Fjölnir - 01.01.1838, Qupperneq 11

11
drcgur saman lierliö úr öllnm áttuin, og stefnir því liöi
til Varskár. Enn lanznnigurinn espaöist J)ví meír; taka
nú aö brenna firir óvinum sínum, bera rauöarliúur1 og
Iaunaö fiví um líkt. voru Krakármenn miklu ákafastir.
5>að er nú frá Koschiszko aö seígja, að lionum
{)ikjir mál, aö sitja ekkji leíngur um kjirt. Hann bír sig
(sem bráöast, og fer bæöi nótt og dag, til {)ess er hann
kjcinur til Krakár, með nokkra vini sina, aöfaranótt hins
24. dags marzmánaöar (1794). Líöurinn ílikktist til inóts
tíö hann með logandi blisum, og konur gjeíngu út á
stræti, til aö sjá kappaun. Kosciuszko var í ferðaklæðum,
alrikugur, og gjeíugur {)egar til ráðliúss, og biöur, aö
inenn lokji borgarhliðunum, og beri saman öll {>au vopn,
er fiunist í borgjinni. Enn á meöan æpti múgurinn í
sífellu: “Iifi Kosciuszko! lifi Sljettumannaland, og frels-
ari þjóöarinnar!” Lendir menn, þeír sem {)ar voru saman
komnir, lístu því iíir , aö þeir gjerðu hann aö höfðíngja
ifir öllu sljettumannaliði. var og samið skjal {>að,
er á var, aö honum voru feíngjin öll ráö á Sljettuinanna-
landi, til {)ess er Stanislás konúngur næðist úr valdi
llússa. Endir þetta skjal urðu margar {lúsundir manna
til aö rita uöfn sin.
Næsta morgun snemma, gjeíngur Kosciuszko til torgs,
og mcð honum borgarlíðurinn. J>ar talaði Kosciuszko,
og bríndi firir {)eím, livursu mikjiö {ýóðinni var undir
því komið, að nú tækjist vel til; og beíddi þá dreíngji-
legrar liðveízlu. Allir menn gjerðu góðan róm að máli
hans. Síðan nefnir Kosciuszko menn í þjóðstjórnarráðið,
og kveður upp að níu stjórnarbótina, er áður var af tekj-
in. jþvínæst ritar hann eggjunarbrjef til þjóðarinnar, og
annað brjef ritar hann konum og meíuin. 5ar seígir so:
“5jer hafið efnnig funndið, hvursu hriggjilega land
“þetta er þjáð, af ifirgángji óvina vorra. Vitiö nú, að vjer
’) Sem uppreístarmönnum á Frakklandi var títt í stjórnar-
biltíngunni miklu.