Morgunblaðið - 31.12.2000, Blaðsíða 42

42 SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
AÐALBJÖRN ÞOR-
GEIR BJÖRNSSON
JÓFRÍÐUR
BJÖRNSDÓTTIR
+ Aðalbjörn Þor-
geir Björnsson
fæddist í Hafnarfírði
6. nóvember 1931.
Hann lést 22. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Björn Maríus Hans-
son skipsljóri, f. 16.1.
1898, á Brúarenda í
Reykjavík, d. 14.8.
1966 og fyrri kona
hans, Sigurborg
^ Magnúsdóttir, f. 24.2.
1896 á Eyri í Seyðis-
firði, d. 10.5. 1961.
Aðalbjörn var yngst-
ur af níu alsystkinum, að auki átti
hann eina hálfsystur.
Aðalbjörn kvæntist Svandísi
Ingólfsdóttir, 26.12. 1951, frá
Akranesi, þau skildu. Þeirra börn
eru: a) Kristinn Lúðvík, f. 17.11.
1952, pípulagningamaður, fyrri
kona hans er Jónína Katrín Jóns-
dóttir, þau eignuðust tvö börn,
Katrfnu Björk, f. 2.10. 1971, henn-
ar barn er Salka Tara og Finn
Smára, f. 6. júní 1974, kona hans
er Þóra Briem. Seinni kona Krist-
ins er Lilja Hauksdóttir. b) Ingólf-
ur Bjarkar, f. 7.1. 1954, skipstjóri
og útgerðartæknir, kona hans er
Sigurlaug Jónsdóttir, kennari, f.
21.3. 1957, börn þeirra eru Alma
Ýr, f. 5.6. 1978, Atli Freyr, f. 11.7.
1981 og Aldís Rún, f. 8.3. 1990. c)
Rósa Hugrún, f. 7.1.1955, m. Egill
Sigurjón Benediktsson, f. 14.7.
1953, þau skildu. Svanur Þór, f.
16.9. 1972, Hugrún
Ösp, f. 19.9. 1973, m.
Ingi Þór Hauksson
sonur þcirra, Isak
Örn, Þröstur Rósu-
son, f. 14.12. 1986, d.
19.12.1986.
M.2. Lovísa Norð-
fjörð Jónatansdóttir,
f. 10. júlí 1920, d.3.1.
1992, þau skildu.
Þeirra dætur eru: d)
Linda Sigurborg, f.
30.8. 1959. M.l, Val-
ur Smári Geirsson, f.
18.9. 1957 fórst með
Hellisey, 11.3. 1984,
þeirra börn, Aðalbjörn Þorgeir, f.
13.1. 1977 og Anna Dóra, f. 4.9.
1981, hennar sonur, Örnólfur
Smári, f. 30.1. 2000, M.2. Ömólfur
Lárusson, f. 29.10. 1963, börn
þeirra, Edda Rós, f. 15.5. 1988 og
Sævar Helgi, f. 15.12. 1994. e) Sól-
veig María, f. 29.3.1962. M.l. Eng-
ilbert Eiðsson, f. 29.6. 1964 fórst
ineð Hellisey, 19.3.1984. M.2, Ámi
Ólafur Reynisson, f. 19.7. 1962,
synir þeirra, Engilbert Norðíjörð,
f. 11.1.1990 og Vilhelm Norðfjörð,
f. 11.11. 1997. Uppeldissonur og
sonur Lovísu: Jöhann Norðljörð, f.
29.8. 1956. M.3, Ragnhildur Þór-
ólfsdóttir, f. 15.1.1956, þau skildu,
sonur þeirra: f) Bjöm Viðar, f. 5.6.
1983.
Utför Aðalbjöms fer fram frá
Hallgrimskirkju þriðjudaginn 2.
janúar og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Elsku Bjössi bróðir. Þegar þú
sagðir mér fyrir þremur mánuðum
að hverju stefndi átti ég bágt með að
trúa því. En þegar ég sá hve erfið
barátta þín var og þjáning get ég
ekki annað en þakkað Guði fyrir
lausn þína. Aldrei verður fullþakkað
fyrir þá umhyggju og alúð sem þú
naust á líknardeild Landspítalans.
Móðir Terísa á sér margar systur,
sem hlúa að og hjálpa meðbræðrum
sínum síðasta spölinn að því hliði
sem skilur á milli lífs og dauða.
Alla tíð sem þú lifðir varstu svo
lífsglaður og viljinn til að lifa sem
brennandi logi allt til síðustu daga
lífsþíns.
Eg veit að við eigum eftir að hitt-
ast aftur. Það er eins og allt í gegn-
um þetta líf höfum við verið að hitt-
ast og kveðjast frá því að þú varst
níu ára gamall. Það gátu liðið marg-
ir dagar, vikur, mánuðir og ár að við
höfðum ekki samband. Já 13 ár var
lengsti aðskilnaðurinn, þegar ég bjó
Bandaríkjunum.
Það var aðeins síðustu árin sem
við fórum að hafa reglulegt sam-
band aftur.
En þótt samverustundirnar væru
stijálar á ég margar minningar um
spaugileg atvik og skemmtilegheit.
Ég minnist þess þegar þið Lúlla
voruð gift og þið báðuð mig að halda
dóttur ykkar Lindu Sigurborgu
undir skím, hve stolt ég varð. Og
nokkrum árum síðar gáfuð þið mér
nöfnu, og ég stal vasaklútnum þín-
um við skírnarathöfnina. Ég varð
guðmóðir þeirra beggja. Mér hefur
alltaf fundist ég eiga eitthvað í þeim
ásamt Birni Viðari. Það er ekki
margt sem ég veit um atburðarás
fyrrihluta fullorðinsára þinna. Ég
man að þú stundaðir sjóinn en
seinna meir vannstu sjálfstætt við
húsaviðgerðir og húsamálun.
Þótt kveðjustundin sé sár fyrir
þína nánustu veit ég að þau eru
þakklát fyrir að þrautum þínum er
lokið. Því ekkert er átakanlegra en
að horfa upp á ástvini sína þjást og
fá ekkert að gert. Þau verða mörg
sem taka á móti þér elsku Bjössi
minn. Foreldrar okkar og fjórir
bræður og fremst í röð verður
amma okkar, Kristín, sem sá ekki
sólina fyrir þér.
Ég bið góðan Guð að styrkja þá
sem þig syrgja og kveð þig í þeirri
vissu að við eigum eftir að hittast
aftur.
Þín systir,
Sólveig María.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma569 1115, eðaánetfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegter, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar elskulegs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
SKÚLA EYJÓLFSSONAR,
Lyngholti 18,
Keflavík.
Guð gefi ykkur gott nýtt ár.
Ragnhildur Ragnarsdóttir,
Ragnar Jón Skúlason, Bryndís Þorsteinsdóttir,
Selma Skúladóttir, Matthías Sigurðsson,
Jórunn Skúladótir, Árni Már Árnason,
Elsa ína Skúladóttir, Guðni Birgisson,
Kristinn Skúlason, Drífa Daníelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+ Jófríður Björns-
dóttir fæddist í
Bæ á Höfðaströnd
27. september 1927.
Hún lést á heimili
sínu 20. desember
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Sauðárkróks-
kirkju 28. desember.
Elskulegu systir og
bróðir. Eg trúi því
varla enn að þið séuð
bæði farin með aðeins
átta daga millibili. Að
þið munið aldrei koma
aftur og gista hjá mér eins og þið
gerðuð þegar þið komuð til læknis-
rannsóknar eða af öðru tilefni. Okkur
kom alltaf svo vel saman. Þú, Gógó
mín, varst alltaf með lykla svo þú
kæmist inn þótt ég væri ekki heima.
Það eru svo margar minningar
sem hrannast upp, eins og þegar við
Gógó fórum að leggja að fyrir Gunn-
ar. Hann var að reykja silung. Við
gerðum það svo rækilega að það
kviknaði í öllu saman. Ekki vorum
við hátt skrifaðar hjá mági mínum
þá, hann hló að klaufabárðunum og
við þó ennþá meira. Bússi og mað-
urinn minn voru betri en nokkur
uppþvottavél. Það heyrðist oft hlátur
úr eldhúsinu þegar þeir voru þar ein-
ir að verki, pottarnir voru svo leið-
inlegir.
Sem betur fer eru minningarnar
góðar. Þá sjaldan sem okkur mislík-
aði eitthvað, þá vorum við fljót að
sættast. Við systkinin, fóstursystkin-
in og makar hittumst alltaf einu sinni
á ári í Litla-Bæ til að styrkja vináttu-
og systkinaböndin. Mikið skemmtum
við okkur vel. Rifjuðum upp gamlar
stundir, sungum, fórum í gönguferð-
ir, veiddum silung og fylgdumst með
fuglalífinu. Það verður tómlegt þeg-
ar við komum saman næst.
Elskulegu systkini, ég á eftir að
sakna ykkar sárt.
Innilegar samúðarkveðjur til
Gunnars og Þórunnar og fjölskyldna
þeirra. Guð veri með ykkur.
Sigurlína Bjömsdóttir (Didda).
Dauðinn var þunghöggur í raðir
systkinanna frá Bæ nú á aðventunni.
Fyrst hremmdi hann Jón bónda á
Hellulandi eftir hastarleg veikindi,
en síðan varð hún Gógó bráðkvödd
miðvikudagskvöldið 20.
desember. Jófríður hét
hún fullu nafni, en var
jafnan kölluð Gógó.
Við vorum systra-
böm, þær Kristín í Bæ
og Margrét móðir okk-
ar voru hálfsystur,
samfeðra. Gógó og
Gunnar bóndi hennar
voru heimilisvinir okk-
ar á Skagfirðingabraut
15. Fjölskyldurnar
skiptust á heimsóknum
og oftast var gripið í
spil og spilað af fjöri og
orðum ekki eytt í
óþarfa. Menn voru og eru enn kapp-
samir við spilaborðið. Gógó var elzt
sjö systkina frá Bæ, en auk þess ólu
þau Bæjarhjón upp Reyni, systurson
Kristínar. I Bæ var myndarheimili
og jafnan fjölrnennt rausnai’bú. Gógó
var stórglæsileg kona, dökk á brún
og brá, glaðleg í framgöngu, glettin
og gamansöm. Hjá henni var aldrei
deyfð og drungi, engin lognmolla.
Hún hló hátt og hressilega og vildi
alla gleðja. Hún var framúrskarandi
gestrisin og veitul. Margur bitinn
kom í pottinn hjá okkur á Skagfirð-
ingabraut frá henni og Gunnari,
þeii-ri miklu veiðikló, glænýi- silung-
ur, svartfugl, gæs, selkjöt og siginn
fiskur. Og víst voram við ekki þeir
einu sem nutu rausnar þeirra.
Gógó var forstöðumaður sauma-
stofunnar Ylrúnar á Sauðárkróki
þann tíma sem fyrirtækið starfaði.
Þangað réð hún foreldra okkar og
þar luku þau starfsdegi sínum. Þeim
líkaði vel að vinna undir hennar
stjórn og minntust þeirra daga jafn-
an með ánægju. I þeÚTÍ ágætu vinnu-
stöð var jafnan glatt á hjalla. Gógó
heimsótti foreldra okkai- reglulega
eftir að þau létu af störfum og vissi
jafnan hvað við systkinin höfðum fyr-
ir framan hendur að iðja við. Það var
vissulega gott að eiga hana að.
Nú er skarð fyrir skildi hjá ástvin-
um hennar öllum. Við sendum Gunn-
ari og dætrum hans, Onnu Stínu og
Birnu og þeirra fólki öllu hugheilar
samúðarkveðjur. Því verður ekki
breytt sem orðið er og sorgin er
ávallt fylginautur gleðinnar.
Herdís, Sigurlaug og Sölvi.
Elskú Gógó eða Skessan mín eins
og Steini kallaði þig, ekki hefði
BENEDIKT
ODDSSON
+ Benedikt Odds-
son fæddist í
Keflavík 8. maí 1970.
Hann lést af slysför-
um 30. nóvember síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Kefla-
víkurkirkju 7. des-
ember.
Er hnígur sól að hafsins
djúpi
og hulin sorg á brjóstin
knýr,
vér minnumst þeirra, er
dóu í draumi
um djarft og voldugt
ævintýr.
Þá koma þeir úr öllum áttum,
með óskir þær, er flugu hæst,
og gráta í vorum hljóðu hjörtum
hinn helga draum, sem gat ei rætzt.
Og þá er eins og andvörp taki
hin undurfagra sólskinsvon,
og allir kveldsins ómar verði
eitt angurljóð um týndan son.
Og hinzti geislinn deyr í djúpið,
- en daginn eftir röðull nýr
oss kveikir sama dýra drauminn
um djarft og voldugt ævintýr.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Mamma og pabbi.
Mig langar í fátæk-
legum orðum að minn-
ast þín, Bensi minn.
Þú komst eins og
þrama inn í þennan
heim og stimplaðir þig
rækilega inn í hjörtu
þeirra sem þér kynnt-
ust. Ég man eftir þér
litlum og uppátækja-
sömum, ég man eftir
skákmanninum, breik-
aranum, efnilega
íþróttamanninum, vill-
ingnum, alkóhólistan-
um, AA-manninum,
pabbanum, náms-
manninum, flugvirkjanum og síð-
ast en ekki síst vininum Bensa
bróður.
Þú réðst sjaldan á garðinn þar
sem hann var lægstur, alltaf var
att kappi við þá sem fremstir voru
og óhræddur varstu við að takast á
við krefjandi verkefni. Ég minnist
þess þegar við feðgarnir vorum að
beita saman, en þá iðju kenndi
pabbi okkur bræðrunum snemma.
Þú lagðir mikla áherslu á að vera á
undan kallinum með bjóðið og það
tókst hjá þér annað slagið. Það var
á þeim stundum sem andrúmsloftið
í beituskúrnum var þrangið
spennu, lítið talað og lítið borðað.
Stærsti sigurinn á þínu stutta
lífshlaupi var án efa þegar þú hafð-
hvarflað að okkur systkinunum að
við ættum eftir að skrifa þessi orð
svo stuttu eftir andlát Bússa bróður
þíns.
Það á eftir að vanta mikið þegar þú
kemur ekki lengur til mömmu, eng-
inn sem hringir og segir „er mögu-
leiki að skutla mér í Kolaportið til að
kaupa harðfisk handa kisu?“
Við munum öll svo vel eftir matn-
um þínum, gæsinni, laxinum, svart-
fuglinum og Atli þakkar sérstaklega
fyrir öll eggin sem hann fékk þegar
hann var lítill.
Góð minning er gulli dýrmætari og
öll eigum við góðar minningar um
þig, elsku Gógó.
Gunnar, Anna Kristín, Birna og
fjölskyldur, Guð styrki ykkur í sorg
ykkar. Elsku Gógó, kærar þakkir
fyrir allt.
Adamsbörn.
Látin er frænka mín Jófríður
Björnsdóttir, eða Gógó eins og hún
var alltaf kölluð. Ég hef þekkt Gógó
frá því ég man eftir mér og hefur hún
verið ein af stóra greinunum í mínu
ættartré. Okkur hjónunum brá mikið
þegar hringt var að norðan og okkm’
tilkynnt um andlát hennar.
Alltaf vai’ gaman að fá frænkurnar
Gógó og Diddu í heimsókn þegar
Gógó dvaldi hjá systur sinni hér fyrir
sunnan. Þær voru alltaf að stríða
hvor annarri. Stundirnar okkar sam-
an í Litla-Bæ þegar stórfjölskyldan
var þar saman komin gleymast seint.
Nú eru hoggin stór skörð í þann hóp
á skömmum tíma.
Elsku Gógó, við fjölskyldan þökk-
um þér fyrir öll matarboðin þar sem
gæsin og svartfuglinn skipuðu stóran
sess. Gæsin hjá Gógó frænku var
besta gæs í heimi. Vel hangin og vel
sviðin, en það sá eiginmaðurinn og
náttúrabarnið, Gunnar Þórðarson,
um og þar var hann á heimavelli.
Gógó mín, þú vissir að fólkið þitt
var að koma norður í útför pabba
míns og bróðm' þíns. Þú ætlaðir að
bjóða fólkinu þínu í mat. Veturskot-
inn svartfugl, vel feitur, beið í skúrn-
um hans Gunnars. Allt var klappað
og klárt, en þá kom kallið. Ekki kom
annað til gi’eina hjá Gunnari þínum
en að halda matarboðið. Hún var bú-
in að ákveða þetta svona og því verð-
ur ekki breytt, sagði Gunnar. Svart-
fuglinn var borðaður og mikið vai’
hann góður, Gógó mín. Eg veit að þú
varst með okkur og ánægð að við
skyldum öll mæta í matinn.
Kæra fjölskylda. Við vottum ykk-
ur okkar dýpstu samúð. Guð varð-
veiti ykkur öll.
Konráð Júnsson og fjölskylda.
ir betur í baráttunni við Bakkus, ég
spurði þig oft hvort þetta væri ekki
erfið barátta, og alltaf fékk ég
sama svarið: „Ég fékk bara einn
séns.“ Það höfðu fáir trú á þér,
Bensi, þegar þú varst að stíga þín
fyrstu spor í þínum stórsigrum,
það var kannski þessvegna sem
þetta urðu svona miklir stórsigrar.
Það þarf alltaf einhverja til að
ryðja brautina fyrir þá sem á eftir
koma, þú varst einn af þeim. Marg-
ir geta af lífshlaupi þínu lært, þú
varst fyrirmynd og gafst mikið af
þér.
Við vorum kannski ekkert límdir
saman, en á milli okkar var alltaf
gott samband og þá sérstaklega
hin seinni ár. Við áttum það sam-
eiginlegt bræðurnir að eiga dætur
á svipuðum aldri og þegar Spssa
var hjá þér var kátt á hjalla. Aður
en þú lagðir í þina hinstu ferð vor-
um við búnir að skipuleggja góða
helgi með stelpurnar. Við munum
passa augasteininn þinn og við för-
um bara í sleðaferðina seinna.
Ég á mjög erfitt með að sætta
mig við að þú sért farinn, við sem
eftir stöndum verðum að trúa að
þér hafi verið ætlað mikilvægt
hlutverk annars staðar. Þú hafðir
svo sterka nærveru að það er ekki
skrýtið að við finnum verulega fyr-
ir því að þig vantar.
Minningin um góðan dreng lifir
og mun ylja okkur alla ævi. Ég bið
góðan Guð um að veita þeim styrk
sem um sárt eiga að binda. Vertu
sæll að sinni, kæri vinur, og við
sjáumst síðar.
Gunnar.