Skírnir - 01.01.1829, Page 6

6
heríorusta sín mundi verda sér fremr höfudleysis
gök, eun til upphefdar hjá soldáni, þótt vörn
hans hefdi verid en ágætasta; liefir þad og san-
nazt, ad svo mundi ordid hafa, einsog sídar
mun sagt verda. I borg þessari fundu Rússar
mikinn stríds-útbúnad, vopu og nægar vistir, er
komu þeim einka vel í þarfir; fengu þeir þad
og med, er meira var vcrdt, er Jieim gekk i
hendr me<l borg þessari, sem liggr vid sjá og
hefir liöfn góda, öflug fótfesta í ríki Tyrkja,
er verda mun þeim sídan ad miklu lidi. Keís-
arinn lét í minníngu sigurs þessa, halda undir
berum liimni liátídliga messu-gjörd , sem endadi
med guds ákalii, ad blessa vopn Rússa, fram-
vegis sem hingad til, med frægd og frama;
þeir yfirmenn hersins og af dáta stétt, sem eink-
um höfdu sýnt hreysii og hugprýdi sína, þágu
af keisaranum sambodin heidursmerki, sýndi
hami og á margan hátt ad mikils þókti honum
umverdt, ad borg þessi var tekin. I borg þessa
lögdu nú Rússar mikid varnarlid, og reistu á
ný virki, þau sem brotin voru í nmsátrinu,
miklu öflugri enn ádr, mun því Tyrkjum ördugt
veita ad ná aptr borginni, þó þeim sé þad ríkt í
hyggju, hvar um vidburdir þeirra í vetr bera
Ijósast vitni.
Medan þessu fór fram vid Varna, krýnd-
ust vopn Rússa med álíkri frægd annarstadar;
herforínginn Róth, er sezt hafdi um Silistríu,
og fríherra Geismar í því lilla Valakíi, unnu
hvörr um sig frægan sigr yfir*Tyrkjum; enn síd-