Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Blaðsíða 8

8
Jessvegna er líf og dauði Krists hið annað
atryði sanninda þeirra, sem í kyrkjunni á að útskýra
og brýna fyrir söfnuðinum. jiau heilögu guðspjöll
aru einstakar greínir úr lífi Krists á jörðunni; þau
eru aðskilin geislabrot hins fagra dýrðarljóma
Guðs; í kyrkjunni eigum vér að reyna til að skýra
augu vor, svo vér því betur sjáum ljósið, reyna til
að komast í skilníng, ekki einúngis á einni og einni
grein, heldur og að láta þaðan spretta háleitar hug-
myndir, sem gagntaki gjörvallan huga vorn með
abli og ijöri. Eigi trúin á Jesúm Krjst að vera
einsog hún á að vera, eigi hún að vera réttlætandi,
helgandi og sáluhjálpleg, þá hlýtur hún að stjórn-
ast og glæðast af greinilegri þekkíngu; því kveður
postulinn svo að orði: hvernig eiga þeir að trúa á
þann, sem þeir hafa ekkert Um lieyrt? en hvernig
eigaþeir að Jieyra, án þess neinn sétil, erprediki?
Einginn getur af sjálfsdáðum ímyndað sér, hverr
Kristur hafi verið, og hvað harin hafi kennt og
gjört og liðið; heldur hlýtur náðarlærdómur hans að
vera undirrót þekkíngarinnar á honum, og það
verður að boða hann meðal rnanna, áður enn þeir
geta tekið við honum í trúnni; þessvegna þurfum
vér ætíð að hafa fengið nokkra þekkíngu, áðurenn
trúin geti lifnað í hjörtum vorurn. Að vísu er styrk-
leiki trúarinnar ekki kominn undir þekkíngunni; en
séu menn hreinhjartaðir, verður trúin því innilegri
og fagnaðarfyllri, eptir því sem þekkíngin eykst, og
eptir því finnum vér æ betur og betur til sambands-
ins milli hinna einstöku trúaratryða, og sjáum þá
einíngu og óslítandi keðju, sem er rnilli allra ráð-
stafana Drottins. Samtvinnaðar þessum aðalatryð-
um kristinnar trúar eru allar þær greinir,'sem út-
þýða eðli vort og ákvörðun vora, og sambandið milli
Guös og manna, allt sem veikir þetta samband, og