Morgunblaðið - 07.07.2000, Síða 28

28 FÖSTUDAGUR 7. JÚLÍ 2000
LISTIR
MORGUNBLADIÐ
Hvað eru
nokkrir
marblettir
milli vina?
Bassasöngvarinn Tómas Tómasson hefur
verið á ferð og flugi milli óperuhúsa í
Evrópu að undanförnu og segist njóta
flökkulífsins út í ystu æsar. Margrét Svein-
björnsdóttir komst að því að hann hefur
staðið í nautaati og hnífabardögum auk þess
að berjast við ofurvirkar bakteríur.
„NÝLIÐIÐ sýningarár held ég að ég
kalli einfaldlega nautaatsárið mitt. I
nóvember söng ég á sex sýningum á
„Carmen“ í Brussel og á þjóðhátíðar-
daginn söng ég svo í síðustu sýning-
unni af fimm í Köln, alltaf í hlutverki
nautabanans frá Granada og hef satt
best að segja haft mjög gaman af því.
Það var ekkert auðhlaupið að því að
takast á við Escamillo til að byrja
með en smátt og smátt hefur hlut-
verkið vaxið með mér og ég vaxið
með hlutverkinu," segir Tómas Tóm-
asson.
Hann segir það hafa verið sérstak-
lega skemmtilegt að taka þátt í upp-
færslunni í Brussel því þar var annar
íslendingur, Kolbeinn Jón Ketilsson,
í hlutverki Don José. „Það átti vel við
okkur að þurfa að berjast í hnífabar-
daga sem virtist frá sjónarhomi
áhorfenda feikna hættulegur en okk-
ur kom vel saman; við æfðum vel og
vandlega og allt fór vel á sýningun-
um. Nokkrir marblettir hér og þar
en hvað er það milli vina?“
Líður eins og ég hafí
aldrei farið að heiman
„Það er reyndar mikil blessun að
það eru orðnir þetta margir íslenskir
söngvarar sem syngja á alþjóðavett-
vangi því það gerist alltaf af og til að
við erum í sömu uppfærslum hér og
þar og maður getur heyrt frá fyrstu
hendi fréttir af vinum og félögum
bæði heima og í Evrópu. Kollegarnir
eru alltaf besta fólk en þegar ég vinn
með löndum hlýnar mér alltaf um
hjartaræturnar og líður eins og að
þrátt fyrir þetta veraldarflakk hafi
ég í rauninni aldrei farið að heiman,“
segir Tómas. Hann lærði söng hjá
Elísabetu Erlingsdóttur í Tónlistar-
skólanum í Reykjavík, lauk þaðan
prófi árið 1993 og næstu tvö árin
stundaði hann nám við óperudeild
Royal College of Music í Lundúnum.
Síðan hefur hann sungið víða í
Teikni-
myndir í
Slunkaríki
HALLGRÍMUR Helgason
opnar sýningu á teiknimynd-
um sínum í Slunkai'íki á Isa-
firði á morgun, laugardag, kl.
16. Þær sýna allar og fjalla um
hið vel tennta og tragíkómíska
hliðarsjálf listamannsins,
GRIM, og ber myndröðín
heitið: „More Tales of Grim“
(Enn fleiri Grimsævintýri).
Myndirnar eru tölvugrafík-
myndir, unnar á síðasta ári,
og eru allar til sölu.
Slunkaríki er opið fimmtu-
daga til sunnudaga kl. 16-18
og sýningunni lýkur sunnu-
daginn 23. júlí.
Evrópu. Hann var beðinn um að
segja undan og ofan af því sem hann
hefur verið að fást við á nýliðnu sýn-
ingarári.
Bakteríurnar vildu endilega
taka þátt í gamninu
„Fyrsta verkefnið á sýningarárinu
var í Köln þar sem ég fór með eitt af
hlutverkunum í óperunni „König
Kandaules" eftir Alexander Zeml-
insky. í íyrstu gerði ég mér nú ekki
alltof háar hugmyndir um verkið en
þegar kom að æfingum og allt fór að
smella saman verð ég að viðurkenna
að ég féll gjörsamlega íyrir því.
Þarna er á ferðinni hámagnað drama
og vel skrifuð tónlist sem ég vona
sannarlega að eigi eftir að njóta hylli
óperuunnenda í framtíðinni. í des-
ember var ég í Napólí að syngja hlut-
verk Orovesos í „Normu“ eftir Bell-
ini og það gekk alveg þokkalega en á
æfingatímabilinu fékk ég leiðinda-
sýkingu í hálsinn sem ég er með smá-
hléum búinn að vera að þvælast með
síðan. Undir jólaleytið fékk ég tíma-
bundið hlé frá ofurvirkum bakteríun-
um sem passaði vel því þá söng ég í
„Níundu sinfóníu“ Beethovens undir
stjórn Lorin Maazel og það var mikil
upplifun og skemmtileg. En sýking-
arskömmin sat fast við sinn keip eftir
það. Hún varð svo slæm í febrúar að
ég þurfti að aflýsa frumsýningu sem
ég átti að syngja á í Covent Garden.
Það var „La Bohéme“ og sem betur
fer lagaðist hálsinn smátt og smátt
svo ég söng restina af sýningunum
en engan veginn eins vel og ég hefði
viljað og mín eigin geta segir til um.
Svo tók við „Svefngengillinn" eftir
Bellini í Madríd og enn var bölvuð
sýkingin að plaga mig en þar gekk
allt stórslysalaust fyrir sig. Svo söng
ég í Carmen í Köln og þrátt fyrir all-
ar bakteríumar sem vildu endilega
taka þátt í gamninu tókust sýning-
arnar bara nokkuð vel. En nú er nóg
komið! Sumarið er framundan og ég
er harðákveðinn í að láta mér batna
og komast aftur til fullrar heilsu. Það
dregur svo mikið úr manni kraftana
að vera stöðugt að tyggja fúkkalyf að
maður þarf að taka sér tak og fylla
sig vel af vítamínum og öðrum nær-
ingarefnum til að geta tekist á við
þetta krefjandi starf,“ segir hann.
Alltaf gott að vera
boðið að koma aftur
Hvað skyldi svo vera spennandi á
döfinni? „Næsta sýningarár byrja ég
með Vlaamse Oper sem sýnir bæði í
Antvverpen og Gent. Þar tekst ég á
við mitt debút-hlutverk í annað sinn;
Sparafucile í „Rigoletto“ en ég söng
það með Islensku óperunni fyrst um
áramótin 1990-91. Þetta verður í
annað sinn sem ég syng fyrir
Vlaamse Oper því haustið 1998 var
ég þar í hlutverki Ferrandos í „II
Trovatore". Það er alltaf gott að vera
boðið að koma til að syngja við sama
hús oftar en einu sinni; maður veit þá
að hlutirnir ganga bærilega! Svo
Ljósmynd/Javier del Real
Tómas Tómasson í hlutverki Rodolfos greifa og Annick Massis sem Am-
ina í Svefngenglinum eftir Bellini í Madríd.
verð ég megnið af sýningarárinu í
Köln. Þar syng ég Fasolt í „Rínar-
gullinu“ og Laufakónginn í ,Ástum
til þriggja appelsína" eftir Prokofjeff
og þar eð sýningamar ganga allt
fram í lok maí geri ég ráð fyrir að
vera mestan part í Köln. í júní og júlí
verð ég síðan í Munchen. Þetta er í
fyrsta sinn sem mér er boðið að
syngja fyrir Bavarische Staatsoper
og ég er auðvitað spenntur og hlakka
mikið til. Þar syng ég í „Ritoro Ul-
isse in Patria“ eftir Monteverdi og
þar eð um er að ræða barokkóperu
verður hún sýnd í barokkleikhúsi
sem óperuhúsið hefur yfir að ráða.
En það minnkar ekki eftirvænting-
una fyrir mig; ég get varla beðið eftir
að debútera í Munchen. En svo ég
nefni eitthvað af verkefnunum sem
eru framundan þá er það Inquisitore
í „Don Carlos“ og Fasolt í Rínargull-
inu í Köln, Ferrando í II Trovatore í
Covent Garden og Raimondo í
„Lucia di Lammermoor“ í Chicago
Lyric Opera,“ segir Tómas. Nú um
helgina mun hann einnig syngja í
Níundu sinfóníu Beethovens á
þrennum tónleikum í Cagliari við
opnun útileikhúss frá fyrstu öld sem
er „arena“ í rómverskum stíl. Tón-
leikarnir verða í kvöld, laugardag og
á mánudag og sópransöngkonan er
hin bandaríska June Anderson.
Stjómandinn verður sá sami og þeg-
ar Tómas söng í Níundu sinfóníunni í
Napóh' á síðastliðnum vetri, Lorin
Maazel.
Það sem hræðir og heillar
Tómas er að síðustu spurður
hvemig honum líki sá lífsmáti að
vera sífellt á fleygiferð landa á milli á
vængjum söngsins. „Ég nýt þess út í
ystu æsar. Það á vel við mig að ferð-
ast milli landa og sjá nýja staði,
kynnast nýju fólki og komast í tæri
við nýja menningarstrauma. Það
gefst alltaf tími milli æfinga og sýn-
inga til að njóta þeirra borga sem
starfíð ber mann til; skoða söfn, fara
á tónleika, spássera um bæinn og
borða fjölbreyttan mat. Þetta er gott
líf og ég get ekki ímyndað mér að ég
fengi hálft eins mikið út úr því að
gera eitthvað annað en að vera óp-
erusöngvari. Auðvitað verður maður
að vinna hörðum höndum til að geta
gert betur og tekið framfömm því
það er ekki einfalt að samræma þær
kröfur sem em gerðar til söngvara í
dag; að syngja vel á sama tíma og
leikræn framsetning verður að vera
sannfærandi en það er á sama tíma
það sem hræðir mest og það sem
heillar mig mest.“
Steinþór
Marinó
sýnir í
Stöðlakoti
STEINÞÓR Marinó Gunnarsson
opnar málverkasýningu í Gallern
Stöðlakoti, Bókhlöðustíg 6, í dag,
laugardag, kl. 15. Myndröðina
nefnir listamaðurinn „í fjallaheim-
um“.
Steinþór Marinó er fæddur á fsa-
firði árið 1925. Meginuppistaða
verka hans er íslensk náttúra,
margbreytileiki hennar, samspil
forma og ljóss f misjöfnum veðra-
brigðum og árstíðum.
Steinþór Marinó hefur unnið við
leikmyndagerð og hönnun hjá ís-
lenska og norska sjónvarpinu,
NRK. Einnig hefur hann starfað
sem myndlistarmaður og haldið
margar einkasýningar og tekið þátt
Morgunblaðið/Porkell
Steinþór Marinó Gunnarsson
opnar sýningu á málverkum í
Stöðlakoti.
í samsýningum hér heima og er-
lendis. Verk eftir hann eru í eigu
Listasafns fslands, Kjarvalsstaða
og fleiri fyrirtækja og einstaklinga.
Sýningin er opin daglega kl. 14-
18 og stendur til sunnudagsins 23.
júlí.
Grafík-
sýning í
Is Kunst
BIRNA Matthíasdóttir og Jóhanna
Sveinsdóttir opna sýningu í Gallery
Is Kunst, Leirfallsgötu 6, Ósló, á
morgun, laugardag.
A sýningunni, sem ber yfirskrift-
ina Umskipti, verða ný gi-afikverk og
teikningar.
Birna og Jóhanna luku námi frá
grafíkdeild Myndlista- og handíða-
skóla íslands árið 1991. Birna stund-
aði síðan nám í Svíþjóð, Bretlandi og
Spáni en Jóhanna fór til New York
og vann í vinnustofum The art
students league. Eftir nám hafa þær
báðar unnið að list sinni og undan-
farið mest á verkstæði félagsins Is-
lensk grafík, Tryggvagötu 17.
Þær hafa tekið þátt í mörgum
samsýningum erlendis og hérlendis
og haldið nokkrar einkasýningar.
Sýningin stendur til 22. júM og er
opið virka daga kl. 11-18, laugar-
daga 11-16 og sunnudaga 13-16.
-----------------
Ásdís Gunn-
arsdóttir sýn-
ir í Ráðhúsinu
ÓÐURINN til lífsins er yfirskrift
annarrar einkasýningar Asdísar
Gunnarsdóttur, leikskólakennara og
myndlistarmanns, sem opnuð verður
í Ráðhúsi Reykjavíkur á morgun,
laugardag, kl. 15.
Asdís sótti nám í myndlist hjá í(
Herði Ágústssyni og í Myndlista- og
handíðaskólanum hjá Hring Jóhann- |
essyni. Veturinn 1997 dvaldi hún í |
Barcelona og sótti nám við Leonardo
Da Vinci listaskólann.
Sýningin stendur til 25. júlí.
-------------------
Nýjar bækur
• ZOÉGA-ættin á íslandi er eftir
Geir Agnar Zoega. í ritinu er niðja- fi
tal Jóhannesar Zoéga sem talinn er
ættfaðir Zoéga-ættarinnar hér á
landi og konu hans Ástríðar Jóns-
dóttur frá Nesi í Villingaholtshreppi.
Er þar að finna nöfn um 2.700 niðja
þeirra og myndir af stórum hluta
þeirra en alls eru í ritinu um sex þús-
und nöfn. Einnig er í ritinu stutt
æviágrip Jóhannesar og nokkurra
annarra af elstu kynslóð og gerð
grein fyrir uppruna Zoéga-
ættarinnar sem rekja má til Italíu
allt aftur til miðrar sextándu aldar.
Zoéga-ættin rekur uppruna sinn
til Matthiasar Zoéga sem mun hafa
fæðst í Róm um 1545 og sest síðan
að í námunda við Veróna á Ítalíu.
Þaðan flutti hann norður til Dan-
merkur og Þýskalands og settist
loks að í Slésvík ásamt konu sinni
Önnu Stampe. Frá þeim er kominn
mikill ættbogi en fólk af Zoéga-
ættinni er nú að finna víða í Evrópu, |j
einkum þó í Danmörku, Svíþjóð og
Þýskalandi.
Hin íslenska grein ættarinnar
rekur uppruna sinn til Jóhannesar
Zoéga sem kom hingað til lands árið
1787. Jóhannes hafði starfað við
verslun í Horsholm í Danmörku áð-
ur en hann kom til Islands og gerðist
tugtmeistari við tugthúsið í Reykja-
vík þar sem nú er Stjórnarráðshúsið
við Lækjartorg. Hann starfaði einn-
ig sem bakari og kaupmaður og lést |g
hér í hárri elli. Hann átti sex böm
með konu sinni og komust tvö þeirra jl
á legg; Jóhannes sem kallaður var
glerskeri og Magdalena.
Höfundurinn, Geir Agnar Zoéga,
fyrrverandi forstjóri ISAGA, hefur
lengi unnið að samantekt þessa rits.
Við aðdrætti varðandi uppiuna
ættarinnnar hefur hann verið í sam-
bandi við ættfræðinga í Danmörku
og Þýskalandi og leitað fanga á
skjalasöfnum hérlendis og erlendis.
Útgefandi er Mál og mynd.
Itarleg nafnaskrá fylgir rítinu
sem er 540 blaðsíður að lengd.