Morgunblaðið - 31.12.1999, Blaðsíða 52

$2 Mstmmmmiitös&fitífflVffl
MINNINGAR
MOKGUNBLAÖlft'
GUÐJÓN
BJÖRNSSON
+ Guðjón Björns-
son var fæddur í
Gerði í Vestmanna-
eyjum 10. maí 1908.
Hann lést 28. nóvem-
ber siðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jónína I. Jóns-
dóttir og Björn Er-
lendsson. Hann var
ævinlega kenndur
við æskuheimiii sitt
og kallaður Gaui í
Gerði. Guðjón missti
” föður sinn 13 ára
gamall, en þau
mæðginin héldu sam-
an heimili og fjórtán ára að aldri
fór Guðjón að róa á árabát með
Stefáni í Gerði, upp á hálfan hlut.
Það voru hans fyrstu kynni af sjó-
mennsku sem átti eftir að verða
hans ævistarf. Síðan réðst hann á
mb Pipp með Magnúsi á Sólvangi
og var þar í átta vertíðir. Hann fór
á vélsljómamámskeið hjá Fiskifé-
Iaginu og var mótor-
isti næstu ár á eftir.
Þá lauk hann skip-
stjórnarprófi og var
á ýmsum bátum,
m.a. með Binna í
Gröf, Eyva á Bessa-
stöðum og Jóni í
Sjólyst á Lagarfossi.
Árið 1940 kvænt-
ist Guðjón Þóreyju
Jóhannsdóttur frá
Hafnamesi í Fá-
skrúðsfirði. Hún lést
í mars siðastliðnum.
Guðjón og Þórey
áttu sex böra og eru
tvö þeirra látin, annað þeirra
drengur óskírður og yngsta barn
þeirra, Guðríður Hallbjörg. Hin
em Valbjöm, Jóhann, Björg og
Jón Ingi. Þau systkinin hafa eign-
ast 15 börn og langafabörnin eru
orðin sex að tölu.
Guðjón var jarðsunginn frá
Landakirkju 4. desember.
Einhvem veginn er það undar-
legt að þurfa að sætta sig við það að
hann pabbi sé dáinn. Auðvitað er
ekkert eðlilegra en að maður kveðji
• sem er kominn yfir nírætt, hann
gerði sér sjálfur hvað besta grein
fyrir því að það færi að styttast í
þessu hjá honum. En engu síður
fylgir hvarfi hans ákveðið tómarúm,
rétt eins og maður sé ekki alveg
búinn að sætta sig við að hann skuli
vera farinn.
Þegar ég fór með þig upp á
sjúkrahús í endaðan nóvember, eða
í slipp eins og þú varst vanur að
kalla það þegar þú þurftir að leggj-
ast inn á spítala, þá hélt ég að þetta
yrði eins og venjulega, þú yrðir
kominn aftur, hress og endumærð-
ur eftir nokkra daga. En þú áttir
ekki afturkvæmt úr þessari slipp-
ferð.
Arið 1935 hélt pabbi austur á
land, austur að Hafnarnesi við Fá-
skrúðsfjörð til sjóróðra. Þar kynnt-
ist hann mömmu, Þóreyju Jóhanns-
dóttur, en þau giftu sig á jólunum
1940 og hófu búskap í Hafnarnesi.
Þar bjuggu þau í 18 ár en þá flutt-
ust þau til Vestmannaeyja og
keyptu húsið Vallatún árið 1958.
Á árunum fyrir austan reri pabbi
á trillum yfir sumartímann en fór á
veturna á vertíð í Eyjum. Skömmu
eftir flutningana til Eyja keypti
hann Þrist VE, 15 tonna bát, ásamt
þeim Valbirni og Jóhanni. Það kom
fyrir að við vorum allir saman um
UTFARARÞJONUSTAN
EHF.
Stofnað 1990
Oskum landsmönnum
velfarnaðar á nýju ári.
www.utfarir.is
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri útfararstjóri
■Æ
/SLANDS
Markmið Útfararstofu íslands er að veita trausta og persónulega þjónustu.
Aðstandendur geta leitað til útfararstjóra hvenaer sólarhrings sem er.
Útfararstofa (slands er aðstandendum innan handar um alla þá þætti er
hafa ber í huga er dauðsfall verður. Útfararstjórar Útfararstofu íslands
búa yfir mikilli reynslu og hafa starfað við útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa íslands sér um:
- Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar
í samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað í líkhús.
- Koma á sambandi við þann prest sem
aðstandendur óska eftir.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Búa um lík hins látna í kistu og snyrta ef með þarf.
- Fara með tilkynningu í fjölmiðla.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
- Legstað í kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara,
einleikara og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á sálmum.
- Dánarvottorð og líkbrennsluheimild.
- Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju og gestabók ef óskað er.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutning á kistu út á land eða utan af landi.
- Flutning á kistu til landsins og frá landinu.
Sverrir Einarsson
útfararstjóri
Sverrir Olsen
útfararstjóri
Utfararstofa Islands — Suðurhlíð 35 — Fossvogi.
Sími 581 3300 — Allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
borð, bræðurnir ásamt pabba og
mági okkar, Gísla Val. Upp úr 1960
keyptu þeir annan bát sem einnig
fékk nafnið Þristur og gerðu hann
út til 1979 þegar þeir hættu útgerð.
Mamma átti við vanheilsu að
stríða í mörg ár og lést í mars sl.
eftir langa og erfiða sjúkralegu.
I nokkur ár eftir að pabbi hætti í
útgerð var hann vaktmaður um
borð í togurum og öðmm skipum en
sú vinna átti ekki við hann, ekki nóg
um að vera. Því var það að við feðg-
arnir réðumst í útgerð á trillu, aðal-
lega til aðdrátta fyrii- fiskbúðina
sem ég rak þá. Einhverja nóttina
skrifuðu einhverjir gárungar nafnið
Gaui gamli á trilluna. Við vorum
ekkert að ergja okkur yfir því, þótti
þetta bara gaman og viðeigandi og
létum hana bera þetta nafn enda
fiskaðist vel á nafnið.
Pabbi hafði þann einstaka hæfi-
leika að taka hlutina ekki alvarlega
og skemmti sér manna best yfir
þessum grikk sem þarna átti að
gera honum. Hann hafði líka oft á
orði að nóg væri nú fýlan í veröld-
inni þó að hann færi ekki að bæta
þar einhverju við. Hann var enda
hrókur alls fagnaðar og margar
sögur til af honum á góðum stund-
um eins og um árið þegar hann kom
ríðandi í Alþýðuhúsið. Þegar hann
var stöðvaður og pólitíið efaðist
jafnvel um eignarhaldið á hestinum,
spurði pabbi í forundran hvort póli-
tíið þekkti virkilega ekki hann
Gerðis-Grána og hélt síðan reið
sinni áfram inn í Alþýðuhúsið.
Pabbi var veiðimaður af guðs
náð, ekki bara á fisk heldur einnig á
lunda. Hann stundaði lundaveiðar
bæði í Elliðaey, í Lambaskorum og
Raufinni í Stórhöfða. Það var ekki
fyrr en í sumar, þegar hann var á
nítugasta og öðru ári að hann af-
henti barnabarninu, Gylfa, háfinn
sinn og sagðist liklega ekki bera
hann oftar til veiða.
Pabbi bar aldurinn vel og fannst
hann aldrei vera neitt gamall. Árið
sem hann hélt upp á níræðisafmæl-
ið fór hann með Félagi eldri borg-
ara í hressingardvöl á Hótel Örk.
Þar hrökk upp úr honum að hann
hefði aldrei trúað þvi að það væri
svona gaman að skemmta sér með
gömlu fólki. Þá var hann raunar
elstur i hópnum.
Eftir 1980 jukust samskipti okk-
ar feðganna mikið, bæði þegar við
sóttum saman sjóinn og eins fluttu
foreldrar mínir þá í kjallarann hjá
mér á Helgafellsbrautinni. Þá var
hann orðinn 82 ára en sótti sjóinn af
engu minna kappi en þeir sem yngri
voru. Hann var einstaklega gætinn
og veðurglöggur og af honum lærði
ég margt í sjómennsku, t.d. að
þekkja veður og strauma án þess að
nota til þess tæki. Ég komst líka að
því að það var yfirleitt meira að
marka veðurspána hjá honum
pabba en þá sem var í útvarpi og
sjónvarpi, hans spár stóðust og
þeim mátti treysta betur en hinum.
Það var líka traustvekjandi að hafa
hann um borð þegar eitthvað var að
veðri og við vorum djúpt úti, t.d. úti
Erfisdrykkjur
ÖVeitlAQohú/ld
GBfH-mn
Dalshraun 13
S. 555 4477 ♦ 555 4424
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Svem'r Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Síini 581 3300
í Kanti á lúðulínu á litlum bát. Þá
þurfti kunnáttu til að skila sér heim
án áfalla og hann var með það allt á
hreinu, hvemig átti að sigla upp úr
Kantinum, síðan vestur fyrir og svo
fyrir Klettinn.
Þó svo að við höfum aldrei borið
tilfinningar okkar á torg, hvor fyrir
annan, ekki flíkað þeim með nánum
hætti eða snertingum, þá var það
sami feginleikinn sem gagntók okk-
ur báða þegar komið var fyrir
Klettinn. Þá skildum við hvor annan
og tilfinningar hvor annars. Það var
þegjandi skilningur, þá kom vænt-
umþykjan í ljós. Á síðasta bátnum
sem við áttum og var 15 tonn að
stærð, treystum við okkur í meira
og einhvern tíma sagði sá gamli að
á þessum bát treysti hann sér alveg
í tíu vindstig úti í Kanti og brosti
við.
Og ég lærði meira en sjómennsku
af honum pabba, ég lærði líka að sjá
björtu hliðamar á tilveranni.
Stundum gekk illa að draga, allt
niðurslitið og þá átti ég til að bölva
öllu í sand og ösku, saltillur og
vondur. En sá gamli hélt sínu jafn-
aðargeði hvað sem á gekk. „Hva,
við verðum þá bara fyrr í landi,“
sagði hann og hló. „Þetta hefði nú
getað verið verra.“ Svo næsta dag
fórum við út og náðum öllu sem
hafði slitnað niður. Ég lærði af
þessu að sjá ljósu punktana í lífinu,
hvað það er tilgangslaust að ergja
sig yfir orðnum hlut, hvað allt geng-
ur betur í lífinu ef maður lætur mót-
lætið ekld fara í taugarnar á sér.
Við nutum samverannar báðir
tveir út í ystu æsar þessi ár sem við
voram saman í útgerðinni og þessi
tími verður mér ógleymanlegur.
Fyrir ári ákváðum við að hætta í
útgerð og ég söðlaði yfir í annan
rekstur. Þar með lauk sjómennsk-
unni hjá honum pabba, nær 80 ára
sjómennsku. Ennþá var samt hug-
urinn við sjóinn og í sumar hafði
hann á orði að réttast væri að fá sér
trilluhorn. Af því varð þó ekki.
Hann kvaddi í nóvember, sáttur við
allt og alla. Hann hafði oft haft á
orði að hann vildi fá að kveðja þetta
líf án þess að þjást og það fór eins
og hann vildi. Pabbi er farinn en
eftir erum við og reynum að gera
okkar skyldu rétt eins og hann
gerði í sínu lífi.
Ég veit að við eigum eftir að hitt-
ast á ný og ég hlakka til þeirra end-
urfunda. Ég kveð þig, pabbi minn
og þakka þér fyrir allt það sem þú
kenndir mér og gafst mér.
Jón Ingi.
EINAR
SIGURÐSSON
+ Einar Sigurðsson
fæddist í Reykja-
vík 6. október 1934.
Hann Iést á heimili
sínu í Lúxemborg 10.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
vom Sigurður Eir-
íksson heitinn, sjó-
maður og verslunar-
maður í Reykjavík,
ættaður úr Borgar-
flrði eystra, og kona
hans Ingibjörg
Magnúsdóttir heitin,
húsmóðir, ættuð frá
Vík í Mýrdal. Systur
Einars eru Edda Maren, búsett í
Flórída í Bandaríkjunum, og Sig-
rún Hlín, búsett í Reykjavík.
Einar var tvíkvæntur. Fyrri
eiginkona hans var Hrafnhildur
Þorsteinsdóttir og áttu þau saman
dótturina Ingibjörgu, f. 1955. Með
sambýliskonu sinni, Svanhvíti Sig-
urlinnadóttur, eignaðist hann son-
inn Sigurð, f. 1962. Seinni eigin-
kona hans var Ásta Gunnarsdóttir
og eignuðust þau saman tvö börn,
Gunnar Óðin, f. 1968, og Stellu
Rögnu, f. 1975. Ásta og Einar slitu
samvistum 1983.
Einar lauk gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðaskóla
Austurbæjar árið
1951. Atvinnuflug-
mannsprófi og blind-
flugmannsprófi lauk
hann árið 1955 og
prófi í loftsiglinga-
fræðum árið 1958.
Hann hóf sinn starfs-
feril sem flugmaður
í Noregi árið 1956,
síðar hjá Loftleiðum
á íslandi á árunum
1957-1969. Einar
stofnaði Flugfélagið
Víkingur árið 1959
og stundaði leigu-
flug og kennslu í blindflugi þessi
sömu ár. Hann tók þátt í hjálpar-
flugi til Biafra og Nígeríu á ár-
unum 1969-1970. Einar varð
fyrsti yfirflugsfjóri hjá Cargolux í
Lúxemborg, og vann hann þar frá
1970-1985. Seinna starfaði hann
hjá Flugfélaginu Atlanta í rúm-
lega tvö ár. Einar sat í sljóm Fé-
lags íslenskra atvinnuflugmanna
1968-1969, og var einnig formað-
ur flugmannafélags Cargolux
1979-1982 sem og fulltrúi í starfs-
mannafélagi Cargolux 1976-1984.
Útför Einars fór fram frá Foss-
vogskirkju 20. desember.
Elsku pabbi. Nú ert þú endan-
lega floginn frá mér. Þú varst ætíð
á ferð og flugi sem eðlilegt er þar
sem þú varst flugmaður. Samt hitt-
umst við reglulega og það vora góð-
ar stundir. Sérstaklega þegar við
fórum í Kaldbaksvíkina, þar naust
þú hverrar stundar við veiði-
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARH RINGINN
Dtivtð luger Ólstfur
Útfantrstj. Umsjón IJtfararstj.
LIK KISrUVlN N USTO FA
EYVINDAR ÁRNASONAR
mennsku eða að grilla góðan mat
undir rekavið. Það voru góðar
stundir að sitja með þér úti í nátt-
úrunni og spjalla saman um alla
heima og geima. Ég kveð þig með
ljóði eftir Stein Steinarr.
Að lokum eftír langan, þungan dag,
er leið þín öll.
Þú sest á stein við veginn,
og horfir skyggnum augum yfir sviðið
eitt andartak.
Og þú munt minnast þess,
að eitt sinn, eitt sinn, endur fyrir löngu
lagðir þú upp frá þessum sama stað.
Svo óralangt þú einn og hljóður gekkst
í annarlegum þysi stræta og torga,
og vildir heim til þess, sem ást þín ann
og engin jarðnesk dýrð er fær að borga.
Ég minnist þín með kærleik í
hjarta, pabbi minn.
Hvíl í friði.
Þín dóttir
Ingibjörg.
Blómabúðin
öarðskom
v/ PossvogskiVkjuga»*ð
Síwxu 554 0500
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/