Morgunblaðið - 16.11.2000, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2000 51
fyrir aldri mínum.
Mér finnst leitt að eiga enga
langömmu lengur en fyrst og
fremst er ég sorgmædd yfir að
geta ekki fylgt þér síðasta spölinn,
elsku langamma, en þegar ég kom
og kvaddi þig áður en ég fór sem
skiptinemi til Brasilíu í júlí var
mamma búin að búa mig undir að
sá möguleiki væri til staðar að þú
yrðir dáin áður en ég kæmi heim
og því miður varð raunin sú.
Nú ertu laus við veikindin og
þeysir trúlega um á honum Grána
þínum um þinn heittelskaða
Skagafjörð.
Guð blessi þig, elsku langamma
mín.
Þín,
Þorbjörg Alda Birkis.
Kynni okkar Guðbjargar hófust
fyrir 20 árum þegar ég kom inn á
heimili hennar í fylgd dóttursonar
hennar sem þá hélt heimili með
ömmu sinni að Hátúni 8 í Reykja-
vík. Sá ég strax að þarna var
merkileg kona sem mér þótti ríg-
fullorðin en það var nú aldeilis
annað sem kom í ljós við nánari
kynni. Guðbjörg var létt í lund, bar
sig vel, var virðuleg í fasi, léttstíg
og hnakkreist. Ekki tók hún mér
opnum örmum í upphafi en þegar á
leið urðum við hinir mestu mátar.
Margar góðar stundir áttum við
saman og þótt aldursmunur okkar
væri meira en fimmtíu ár var vart
hægt að greina á milli hvor okkar
væri yngri í anda. Við gátum setið
langt fram á nótt og talað um ævi
hennar og samtíðarfólk. Guðbjörg
sagði skemmtilega frá og mundi
svo vel eftir sínum yngri árum.
Þar stóðu alltaf upp úr bernskuár
hennar á Sauðárkróki þar sem fað-
ir hennar var héraðslæknir, einnig
námsárin í Kaupmannahöfn og svo
árin með eiginmanninum, Sigurði
Birkis söngmálastjóra þjóðkir-
kjunnar, sem lést árið 1960. Með
Sigurði eignaðist hún tvö börn,
Regínu tengdamóður mína og Sig-
urð sem búsettur er í Bandaríkjun-
um. Guðbjörg lét mikið til sín taka
í félagsmálum. Hún var heiðursfé-
lagi í Hringnum og Náttúrulækn-
ingafélagi Islands og hafði gaman
af að starfa í þessum félögum. Þá
starfaði hún lengi í Kvenfélagi
Háteigssóknar og tók virkan þátt í
uppbyggingu Háteigskirkju. Erfitt
er að setjast niður og skrifa eftir-
mála um konu eins og Guðbjörgu
enda af miklu að taka. Alltaf var
stutt í glensið og gamanið en Guð-
björg var mikil félagsvera og leið
alltaf best innan um sitt fólk, þar
naut hún sín, alltaf manna hress-
ust. Guðbjörg bar aldurinn vel þó
að hún væri komin yfir nírætt.
Hún var vel rólfær þangað til að
hún var svo óheppin að detta og
slasa sig um miðjan september en
upp úr því varð hún rúmföst, nokk-
uð sem hún átti erfitt með að
sætta sig við, jafnathafnasöm og
-heilsuhraust og hún hafði verið
fyrir slysið þrátt fyrir háan aldur.
Guðbjörg reyndist mér afskaplega
vel í gegnum tíðina eins og eigin-
manni mínum, „Gulla sínum“ eins
og hún kallaði hann alltaf en ein-
staklega kært var á milli þeirra.
Ég á margar góðar og fallegar
minningar um þessa góðu konu
sem ég ætla að eiga fyrir mig.
Guðbjörg Birkis verður jarð-
sungin frá Háteigskirkju í dag 16.
nóvember. Blessuð sé minning þín
kæra vinkona eða „amma langa“
eins og börnin mín kölluðu þig.
Minningin lifir um góða mann-
eskju.
Far þú í friði,
Friður guðs þig blessi,
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Auður Guðmundsdóttir.
Við lát Guðbjargar Birkis minn-
umst við mætrar konu. Guðbjörg
varð félagi í Hringnum 1960, þá 52
ára að aldri og með góða reynslu í
félagsstörfum. Ekki síst þess
vegna varð hún strax traustur og
virkur félagi í innra starfi félagsins
og átti hún sæti í stjórn þess á ár-
unum ■ >1965-4968.. -Guðbjörg var
mikil hannyrðakona og þess naut
félagið í ríkum mæli. Fagrir og vel
unnir munir frá Guðbjörgu voru
árvissir á bösurum félagsins þar til
hún var um nírætt. Hún var hátt-
vís kona með fágaða framkomu og
var dugleg að mæta á alla okkar
fundi. Guðbjörg var gerð að heið-
ursfélaga á 90 ára afmæli félagsins
1994. Hennar er saknað úr röðum
félagskvenna og þökkuð löng og
góð samvera.
Hringskonur senda aðstandend-
um hennar innilegar samúðar-
kveðjur og geyma góðar minningar
um merka konu.
Fyi'ir hönd Hringskvenna,
Borghildur Fenger,
formaður.
Ég sá Guðbjörgu Birkis fyrst
sumarið 1958. Þá hafði ég ráðið
mig sem starfsstúlku á heilsuhæli
Náttúrulækningarfélags Islands í
Hveragerði í því augnamiði að
kynnast hinni umdeildu náttúru-
lækningarstefnu Jónasar Krist-
jánssonar læknis, sem lengst af
hafði starfað á Sauðárkróki við
góðan orðstír. Ég átti við vanda-
mál að stríða sem ekki hafði tekist
að lagfæra. Jónas læknir hafði
heimili sitt á hælinu en var að
mestu hættur störfum, enda orðinn
88 ára. Ég gekk á fund Jónasar og
strax eftir fyrsta viðtal fékk ég
fyllsta traust á honum. Leyndi sér
ekki að þarna var vitur hugsjóna-
maður. Jónas barðist fyrir því að
tekið yrði upp jurta-, ávaxta- og
mjólkurfæði. Allt saltmeti, kjötvör-
ur, hvítt hveiti og sykur, kaffi og
vímuefni voru bannvörur og aðeins
mátti nota jurtakrydd. Er ég fór
að lifa á þessu fæði gjörbreyttist
líðan mín. Það var upplifun að
kynnast þessum yfirlætislausa öld-
ungi sem geislaði af áhuga fyrir
bættu mannlífi.
Guðbjörg Bh-kis kom í heimsókn
til Jónasar föður síns ásamt eigin-
manni sínum Sigurði Birkis, söng-
kennara og söngmálastjóra þjóð-
kirkjunnar. Guðbjörg var mjög
prúð en einarðleg og hafði pers-
ónutöfra. Það leyndi sér ekki að
það var mjög kært með þeim feðg-
inum. Jónas bar mikið traust til
dóttur sinnar og fylgdi hún áhuga-
málum hans eftir en þau voru fyrst
og fremst velgengni Heilsuhælis-
ins. Eftir þriggja mánaða dvöl á
hælinu fór ég til náms í tvö og
hálft ár. Að því loknu kom ég
þangað aftur og átti eftir að vinna
þar í 32 ár. Þá var brautryðjandinn
fallinn frá en frændfólk hans og
vinir vildu allir starfa í hans anda.
Jónas hafði verið forseti NLFÍ
en við forsetastarfinu tók Arnheið-
ur Jónsdóttir námsstjóri. Með-
stjórnendur voru Guðbjörg, dóttir
Jónasar, Pétur Gunnarsson ráðu-
neytisstjóri og fleiri. Unnu þær
vinkonur vel saman þegar leysa
þurfti úr vanda. Hælið var á
bernskuskeiði og fátækt. Fram-
kvæmdastjórinn, Árni Ásbjarnar-
son, var eldheitur náttúrulækn-
ingaunnandi og duglegur fjármála-
maður. Það var ánægjulegt að sjá
hælið vaxa og dafna og taka þátt í
að vinna að stefnu Jónasar. Óhjá-
kvæmilegt er að upp komi erfið-
leikar á svona stöðum en þá reynd-
ist Guðbjörg traust og sterk
persóna. Hún hafði góðan bak-
grunn, alin upp á rómuðu menn-
ingarheimili hjá foreldrum sínum
Jónasi, lækni og konu hans, Hans-
ínu Benediktsdóttur. Hún lauk
prófi frá Kvennaskólanum í
Reykjavík og hússtjórnarkennara-
prófi frá Sorö í Danmörku, kenndi
matreiðslu um tíma við hússtjórn-
ardeild Kvennaskólans og var
prófdómari í Hússtjórnarkennara-
skóla íslands. Guðbjörg starfaði að
velgjörðarmálum, vann mikið í
kvenfélagi Hringsins. Var hún ein
þeirra sem lagði öllum góðum mál-
um lið.
Ég þakka Guðbjörgu Birkis
hennar hlýju, traustu og góðu vin-
áttu um 40 ára skeið. Jafnframt
votta ég aðstandendum hennar
innilega samúð.
Blessuð sé minning mikilhæfrar
konu.
Pálxna R. Kjartansdóttir.
.4 UiMUOI
KRISTMUNDUR
HA UKUR JÓNSSON
+ Kristmundur
Haukur Jónsson
fæddist á Stokkseyri
3. október 1930.
Hann lést í Prag 4.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Halldóra Ólöf
Sigurðardóttir og
Jón Magniísson.
Systkini hans eru
Magnús, látinn; Sig-
urjón og Sigríður.
Hinn 11. nóvember
1952 kvæntist Krist-
mundur eftirlifandi
konu sinni Margróti
Árnýju Helgadóttur, f. 14. ágúst
1929. Börn þeirra eru: 1) Sigríð-
ur, f. 4. ágúst 1950, gift Birgi
Jenssyni og eiga þau tvo syni,
Hauk Jens, f. 1967, og Kristmund,
Það er lífsins gangur að segja
bless, við sjáumst síðar, en ekki óraði
mig fyrir því að þurfa að segja það
með þessum hætti og við þessar að-
stæður.
Ég kynntist Hauk og Díu árið 1965
þegar við Sigga drógumst saman, og
var mér strax tekið með mikilli góð-
vild. Haukur var alla tíð rnjög áhuga-
samur um okkar hagi og gerði sér oft
ferð til okkar, bara til að athuga
hvernig við hefðum það. Haukm- var
þannig persóna sem alltaf var tilbúin
að veita aðstoð ef á þurfti að halda,
var alltaf mjög trúr sínum vinnustað
og eina persónan sem ég get sagt með
virðingu mjög trúr sinni sveit og sín-
um uppruna, enda mun ég standa upp
og drúpa höfði og minnast hans næst
þegar ég heyri Blessuð sértu sveitin
mín. Og ég veit í hjarta mínu að hann
tekur undir, þar sem hann er staddur.
Haukur og Día áttu sérlega vel
saman og voru mjög góðir félagar
bæði í leik og starfi og sjást þess
glögg merki í sveitinni sem við áttum
saman, en þar undu þau sér vel og
voru mjög dugleg að dunda sér við
hin ýmsu störf er til féllu, alltaf glöð
og ánægð með sitt hlutskipti. Haukur
var þannig maður meðal okkar sem
skilur eftir sig mjög stórt skarð og er
sárt saknað.
Elsku Día, ég vona að sá sem öllu
ræður styrki þig á þessum erfiðu tím-
um.
Elsku tengdapabbi, takk fyrir allar
samvenxstundirnai- sem við áttum
saman og fyrirgef mér þessar fátæk-
legu línur, en mig brestur orð. Guð
veri með þér.
Birgir Jensson.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
^lixixixxii i xxxxxy
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
H
H
P E R L A N
«
H
H
H
f. 1969. 2) Guðbjörn,
f. 19. febrúar 1953,
hans börn eru Drífa
Margrét, f. 1986, og
Alli Rúnar, f. 1982.
3) Helga, f. 19. apríl
1954, gift Lárusi
Haukssyni. Þeirra
synir eru Magnús
Haukur, f. 1972,
Friðrik, f. 1986, d.
sama ár, Kristinn, f.
1977, og Árni Þór, f.
1983.4) Jón Halldór,
f. 3. apríl 1966, hans
synir Jakob Fannar,
f. 1992, og Andri
Freyr, f. 1996. Barnabarnabörn
Kristmundar eru orðin sex.
Utför Kristmundar fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Það var dapur hópur sem hélt heim
á leið hinn 5. nóvember úr árshátíðar-
ferð til Prag í Tékklandi.
Ferðafélögunum hafði fækkað um
einn. Okkar ágæti félagi og vinur,
Kristmundur Haukur Jónsson, veikt-
ist snögglega og lést um borð í
skemmtiferðabát á ánni Moldá.
Það sem mér er efst í huga þegar
ég hugsa til Hauks vai- samtal okkar á
70 ára afmæli hans, fyrir réttum mán-
uði, um aldur. Við voram sammála
um það að aldur væri bara tölur og
það væri hugurinn í hvcrjum manni
sem réði aldrinum. Þetta óvænta frá-
fall Hauks er okkur öllum sem unnu
með honum mikið áfall. Haukur var
ungur í anda, hress og stutt í gamnið.
Hann byrjaði að vinna í ölgerðinni
Egill Skallagrímsson hinn 1. júní
1985 og þá fyrst á bílaverkstæði ÓES
og síðar í fi’amleiðslusal, þar sem
hann varð fljótlega einn af lykilmönn-
um framleiðslunnar. Eins og áður
sagði vai’ð Haukur 70 ára 3. október
síðastliðinn og var hann búinn að
ákveða að hætta að vinna á Þorláks-
messu þegar kallið kom.
Ekki get ég látið hjá líða að minn-
ast á hversu hjálplegur og bóngóður
hann var við alla sem til hans leituðu.
Hauks er nú sárt saknað af nánum
vinnufélögum en mestur er missir
eiginkonu hans Mai’grétar og barna
þeirra.
Um leið sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Minning um góðan dreng lifir.
Ragnar Haraldsson.
Sími 562 0200
SlIIIIIXXXXIIIIXXjfc
t
Elskulegur faðir okkar, fósturfaðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
PÉTUR M. SIGURÐSSON
mjólkurfræðingur
og fyrrum bóndi í Austurkoti,
Engjavegi 67, Selfossi,
lést á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum þriðju-
daginn 14. nóvember.
Magnús Pétursson,
Ólafur Pétursson,
Sigurður H. Pétursson,
Margrét Pétursdóttir,
Jórunn Pétursdóttir,
Guðrún K. Erlingsdóttir, Pétur Hauksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Guðbjörg Guðmundsdóttir,
Ragnhildur Þórðardóttir,
Þröstur V. Guðmundsson,
t
Ástkær maður minn, faðir okkar og bróðir,
JÓN ÁSGEIRSSON,
Laugavegi 40,
lést þriðjudaginn 14. nóvember á
Landspítalanum við Hringbraut.
Jóhanna Guðmundsdóttir,
Kristín Jónsdóttir,
Hanna Charlotta Jónsdóttir,
Ásgeir Jónsson,
Þórður Ásgeirsson.
t
Ástkær eiginkona mín,
GUÐRÚN MARÍASDÓTTIR,
Digranesvegi 16,
Kópavogi,
sem lést miðvikudaginn 8. nóvember sl.,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju föstu-
daginn 17. nóvember kl. 13.30.
Sigurður Einarsson.
Lokað í dag
frá kl. 13.00
vegna jarðarfarar
Helga Arnar Frederiksen
Tengi.ehf
Smiðjuvegi 11 • 200 Kópavogur