Skírnir - 01.01.1829, Qupperneq 55

55
- \
sljórn lians, einsog atl undanförnu, lýsa frá-
bærum dugnadi, og jafnframt mikilii kænsku; en
hann tekr nú mjög ad eldast. Mælt er ad
soldán haíi gjört honum þá ordsendíng, ad
senda sár med vorinu drjúgan styrk til strídsins
gegn Rússum, en eigi er enn ljóst, ad livad.
miklu leiti hanti muni fullnægja kröfum Jtessum.
I Eyjahálfunni leitudust Evrópumenn, sem
ad undanförnu, mjög vid ad útbreida kristni
og auka nýlendur sínar, cinkuin Enskir; glæd-
ist þannig med ári hvörju ljós upplýsíngar meir
og meir í heimsálfu þessari. A nýa Hollandi
eiga Enskir nýleudur allmiklar, og íluttu þeir á
þessu ári marga sakamenn þángad , er þar skulu
venjast til ydnis, cn láta af ódygdum sínum.
Auk þessai-a ílultu margir sig þángad frá Eng-
landi, er svo sagt ad tala nýlendumanna nái
fullum 50,000; vex med ári hvörju velmegun
þeirra, er þar er sagdr jardvegr frjófsamr og
vedrátta hlíd, cr létlir alla vielhurdi nýlendu-
nianna, þá er liorfa til akryrkju og annarar jard-
arræktar, er þar því þrífst æskiliga.
Hedan víkjum vér til Ameríku, og fyrst til
Iirasilíu, er á þessu tímabili naut innvortis
fridar og rósemis, fremr enn flest önnur ríki í
þessari hcimsálfu ; komst nú og loksins, eptir fleiri
ára styrjöld, fridr á milli þessa ríkis og Buenos-
Ayrcs (Gódloptalands) fyrir medalgaungu Eusk-
ra, og undir áhyrgd þeirra mcd þeim skilmálum,
ad hvorirtveggju skyldu rýma fríríkid Montevideó,
utaf livörju strídid hafdi risid, cn innbyggjendr