Skírnir - 01.04.1914, Síða 10

122 Nokkur orð um þjóðtrá og þjóðsiði Islendinga.
5. Matarœði: hvaða menn höfðu til matar og hvernig
menn matbjuggu handa sér og notaðist að því, hvað menn
björguðust við að gera sér að mat í harðindum og þegar
hungrið svarf að. Þar er svo að síðustu talað um nautna-
vörur: vínföng, kaffi, tóbak o. fl.
6. Aðalstörf manna. Þar er tekín til meðferðar öll
landvinna manna frá vori til vors. Fyrst vorvinnan,
bæði túnvinna, útstunga, fjárhirðing á vorin að nokkru
o. fl. Síðan sumarvinnan til sláttar, og er þar margt að
athuga: grasaferðir, kaupstaðarferðir, suður- og vestur
ferðir Norðlinga til fiskikaupa, viðarferðir á rekasvæðin,
mótekju, torfristu o. fl. Svo er slátturinn með allri hey-
hirðingu, og svo haustverkin: göngurnar, sláturstörfln með
öllu því er þeim fylgir, kaupstaðarferðir, túnáburður, að-
gerðir á húsum o. fl. Þá kemur vetrarvinnan til: ullar-
vinna öll og tóskapur, prjónaskapur, vefnaður, þóf; rjúpna-
veiðar o. m. fl. Svo er þar með kafli um hannyrðir
kvenna og smíðar karla og margt fleira, sem stund var
lögð á.
7. Sjómenskan. Þar kemur til greina útbúnaður
manna í verið, förin að heiman, sjóbúðirnar, vistin í ver-
inu, bæði í róðrum og landlegum, lífernið í verinu, afli
og skifti á honum, happadrættir og ódrættir, hættur og
varúðir á sjó, illfiskar og margvísleg trú sjómanna á ýmsu
er að þessu öllu lýtur. Róðra og sjóvist yfir höfuð. Veiðar
í ám og vötnum. Til þessa kafla hefi eg enn einna minst
safnað og enn ekkert samfelt yfirlit gert, því að um hann
er eg einna ófróðastur, af því að eg hefi aldrei við sjó
verið; þarf eg því nauðsynlega að halda til um tíma í
einhverri af hinum afskektari veiðistöðum til þess að ná
þar upp ýmsum þess konár fróðleik. En margt í sjó-
menskunni mun vera eitt af því elzta og fastasta í hjá-
trú vorri og venjum. Engu af slíku heflr nokkurn tíma
verið neitt safnað svo að eg viti til.
8. Veðurfarið. Þar kemur fram öll trú fólksins á
veðurspám og veðurboðum, áhrifum tungls og sólar og
annara himinteikna á tíðarfarið o. m. fl. Nokkuð af því