Skírnir - 01.01.1900, Blaðsíða 5

ÞingmfU, löggjöf og stjðin&ríar.
8
fekk Einar 129 atkv., en Jðhannes 116. í Suðurmúlasíslu voru þeir
kosnir Agsel síslumaðnr Tuliníus með 97 atkvæðum og Quttormur bðndi
Yigfússon með 88 atkv. Samtala atkvæða var þar 169. í Austurskafta-
felssíslu var Ólafur prestur Ólafsson úr Arnarbæli kosinn með 47 atkvæð-
um af 76. 1 Strandasislu var svo mikið ofviðri á kosningardaginn, að
öfært var að komast á fundinn. Fórst kosningin þvi firir. Mælti Iands-
böfðingi síðan svo firir, að þar skildi kosið í maímánuði 1901.
Samgöngumál. Skipagöngnr vorn þetta ár eins og að undanförnu
og voru sem fir stirktar af landssjóði. Enn sem fir var unnið kappsam-
lega að vegagerð. Vegur var lagður fram Eiafjörð, um Smjörvatnsheiði
og enn var nnnið að vegabótum í Borgarfirði. Flutt var og til landsins
efni í brúna á Lagarfljóti. Ank þess var nær því lokið við brúna á
Hörgá. Þar var Sigurður Thoroddsen löngum, en fór auk þess víða um
land til að líta eftir vegagerð og öllu, er þar að lítur.
Það nímæli varð í samgöngumálum þetta ár, að vagnferðir voru hafn-
ar milli Reikjavíknr og Odda. |Yoru tveir hestar hafðir firir vagni þoim
og átti að mega flitja um 800 pund í hverri ferð.
Um ritsíma var talað á kosningarfnudum og ritað um málið í blöð-
um, en engar urðu framkvæmdir á því máli. Voru undirtektir annara
þjóða daufar mjög.
Hagur landsmanna. Eftir níárið var veturinn víðasthvar góður, þó
var fobrúar heldur harður í Austurskaftafellsíslu. Rétt eftir sumarmálin
kom hret með snjóburði og nokkru frosti. En engir skaðar urðu þó, er
teljandi sé, því að heibirgðir voru nægar. En er kom fram í síðari hluta
maímánaðar og júnímánuð, þá var tíð góð og grasvögstur mátti heita
gðður. Upp frá þessum tíma var tíð góð og hagstæð norðanlands til
höfuðdags, en snnnanlands var heldur votviðrasamt. Eftir höfuðdag brá
til óþurka og hélst þangað til í seftembermánuði. Þó varð heiskapur góð-
ur norðaulandB, en lakari firir sunnan, einkum i Rangárvallasíslu og
Skaftafells. Um veturnætur gerði kast nokkurt og síðan umhleipinga
fram að jólaföstu. En úr því var öndvegistíð til ársloka.
Aflabrögð voru víða góð, einknm á ísafjarðardjúpi og víðar þar sem
botnvörpungar náðu eigi að spilla veiðinni. Á Fagsaflða fðru þeir um öll
mið eins og logi ifir akur. Var nú enn sem fir, að landsmenn sóttu til
þeirra og vinguðust við þá. Var það sumra manna hald, að flekkusöttin