Skírnir - 01.04.1914, Qupperneq 16

IJnga fólkið og atvinnuYeg'ir landsins.
i.
Vöxtur Það er sannefnt lifsmark á þjóð vorri, að n ú
þjóðarinnar. v e x h ú n og fólkinu fjölgar. öld eftir öld
hefir hún hjarað nálega milli lífs og dauða,
minkað í stað þess að vaxa. í fornöld og fram að 1400
hefir mannfjöldinn líklega verið um 70.000, með öðrum
orðum staðið í stað. Eftir þann tima fækkar fólkinu svo
mjög, þó engir útflutningar væru, að um 1800 eru Islend-
ingar að eins 47.000. Fyrstu áratugu nítjándu aldarinnar
er fjölgunin hægfara, en eftir 1820 fer fólkinu óðum að
fjölga, og þrátt fyrir allar Vesturheimsferðir voru lands-
menn 85.183 er síðasta manntal var tekið 1. desbr. 1910.
Frá 1890 til 1910 hafa bæzt við rúm 700 manna á hverju
ári auk allra sem burt hafa fluzt. Ef fáir flytjast af landi
burt næstu árin verður árlega viðbótin efalaust um 1000
manns óðar en varir, að minsta kosti ef alt gengur
skaplega.
Mér er sem eg sjái fyrir mér þennan álitlega hóp af
ungu efnilegu íslenzku fólki, þúsund menn, pilta og stúlk-
ur, sem bætast við á hverju ári. Alt þetta fólk er at-
vinnulaust og fyrir öllum vakir sama hugsjónin, að geta
orðið sjálfstæðir menn, gift sig og séð fyrir sér og sínum
á sómasamlegan hátt. Ef þetta á að takast, verður það
að ryðja sér nýjar brautir, byggja ný heimili, finna nýja
atvinnu.
Það er eins og öllum liggi í léttu rúmi hvað af þessu
fólki verður. Þing og stjórn hefir ekki áhyggjur af því,