Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 15

15
nstum, enda mundi [>af» miðnr spilla þeírra lilut, enn
slik óhappaverk.
Nú var Suvarow orðinii liöfðíngji ifir liði Rússa, og
þótti þá ekkji vænlega á horfast. Kosciuszko setti hcr-
búðir sínar firir utan Varská, og bjóst Jiar um. llann
lætur gjöra vígi umhverfis herbúðirnar, og voru að Jiví
starfi smiðir og ráðherrar, klerkar og liðsmemi, og sumir
með öllu sínu heímafólkji. Jar voru og konur, liærri
stjetta og lægri, og lilóðu sem karlar, og firir Jieim kona
vopniið á hcsti, og höfðu trumbur og lúöra.
I Jiessum herbúðum sátu Jieír Kosciuszko Iángaliríð,
so óvinaherinn rjeðst ekkji aö Jjeím. Enn með Jm' sveítir
uppreístarmanna urðu á öðrum stöðum ofurliöi bornar,
bar nauðsin til, að fara á móti Suvarom og inönnum
hans. Um mikjálsmessu um haustið fer Kosciuszko með
20000 manna ifir ána Weichsel; og er Jieír koinu itir
ána, talar hann so firir liöi sínu: “Ilraustir dreíngjir og
góðir fjelagar! Er J»að enn vilji iðar allra, ekkji síður
enn minn, að vinna sigur, eður falla að öörum kosti?
Ef sá er nokkur iðar á meöal, að ekkji sje öruggur,
gángji sá úr filkjíngu, leggji niður vopnin, og fari heíin
í friöi”. [jessn rnáli Kosciuszkos varð eíngjiun til að
svara, og eíngji maður bærði sig í öllu liðinu. Já tekur
Kosciuszko aptur til orða: “Enn”, seígir hann, “heíti eg
iður því, við J»au völd, sem eg hefi í liði Jiessu, að
hvur, sein ekkji er eínráðinn, skai fá heímfararleífi”.
5á æpti allur lieriun, sein eínn maður væri, og sögðust
honuin fiigja skjildu, og aldreígi við liann skjilja. Ko-
sciuszko fannst um J»etta so mikjiö, að varla mátli hanu
tára bindast. Hanu bregður upp sverðinu, Iítur upp til
liimins, og sver Jiað guði, að hann skal frelsa fóstur-
jörðu sína. æpti herinn í aunað sinn, báðu höfð-
íngja sínuin fagnaðar, og liófu upp Jijóðsaung Jieírra
Sljettumanna, er þetta er uppliaf að:
“Enn cr ekkji úl’ um Sljettuland”.