Skírnir - 01.01.1829, Page 11

11
gánga inná landamæri Rássa, og vóru |>ví allir
bardagar hádir á landeign sjálfra {jeirra, og ad
miklu ieiti á þeirra kostnad. Soldán sjálfr hafdi
sig ekki í hættu, en sat heima í Miklagardi, og
verdr {>ví ekki hreysli hans sjálfs lygilofud ad
þessu sinni. Spámannsins (Mahómets) helga
merki, sem aldrei er lireift nema mikid iiggi
vid, let hann frambera, og helt hann sem sigr-
vegari í mikilli dýrd gegnum stadinn og til
Ramis-Tiílik; en um sama leiti harst fregnin
um ad Varna væri tekin af Rússum, {>ó sjáifr
stórvizírinn væri farinn borginni til lids; datt
{>á mjög ofanyfir soldán og rádaneyti hans.
Vard soldáni {>á fyrst fyrir, ad setja stórvizír
sinn frá völdum, og ad láta bannfæra Jusuf
paska, er haft hafdi fyrirsögn í borginni, og
leggja drjúgt fé til höfuds honurn; hét hanu
{>ví og ad taka borgina aptr med oddi og eggju
sem skjótast, {jótl lílid sé enn af ordid. Auk
missirs Varnaborgar, er mælt ad fyrirsátrid
i Dardauella sundi af flota Rússa fái soldáni
mikillar áhyggju, þó hefir slíkt eigi enn leidt
til neinnar dýrtídar eda hardæris í Miklagardi,
eru saint adflutníngar sídan lángtum ördugri
og strjálari enn ádr, en fridr og spekt {>ó
engu sídr drottnandi í höfudborginni. Sold-
án hefir og haldid í vetur áfram öllum her-
búnadi sem ádr, og haft adalhluta lids síns
undir vopnum, {>ó ekkért hafi ágeingt ordid af
hendi þeirra, eru og óunnin heit þeirra, ad
brjóta Varnaborg aptr undir sig, og líkligt ad