Fjölnir - 01.01.1843, Blaðsíða 9

jvjóökjöriu prúömenni
þíngsteíuum á.”
“Svo skal hinu únga
Aljnngji skjipað,
sem að sjálfir jieír
sjer nmnu kjúsa.
Gjöf hefi eg gjefið,
gagni sú leíngji
foldu og firöum,
sem eg fremst jieím ann.” 1
') I?að var na j>á; nd cr súngjið svona:
Drottinn gaf og hann drottinn tók,
drottins nafniö lofað sje.
Eínatt það nijcr indi jók,
eg er gjerður dr steíni og trje;
seínast, þegar jeg sá í gjœr
sannlcga komna háddng nær
landa mína — jeg lifði samt.
lítið er lítið, og stutt er skammt.
Og lifði vel — og lízt það sje
liiglegt verk , jjó að 14 manns
þjóðina mína hneppi í hlje;
hdn á að vera þrælafans,
og þeír sem að hittu’ á jienna veg,
þeír eru sigldir eínsog jeg,
utan fietta einn eða svo,
og ávið hina suma tvo.
Hafðu, bóndi minn! hægt um jiig
hvur hcfir skapað jiig i kross;
dírðin vor jiegar sínir sig,
jijer sæmir bezt að ldta oss.
Á aljjíngjinu áður var
ekkji neítt nema höfðíngjar;