sigurðsson,
Þórður Ingason, Helga Guðbjörg Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegir vinir okkar.
Vegna andláts
JÓNS ODDSSONAR
hæstaréttarlögmanns,
Ásbúð 102,
Garðabæ,
þakka ég ykkur honum sýnda ástúð og
virðingu og mér samúð og hlýju.
Valgerður Bára Guðmundsdóttir.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við and-
lát og útför elskulegrar móður okkar,
SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR
(Dídi)
frá Ytri Höfða, Stykkishólmi,
áðurtil heimilis
á Meistaravöllum 19, Reykjavík.
Börnin.
Um tuttugu _ ár liðu frá því að
Ragnheiður Amadóttir Rogich
fluttist til Bandaríkjanna ásamt
manni sínum Edwin L. Rogich, þar
sem þau stofnuðu heimili sitt og þar
til hún heimsótti aftur ættjörðina,
ættfólk sitt og vini á íslandi. Árið
1969 kynntist ég þessari mágkonu
minni í fyrsta skipti og urðu þau
kynni reynsla sem var bæði
ánægjuleg og eftirminnileg. Síðan
þá hefur hún sótt Island heim
nokkuð reglulega, enda hafa skil-
yrði til svo langra ferðalaga tekið
stórstígum framförum á þotuöld.
Verður þá einnig hugsað til fram-
fara í símaskiptum á síðustu árum,
sem raunar urðu slík að símtöl við
Ranný og fjölskyldu hennar urðu
að lokum jafn auðveld og símtöl á
milli húsa.
Þannig breyttist sú tilfínning
órafjarlægðar, sem ríkjandi var
fyrstu áratugina eftir að Ranný
fluttist frá Islandi í það sem kalla
má tilfinningu nálægðar. I mínum
huga var Ragnheiður nokkuð ein-
stakur persónuleiki. Hún var ótví-
rætt falleg kona, en það var sjaldan
logn í kringum hana, en þó að jafn-
aði góðviðri. Hún var einstakur og
tryggur vinur vina sinna, en
hreinskiptin í garð manna og mál-
efna, sem henni voru lítt að skapi,
þó laus við fordóma.
I störfum sínum fyrir Landssíma
Islands er hennar minnst af sam-
starfsfólki þannig að hún hafi verið
slyngur dugnaðarforkur, enda er
mér kunnugt um að þeir eiginleikar
hennar hafi einnig átt þátt í vel-
gengni hennar og fjölskyldu henn-
ar í Bandaríkjunum.
I vinahópi var Ranný hrókur alls
fagnaðar, söng og lék listilega á
píanó, þótt ólærð væri, ræddi um
GUÐRUN
BJARNHEIÐUR
GÍSLADÓTTIR
+ Guðrún Bjam-
heiður Gísla-
dóttir fæddist í
Vesturholtum í
Þykkvabæ 6. sept-
ember 1906. Hún
lést á dvalarheimil-
inu Garðvangi 14.
október sl. títfor
Guðrúnar fór fram
frá Keflavíkur-
kirkju laugardaginn
23. október sl.
Ertu horfin, ertu dáin?
Er nú lokuð glaða bráin?
Þessi orð komu upp í huga minn
eftir að við komum heim. Þú horfin
og við ekki hér þegar þú varst
kvödd.
Eg gleymi aldrei okkar fyrsta ári
hér í Keflavík, og þegar ég eignað-
ist fyrsta bamið kom Gíslína dóttir
þín og bauð mér að
passa. Þá urðu okkar
íyrstu kynni sem
aldrei rofnuðu. Eg
varð brátt eins og ein
af þinni fjölskyldu. Þið
Steindór opnuðuð
heimili ykkar fyrir
okkur Jóhanni og
bömum okkar. Rósa-
lind og Helgi kölluðu
ykkur Gunnu mömmu
og Steindór pabba og
hélt Rósalind því
áfram til enda lífs
þíns. Allt sem þú gerð-
ir fyrir mig og Rósí, ekki síst þegar
hún þurfti elsku, þá stóð ekki á
Gunnu mömmu að hjálpa. Eg get
aldrei fullþakkað þér kæra vinkona
og fjölskyldu þinni allri. Rósí mín
þráði að vera meira hjá þér, læra af
þér og ekki síst fá að gera það sem
hún gæti fyrir Gunnu mömmu.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Tiygga samiylgd þakka ég þér
það mun hugur geyma.
Allt sem varstu mínum og mér
munégaldreigleyma.
Guð launi alla þína góðvild.
Hinsta kveðja.
Kristrún Helgadóttir og
fjölskylda.
Guðrún Gísladóttir lést hinn 14.
október. Þetta var mér svo stór
sorg. Gunna mamma farin og ég er
svo sár af söknuði. Elsku Gunna
menn og málefni af einurð og áhuga
og var í stuttu máli kærkominn
gstur hvar sem hún kom. Ennfrem-
ur munu fjölmargir landar, sem
heimsóttu þau hjón í Las Vegas,
minnast gestrisni fjölskyldunnar.
Síðustu ferð sína til Islands gerði
Ragnheiður síðastliðið sumar
ásamt dóttur sinni, Ronnie, sem
aldrei áður hafði heimsótt ættland
sitt. Kom þá ótvírætt í ljós tilfinn-
ing dótturinnar iyrir ættartengsl-
um sínum við land og þjóð. Virtist
okkur þá að þó að Ragnheiður gerði
lítið úr, myndi heilsufar hennar
nokkuð lakara en áður var. Þó var
sú hugsun okkur fjarri, að svo fáum
mánuðum seinna yrði hún öll. En
slík er framvinda ltfsins.
Af kynnum mínum við Ragnheiði
þóttist ég jafnan mega ráða, að þau
bönd sem hún tengdist Bandaríkj-
unum með fjölskyldu hennar þar,
voru bæði sterk og traust, en jafn-
framt var það augljóst, að böndin
við ættarlandið urðu alla tíð innileg
og óbrigðul. Eg minnist atviks eitt
sinn á ferðum okkar um landið í
einni heimsókn hennar. Við áttum
leið um íslenskt fjallalandslag í
heiðríkju og fögru sumarveðri.
Ragnheiður hafði setið hljóð í bíln-
um í nokkra stund, eftir að fegurð
fósturjarðarinnar hafði borið á
góma, en segir svo upp úr eins
manns hljóði á tungumáli fjöl-
skyldu sinnar. Oh how I love my
country! Svo var ekkert meira sagt
um tíma. Eins og jafnan vill verða
um Islendinga sem flytja búferlum
til annarra landa, þýðir „að fara
heim“, að fara til gamla fóstur-
landsins. Svo var um Ragnheiði.
Hennar ósk til fjölskyldu sinnar var
að að henni liðinni fengju jarðnesk-
ar letfar hennar að hvíla hjá for-
eldrum hennar í ldrkjugarði
Landakirkju í Vestmannaeyjum.
Mun fjölskyldan fara að þessum
vilja hennar og íylgja henni til þess
hvílustaðar, er hún hefur óskað sér.
Við fjölskylda og vinir Ragnheið-
ar, sem nú kveðjum hana, biðjum
henni blessunar og þökkum allt
sem hún hefur verið okkur. Við
biðjum þess einnig, að harmur sá,
sem nú er kveðinn að eiginmanni
hennar, börnum og barnabörnum,
megi fljótt mildast við yl minning-
anna um ástríka eiginkonu, móður
og ömmu.
Jóhann Möller.
mamma, þegar Ómar hringdi og
sagði mér það, svo hræðilegt, en
svo fór ég að hugsa um síðustu
heimsókn mína til þín, það var svo
yndisleg stund.
Þetta var mitt annað heimili. Þú
varst alltaf svo hlý og það var
Steindór pabbi líka_.
Ég var þakklát Ómari, Guðlaugu
og allri fjölskyldunni fyrir að fá að
vera með þeim við kistulagninguna.
Það er dásamlegt að eiga þessar
góðu minningar og hvað þú hjálp-
aðir mömmu í gegnum veikindi
mín, elsku Gunna.
Ó hve sárt ég sakna þín.
Að sjá þig ei á tnínum vegi’.
Þú varst eins og mamma mín,
mildoggóðogelskuleg.
Minningin um þig mun hlýja
mér. Vertu svo ætíð guði falin.
Guðrún Rósalind
Jóhannsdóttir.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minning-
argreinum fylgi á sérblaði
upplýsingar um hvar og hve-
nær sá, sem fjallað er um, er
fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systk-
ini, maka og böm, skólagöngu
og störf og loks hvaðan útfór
hans fer fram. Ætlast er tO að
þessar upplýsingar komi að-
eins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í grein-
unum sjálfum.