Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1847, Blaðsíða 19

19
jþeirra, sem inn eru komnir, ekki samsvara mínum
hugleiðíngum og því sem til stendur að framfari í
kyrkjunni; kvennfólkið er að skauta livert öðru og-
iagfæra klútana, það læt eg nú alltsaman vera, fá-
ist ekki rúm eður næði til þessa inni í íveruliúsum
staðarlialdara, en mér þykir það mætti fara lægra;
ein kallar upp: þar stakkstu mig, önnur: þú hár-
reitir mig klaufinn þinn, Sigga; haldtu vel til hekkj-
anna á rósaklútnum o. s- frv., svo lieyrist í sömu
andránni ofan af loptinu: hvað fékkstu í gær, Iags-
maður? 30 í hlut af þorski, ísu og heilagfiski; þú
held eg hafir ekki farið svángur af stað í morgun;
hvar var hann betstur? hamarinn fastan og liaus-
inn um kellínguna; hann liefir verið hríðvitlaus við
ykkur, því þið sátuð einga stund? Honum varvalla
þakkandi þó hann vildi blóðrauða skildina og gló-
andi greppina; já, það er allteins og við^sem aldrei
fáum neitt í hrognkelsa netin, þið eruð aldrei sein-
astir í þau á morgnana. Ha! ætlarðu ................
jjiegar þetta og annað eins gengur, þá verður mér
að sönnu stundum að líta upp með þykkjusvip,
kemur þá hljóðskraf fyrstáeptir, líkasttilum sama
áríðanda efni, en sumir hregðast og svo við, að þeir
fara að hlæa, og, ef til vill, gjöra gis að mér. jþegar
nú djákninn er búinn að samhringja og lesa bænina
i kórdyrum, þá eru ekki nema við tveir einir í kórn-
um fram í annað versið á inngaungu - sálminum, þá
fer almenníngur fyrst að koma, oglæturþá fótatakið
og skröltið í bekkjunum opt liærra enn saungurinn;
sumir gánga ekki inn í kyrkjuna fyrr enn rétt und-
ir prédikun; livað þeir eru að gjöraúti, veitegekki,
en það lítur svo út, sem þeir álíti ekki sálmasaung-
inn hluta messugjörðarinnar. Undir prédikuninni,
rétt þegar búið er áð flytja guðspjallið, fara þeir að
heilsast og kyssast, sem ekki voru búnir að hittast
2*