Morgunblaðið - 05.03.2000, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 5. MARS 2000 39
---------------------r
Holtsgatan var miðstöð stórfjöl-
skyldunnar, enda var hún mjög
vinamörg og laðaðist fólk að henni.
Hún var mikill mannþekkjari og
trúuð kona og gat lesið framtíð fólks
á undraskíran hátt. Svo að fólk sótt-
ist mjög eftir þessari þjónustu henn-
ar.
Nú að leiðarlokum vil ég fá að
þakka þér, Fanný mín, alla þá
hjartahlýju og gæsku sem þú sýndir
mér öll árin svo aldrei bar skugga á.
Við munum gleðskapinn á gamlár-
skvöldum og allar hangikjötsveisl-
umar á afmælinu þínu og þegar öll
börnin og barnabörnin þín komu
saman í matarboðin góðu enda
varstu listakokkur, Fanný mín.
Dætur okkar Sólveigar, Bryndís,
Svandís og Valdís, þakka þér allar
samverustundirnar og það veit ég að
Hjördís okkar gerir sjálf þegar hún
tekur á móti ömmu sinni opnum
örmum.
Far þú i friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Jón.
Elsku Fanný amma. Nú er komið
að hinstu kveðjustund. Góðar minn-
ingar hrannast upp. Pú varst svo
sannarlega skemmtileg amma og
sérstökum persónuleika þínum
munum við aldrei gleyma. Lífsbar-
átta þín var ekki alltaf auðveld en þú
skilaðir þínu með miklum sóma.
Ljúfar minningar um þig munum
við varðveita innra með okkur og
rifja upp þegar við á. Við kveðjum
þig með söknuði, elsku amma, og
biðjum Guð að varðveita þig. Bless-
uð sé minning þín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Bjami, Helgi, Linda
og Sólveig og makar
og fjölskyldur.
Elsku besta amma mín. Ég hef
oft kviðið fyrir þessum degi. Ég von-
aði að það yrði lengra í hann. Síð-
asta daginn sem þú varst á lífi kom
ég í heimsókn. Það var friður yfir
þér. Ég færði mig nær þér, strauk á
þér mjúku hendurnar og talaði við
þig. Þegar ég þurfti að fara kvaddir
þú mig allt öðruvísi en vanalega og
mér leið svo undarlega á eftir. Þeg-
ar ég hugsa um þetta núna skynja
ég að þú vissir að komið var að leið-
arlokum. Ég sit hér eftir og sakna
þín mikið. Þú varst mér svo mikils
virði. Nýfædd flutti ég heim til þín
með móður minni. Þú ólst mig hálfp-
artinn upp og næstum allt var leyfi-
legt. Við vorum góðar saman en
báðar þrjóskar. Stundum kom upp
ágreiningur en hann leystist ávallt
fljótt. Þú hafðir alltaf tíma fyrir mig,
jafnvel þegar þú varst sem veikust.
Þú studdir mig ætíð ef eitthvað bját-
aði á. Þegar þú sást mig og Jökul
Ágúst, son minn, saman brostir þú
og þá hlýnaði mér um hjartarætur.
Elsku amma mín. Þú hefur kennt
mér svo margt um lífið og tilveruna.
Ég og Jökull Ágúst eigum eftir að
sakna þín og biðjum Guð að varð-
veita þig. Hafðu þökk fyrir allt.
Þín
Hanna Berglind
og Jökull Ágiíst.
Langamma Fanný var ein af
bestu manneskjunum mínum. Hún
var líka skemmtileg og það var gam-
an heima hjá henni. Langamma var
góð og ég sakna hennar. Mig langar
að biðja langömmu að passa Hjör-
dísi, ömmu og öll litlu dýrin sem dóu
og líka þá sem koma næstir til
himna. Langamma var svo fín og
hún átti svo fallegt heimili. Jón Atli
bróðir minn fékk ekki að kynnast
henni mikið en ég ætla að segja hon-
um frá henni. Guð á að passa lang-
ömmu mína vel og vandlega.
Hildur og Jón Atli.
+ Morris Garfield
Sleight var fædd-
ur 31. desember 1927
í Rochester, New
York, í Bandaríkjun-
um. Hann lést í
Reykjavík 27. febr-
úar 2000. Foreldrar
hans voru Morris G.
Sleight eldri, trygg-
ingafulltrúi, og kona
hans, Hermina, fædd
Bladegroen, af hol-
lenskum ættum.
Hann var einkasonur
foreldra sinna, en
systir hans, sam-
feðra, er Sybil Sleight Hernandez
Jones, búsett í Bandaríkjunum.
Morris Garfield Sleight (Gary)
kvæntist Bergljótu Garðarsdóttur
15. janúar 1952. Hún er dóttir
Garðars Þorsteinssonar, fiskiðn-
fræðings og stórkaupmanns, og
Þórunnar Sigurðardóttur, ljós-
móður, frá Fiskilæk. Börn þeirra
Bergljótar og Garys eru Þórunn
Patricia Sleight, kennari í Reykja-
Mágur minn og vinur, Morris
Garfield Sleight, var bandarískur
ríkisborgari, fæddur 31. desember
1927 í Rochester í New York ríki í
Bandaríkjunum. Hann lést á
krabbameinsdeild Landspítalans í
Reykjavík 27. febrúar 2000.
Morris Garfield var venjulega
kallaður Gary, en átti það til að ís-
lenska nafnið og kallaðist þá Már.
Gary og systir mín Bergljót voru
gefin saman af séra Jóni Thorar-
ensen í kór Hallgrímskirkju 15.
janúar 1952. Þau kynntust þegar
bæði stunduðu nám við Háskólann í
Syracuse, N.Y. Lengi minntumst
við þess ævintýris er Gary dreif sig
á eftir konuefninu til íslands í
svartasta skammdegi og vályndum
veðrum, að ganga í hjónaband við
aðstæður sem voru honum á marg-
an hátt framandi, landið, veðráttan
vík, f. 31. júlí 1954,
og Peter Garfield
Sleight, markaðs-
fræðingur í Wash-
ington, D.C., f. 3.
apríl 1957. Þórunn
giftist Birni Magnús-
syni 27. júlí 1980,
þau skildu, sonur
þeirra er Magnús
Már, f. 31. maí 1985.
Peter kvæntist Ei-
leen Wozny 16. júní
1984 og eiga þau
einn son, Eric, f. 15.
júní 1985.
Gary var mestan
hluta ævi sinnar foringi í flugher
Bandaríkjanna. Auk þess lauk
hann háskólaprófum í sagnfræði,
rússnesku og kennslufræðum og
starfaði sem kennari í viðskipta-
fræðum um árabil eftir að hann
lauk störfum hjá hernum og þar
til hann fluttist til íslands árið
1984.
Utfor Garys var gerð frá Foss-
vogskirkju 3. mars.
og þjóðhættir, ekki síst mataræði
og drykkjusiðir. Hann sýndi þegar
hvern mann hann hafði að geyma,
hugaður og knár útivistarmaður,
kurteis samkvæmismaður og nota-
legur, og umfram allt heiðarlegur,
velviljaður og hreinskiptinn.
Næstu áratugi bjuggu þau Berg-
Ijót víðs vegar um Bandaríkin þar
sem Gary starfaði í flughernum,
oftast nokkur ár á hverjum stað,
meðal annars í Texas, Colorado, Al-
aska, Utah, Wisconsin og loks í höf-
uðborginni Washington. Eitt ár var
hann í Vietnam en fjölskyldan
heima á íslandi og nokkur ár voru
þau búsett í Þýskalandi. Hjóna-
bandið var farsælt, þótt bæði væru
skapmikil og ákveðin í skoðunum.
Mágur minn var alinn upp í ka-
þólskri trú og við kirkjusöng. Barn-
ungur söng hann í kirkjukórum og
hafði jafnan mikið yndi af söng og
sígildri tónlist. Á efri árum, eftir að
hann settist að hérlendis, hóf hann
aftur að syngja í kirkjukór og rita
nótur til notkunar við söng og var
fram undir það síðasta virkur félagi
í Samkór Kópavogs og kór Ás-
kirkju í Reykjavík.
Gary var leitandi sál, forvitinn
um hagi fólks og framandi lönd og
hafði mikið yndi af tungumálum og
bókmenntum. Gestrisni og hjálp-
semi var honum í blóð borin og
nutu þess margir, bæði fjölskylda
og vandalausir. Eftir að þau hjónin
fluttust búferlum til íslands árið
1984 hóf Gary íslenskunám og náði
um síðir góðum tökum á málinu.
Matargerð var Gary mikið áhuga-
mál og þar gekk hann fram af ná-
kvæmni og snilld. Hann stundaði
einnig margvíslegar íþróttir af al-
úð, skíðamennsku, skokk, sund og
golf og missti aldrei af tækifæri til
þess að njóta útiveru. Víðáttur og
veðrabrigði íslands áttu hug og
hjarta þessa góða drengs.
Arnþór Garðarsson.
Tíminn líður trúðu mér,
taktu maður vara á þér.
Heimurinn er sem hála gler,
hugsaðu um hvað á eftir fer.
Með þessum ljóðlínum hófust
vortónleikar Samkórs Kópavogs sl.
laugardag 26. febrúar. Tíminn er
svo undarlegur. I senn gjöfull en þó
svo krefjandi. Rekandi á eftir og í
raun afmarkandi allt sem við menn-
irnir gerum. Þótt tímaeiningin, sem
slík, sé mannanna verk er það tím-
inn sjálfur, sem setur allar skorð-
urnar.
I hinni helgu bók segir einhvers
staðar, að allt hafi sinn tíma.
Því verður mér svo tíðrætt um
tímann, að þetta sama laugardags-
kvöld tæmdist stundaglasið hans
Garys, vinar okkar úr Samkórnum í
Kópavogi. Hann hét fullu nafni
Morris Garfield Sleight, var af
bandarísku bergi brotinn, kvæntur
henni Bergljótu Garðarsdóttur
Sleight og átti með henni börn og
bú.
Það er alkunna að blandaðir kór-
ar líða oftar en ekki vegna vöntunar
á karlaröddum. Þótt slíkar gersem-
ar sé víða að finna fást þær ekki til
starfa.
En við í Samkór Kópavogs fenjt-
um eina slíka gersemi til okkar fyr-
ir um fjórum árum.Við fengum
nefnilega hann Gary. Ákaflega góð-
ur söngmaður, hafði vítt raddsvið,
bjarta rödd, var lagviss og las nót-
ur. Hann var því leiðandi í sinni
rödd, okkur hinum fyrirmynd og
hvatning. Hann hefði sjálfsagt get-
að sungið tenór, þótt elstur væri, en
bassinn hlaut hnossið. En hann
söng ekki bara. Hann setti upp fyr-
ir okkur í kórnum nótur í tölvunni
sinni og færði okkur. Allar falleg-
ustu nóturnar okkar eru hans hand-
arverk. Þannig var hann fyrirmynd
að öllu leyti. Hvers getur einn
blandaður kór frekar óskað sér?
Hann og Bergljót tóku þátt í ferð
kórsins til Noregs, er haldið var
upp á 1000 ára afmæli Þrándheims
fyrir þremur árum. Frá þeirri ferð
geymum við ljúfar minningar.
Hann Gary var vel meðalmaður á
hæð, vel á sig kominn, fríður maður
og spengilegur. Hann hafði þjónað
sínu föðurlandi sem hermaður til
fjölda ára, hygg ég, farið víða og
haft mannaforráð. Mér segir svo
hugur, að þar hafi allt verið upp á
punkt og prik. Hann var afar áreið-
anlegur og mikið prúðmenni.
Um allnokkurn tíma hafði hann
glímt erfiða glímu. Nánast fram 4
síðasta dag tók hann þátt í kórstar-
finu. Hann bognaði eiginlega aldrei
hetjan. Stundaglasið var allt í einu
tæmt.
Á vorin koma til okkar söngfugl-
arnir og gleðja okkur óendanlega
stutt sumarið. Fljúga svo upp í him-
ininn aftur, þaðan sem þeir komu.
Nú er þessi söngfugl, sem tyllti nið-
ur fæti um stund í kórnum okkar,
floginn burtu. Gary sagði mér í vet-
ur snemma, að hann væri trúaður.
Því veit ég nú hvar hann syngur.
Við þökkum allan sönginn, alla
hjálpina' við nótnaskrif og sam-
fylgdina. Allar bestu óskirnar okk-
ar sendum við Bergljótu og fjöl-
skyldunni.
F.h. Samkórs Kópavogs,
Ketill Högnason.
MORRIS
GARFIELD SLEIGHT
GUÐLEIF
JÖR UNDARDÓTTIR
+ Guðlaug Jörundardóttir
fæddist í Reykjavík 21. desem-
ber 1916. Hún lést í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 27. febrúar síðastlið-
inn og fór útför hennar fram frá
Fríkirkjunni 3. mars.
Það er hverjum einstaklingi hollt
að fá að starfa og kynnast þeim
sem reyndari og eldri eru. Ég er
einn af þeim sem áttu kost á þvi.
Byrjaði ungur aðeins ellefu ára að
stai'fa á sumrin hjá Skipaútgerð
ríkisins sem sendill. Og sumrin
urðu fleiri en eitt. Þar hitti ég ein-
mitt margan reyndan starfsmann-
inn fyrir og þar á meðal hana Guð-
leifu Jörundardóttur sem við
kveðjum í dag með söknuði.
Ég komst fljótt að því að hún
Leifa var skelegg kona. En það
hræddi mig nú ekki, heldur lærði
maður að best væri að vera trúr
sinni sannfæringu. Þannig var
Leifa og duldist það engum.
Ég var heppinn að kynnast Leifu
og tókst með okkur mikill vinskap-
LEO GARÐAR
INGÓLFSSON
+ Leó Garðar Ingólfsson fædd-
ist í Reykjavík 19. nóvember
1933. Hann lést á heimili dóttur
sinnar 16. febrúar siðastliðinn og
fór útför hans fram frá Laugar-
neskirkju 3. mars.
Kæri Leó. Ég þakka þér innilega
fyrir þau ár sem ég fékk að umgang-
ast þig, þau voru lærdómsrík. Sem
barn þá og þú faðir Þóru og Guðrún-
ar, sem nánast ólust upp með okkur
systkinunum, man ég hversu gott
var að umgangast þig, hversu gott
var að spyrja þig spurninga. Takk
fyrir að fá að njóta vináttunnar á
þessum árum, hún er mér mikils
virði. Þú varst ástríkur faðir og nat-
inn við dætur þínar, þú leiðbeindir
þeim á svo eftirtektarverðan og
skynsaman máta. Það var ekki fyrr
en ég var orðin fullorðin sem ég átt-
aði mig á að engan þekki ég sem
hefur eins heilbrigðar tilfinningar
og skoðanir til bama og þú. Það kom
aftur í ljós þegar nafni þinn fæddist,
sem nú er orðinn átta ára, og ber
sterk merki þess að hafa fengið að
umgangast þig. Hvílíkur missir fyrir
nánustu ástvini var það fyrsta sem
kom upp í huga minn þegar ég frétti
um andlát þitt. Sú næring sem þú
hefur gefið Leó mun gagnast honum
alla ævi. Á dánardegi þínum sýndi
Leó mér leik sem þú hafðir kennt
honum. Leik sem byggðist á hugs-
un, vandvirkni og snilld. Þá fann ég
sömu rökhugsunina og snilldina í
honum og ég minnist frá þér.
Kæri Leó, megi guð varðveita þig
og gefa þér blessun sína.
Elsku Sidda, Þóra, Kristján,
Lára, Guðrún, Haukur, Leó, Guð-
rún Birna, Unnar Bragi, Eyja og
aðrir aðstandendur, guð styrki ykk-
ur í sorg ykkar.
Hrönn Þormóðsdóttir.
ur og var gaman að sitja við skrif-
borðið hennar og spjalla. Spjalla við
konu sem bar ómælda virðingu
jafnt fyrir ungum sem öldnum. All-
avega gaf hún sér góðan tíma að
tala við ellefu ára guttann þannig
að honum leið eins og fullorðnum
manni og þeim allra lífsreyndasta í
heimi.
Einnig fékk ég að kynnast þeirri
hlið á Guðleifu að börnin og bama-
bömin vora henni dýrmæt. Þau
kveðja hana með miklum söknuði
því nú er horfin þeim móðir og al-
vöra amma.
Kæri Ragnar og fjölskylda. Ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Megi minningin um góða konu lengi
lifa.
Gunnar Sverrisson.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
ADAm'RÆTI 4B« 101 Rl VKJAVÍK
Dftvíb Ingcv Ölafnv
Útfavavstj. I 'tfavavstj. utfaravstj.
LÍKKI STUVl NN USTO1 A
EYVINDAR ÁRNASONAR
Skilafrestur
minningar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í
sunnudagsblaði ef útför er á
mánudegi), er skilafrestur
sem hér segir: í sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein
að berast fyrir hádegi á föstu-
dag. í miðvikudags-, fimmtu-^
dags-, föstudags- og laugar-
dagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birting-
ardag. Berist grein eftir að
skilafrestur er útranninn eða
eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. »