Morgunblaðið - 22.10.2000, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 22. OKTÓBER 2000 B 3
Morgunblaðið/Kristinn
hvítvínum Toskana. Flottur ilmur,
brjóstsykur, vottur af eik en uppi-
staðan þurr ávöxtur. Mjúkt og feitt
í munni, þykkt og glæsilegt matar-
vín. Einstaklega gott ítalskt hvítvín.
Það á einnig við um annað Tosk-
anavín á seðlinum, Isole e Olena
Chardonnay 1998. Sítrus og sæt
vanilla gjósa upp úr glasinu, ávöxt-
urinn er þykkur, eikin sömuleiðis
en aldrei fer þetta vín yfir strikið
heldur nær að halda fullkomnu
jafnvægi út í gegn. Suður af Tosk-
ana er svo að finna héraðið Úmbríu
og vínsvæðið Orvieto. Á listanum er
Orvieto Campogrande 1999 frá
Antinori, létt, ferskt og þægilegt
hvítvín frá þessum pottþétta fram-
leiðanda, sem klikkar ekki frekar
en fyrri daginn.
Loks eitt hvítvín frá suðurhluta
Italíu, Boromagno Gravina 1999 frá
Púglíu. Ferskt og þægilegt og fyrst
og fremst er það Ijúf blómaangan
sem einkennir ilm þess. Minnir á
sumar og heita daga.
Rauðvínin á vínlistanum eru aðal-
lega frá þremur héruðum, Veneto,
Toskana og Piedmont, enda eru
þetta þrjú virtustu rauðvínshéruð
Italíu.
Piedmont-vínin eru frá tveimur
af bestu framleiðendum héraðsins,
Vajra og Gaja, en sá síðarnefndi er
jafnframt einn þekktast framleið-
andi Ítalíu. Dolcetto d’Alba 1997 frá
Vajra hefur mikinn sætan blóma-
og kirsuberjaailm, bragðið þétt og
mikið. Barbera d’Alba er orðið
nokkruð þyngra, með dekkri ávexti,
ekki eins björtum, vínið orðið flókn-
ara og meira en svolítið hart. Bar-
olo 1995 loks heillandi vín sem gríp-
ur mann um leið, ungt en samt
aðgengilegt og mjúkt, þroskuð ber
og krydd í nefi og ekki laust við að
manni detti í hug rabarbarasulta.
Langt og þykkt í munni, hreinlega
ljúffengt.
Gaja Sito Moresco 1996 er vín
sem fyrst og fremst byggist á
Nebbiolo-þrúgunni (þeirri sömu og
notuð er í Barolo-vín) en með örlít-
illi viðbót af Merlot. Þetta er mjög
öflugt vín, hart og óárennilegt í
fyrstu en opnar sig ef maður gefur
því tíma í karöflu. Haustlauf og
lakkrís og jafnvel sætur ilmur af
karamelliseruðum eplum er meðal
þess sem svifur um í glasinu þegar
Sito Moresco er hellt í það. Ætti
rétt eins og Barolo-vínið frá Vajra
að henta vel með íslenskri villibráð.
Gaja-vínin þurfa (og Sito Moresco
er þar engin undantekning) alllanga
geymslu til að blómstra til fulls. Því
ætti að skylda menn til að umhella
því þetta ungu.
Stíll rauðu Veneto-vínanna er allt
annar en Piedmont-vínanna. í boði
er til dæmis afbragð Valpolicella-
vín, Rafael frá Tommasi. Ekki síður
ber að mæla með Amarone-vínum
Veneto en þau vín eru úr þrúgum
er þurrkaðar hafa verið í nokkra
mánuði fyrir pressun. Þau eru
áfeng (yfirleitt í kringum 15%) en
alveg þurr. Le Ragose 1994 og Am-
arone Tommasi. Þau eru bæði
dæmigerð Amarone-vín þar sem hið
beiska bragð, sem er svo ein-
kennandi fyrir þess vín og þroskuð
kirsuber koma greinilega fram. Þá
má ekki gleyma hinu magnaða
Brolo di Campofiorin frá Masi, sem
er stóribróðir Campofiorin, vín sem
er framleitt með ripasso-aðferðinni,
eins konar blöndu af hefðbundinni
víngerð og Amarone-víngerð.
Töluvert léttara Veneto-vín er
Cabernet Sauvignon-vínið Morago
1996 frá Pasqua. Einfalt í allri upp-
byggingu, en vel gert og aðlaðandi.
Rauður berjamassi uppistaðan með
snert af sólberjum og vott af eik.
Ekki stórt en þokkalega snoturt og
ber aldurinn vel.
Á listanum er svo einnig rauðvín
frá Lombardy-framleiðandanum
Ca’ del Bosco og heitir það Terre di
Franciacorta 1996. Þetta er vín úr
Bordeaux-þrúgunum, litur farinn að
sýna þroska, ilmur grænn, krydd-
jurtakenndur með svörtum ávöxt-
um og blýantsyddi. Það er þykkt og
mikið í munni, sýrumikið, alltann-
ískt og ágengt með langa endingu.
Mjög langt og milt eftirbragð, sem
situr eftir aftast í gómnum. Bord-
eaux-legt í alla staði og ekki síst
verður maður hressilega var við
þátt Cabernet Franc.
í hugum margra er hægt að setja
samnefnara á milli ítalskra rauð-
vína og rauðvína frá Toskana. Það
er því kannski engin furða að hlut-
ur þeiira skuli vera veglegur á vín-
lista Primavera.
Fyrst má nefna Rosso di
Montalcino 1997 frá Banfi. Þokka-
lega sýrumikið, feitt og þykkt vín.
Mokkakaffi í nefi í bland við þrosk-
aðan, dökkan ávöxt. Vel uppbyggt
matarvín.
Brunello di Montalcino 1994 frá
Banfi hefur enn ungt yfirbragð,
dökkt, kryddað með miklu súkku-
laði. Sýra og tannín í munni. Rosso
og Brunello eru tvær greinar af
sama meiði en gæðamunurinn er þó
nokkur. Kannski eins og munurinn
á M-klassa og C-klassa frá
Mercedes.
Þekktasta ræktunarsvæði Tosk-
ana er Chianti og þau eru þrjú
Toskana-vínin á listanum. Titolato
Gabbiano Chianti Classico 1997 má
nefna fyrst. Þykkur dökkur ávöxt;
ur, krydd og blaut lauf í nefi. í
munni þokkalega sýrumikið, þurrt
og þykkt. Sígilt Chianti-vín, ágæt-
lega gert.
Castello di Ama Chianti Classico,
einföld uppbygging, sýrumikið og
með miklum, ferskum ávexti. Stíl-
hreinn Sangiovese, með hinu ein-
kennandi skarpa bragði þess. Flott,
ekki síst fyrir hvað það gefur
hreina og fína mynd af vel gerðu
Sangiovese-víni.
Isole e Olena Chianti Classico
1998 hefur töluvert yngra yfir-
bragð. Sólbakaður, heitur ávöxtur,
plómur og dökk ber, vottur af
kryddi og mikil dýpt og lengd í
þykku bragðinu. Dúndur Chianti.
Hreinlega.
Þekktasta vín Isole e Olena er
hins vegar Súper-Toskana-vínið
Cepparello, sem er hreint Sangiov-
ese-vín og gæti því formlega flokk-
ast sem Chianti. Þetta vín er frá
hinum stórkostlega árgangi 1997 og
er þvílíkur risi. Vínið er fremur lok-
að sem stendur, dökkt og feitt með
sviðinni eik og miklum, krydduðum
dökkum ávexti og mjúkum tannín-
um. Ein af stjörnunum á seðlinum,
en þarf allmörg ár áður en það fer
að sýna sínar bestu hliðar.
Isole e Olena Syrah Collecione di
Marchi, er hreint Syrah-vín, rauður
ávöxtur, milliþungur, nokkuð sýru-
mikill og tannískur. Ekki þessi
heitu leður og „svita“-einkenni sem
stundum vilja einkenna þessa
þrúgu utan Frakklands heldur
meira sömu þurrkuðu ávextirnir,
ekki síst rúsínur og svo gjaman
einkenna vínin frá norðurhluta
Rónardalsins. Allt í lagi vín en föln-
ar í samanburði við hin vínin frá
sama framleiðanda og stenst góðum
Syrah-vínum frá t.d. Frakklandi
eða Ástralíu alls ekki snúning.
Annað Súper-Toskana-vín er Pol-
iziano Le Stanze 1997. Cabernet
Sauvignon er hér ríkjandi í fyrstu
en Sangiovese áhrifin greinileg.
Eik, kaffi og súkkulaði, mjög mjúk
og þægileg tannín. Verulega stórt
vín. Dökkt sem syndin, þróast mjög
vel í glasi og opnar sig hægt og
fara þá ferskar kryddjurtir að
koma í ljós.
Enn einn risinn er L’Apparita
1995 frá Castello di Ama. Þykk, sæt
eik gýs upp úr glasinu og þar má
finna súkkulaði og fjólur. Það er
feitt í munni og eikin gefur ögn
brennt bragð og vanillu. Vínið
byggir á Merlot-þrúgunni og er
einn þykkur bragðmassi út í gegn-
um, ætti að renna saman við rétti
þar sem olía eða kryddjurtir spila
stóra rullu. Það sem helst er hægt
að setja út á þetta vín er að það
getur stundum verið of mikið, nán-
ast yfirþyrmandi.
Það á þó ekki við um Falchini
Campora 1995. Einn eitt ofurvínið,
sem býr kannski ekki yfir sama afli
og hin en nær mjög langt á fágun-
inni og fínleikanum. Mildur, sætur
allt að því soðinn ávöxtur. Vín fyrir
lífsnautnamenn.
Það sem helst er hægt að setja út
á seðilinn er að þar skortir vin frá
syðstu svæðum Ítalíu, sem hafa
verið töluvert „í tísku“ síðustu
misserin, ekki síst nýbylgjuvínin frá
Púglíu og Sikiley frá framleiðend-
um á borð við Planeta. Vín úr þrúg-
um á borð við Primitivo og Aglian-
ico sem ítalski víniðnaðurinn er
óðum að enduruppgötva. Eitt vín
frá Púglíu er þó á listanum, Botr-
omagno Pier delle Vigne 1994. Rús-
ínur, sveskjur, þurrkaðir ávextir og
áfengi einkenna ilminn, það er
þurrt og stíft í munni, nokkuð
brennt. Gott matarvín ekki síst fyr-
ir sveitalega rétti, sem nóg er nú til
af í ítalska eldhúsinu.
<$g> TOYOTA
brjóta Yaris saman
I——wmammrn^mm ■