Skírnir - 01.04.1914, Síða 1

Yæringjar.
Vort land er í dögun af annari öld.
is ú rís elding þess tíma sem fáliðann yirðir.
— Vor þjóð skal ei vinna með vopnanna fjöld,
en með víkingum andans, um staði og hirðir.
Vort heimslíf er tafl fyrir giöggeygan gest,
þar sem gæfan er ráðin, ef leikurinn sést —
og þá haukskygnu sjón ala fjöll vor og firðir.
Svo fangvíð sig breiða hér flói og vík
móti fjarlægu ströndunum, handan við sæinn;
en verin fábygð og vetrarrík,
byggja Væringjans krafta við háfjalla blæinn.
Hann stendur hér enn, sem hann stóð hér fyr
með stórgerðan vilja, þögull og kyr
og langferðahugann við lágreista bæinn.
— Til auðs og til vegs rís hið ættstóra blóð
um æskunnar gullvægu morgunstundir.
Frá haugunum eldir af gamalli glóð,
eins og glitri þar baugar við feðranna mundir.
Og börnin þau rétta sig limalöng,
því litla stofan er orðin svo þröng,
og málmraddir eggja þau moldunum undir.
8