Skírnir - 01.01.1890, Qupperneq 52

52
BOULANGÉR.
kollvarpa þjóðveldinu 8. júli 1887, en vantað hug til þess.
Hann hefði reynt að múta mönnum, og haft njósnarmenn
og njósnarkvendi um allar trissur. Mannorð hans væri mjög
flekkað af ýmsu, sem var talið til. Bitt af blöðum þeim,
er Boulanger fylgdu, komst yfir nokkuð af vitnaleiðslu þeirri,
sem ákæran var byggð á, og birti liana. þótti hún lield-
ur mögur, en ritstjórinn var settur i fangelsi fyrir tiltækið.
því næst var þeim Boulanger, Bochefort og Dillon, stefnt,
og stefnan lesin upp fyrir húsdyrum þeirra í París og negld
á dyrustafinn. Boulanger sendi þegar opið bréf frá Lun-
dúnum, sem var varnarskjal; það var 7 dálkar prentaðir i
hinum frönsku blöðum, og var ritað til «hinnar frönsku þjóðar,
míns eina dómara». 1 skjalinu leitast hann við að hrekja á-
kærurnar gegn sér, og sýna, á hve litlum og ónógum rökum þær
eru byggðar. Ráðherradeildin skipaði sig sjálfa dómsnefnd 8.
ágúst, og byrjaði Beaurepaire þá að lesa upp ákæruskjalið og
var að því 3 daga. Ráðherrarnir af flokki hægrimanna gengu
frá og lýstu yfir, að þeir vildu ekki beita ólögum. Enginn
varði málið fyrir hönd Boulangers. Var Boulanger síðan dæmd-
ur af ráðherradeildinni til æfilangrar fangelsisvistar og sami
dómur var kveðinn upp yfir Dillon og Rochefort. Dómurinn
var kveðinn upp rétt á eptir að Beaurepaire hafði lokið við
að lesa upp ákæruskjalið, og var þess vegna enginn litur á vörn
í málin'u. Mótstöðumenn Boulangers æptu nú fagnaðaróp, en
hann hellti skæting og skömmum yfir dómendurna í opnu brófi.
Kosningar til þings áttu að fara fram 22. september.
jpóttust nú þjóðveldismenn búa vel um hnútana. Boulanger
var ekki kjörgengur, engin skjöl eða bréf frá honum mátti
festa upp né birta, hann missti eptirlaun sín og nafn hans var
máð burt á listum heiðursfylkingarinnar (legion d’honneur).
Hann mátti ekki um frjálst höfuð strjúka á Frakklaudi og gat
ekki komið nærri kosningunum. Svo samþykkti þingið lög
um, að enginn mætti bjóða sig fram í fleiri kjördæmum en
einu, og var það eingöngu til þess, að Boulanger gæti ekld
safnað atkvæðum, þó það væri óþarft, þegar maðurinn var ekki
kjörgengur. En aldrei er of vel búið um hnútana, hugsaði Con-
Btansinnanríkisráðgjafi, ogsendiöllumembættismönnum áFrakk-
landi, sem honumlutu, boðítrúnaði, að þeir skyldubeitaöllu vajdi
bídu vægðarlaustogstyðjaaðþví, að þjóðveldissinnar yrðu kosnir.
Nokkrirforingjar í hernum, sem voru kunningjar Boulangers, voru