Morgunblaðið - 07.07.2000, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 7. JÚLÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐMUNDUR
BERGSSON
+ Guðmundur
Bergsson,
Hvammi í Ölfusi,
fæddist í Lundi í
Stíflu 2. júní 1915.
Hann iést á Ljós-
heimum á Selfossi
26. júní sfðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Hveragerð-
iskirkju 3. júlí.
Pað mun hafa verið
síðla vetrar árið 1953
að tveir hreppsnefnd-
armenn úr Ölfusi
gengu á fund þáver-
andi landbúnaðarráðherra vegna
auglýsingar um að ákveðin ríkis-
jörð væri laus til ábúðar. Ekki var
hér um að ræða neina kostajörð
heldur hálfgert rýrðarkot. Ungur
piltur úr sveitinni hafði hug á jörð-
inni, hann hafði þá þegar fastnað
sér lífsförunaut. Erindi á fund
landbúnaðarráðherra var að mæla
með piltinum sem væntanlegum
ábúanda. Skemmst er frá því að
segja að ráðherra sagðist vera
búinn að ráðstafa jörðinni. Ungur
bóndi sem nú byggi í Borgarfirði
væri búinn að fá ábúð
á jörðinni, þessi bóndi
var Guðmundur
Bergsson. Hann byggi
nú á jörðinni Hamri
við Borgarnes en nú
þyrfti hreppurinn að
fá jörðina vegna um-
svifa hreppsins. Hann
kvað Guðmund þenn-
an hafa mjög góð
meðmæli. Þannig
stæði á að fyrrverandi
skólastjóri í Reykholti
í Borgarfirði væri nú
orðinn háttsettur í
ráðuneytinu og hann
mælt fast með því að Guðmundur
þessi fengi jörðina. Hann hefði
verið nemandi hjá honum og verið
dagfarsprúður og góður nemandi.
Meðal annars þess vegna kvaðst
ráðherra hafa tekið þessa ákvörð-
un án frekari athugana.
Sú venja hafði lengi verið á að
þegar ríkisjörðum var ráðstafað
var haft samráð við viðkomandi
sveitarstjórn. I þessu tilfelli var
það ekki gert vegna hinna traustu
meðmæla sem væntanlegur bóndi
hafði. Vorið 1953 flytja hjónin
t
Eiginmaður minn,
ÖGMUNDUR JÓNSSON
járnsmíðameistari,
Eiðismýri 30,
lést miðvikudaginn 5. júli.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ingibjörg Sigurðardóttir.
t
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
UNNUR JÓNSDÓTTIR,
Höfðabrekku 10,
Húsavík,
verður jarðsungin frá Húsavíkurkirkju mánu-
daginn 10. júlí kl. 14.00.
Jónas Reynir Helgason,
Nanna Þórhalisdóttir,
Bjarki Jónasson.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MARÍA SÓLRÚN JÓHANNSDÓTTIR
Staðarvör 3,
Grindavík,
andaðist í Sjúkrahúsi Suðurnesja, Keflavík,
þriðjudaginn 4. júlí.
Útförin fer fram frá Grindavíkurkirkju þriðju-
daginn 11. júlí kl. 13.30.
Ingimar Magnússon
Vigdís Helgadóttir, Lárus Vilhjálmsson,
Jóhanna Helgadóttir, Heimir Þrastarson,
Árni Helgason, Jóhanna Lovísa Jóhannsdóttir,
Þormar Ingimarsson,
barnabörn og barnabamabarn.
>
t
Innilegar þakkir til allra þeirra mörgu sem sýndu
mér vináttu og samúð við fráfall elskulegs
eiginmanns míns,
GUÐNA ÁRNASONAR.
Sérstakar þakkar til kvenna í Safnaðarfélagi
Grafarvogskirkju og nágranna minna.
Guð þlessi ykkur.
Agnes Steinadóttir.
Guðmundur Bergsson og Þrúður
Sigurðardóttir í Ölfus, nágrannar
þeirra tóku þeim vel og hefur það
haldist til þessa dags. Þessi hjón
voru ekki auðug af veraldargæðum
fremur en bændur í þá daga, en
þau voru bjartsýn og trúðu á fram-
tíðina.
Guðmundur setti sér það
markmið að reisa býlið, rækta
landið og ryðja um urðir braut.
Guðmundur lét ekki sitja við
orðin tóm, hann hóf þegar umbæt-
ur á jörðinni, þar höfðu margir
reynt að búa en ekki tekist. Sá
orðrómur lá á að heyfengur væri
þar svo efnalítill að mjólkurpen-
ingur lifði þar ekki af veturinn.
Auðvitað var þeim hjónum sagt
þetta. En Guðmundur Bergsson
var bjartsýnn maður, hann var
þeirrar gæfu aðnjótandi að lifa sín
manndómsár í faðmi blómlegra
byggða. Guðmundur trúði á ís-
lensku moldina. Hann vissi að með
réttum aðferðum væri hættum
bægt frá og honum tókst það.
Hann endurræktaði túnin og beitti
þeirri tækni sem þá var til staðar.
Hann sýndi þá að hann væri með-
mælanna verður, sem hann fékk
frá Reykholti. Hann reyndist
sannur ræktunarmaður. Allar spár
um lélega eðliskosti jarðarinnar
urðu að engu, fyrst og fremst
vegna hæfni og hörkudugnaðar
húsbændanna. Guðmundur rækt-
aði ekki bara jörðina hann ræktaði
einnig búsmalann og hafði gott og
arðsamt bú. Á ótrúlega stuttum
tíma tókst Guðmundi og Þrúði að
koma býlinu í þokkalega stærð svo
að það var nú orðið þokkaleg bú-
jörð. Sannast þar hið forkveðna að
veldur sá er á heldur. Það sem
mesta athygli vekur að þessi hjón
ala þarna upp tíu börn og koma
þeim vel til manns og mennta.
Börn þeirra Hvammshjóna hafa
reynst sterkir einstaklingar og
komið sér sérstaklega vel.
Snemma í búskapartíð Guðmundar
og Þrúðar urðu þau veitendur og
þarafleiðandi traustir einstakling-
ar í sveitarfélaginu. Var til þess
tekið hvað gott væri að koma að
Hvammi, húsbændur tóku á móti
gestum með reisn og höfðings-
skap.
Ekki fór hjá því að svona sterkir
einstaklingar væru kvaddir til fé-
lagsmálastarfa í sveitinni. Guð-
mundur var lengi fulltrúi sveitar-
innar í MBF. Þrúður Sig-
urðardóttir tók einnig þátt í
félagsmálum, var lengi í forystu í
kvenfélaginu Bergþóru. Hún átti
einnig sæti í hreppsnefnd Ölfus-
hrepps og vakti snemma athygli
hvað hún var virk í flutningi góðra
mála. Minnist ég sérstaklega vega-
mála, hún vakti athygli í varfærni í
afgreiðslu stórmála. Síðari tíma
sveitastjórnarmenn gætu margt af
henni lært.
I öllum þeim framkvæmdum
sem Guðmundur hefur staðið fyrir
í Hvammi hefur hans kjarnakona
Þrúður stutt hann dyggilega. Guð-
mundur Bergsson lét sér ekki
nægja að byggja upp jörðina, hann
keypti land jarðarinnnar af ríkinu.
Nú hefur sonur hans tekið við
jörðinni og annar sonur hans býr
einnig í sveitinni. Þeir hafa þegar
sýnt að þeir líkjast foreldrunum og
eru dugnaðar- og myndarbændur.
Guðmundur var svo lánsamur að
njóta góðrar umönnunar góðrar
eiginkonu og barna sem öll sýndu
honum mikla umhyggju og ástúð í
erfiðum veikindum. Þar voru þau
að endurgjalda honum þá miklu
umönnun og ást sem hann hafði
ávallt sýnt þeim. Ég sendi Þrúði
og fjölskyldunni allri innilega sam-
úðarkveðju.
Engilbert Hannesson.
+ Ingibjörg Vil-
bertsdóttir
fæddist í Reykjavík
26. júlí 1953. Hún
varð bráðkvödd á
heimili sfnu í Kefla-
vík hinn 28. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Vilbert
Stefánsson, f. 10.8.
1920, d. 6.2. 1999,
og Kristín Erla
Stefánsddttir, f. 6.6.
1929, d. 26.11. 1999.
Börn þeirra eru
Stefán, Ólafur
Haukur og Guðríð-
ur. Einnig átti Ingibjörg fjögur
hálfsystkini samfeðra. Þau eru:
Birna, Hrafnhildur, Harpa og
Bjarki. Þá átti hún hálfbróður,
Jóhann Pétur sem ólst upp með
Sártervinarað sakna,
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna,
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húm skuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta.
Lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó falli frá.
Góðar minningar geyma.
Gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(höf.ók.)
Elsku Ingibjörg okkar, þá er lífs-
hlaupi þínu lokið. Það er sama í
hvaða mynd dauðinn kemur. Sökn-
uðurinn er sár, skarðið er stórt. En
huggunin felst í öllum samveru-
stundunum sem við áttum og þeirri
trú að við hittumst aftur á himnum.
Með þessu viljum við þakka þér
fyrir þær stundir sem við fengum
með þér.
Þegar við komum norður til ykk-
ar hjónanna var alltaf tekið ákaf-
lega vel á móti okkur og allt það
besta veitt og eigum við margar
góðar minningar frá þessum tíma.
Kynni okkar urðu þó aldrei betri
eða meiri fyrr en þú fluttir suður í
Keflavík til okkar, margar góðar
kvöldstundir erum við búin að eiga
saman hvort sem var yfir spilum
eða bara kaffisopa. Hæst bera þó
stundirnar sem við áttum saman í
hesthúsinu, samveran og hjálpin
þín var okkur mikils virði. Allir sem
þig þekktu vita að þú varst einstak-
ur dýravinur. Það leyndi sér ekki í
umgengni við hestana að þú náðir
einstöku sambandi við dýr og þar
réði gott hjartalag mestu.
Guð gefi börnum þínum styrk í
sorginni, blessi þau og varðveiti.
Við kveðjum þig með miklum
söknuði og trega. Elsku Ingibjörg,
Guð geymi þig og blessi.
Þín,
Guðríður Vilbertsdóttir,
Vilbert Gústafsson og
Linda Sigurbjörnsdóttir.
Mamma var besta mamma í
heimi. Það er erfitt fyrir mig að
kveðja þig. Þú varst alltaf til staðar
fyrir mig og Ingibjörgu. Ég veit að
hún elskaði okkur mikið, en ég lifði
alltaf í fortíðinni, ég leyfði ekki for-
tíðinni að gleymast. Hún bað mig að
minnast þess sem væri að gerast í
nútíðinni og reyna að gleyma for-
tíðinrii. Hún stóð við bakið á mér í
blíðu og stríðu.
Þegar mikið gekk á kom hún mér
þeim alsystkinum.
Ingibjörg giftist
Sigurði Elíssyni
hinn 29.7. 1973, og
slitu þau samvistum
árið 1992. Börn
þeirra eru: 1) Jó-
hann Ragnar, barn
hans er Arndís
Elva. 2) Hafdís Ósk,
maki Jakob, barn
hennar Sigurður
Örn. 3) Kolbrún
Sigurrós, barn
hennar Ingibjörg
Rannveig.
Ingibjörg vann
ýmis störf á lífsleiðinni en síð-
astliðin ár var hún öryrki.
Utfór Ingibjargar fer fram
frá Innri-Njarðvíkurkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
alltaf til bjargar. Hún var vön að
segja „þetta reddast“ og það gerði
það líka alltaf. En ég treysti líka á
að þú lifðir til eilífðar.
Þegar Hafdís talaði við pabba í
símann stóð ég á hleri við hurðina
og heyrði að það væri ekki allt með
felldu, ég heyrði að hún var að
gráta.
Þegar hún kom út úr herberginu
þá vissi ég að það varst þú sem
varst dáin, en ég trúði því ekki. Ég
vildi fara heim til þín, en ég mátti
það ekki. Eg bið þig að fyrirgefa
mér alit sem ég hef gert þér um æv-
ina. Þú varst styrkur minn og Ingi-
bjargar dótturdóttur þinnar. Hún
mun sakna þín mest af öllu í lífinu,
þú varst henni sem besta amma.
Ég gæti sagt margt um lífið þitt
en ég man sögurnar af þér sem þú
sagðir mér. Ég veit að þú vakir yfir
mér og passar að ég geri ekki neitt
af mér. Ég elska þig meira en allt
annað í heiminum.
Þín dóttir,
Kolbrún.
Ég veit eiginlega ekki hvernig ég
á að byrja. En það er mjög erfitt að
kveðja þig, elsku mamma.
Þegar pabbi hringdi og sagði mér
að þú værir dáin, þá trúði ég honum
ekki.
Ég hélt að ég hefði heyrt eitthvað
vitlaust í símanum en svo var víst
ekki, þú ert virkilega farin, langt
fyrir aldur fram, ekki nema 46 ára.
Énginn hefði átt von á þessu, þetta
var sem reiðarslag. En Drottinn er
stór og mikill og okkar eina hald og
traust og mesti og stærsti huggar-
inn sem við getum leitað til á stundu
sem þessari. Þó að við skiljum ekki
alltaf af hverju hlutirnir gerast eins
og þeir gerast þá er Drottinn alltaf
sá sami í gær og í dag og um aldir.
Ég er samt sem áður þakklát fyr-
ir þann tíma sem við áttum saman
síðustu vikurnar. Sérstaklega þá
nokkra daga sem ég kom í heim-
sókn og við systurnar og Gauja
systir þín spiluðum saman langt
fram á nótt og skemmtum okkur vel
og það var það sem þú elskaðir mest
af öllu að gera, það var að spila. Við
gátum hlegið og hlegið alla nóttina
á meðan við spiluðum.
Svo langar mig að þakka þér fyr-
ir allt sem þú gerðir fyrir okkur
Jakob, sem hélt mikið upp á þig og
þótti afskaplega vænt um þig. Ég
veit að Siggi, barnabarnið þitt, á
eftir að sakna þín afskaplega mikið.
Hann hafði svo gaman af því að fá
ömmu sína í heimsókn, eða þegar
við skruppum í heimsókn til þín til
Keflavíkur. Hann hafði mest gaman
af að fara í tölvuleik með þér, sér-
staklega Zeldu sem þið skilduð
bæði svo vel en ég botnaði ekkert í.
Elsku mamma, ég veit að þú ert
nú á góðum stað, þú ert á himnum
hjá Jesú og við eigum eftir að hitt-
ast aftur í eilífðinni. Ég gæti sagt
svo miklu, miklu meira en ég efast
um að ég fengi að birta allt svo að
ég kveð þig núna. Drottinn blessi
minningu þína. Ég elska þig.
Þín dóttir,
+
Eiginkona mín, dóttir, móðir og amma,
ANNA GUÐVARÐARDÓTTIR CARSWELL
lést 6. júlí á The Royal Marsden hospital í London.
Barrie Carswell,
Gyða Oddsdóttir,
börn og barnabörn.
INGIBJORG
VILBERTSDÓTTIR
Hafdís Ósk.