Skírnir - 01.01.1840, Blaðsíða 66

68
inind sinnar breflni, og pjöra allar þær endur-
bætur í stjórn ríkjisins, er reinslan ræ&ur Oss,
til [iess að vernda og efla sæmd og sæiu hinna
góðu og trúlindu þegna vorra.” I enda brjefsins
lisir konúngur [>ví ifir, að þeir skuli allir halda
embætti first urn sinn, er áður hafi haft. —
* J’egar er Kristján konúngur var komjnn til ríkjis,
tóku menn að færa honum heillaóskir úr öllum
áttmn í rikjinu, og Ijetu jafnframt i Ijósi hriggð
sina ifir láti Friðriks konúngs. Skrár þessar
(Adresser) eru að því leíti merkjilegar, að flest-
ar þeírra lísa, annaðhvurt með berum orðum eð-
ur á hutdu , von manua til konúngs, að hann
muni gjefa þegnum sinum stjórnarbót. Má hjer
til dæinis taka ræðu Örsteds uáttúruspekjings, er
hanii flutti firir konúngji af hendi hins danska
visindafjelags, náttúrufjelagsins og fjöllistaskólans.
Er hún mitl á milli þeirra skránna, er alls ekkji
miunast á stjórnarbót, og liinna, er biðja um
hana berum orðum. þ>ar er first rainnzt á vís-
indafjelagjið, náttúrufjelagið og fjöllistaskólaun.
því næst kveður þar soaðorði: l(þ>ó nemur ekkji
hugur vor staðar við þetta þreunt. Vjer mindim
ekkji gjeta framborið heíllaóskjir vorar með sannri
og eínlægri gleði, ef vjer hefðiin ekkji Iraust á
iðvarri konúuglegri Ilátign, nema sem verndar-
manni visindanna. Væri oss þannig varið, inætti
raenn ætla, að vjer kjinnim ekkji að sjá, hvursu
nákværalega og margfaldlega visindin eru við rið-
in velferð manna. Vjer vitum það, og fögnum
því, að þjer munið ekkji að eíns verða konúngur
vísindamannanna, eða listnmannanna, eða her-
r