Morgunblaðið - 25.05.2000, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 25: MAÍ 2000 ' 47
+ Sveinn Halldór
Sveinsson, skipa-
smiður fæddist á
Blómstui-völlum í
Neskaupstað 8. júlí
1932. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað 16. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Oddný
Ilalldórsdóttir frá
Heiðarseli á Héraði,
f. 5.9. 1892, d. 15.2.
1976, og Sveinn
Guðmundsson frá
Háu-Kotey í Meðal-
landi, f. 23.9. 1883, d. 10.10. 1932.
Systkini Sveins voru: Guðrún
Rósa Margrét, f. 27.10. 1909, d.
4.10. 1984; Guðmundur, f. 12.3.
1910, d. 27.11.1994; Guðbjörg
Halldóra, f. 5.2. 1916, d. 14.4.
1992; Þórarinn, f. 26.10. 1917, d.
25.7. 1996; Árni Halldór, f. 20.3.
1920, d. 22.4. 1920; Kristbjörg, f.
29.7.1922, d. 29.1. 2000. Uppeldis-
systir Sveins var Ingunn Stefáns-
dóttir, f. 10.12. 1941, dóttir Guð-
bjargar Halldóru.
Sveinn var í sambúð með Svönu
Bjarnadóttur frá Eskifirði og
Þriðjudaginn 16. maí síðastliðinn
lést á Sjúkrahúsinu í Neskaupstað
tengdafaðir minn Sveinn Halldór
Sveinsson skipasmiður. Sveinn var
yngstur sjö barna hjónanna Oddnýj-
ar Halldórsdóttur frá Heiðarseli á
Héraði og Sveins Guðmundssonar frá
Háu-Kotey í Meðallandi, fæddur í
Neskaupstað 8. júlí 1932. Sveinn vai-
aðeins nokkurra mánaða gamall þeg-
ar faðir hans dó og ólst hann því upp
með móður sinni og eldri systkinum á
Blómsturvöllum í Neskaupstað.
Það var ekki laust við að ég væri
svolítið smeykur þegai- ég kom í
fyrsta sinn heim til Guðrúnar og
Sveins og stóð frammi fyrir þessum
stóra og virðulega manni. En sá ótti
hvarf fljótt því Sveinn var algjört ljúf-
menni, stundum svolítið strangur á
svipinn, en þar var ekki allt sem sýnd-
ist því alltaf var stutt í brosið og
stríðnina. Eg varð snemma þeirrar
gæfú aðnjótandi að fá að kynnast
Sveini mjög náið. Þegar hann og Guð-
rún kona hans fréttu að ég ætlaði í
skóla suður til Reykjavíkur kom ekk-
ert annað til greina en við Lauga fær-
um í húsið þeirra í Hafnarfirði, en
þaðan hafði fjölskyldan flutt til Nes-
kaupstaðar. Og ekki nóg með það, því
sjálfur fór hann með mér á undan
Laugu og Guðrúnu dóttur okkar til að
koma mér inn í allt, benda mér á
þvert ég gæti leitað eftir aðstoð ef
með þyrfti og kynna mig fyrir ná-
grönnunum. Það var greinilegt að
honum var mjög anntum að vel færi
um okkur á Þúfubarði 1 en það var
húsið sem hann og Guðrún höfðu
byggt og búið í þar til þau fluttu til
Neskaupstaðar.
Eftir að námi mínu lauk fluttum við
Lauga til Hafnar í Hornafirði og
bjuggum þai- í nokkur ár og þar
stækkaði fjölskylda okkar þegar Sig-
urjón og Erla fæddust. Sveinn var
ekkert á móti því að við byggjum á
Höfn enda komu þau oft í heimsókn
til okkai- hann og Guðrún. En samt
talaði hann oft um það við mig að sér
fyndist við vera of langt í burtu frá
fólkinu okkar í Neskaupstað. Sveinn
var nefnilega mikill afi og maður sem
var annt um fólkið sitt og vildi hafa
það nálægt sér, geta komið í heim-
sókn, fengið sér kaffisopa, fengið
fréttir af börnum og bamabömum og
seinna bamabarnabömum. Það fór
því þannig að við Lauga byggðum
okkur hús í Neskaupstað og var yfir-
smiðurinn og aðaldriffjöðrin að sjálf-
sögðu Sveinn tengdafaðir minn. Hon-
um fannst ekki vera nokkurt mál að
byggja eitt hús enda hafði hann oft
gert það áður. Meðan á byggingunni
stóð kynntist ég Sveini hvað best.
Hann var alltaf tilbúinn að aðstoða
mig við hvað sem var og brast aldrei
þolinmæði við að útskýi’a fyrir „tón-
listarmanninum" hvemig hann ætti
að gera þetta og hitt og leysa úr öllum
cignuðust þau tvö
börn. Þau eru: 1)
Sveinn Bjarni, f. 7.3.
1951, lögreglumaður,
eiginkona hans er
Rannveig Jónsdóttir.
Börn þeirra eru
Svana, Anna Elísabet,
Oddný og Sara Bjarn-
veig. Þau eiga (jögur
barnabörn. 2) Laufey
Þóra, f. 11.1. 1955,
verslunarmaður, eig-
inmaður hennar er
Ríkharður Már Har-
aldsson, rafvirki.
Börn þeirra eru Stef-
án og Sæunn Svana.
31.mars 1955 kvæntist Sveinn
Guðrúnu Árnadóttur frá Reykja-
vík, f. 24.5. 1937 og eignuðust þau
fjögur börn. Þau eru: 1) Sigur-
laug, f. 17.10. 1957, sjúkraliði, eig-
inmaður hennar er Egill Jónsson
tónmenntakennari. Börn þeirra
eru Guðrún, Sigurjón og Erla.
Þau eiga eitt barnabarn. 2) Árni,
f. 18.4. 1960, d. 4.8. 1979. Unnusta
hans var Dóra Gerður Stefáns-
dóttir. Árni átti einn son, Ingvar
Stefán. 3) Oddur Þór, f. 14.6.1961,
stýrimaður. Hann var kvæntur
vanda enda kem ég til með að njóta
þeirrar leiðsagnar alla ævi.
Þó svo að Sveinn væri skipasmiður
og hefði mest yndi af að fást við báta,
vafðist ekki fyrir honum að byggja
húsið enda reis það bæði fljótt og vel
með hans hjálp, föður míns og fleiri
góðra manna.
Þegar Sveinn fluttist með fjöl-
skyldu sína frá Hafnarfírði til Nes-
kaupstaðar fór hann að vinna í Drátt-
arbrautinni, eða Slippnum eins og við
nefndum það venjulega. Þama hafði
hann sem ungur maður lært iðn sína
áður en hann fluttist suður og hafði
þá meðal annaiTa unnið þai' með afa
mínum sem einnig var bátasmiður.
Sveinn hafði alltaf sterkar taugar tii
Dráttarbrautai-innar og þeirra
mörgu ágætu samstarfsmanna og
vina sem unnu þar með honum. Ég
kom stundum til hans á skrifstofuna
eða kaffistofuna og var þar oft glatt á
hjalla og margai- skemmtilegar sögur
sagðar. Sveinn var mikill Norðfirð-
ingur enda ákváðu hann og Guðrún
snemma að flengjast í bænum og
byggðu sér hús á Nesgötu 27 sem þau
nefndu Prestbakka.
Nokkmm ámm síðar fór hann að
tala um að byggja sér sumarbústað
og var þá ekki farið langt, því bústað-
urinn var byggður í Seldalnum í landi
Skuggahlíðar, en þaðan sést vel yfir
sveitina, bæinn og fjörðinn, betra gat
það ekki orðið.
Síðustu ár vom erfið fyrir Svein.
Hann var mikill sjúklingur, mikið
lengur en við flest vissum um. Þurfti
hann að gangast undh' nokkrar erfið-
ar aðgerðir vegna veikinda sinna, en
aldrei man ég þó eftir að hafa heyrt
hann kvarta eða kveina yfir ástandi
sínu þó svo að oft hljóti hann að hafa
átt erfítt. Þyngsta áfall hans fyrir ut-
an að missa Ama son sinn ungan úr
erfiðum sjúkdómi held ég að hafi ver-
ið þegai' hann missti starf sitt á Báta-
stöðinni. Víst var hann orðinn veikm-
og ekki með heilsu til að sinna því
álagi sem fylgdi verkstjórastarfi því
sem hann gegndi. En ég veit að hægt
hefði verið að standa öðmvísi að mál-
um, því nógu mikið áfali er fyrir flesta
að missa heilsuna þótt ekki fari vinn-
an og félagsskapurinn sem henni
fylgir um leið. Þetta virkar oft á við-
komandi sem algjör höfnun og vill þá
oft fara svo að fólk einangrast og ekki
er það til bóta í erfiðum veikindum.
Fyrir tveimur ámm fómm við sam-
an í skemmtilega ferð til Færeyja.
Mörgum þótti sjálfsagt nóg um að
Sveinn færi þessa ferð, en þarna var
hann í „essinu“ sínu og skemmti sér
vel með konu sinni og öðram ferðafé-
lögum. Fyrir utan sólarlandaferðim-
ar með Guðrúnu konu sinni fannst
honum Færeyjaferðin sérlega
skemmtileg og talaði oft um að fara
aðra ferð.
En nú er Sveinn farinn í sína hinstu
Krístínu Níelsen. Börn þeirra eru
Súsanná, Árni og Oddný Halldóra.
Áður átti Oddur einn son, Svein
Halldór. 4) Ásrún Björg, f. 25.10.
1962, sjúkraliði. Eiginmaður
hennar er Guðmundur Helgi Sig-
fússon, byggingartæknifræðing-
ur. Börn þeirra eru Kristín Ella,
Sigfús Ólafur og Sveinn Gunnar.
Sveinn Halldór lauk sveinsprófi
í skipasmíði frá Iðnskólanum í
Neskaupstað í desember 1951.
Hann vann að loknu námi í báta-
smíðastöð Dráttarbrautarinnar
hf. í Neskaupstað þar til hann
flutti til Hafnarfjarðar 1953. Þar
vann hann í slippnum í Reykjavík
og hjá skipasmíðastöðinni Dröfn í
Hafnarfirði. Hann stofnaði ásamt
Hjalta Auðunssyni bátastöðina
Báruna í Hafnarfirði og starfaði
þar í nokkur ár. Hann var einnig
yfirdyravörður á Hótel Sögu til
margra ára.
Sveinn flutti aftur austur til
Neskaupstaðar 1971. Hann var yf-
irverkstjóri í bátastöð Dráttar-
brautarinnar hf. frá 1971 til 1996
en lét þá af störfum sökum heilsu-
brests. Undir stjórn Sveins voru
smíðaðir nokkrir þilfarsbátar hjá
Dráttarbrautinni og teiknaði
Sveinn flesta þeirra. Einnig hafði
hann teiknað og smiðað báta þeg-
ar hann var í Hafnarfírði.
Utför Sveins Iialldórs fer fram
frá Norðfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
ferð. Hann lést á Sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað þriðjudaginn 16. maí eftir
erfið veikindi.
Sveinn verður jarðsunginn frá
Norðfjarðarkirkju í dag, fimmtudag
25. maí, kl. 14.
Kæri Sveinn. Ég minnist þín með
eftirsjá og þakklæti, þakklæti fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig og fjöl-
skyldu mína. Þó svo að erfitt sé að
kveðja þá er þó huggun að vita að nú
líður þér vel og við sem eftir emm
getum yljað okkur við allar góðu
minningarnai' um þig og vissuna um
að vel hefur verið tekið á móti þér.
Ég votta eiginkonu og fjölskyldu
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Egill Jónsson.
Elsku Sveinn afi.
Nú veit ég að þú ert kominn til
englanna og líður vel hjá Guði og hon-
umÁrna.
Ég sakna þín mikið. Manstu hvað
það var gaman að fara í bíltúr með
Gunnömmu, horfa á sjónvarpið og
tala saman um báta og bfla og allt.
Bless bless,
Sveinn Gunnar.
Elsku frændi og mágur. Nú ert þú
farinn frá okkur og laus frá þessu
veikindastríði sem þú fórst í gegnum
með æðruleysi og Ijúfmennsku. Alltaf
var stutt í brosið þitt og glettnina þótt
þér liði illa, aldrei kvartaðir þú. Þú
reyndir alltaf að segja frá einhverju
skemmtilegu og rifja upp gamla tíma.
Við vitum að vel hefur verið tekið á
móti þér og biðjum góðanguð að leiða
þig í Ijósið.
Við minnumst þess þegar eigin-
maður minn og pabbi okkar lést, fyrir
þremur ámm, þá varst þú orðinn svo
veikur, en þú komst og kvaddir hann
bæði við idstulagninguna og jarðar-
förina. Við vissum hvað þetta var þér
erfitt, því þér þótti svo vænt um bróð-
ur þinn.
Margt mótlætið þurftir þú að fara í
gegnum í þessari jarðvist, en alltaf
stóðstu sem klettur, traustur og hlýr.
Við viijum þakka þér fyrir hvað þú
varst okkur alla tíð góður og umhug-
að um velferð okkar. Sérstaklega vilj-
um við þakka ykkur Gunnu hvað þið
hugsuðuð vel um Gullu okkar, tókuð
hana eins og eitt af ykkar börnum.
Enda er það íyrsta sem hún biður um
þegar hún kemur austur að fara til
Gunnu mömmu og Sveins, hún á eftir
að sakna þín eins og fleiri.
I veikindum þínum spurðh- þú allt-
af: „Hvað er að frétta af Gullu
minni?“ Það var svo mikil væntum-
þykja og umhyggja þegar þú sagðir
þetta.
Fegurðin býr í sálinni, þannig
varst þú.
Elsku Sveinn, okkur langar að
kveðja þig með þessum fáu orðum,
þau gætu verið svo miklu fleiri.
Eg sendi þér kæra kveðju
núkominerlífsinsnótt
Kg umvefji blessun og bænir,
égbið aðþúsofirrótt
Þó svíði sorg mitt hjarta.
Þásælteraðvitaafþvi
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þáauðnuaðhafaþighér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
oglýsirumókomnatíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Gunna, Sigurlaug, Oddur
Þór, Ásrún Björg, Laufey Þóra,
Bjami, fjölskyldur og aðrir aðstand-
endur. Þið hafið misst mikið en ljós
minninganna er skært.
Við vottum ykkur samúð. Guð veri
með ykkur og gefi ykkur styrk.
Hulda S. Bjarnadóttir,
Guðlaug, Sveinlaug,
Hallbjörg og fjölskyldur.
Sveinn, móðurbróðir minn, fæddist
8. júlí 1932 á Blómsturvöllum í Nes-
kaupstað og var hann því tæplega 68
ára þegar hann lést eftir erfið veik-
indi hinn 16. þessa mánaðar. Sveinn
var yngstur í systkinahópnum og að-
eins em þrír og hálfur mánuður síðan
Kristbjörg, næstyngst þeh-ra syst-
kina, var iögð til hinstu hvflu í Innri-
Njarðvíkurkirkju og fékk það mjög á
Svein að geta ekki fylgt henni til graf-
ar sökum veikinda.
Sveinn vai’ aðeins þriggja mánaða
þegar faðir hans lést og ólst hann því
upp með móður sinni og þeim syst-
kinum sem enn vom í móðurhúsum.
Þórarinn, sem lést fýrir fjómm ár-
um, axlaði ábyrgðina með móður
sinni og var hann bróður sínum sem
besti faðir. Á þessum ámm ríkti mik-
ið atvinnuleysi í Neskaupstað og
hafði unga fólkið vart slitið ferming-
arskónum þegar það fór að heiman í
atvinnuieit. Þannig var því einnig far-
ið með systkini Sveins. Elsta systirin,
Guðrún Rósa, fór kornung alla leið til
Kaupmannahafnar, giftist dönskum
manni og eignaðist þrjú börn. Hún
kom aldrei aftur til Islands. Guð-
mundur fór sem vinnumaður í Skrið-
dal og kynntist þar Pálínu Stefáns-
dóttur frá Mýram sem síðar varð
eiginkona hans og eignuðust þau
fjögur börn. Þau bjuggu mest alian
sinn búskap að Geirólfsstöðum. Þór-
arinn fór snemma að stunda sjóinn og
var á vertíðum á vetmm og á sfld á
sumrin þar til atvinna glæddist með
tilkomu síðutogaranna til Neskaup-
staðar, og var hann lengst á Agli
rauða. Hann kvæntist Huldu Bjarna-
dóttur frá Höfn í Hornafirði og eign-
uðust þau fjögur böm. Þórarinn
byggði sitt hús við gamla Blómstur-
vallahúsið og bjó hann þar alla tíð síð-
an með sinni fjölskyldu.
Guðbjörg Halldóra, móðir undir-
ritaðrar, fór kornung að heiman,
fyrst í vist og síðan í sfld á Siglufirði
og í Hrísey. Hún kynntist föðui’ mín-
um, Stefáni Nikulássyni í Vest-
mannaeyjum og bjuggu þau þar í
nokkur ár, eða meðan heilsa hennar
leyfði. Þeim varð tveggja barna auðið,
en bróðh' minn, Tryggvi, lést aðeins
nokkuri'a mánaða gamall. Fljótlega
fór að bera á þeim sjúkdómi sem síðar
leiddi til þess að móðir min mátti vist-
ast á geðsjúkrahúsi. Sú vistun varði í
rúmlega aldarfjórðung. Ég var
þriggja ára þegar ég kom að Blómst-
urvöllum til ömmu og móðurbræðra
minna, þeirra Þórarins og Sveins og
var Sveinn mér ætíð sem eldri bróðir.
Kristbjörg fór ung suður með sjó og
kynntist eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Ragnari Guðmundssyni, í Innri-
Njarðvík þar sem þau bjuggu æ síð-
an. Þeim varð fimm bama auðið.
Tengslin á milli systkinanna vom alla
tíð mjög sterk og hlúðu þau vel að
móður sinni.
Þijú ömmusystkini mín bjuggu
með fjölskyldum sínum á Norðfirði.
Sigurður og Jósep bjuggu í Neskaup-
stað en Guðbjörg ásamt sinni stóra
fjölskyldu í Gerði á Suðurbæjum. All-
ar þessar fjölskyldur vom sem ein
stórfjölskylda. Innan þessa íjöl-
SVEINN HALLDOR
SVEINSSON
skylduramma, þar sem samhygð og
náungakærleikur vora öllum gildum
ofar, ólst Sveinn upp.
Að loknu hefðbundnu námi fór
Sveinn í Iðnskólann í Neskaupstað og
lauk sveinspróíi í skipasmíðum árúí-
1951. Um svipað leyti hóf hann sam-
búð með Svönu Bjamadóttur frá Ár-
bakka í Eskifirði og eignuðust þau
tvö böm. Sveinn og Svana slitu sam-
vistir eftir stutta sambúð. Sveinn
ílutti suður áriðl953 og vann lengst af
í Skipasmíðastöðinni Dröfn í Hafnar-
firði. Hann kvæntist eftirlifandi eigin-
konu sinni, Guðrúnu Árnadóttur, árið
1955 og reistu þau sér hús í Hafnar-
firði og bjuggu þar með bömin sín
fjögur þar til þau fluttu til Neskaup-
staðar 1971.
Ósérhlífnari og ötulli húsbyggjandi
en Sveinn er vandfundinn. Hann vaí
sístarfandi utan síns vinnutíma, sem
oft var þó býsna langur. Hann byggði
þrjú einbýlishús, eitt í Norðfirði áður
en hann flutti suður, eitt í Hafnarfirði
og það þriðja við Nesgötuna í Nes-
kaupstað þegar hann flutti þangað
aftur. Einnig hygg ég að hann hafi
verið liðtækur í húsbyggingum bama
sinna. Þegar Sveinn og Gunna bjuggu
í Hafnarfirði var mikill samgangur á
milli fjölskyldna okkar. Ailtaf var jafn
gott að heimsækja þau, bæði tvö ljúf-
mennskan uppmáluð og skopskynið
eins og það gerist best. Á þessum
tíma var farið að fjölga bæjarleyfum
móður minnar, sem dvaldist á
Kleppsspítalanum og vom það nokk-
ur heimili sem alltaf stóðu henni opin.
Heimili Sveins og Gunnu var eitt
þessara heimila. Fordómaleysi þessa
fólks, ásamt breyttum áherslum í
geðlækningum, álít ég að hafi stuðlað
að bata móður minnar, en smám sam-
an auðnaðist henni að komast út í lífið
á ný, vinna fyrir sér og sjá alfarið um
sig sjálf. Guðlaug, dóttir Þórarins og
Huldu, greindist með down syndr-
ome og var hún vistuð á Skálatúns-
heimilinu sjö ára gömul.
Hennar heimili hér syðra var hjá
Sveini og Gunnu. Þau ui’ðu einfald-
lega Gunna mamma og Sveinn pabbi:'
Þetta segir betur en margt annað
hvern mann Sveinn hafði að geyma
og vitaskuld hefði ekki verið hægt að
hlúa svo vel að þeim sem minna máttu
sín í fjölskyldunni hefði lífsfömnaut-
ur hans ekki verið sú afbragðskona
sem hún er. Aldrei heyrði maður
styggðaryrði falla á milli þeiiTa hjóna
og einkenndist allt þeirra samlíf af
óeigingjömum kærleika og gleði yfir
því sem þeim féll í skaut.
Þegar fjölskyldan flutti tii Nes-
kaupstaðar gerðist Sveinn verkstjóri
í Bátasmíðastöð SVN og gegndi því
starfi til ársins 1996, en þá mátti hann
láta af störfum sökum heilsubrests.
Sjórinn hafði alla tíð heiilað Svein
eins og flesta þá sem alist hafa upp í
fjörðum landsins og kom það ekki á
óvart að hann valdi húsi sínu stað þar
sem útsýni var einstaklega fagurt yfir
allan fjörðinn. Alltaf hafði hann
sjónauka við höndina og fylgdist með
sldpum og bátum koma og fara. Sjálf-
ur eignaðist hann sína trillu og naut
þess að róa til fiskjar eða sigla suður á
bæi og líta inn í Hellisfjörð og Við-
fjörð. Sveinn var alla tíð mikill lestr-
arhestur og var Halldór Laxness
hans eftirlætisskáld.
Sveinn átti miklu bamaláni að
fagna en þar féll þó stór skuggi á þeg-
ar Ami, næstelstur barna hans og
Guðrúnar, veiktist snögglega af hvít-
blæði þegar hann var aðeins nítján
ára gamall og lést mánuði síðar. Þetta -
reiðarslag tók sinn toll, en með sam-
stilltu átaki tókst þeim hjónum á
undraverðan hátt að vinna sig saman
út úr sorginni og gleðjast yfu' því hve
lífið hafði samt verið þeim gjöfult.
Barnaböm Sveins em orðin sautján
og bamabamabörnin fimm. Sveinn
var afar ástríkur faðir og afi. Hann
umgekkst alla af sömu prúðmennsk-
unni, setti sig aldrei á háan hest, held-
ur nálgaðist fólk á þess eigin forsend-
um ogþroskastigi.
Þetta kunna böm og unglingar vel
að meta í fari fullorðinna og hefur
Sveinn ávallt verið mikill vinur barnÁ
sinna og barnabarna.
Ég og synii' mínir kveðjum ástkær-
an frænda með miklum söknuði og
þökkum honum samfyigdina. Gunnu,
bömunum og fjölskyldum þeima
vottum við okkar dýpstu samúð. Guð
blessi minningu Sveins.
Ingunn Stefánsdóttir. .