Fjölnir - 01.01.1843, Blaðsíða 1

f
TÓMAS SÆMUNZSON.
J)að er siöur á landi voru, Jicgar merkjismenn látast, aft
minnast viö útför {teírra á hiö merkasta, sem íirir J)á
hefir komiö og sjálíir J>eír afrekaö á li'fsins Ieítl; cru Jtaö
kallaðar æfisögur. Enn svo er um líf sumra manna, að
Jiaö er svo audugt og merkjilegt, þótt ár þeírra hafi ekkji
verið mörg, aö ofætlan er jiei'm, sem hezt j)ekkja j)á, aö
þeír gjeti samið slikar æfisögur, jafnskjótt og þeím herst
fregn um vinarmissinn. Höfundur þessara minníngaroröa
um æfi sjera Tómasar gjetur þctta með sanni sagt, því
hann átti ekkji firir sjer nema einn dag til aö semja þau,
af j)ví þau áttu aö verða notuð við líkræöuna og uröu aö
fara lángan veg. jþað má þvi eí ætla, að þetta sje æfisaga,
cr oss virðist hæfa slíkum manni. J)aö eru að eíns nokkur
minníngarorð til bráðabirða í virdíngar- og ástar-skjini við
þann mann, er mestan og beztan hlut hefir átt í riti voru.
íþað er og ósjeö enn , hvurju hann hefir áorkað og mun
áorka Islandi til viðreístar, j)ótt nú sje hann undir grænni
torfu. Vjer vonumst og til, að “Æfisaga hans” muni eín-
hvurntíma seínt eöa snemma fræöa um j>að jvjóð hans,
sem hann vann allt firir frá því hann komst til vits og ára.
1