Skírnir - 01.01.1840, Blaðsíða 38

40
mislíkar við [>á, heldur bitnor allt á þeiin. Með-
an á {jcssu stúð hafði Loðvik konúngur nokkurs-
konar millibils-ráðgjafa; enn illur kurr var í j'jóð-
inni. Loks túk Soult „marskálkur” að sjer, að
koma saman niu stjúrnarráði, og liefði líklegá átt
örðugt raeð fiað, ef ekkji hefði orðið sá atburð-
ur í Parisarborg llta dag maimánaðar, að flokkur
manna gjörði upphlaup, og liðu 3 dagar áður
það irði fullkomlega sefað; voru þá fallnir 74
menn, enn !)7 sárir. — j>etta upphlaup kom
koniingjiuum í gúðar þarfir, því menn urðu so
hræddir við kapp þjúðstjúrnarmannanna, er þeir
hjeldu valdir væri að upphlaupiuu, að eingjinn
neitaði leingur að gánga undir skjilmála þá, er
konúngur setti þeím er gjörast vildi raðgjafar; og
meðan skothriðin var sem mest á strætuuum, 12ta
dag maímánaðar, voru níir ráðgjafar kjörnir í
höli konúngsins. það er undarlegt, að þegar Loð-
vik konúngur þarf sem mest á liilli þegna sinna
að halda, verður ætið upphlaup, eða samsæri uþp-
götvast, eða honum er veítt banatilræði; og fall-
ast þá flestir á mál hans, hvurnig sem þeim er i
þeli til hans, og mörgu verður framgjeíngt, sem
ekkji irði það eila. þeír sem stjúrnendunum eru
mútmæltir, bera upp á þá, að þeir komi slikura
upphlaupum til leíðar, og má vera eitthvað sje
hæft i þvi á stundum, enn liarla úlíklegt er, að
so liafi verið í þetta skjipti, first so mikjið var
að gjört. Ráðgjafar þcssir hjeldu völdum sinura
árið út, og var allt með kjirrð og spekt í rikjinu,
nema hvað úefrðir nokkrar urðu í borgjinni Foix
i Languedoc, er menn gripu til vopna út af því,