Morgunblaðið - 22.10.2000, Side 8

8 B SUNNUDAGUR 22. OKTÓBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Frumbyggjar Ástralíu.
EFTIR SÓLVEIGU KR. EINARSDÓTTUR
Hið mikla, vel geymda leyndarmál hver myndi
kveikja ólympíueldinn var efst í huga margra
þeirra sem horfðu á viðburðamikla opnunarhátíð
Ólympíuleikanna í Sydney. Aldrei höfðu svo
margir safnast saman fyrir framan skjáinn í
Ástralíu. Rúmlega tíu milljónir manna störðu á
kassann. Þó var kvíði í fólki yfir hvernig til tækist.
Gátu þeirframkvæmt þetta skammlaust? Hver
yrði hluturfrumbyggjanna íhátíðinni? Fengju
þeir að vera með eða yrðu þeir að mótmæla til
þess að hljóta verðskuldaða athygli? Eftirvænt-
ingin leyndi sér ekki.
Dagbókarbrot
Loftið var þrungið spennu seint
þennan septemberdag á áströlskum
bar á Gullströndinni. Barinn bar
nafnið Nelly Kelly og írskur bjórinn
freyddi. Allra augu mændu á stórt
sjónvarpstjald. Hátíðin var að hefj-
ast.
Undir söng og hljóðfæraslætti vor-
um við kynnt fyrir náttúru og sögu
þessarar framandi heimsálfu. 011
tækniundur nútímans notuð tfl hins
ýtrasta.
Draumatími frumbyggjanna - þús-
undir frumbyggja málaðar í hefð-
bundnum stíl flykktust inn á sviðið.
Floti hvíta mannsins sigldi inn í sög-
una. Ýmsum sögufrægum persónum
sást bregða fyrir, m.a. Ned Kelly,
frægasta útlaga Astrala. Nemendur í
líki warratha-blóma Nýju-Suður-
Wales dönsuðu. Furðufiskar Drottn-
ingarlands (The Great Barrier Rief)
liðu um.
Andstæður náttúrunnar, skógar-
eldar - þurrkar - og htskrúðug villi-
blómin spruttu upp eftir eldana og
regnið.
Loksíns birtist Dawn Fraser með
kyndilinn. Vinsæl sundkona sem
forðum vann þrenn gullverðlaun fyrir
Ástralíu. Átti hún þá að kveikja eld-
inn?
Einhver hafði fengið þá snilldar-
hugmynd að þar sem hundrað ár voru
liðin síðan konur tóku fyrst þátt í Ól-
ympíuleikunum skyldi haldið upp á
þau tímamót.
Hver íþróttahetjan á fætur ann-
arri tók nú við eldinum - allt vel
þekktar íþróttakonur í Ástralíu.
Eg upptendraðist öll þegar þulur-
inn hafði orð á þessu.
„Þeir hljóta að velja Cathy Free-
man,“ varð mér að orði.
„Ætli það, ætli nefndin hafi verið
svo klók eða framsýn?“ mælti bóndi
minn.
„Þeir geta ekki gengið fram hjá
henni. Hún hlýtur að verða sú síð-
asta!“
„Nei,“ sjálfur Ástralinn trúði því
ekki.
„Þeir geta ekki annað!“ Það lá við
að ég dytti fram af stólnum. „Víst!“
Eins og flestir vita var það hin 27
ára gamla, hvítklædda Cathy
Freeman sem tendraði eldinn að lok-
um við gífurleg fagnaðarlæti áhorf-
enda. Ekkert auga var þurrt á barn-
um.
Menn voru stoltir og fegnir. Nán-
ast allt hafði gengið hnökralaust og
hratt fyrir sig. Frábær skipulagning.
Næst þegar ég sótti heybagga til
„heymannsins míns“ komst hann svo
að orði að: „Cathy Freeman hefði
verið auðmýkt með því að láta hana
kveikja eldinn." Hann smjattaði sér-
staklega á orðinu auðmýkt („humbl-
ed“). En þetta sló mig ekki út af lag-
inu. Það yrðu ætíð einstaklingar
meðal allra þjóða sem skildu ekki
tímanna tákn og gætu ekki breytt
hugsunarhætti sínum.