Fjölnir - 01.01.1843, Blaðsíða 81

81
Fjórði.
Af hræðslu er eg hvítur,
hvurnig sem því slítur,
lieílir og sælir allir!
heím egjer.
Allir fjórir.
■ Af hræðslu er eg hvítur,
hvurnig sem því slítur,
heílir og sælir allir!
heím eg fer.
('Bóndadóttir kjemur inn. Gvuömundur gjeíngur á mdti henni ug
heílsar henni með kossi. IUarkús hleípur aö og hrindir
honunt frá).
Mnrkiis.
Mjer var það huggun mesta og rauria hót
að meíga sjá þig, elskulega snót!
þessi maður, senr þarna hjá þjer stemlur,
þessi hjer eístra nafntogaði Gvendur,
hefur firir mjer helmíng kaupa spilt,
hvur sem hann á fær efnilegan pilt,
ónít seígjir hann 811 sjeu þessi kver,
og eíns lítla hókjin, sem að jeg gaf þjer,
þú sjerð að fólkjið er að fara út.
Bóndadóttir
(rífur kliitinn af hálsinum á sjer og fleígjir í Gvuðmund).
F..........eígji þig nú og þenna klút,
“ærleg” taug hjelt jeg eínhvur hjá þjer væri,
og af því þáði eg Iíka þessi skjæri.
(fleígjir þeím í hann).
J)ú færfir mjer í íirra sumar dreígjil
á fatið mitt græna, enn þá ljeði jeg þjer leígjil,
þú brauzt úr bonum botn í suðurferð,
enn botninn kostaði mig dreígjilsins verð;
um fráfærurnar færðirðu mjer lamb,
þá fjekkstu líka hjá mjer lúsakamb,