Skírnir - 01.04.1914, Qupperneq 66

178
Pereatið 1850.
Hið sama á og við sérhvert annað brot í eða utam
skóla, sem eftir eðli sínu og áliti yðar verðskuldar refs-
ingu og viljum við því mælast til þess við yður, herra
rektor, að þér á þann hátt er yður þykir við eiga, brýnið
það fyrir öllum piltum, að svo framarlega sem þeir fremji
nokkurt ódæði, hvort sem það stafar af drykkjuskap, eða
miðar til þess af ásettu ráði að skemma skólahúsið eða
muni þess, eða sýnir sig í lítilsvirðingu eða þrjósku við
áminningar og skipanir kennaranna o. s. frv., þá muni
slíkt athæfi óhjákvæmilega hafa í för með sér, að sá brot-
legi verði rekinn úr skóla, eða missi þau hlunnindi sem
honum hafa verið veitt«.
Morguninn eftir þann 17. janúar skipaði rektor að
hringja til morgunbæna, en þó síðar en venja var til;
allir kennarar voru þar viðstaddir og piltar. Þar hélt
rektor svolátandi ræðu1):
Skólasveinar!
(að svo miklu leyti sem þér verðskuldið það nafn).
Hér með birtist yður, að vér nærstaddir kennarar
allir í sameiningu höfum fyrir tilmæli stiftisins veitt ádrátt
um að segja yður til lengur eða skemur þess tíma, sem
eftir er til vorsins. Þeir á meðal yðar, sem hafa gert sig
kunna að því að vera forgöngumenn þess, að gera skóla
vorn að gróðurstíu ósóma og ódygða, þessir yðar forgöngu-
menn, sem glæpir og lagahegning mæna eftir vonaraug-
um, skulu nú í hinsta og seinasta sinn hafa sýnt kennur-
um yðar þrjósku og óhlýðni hegningarlaust. Eftir stiftis-
ins skipun verður frá þessum degi hver yðar yfirsjón og
brot móti skólaregium og kennurum samstundis orðalaust
til kynna gefin, hvort sem hún heldur kemur frá einum
einstökum eða frá yðar sameiginlega félagi, sem þér svo
lengi hafið hreykzt af, til skapraunar þeim sem hafa vilj-
að yður vel og til maklegrar ógæfu fyrir yðar líf. Allar
Eftir eigin handarriti rektors á islenzku.