Skírnir - 01.01.1829, Síða 110
110
5.
Hvörr er hiirn ítri,
cr ofan svífr?
sá hinu stórvaxni
stálklæddi Seralf?
Falda Eystrasalta
unnir hvítu,
sem þær forn-vini
fagni síuum!
6-
J>at er fjórfri Kristján,
er færist nær,
ogbrosirmótfWdTíiifimta!
B.ÍSir samtaka
segja: nú Danmörí
giptist gtrfu sinni'.
7-
Er knerunnar tveir
kyns Skjöldúnga
verfra at vifri einum —
þars Frifrrikr qvœnist
Frifrriks sjötta
dóttur dýrbornri.
8.
Litr svo Kristján,
konúnga frægstr,
á brúSi og brúSguma
hragifi glöifu —
Svífr J»á at skýi
og sverSi bregSr
og skildi brei'Sum
skýlir Danmörku.
9-
En Kristjánar, Frifrrikar,
Knútar, Haraldar,
Valdimarar og
fVittekind efstr
brerSa út arma
og biSja heilla
degi, dags souum,
Danmörku, tírúShjónum.
10-
I
Arna Frifrrik’ sjötta
at fá megi sjá
baruabörn
bruSar nýgefnrar —
og qveifa vissau
veittan honum
æfi fegurstau
aptanroifa.
11.
Viti |>at lý'Sir,
at viss er hann boifi
láugra daga ljósra —
fyrir Fróubúa
fyrir Ey-Daua
alda og óborua.
12.
Eivindr, Sighvatr!
Arnór, Hallfre frr !
festit á austíjarSa
fjöllum streingi!
felit svo euda
uudir Horn-draungum,
og Ossians boga
um þá fariS! —