Morgunblaðið - 05.03.2000, Qupperneq 36

36 SUNNUDAGUR 5. MARS 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SVEINN BJÖRNSSON
verkfræðingur,
Skúlagötu 20,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 7. mars kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsamlega bent á MND-félagið.
Helga Gröndal,
Halldóra Sveinsdóttir, Birgir Karlsson,
Þórunn Sveinsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Björn Sveinsson, Aldís Ingvarsdóttir,
Benedikt Sveinsson, Unnur Melsted,
Helga Sveinsdóttir, Óskar Eyþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HJALTI ÓLAFSSON
frá Berunesi,
andaðist á Hrafnistu, Reykjavík, miðvikudag-
inn 1. mars.
Jarðsett verður frá Áskirkju miðvikudaginn
8. mars kl. 10.30.
Aldís Hjaltadóttir, Eysteinn Pétursson,
Sigurður Hjaltason,
Ólafur Hjaltason,
barnabörn og langafabarn.
+
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
VIGDÍSAR ÞÓRÐARDÓTTUR,
Sjafnargötu 2,
fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn 7. mars
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent á
slysavarnafélagið Landsbjörgu.
Guðrún Guðmunda Sæmundsdóttir,
Ólafur Þórður Sæmundsson,
Sæmundur Elías Þorsteinsson,
Óli Ágúst Þorsteinsson,
Jón Viðar Þorsteinsson,
Vigdís Sjöfn Ólafsdóttir,
Sigurður Hallgrímur Ólafsson,
Hafdís Ólafsdóttir,
Elísabet Ley,
Þorsteinn Bjarnason,
Jónína Sigurðardóttir,
Svana Helena Björnsdóttir,
Sólveig Níelsdóttir,
Tómas Ottó Hansson,
Guðfinna Hákonardóttir,
Grétar Erlingsson
og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐLAUG BJARNEY ELÍASDÓTTIR,
áður til heimilis
í Álftamýri 52,
Reykjavík,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík, miðvikudag-
inn 23. febrúar sl., verður jarðsungin frá Ás-
kirkju mánudaginn 6. mars kl. 13.30.
Þórdís Hulda Hreggviðsdóttir,
Margrét Eyrún Reynisdóttir, Jón Geirsson,
Bjarni Ómar Reynisson,
Elías Rúnar Reynisson,
Sólrún Lára Reynisdóttir,
Björk Reynisdóttir,
Ásdís Sigurðardóttir,
Rúna Björg Þorsteinsdóttir,
Magnús Ingi Guðmundsson,
Sigurður Magnússon,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Elskulegur sonur minn,
RAFN MAGNÚSSON,
Efstasundi 80,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá kirkju Óháða safnað-
arins þriðjudaginn 7. mars kl. 15.00
Aðalheiður Magnúsdóttir.
VALSTEINN HEIÐAR
GUÐBRANDSSON
+ Valsteinn Heiðar
Guðbrandsson
fæddist í Reykjavík
hinn 12. apríl 1947.
Hann lést af slysför-
um í Súðavík hinn
28. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru hjónin Bjarndís
Inga Albertsdóttir
og Guðbrandur
Rögnvaldsson bfla-
málarameistari.
Systkini Heiðars eru
Vigdís Alda, Albert
Ómar, Sævar, Stein-
unn, Haraldur Hall-
dór og Rögnvaldur.
Heiðar kvæntist 10. ágúst
1968 Maríu Kristófersdóttur, frá
Grafarbakka í Hrunamanna-
hreppi, f. 13. nóvember 1947.
Hún er dóttir Kristófers Ingi-
marssonar bónda og konu hans,
Kristínar Jónsdóttir húsfreyju.
Heiðar átti fyrir son, Guðmund
Birgi, f. 22. maí 1966, maki hans
er Heiðveig Jóhannsdóttir. Synir
Heiðars og Maríu eru Kristófer,
f. 31. janúar 1969, í sambúð með
Ragnheiði Jóhannesdóttur. Dótt-
ir þeirra er Brim-
rún Irma. Albert, f.
6. aprfl 1970, í sam-
búð með Guðnýju
Hönnu Jónasdóttur.
Dóttir þeirra er Ma-
ría Kristín. Ar-
mann, f. 19. febrúar
1976.
Heiðar öðlaðist
matsveinaréttindi
frá Hótel- og veit-
ingaskóla Islands
og stundaði nám við
Félagsmálaskóla al-
þýðu í Olfusborg-
um. Heiðar stundaði
verslunar- og verkamannastörf á
unglingsárum, var lengi til sjós
sem matsveinn á togurum og
bátum. Hann vann síðar við
verkstjórn, brytastörf og hótel-
rekstur. Síðustu ár starfaði
Heiðar hjá Súðavíkurhreppi og
við byggingarvinnu. Heiðar vann
mikið að félagsmálum og sveit-
arstjórnarmálum frá unga aldri.
Utför Heiðars fer fram frá
Bústaðakirkju á morgun, mánu-
daginn 6. mars, og hefst athöfnin
klukkan 15.
Hversu oft hef ég ekki setið og
lesið minningargeinarnar í Moggan-
um og hugsað að það er eins og allir
séu fullkomnir? KaldRæðni? Jú,
kannski, en þegar maður stendur í
þeim sporum að þurfa að kveðja ein-
hvern sem er manni kær þá er eins
og gallar viðkomandi gufi upp. Jú,
jú, við vorum nú ekki alltaf sam-
mála, ja, nánast aldrei. Og oft fórstu
svolítið í taugarnar á mér, sjálfsagt
jafnoft og ég á þér. Sagt er að maður
geti valið sér vini og maka en fjöl-
skylduna siturðu uppi með, ekki
satt? Ekki velur maður sér tengda-
pabba. Ja, allavegaekki ég. Hann
fylgdi bara með syninum. En mikið
var ég nú heppin með minn. Alveg
frá fyrstu kynnum tókstu mér vel,
þó svo að fyrstu mánuðina hafir þú
gert það að gamni þínu að þykjast
ekki muna hvað ég héti. Þú varst
þeim hæfileika gæddur að vita alltaf
hvernig best væri að stríða mér og
ná mér upp á háa c-ið. Hæfileiki sem
móðurbræður mínir hefðu borgað
mikið fyrir. Við hvern á ég nú að
þræta? Hvern á ég að hringja í um
miðja nótt þegar tölvan er ónýt og
gerir ekki það sem henni er sagt að
gera? Hver annar hefur þolinmæði í
mig og tölvuna?
Manstu þegar Táta flutti að heim-
an? Eg hef aldrei áður heyrt um að
hundar flytji að heiman. M sagðir
að ég væri bara svo leiðinleg að hún
vildi miklu frekar vera hjá þér. Mik-
ið rétt, hún vildi frekar vera hjá þér
en þetta með að ég sé svo leiðinleg
ræðum við betur í góðu tómi seinna.
Eða þegar við Albert komum með
Maríu Kristínu heim í fyrsta skiptið.
M varst eins og hani á staur, að
rifna úr monti. Þetta var þín afa-
stelpa. Auðvitað þurfti að kynna þær
fyrir hvor annarri, Maríu Kristínu
og Tátu, þrátt fyrir mikil mótmæli
okkar Maju. „Þú vilt þó ekki að
hundurinn verði hræddur við stelp-
una, er það nokkuð? voru rökin sem
þú notaðir. Eða þegar við þrættum
um það heilt sumar hvort það ætti að
vera mön í garðinum okkar AJberts.
Hver heldur þú að setji langa mold-
arhrúgu í miðjan garð hjá sér?
Hvernig endaði það? Jú, með mön í
garðinum og veistu hvað? Hún
bjargaði alveg lóðinni eins og þú
varst búinn að segja.
Eg veit ekki hversu mörg svona
dæmi ég gæti rifjað upp. En flest ef
ekki öll enda eins, þú hafðir rétt fyr-
ir þér þó svo að ég hafi aldei viður-
kennt það. Hver á nú að leiðrétta öll
mistökin sem ég á eftir að gera í
uppeldinu á prinsessunni? Hver á að
passa að hún verði ekki „frek“ eins
og mamman? Þú ætlaðir að sjá um
það. Svo mikið er víst að þín verður
sárt saknað, elsku tengdapabbi, eða
tilvonandi tengdapabbi eins og þú
sagðir alltaf. Hvíl í friði.
Þín
Guðný Hanna Jónsdóttir.
Ó minning, minning.
Líkt og ómur fjarlægra söngva,
líkt og ilmur deyjandi blóma
berast orð þín að hlustandi
eyrum mínum.
Einsoglifandiveryr
birtast litir og hljómar
hinna liðnu daga,
sem hurfu sinn dularfulla veg
út í dimmbláan fjarskann
og komu aldrei aftur.
(Steinn Steinarr.)
Þessar ljóðlínur skáldsins koma í
hugann þegar sest er niður og lífs-
hlaup Heiðars Guðbrandssonar,
svila míns og frænda, er skoðað
enda var Steinn ávallt í uppáhaldi.
Hekla gamla var líka í uppáhaldi
enda höguðu örlögin því þannig að
það stóð yfir gos í fjallinu þegar
Heiðar fæddist og einnig þegar
hann dó. Líkt og fjallið var oft órói í
kring um Heiðar og aldrei nein
lognmolla. Það var sama hvað um
var rætt alltaf hafði hann skoðun á
því og kom með nýjan flöt á málum.
Það gerði hann yfirleitt á þann hátt
að það hlaut að vekja eftirtekt og
umræðu. Heiðar var ekki endilega
að þessu til að fá fólk til að skipta
um skoðun heldur til að skapa frek-
ari umræður og fá viðkomandi til að
horfa á málin frá fleiri sjónarhorn-
um. Þessi aðferð var ekki til þess
fallin að skapa vinsældir en varð
mörgum samferðamanninum holl
lexía.
Sveitarstjórnarmál og þeir mála-
flokkar sem tilheyra starfi sveitar-
stjórnarmans voru Heiðari mjög
hugleikin enda starfaði hann í sveit-
arstjórn Súðavíkur á annan áratug.
Gaman var t.d. að fá að fylgjast
með, þvert yfir landið, þeirri fram-
sæknu stefnu sem Súðvíkingar eru
með í fræðslumálum og uppbygg-
ingu skólamannvirkja. Heiðar hugs-
aði aldrei smátt og vildi veg byggð-
arlagsins sem mestan.
Heiðar kynnti sér öll mál vel og
var óragur við að spyrja og leita
ráða ekki síður en að veita ráð. Öll
upplýsingaöflun er auðveldari með
tilkomu internetsins og það nýtti
Heiðar sér til fulls hvort sem var
vegna starfsins eða til einkanota.
Heiðar var mjög pólitískur en skoð-
anir hans fóru ekki eftir flokkslín-
um. Málefni landsbyggðarinnar
voru honum mjög kær og víst að við
fráfall hans hafa Vestfirðingar
misst einn af sínum öflugustu tals-
mönnum.
Fjölskyldan var þeim Maju og
Heiðari mjög mikilvæg og gaman
var að fylgjast með hvað þau stóðu
vel að baki sonum sínum og hvöttu
þá til góðra verka. Ég veit að þessi
sterku fjölskyldubönd og litlu sona-
dæturnar eiga eftir að létta eftir-
lifendum komandi tíma.
Elsku Maja, synir, foreldrar og
aðrir vandamenn, megi algóður Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Ingibjörg Sigmundsdóttir.
Við höfum orðið þess áþreifan-
lega vör nú á fyrstu vikum seinasta
árs aldarinnar að það hafa ekki allir
ekið heilum vagni í hlað. Slysatíðnin
hefur verið óhugnanleg. Það virðist
hafa sannast allt of oft, að enginn
ræður sínum næturstað eða veit
hver næstur er.
Það er ekki heiglum hent að
skrifa minningargrein um Heiðar
svila minn, sem lést í vélsleðaslysi
mánudaginn 28. fyrra mánaðar, og
minnast hans á þann hátt að mann-
inum sé rétt lýst.
Heiðar var ljós yfiriitum með blá-
leit augu, hávaxinn og grannur,
beinn og óragur í framgöngu.
Að eðlisfari ætla ég að hann hafi
verið mannblendinn en þó einfari,
ófeiminn og ræðinn, skarpgreindur
og gerði athugasemdir þegar hon-
um þótti þess þurfa. Þessar athuga-
semdir, þótt margar hverjar rétt-
mætar væru, þoldu ekki allir og
tóku óstinnt upp.
Heiðar var víða heima og vissi yf-
irleitt deili bæði á mönnum og má-
lefnum. Minnugur og varð ekki svo
auðveldlega rekinn á gat og síst með
hluti og málefni er vörðuðu sveitar-
stjórnamál. I þeim málaflokki var
hann vel heima. Ætla ég að margir
þeir sem um þau mál fjalla mættu
taka hann sér til fyrirmyndar hvað
þá vitneskju varðar.
Heiðar skipti engu þó að um hann
blési. Hann var ekki maður logn-
mollunnar. Hann var baráttumaður
og lét ekki hlut sinn átakalaust.
Hann hafði skoðanir bæði á mönn-
um og málefnum. Hann fór ekkert
dult með þær skoðanir sínar en þær
féllu ekki ætíð öðrum í geð og sköp-
uðu honum óvinsældir. Þar af leiddi
að oft var að honum vegið og á
stundum óvægið og jafnvel ómak-
lega. Hann barðist fyrir hag fólks-
ins í hinum dreifðu byggðum. Oft
taldi hann að gengið væri á rétt
þess. Hann naut þar ekki sannmæl-
is og var látinn gjalda baráttu sinn-
ar.
Því verður ekki mótmælt að nátt-
úruhamfarirnar í Súðavík í byrjun
árs 1995, er snjóflóðið mannskæða
féll þar, settu mark sitt á Heiðar,
sem og fleiri er þar nærri komu.
Því miður báru viðkomandi ekki
gæfu til að verða samstiga og leysa
sín mál með öllu, og önnur er upp
komu í kjölfar Súðavíkurslyssins,
sem æskilegast hefði verið þannig
að sátt ríkti.
Hver verður orsök og afleiðing
þess að örlagakeðjan hefur nú styst
um einn hlekk?
Heiðar barðist ötullega fyrir upp-
byggingu nýrrar Súðavíkur og
færslu byggðarinnar í land Eyrar-
dals og var umhugað að vel tækist
til. Þrátt fyrir það auðnaðist honum
ekki eigin uppbygging þar.
Heiðar stóð ekki óstuddur í gegn-
um árin. Við hlið hans stóð María
kona hans og synir. Hún var traust
og hallaðist lítt við áföll sem oft voru
ósanngjörn, að mínu mati. Hygg ég
að þar hafi stundum sannast mál-
tækið: Heggur sá er hlífa skyldi.
Kona mín Guðrún og María eru
tvíburasystur og nokkuð samrýnd-
ar. Við Heiðar vorum ekki ætíð sam-
mála. Við virtum sjónarmið hins,
báðir þráir, en skildum ætíð sáttir.
Þau hjón voru góð heim að sækja,
gestrisin, óþvinguð og heimilisleg
og stofublómin báru þess vitni.
María er mikil húsmóðir og rösk til
allra verka, úti sem inni. Heiðar var
einnig liðtækur í öllum heimilis-
störfum, þegar hann vildi það við
hafa, enda matsveinn og kokkur til
margra ára bæði til sjós og lands.
Síðla sumars er leið heimsótti ég
Heiðar. í þeirri ferð fór Heiðar með
mig og konur okkar í heimsókn til
Gunnlaugs á Hvilft í Onundarfirði,
eftir að hann hafði rætt við Gunn-
laug í síma og boðað komu okkar.
Gunnlaug hafði ég ekki hitt áður að
máli. Heyrilega var það fróður og
gagnmerkur maður sem á móti okk-
ur tók og bauð í bæ sinn. Þar kom
málum að Gunnlaugur hafði yfir
grafskrift er hann kvað vera á leg-
steini, frá miðri síðustu öld, í kirkju-
garðinum að Ögri við Isafjarðar-