Skírnir - 01.01.1890, Blaðsíða 31

STÍMABHAK STÓRVELDANNA 1889.
31
Stímabrak stórveldanna árið 1889.
Friður hefur haldizt í Evrópu þetta ár. |>að eru meiri
og betri friðarútlit við árslok en við byrjun ársins. Eeyndar
lialda öll ríki áfram herbúnaði. Útgjöld til hers og flota auk-
ast á hverju ári. Bússar þoka jafnt og þétt herliði sínuvest-
ur á bóginn, og á Balkansskaga er fullt af neistum, sem geta
kveykt upp ófrið, þegarminnst varir. En stórveldin eru vina-
legri í hóti og viðmóti en áður, og það ber minna á því, sem
þeim ber á rnilli. Ekkert ár hefur endað jafnfriðsamlega og
árið 1889, þegar talið er frá byltingunni í Búlgaríu. Eitt af
því, sem hefur elit friðinn, er
Ferðir keisara og konunga.
þeir hafa heimsótt hver annan, etið og drukkið saman, og
talað saman. þeim hefir borið margt á góma, og þeir hafa
jafnað margt með sér, sem hefði orðið að ágreiningsefni, ef
þeir hefðuekki getað talað sig saman um það í náðum. Aldrei
hafa verið jafntíðar heimsóknir milli keisara og konunga. J>eir
hafa með þessu móti gert meira til að efla friðinn en sendi-
herrar og ráðgjafar.
Hinn 21. maí kom Umbertó ltalíukonuugur og æðsti ráð-
gjafi hans Crispi til Berlínar. Bæjarstjórnin hafði veitt
150,000 mörk (nær 135,000 kr.) til að skreyta göturnar, sem
konungur ók um. Hermönnum var raðað á báðar hliðar, og
Mórnstursveigar héngu yfir götunum milli húsanna. Leikmær
ein var klædd í forkunnarfagurt skrúð, og las hún upp yfir
Italíukonungi, þegar hún ók fram hjá, lofkvæði á ítölsku, og
fagnaði komu hans til bæjarins. Hún átti að vera ímynd
bæjarins, Berolina (Berlín). Stúdentar voru aptur óánægðir,
því herlið bægði þeim burtu frá þeim stað, er þeir ætluðu að
taka á rnóti Umbertó konungi. þcir Crispi sögðu á eptir, að
Bómaborg í allri sinni dýrð hofði naumlega haft eins mikið
við þýzkalandskeisara 1888. Vilhjálmur keisari vildi fagua
bandamanni sínum sem bezt, en gleymdi þó ekki að sýna
bonum það, sem var stoðin undir öllu bandalaginu, herinn.
Umbertó konungur var 5 daga í Berlín, og var honum haldin
bersýning á hverjum degi. þeir konungur og keisari héldu
ræður (á ítölsku og þýzku), hvor fyrir annars her. Keisari
bélt ræðu fyrir gesti sínum, og minntist á örðtak ættmanua
hans: Sempre avanti Savoya (ætíð áfram, SaVoya). þihg